NON X BOSS

ลำดับตอนที่ #15 : NON IIX

พอแยกจากบอส เขาก็เดินกลับมาช่วยคนอื่นๆเก็บของในส่วนที่เก็บได้ พวกขยะเล็กๆน้อยๆ อะไรที่ยังพอใช้ได้ต่อปีหน้าก็ขนไปเก็บ

แต่เพราะงานยังไม่จบ ส่วนใหญ่ๆเลยยังคงอยู่อย่างนั้น ก็จนกว่าจะถึงตอนมอบถ้วยรางวัลล่ะนะ

ผลออกมาปรากฏว่า ด้านกีฬา แต่ละสีก็เฉลี่ยๆเหรียญกันไป

แต่ด้านกองเชียร์นี่

ต้องยอมรับเลยว่าสีเขียวเขาเป๊ะจริงอะไรจริง ที่จริงถ้าแข่งกันตามกำหนดการเดิม สีเขียวก็ชนะขาดตั้งแต่วันนั้นแล้วหล่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าสีอื่นทำออกมาไม่ดีนะ

พอจบงาน นักเรียนน.ด.บ.ก็แยกย้ายกัน พวกมอห้าบางคนก็เริ่มเก็บของเลย บางคนก็เตรียมไปปล่อยผี เฮฮา

สภาก็เช่นกัน :)

เขาไลน์ตามแต่ละคน ทุกคนก็ตอบรับกันมาหมด มีบอสบอกว่าขอเวลาแปบนึง

พวกเขาก็มายืนรอ ฟังปังเมาท์กับเจ๊เกรียงกับน้ำหวาน เขากับเต้อก็ปล่อยมุกแทรกเป็นระยะขำๆ

"ไอบอส นี่แกจะรีบลบหน้าทิ้งทำไมเนี่ยยยย" เจ้าตัวยังเดินมาไม่ถึง เสียงเกรียงก็ทักออกไป

"แล้วดู ลุคเด็กแว่นเนิร์ดกลับมาอีกละ"

"นี่มึง ไปอาบน้ำมาใหม่เลยป่ะเนี่ย" ไอต้องถามคำถามที่น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่ไอบอสก็ยังอุตส่าห์พยักหน้าตอบ

ที่จริง ดูเอาก็รู้ บอสในสภาพ หน้าสด โนเครื่องสำอางค์ ส่วนผมนี่ก็หมาดมาเลย 

"เสียดายอ่ะแก ยังไม่ได้ถ่ายรูปเล่นกันเลย" 

"เราตอนแต่งหน้า หน้าตาตลกจะตายชัก"บอสตอบแบบจริงจังและมั่นใจ

"ตลกอะไรล่ะแก เขาแต่งหน้าแกออกจะดูดี"

"ไม่อ่ะ เราชอบตัวเองแบบธรรมดาอย่างงี้มากกว่า" เขาเริ่มขำที่สองคนนี้เถียงกัน และไม่ใช่เขาคนเดียว เพราะเขาเห็นว่าคนอื่นๆก็เริ่มหลุดยิ้ม จะมีก็แต่บอสเนี่ยแหละ ที่ดูจริงจัง อยู่คนเดียว

"บอส นี่แกมั่นหน้าสดแกมากเลยนะเนี่ย.."

"แต่เราเห็นด้วยกับบอสนะ" เป็นปังที่พูดแทรกสองคนนี้ที่ดูจะคุยกันไม่จบ 

"เราก็ชอบบอสตอนไม่แต่งหน้ามากกว่า คนแต่งหน้าแล้วดูดีอ่ะมีเยอะแล้ว แต่คนที่ดูดีทั้งๆที่ไม่แต่งหน้าเนี่ย น้อย เพราะงั้น แบบนี้ดีกว่าตั้งเยอะ เห็นด้วยกะเรามั้ย เต้อ นน"

หะ? เขามองหน้าปัง มองหน้าเต้อ แล้วหันไปมองบอส

ตอบว่าไงดีวะ

"ปังว่าไงก็ว่างั้นแหละ เรื่องแบบนี้สายตาผู้หญิงแม่นกว่าอยู่แล้ว ใช่ป่ะเต้อ"

"อืม ที่จริงบอสมันหน้าตาดี แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ หรือไม่ก็ รู้แต่ยอมแพ้กับความโคตรจริงจังของมัน"

แล้วบทสนทนาก็ไหลไปเรื่อย กระทั่งกินข้าวก็ยังคุยกันไม่หยุด ทุกคนดูมีความสุขมากจริงๆ เขาเองก็มีความสุข มันดีใจ อิ่มใจ ตื้นตันใจ ที่งานมันสำเร็จ

พอได้ผ่านจุดที่ทุกอย่างมันเฟล ทำอะไรไปก็พลาด รอบตัวมีแต่ปัญหา

มาถึงจุดนี้ได้ เขาว่า มันก็คุ้มค่ากับความเจ็บพวกนั้นนะ

...

กินข้าวจบก็ต่อของหวานและเรื่องเมาท์มอยที่มีไม่จำกัด เรื่องเพื่อน เรื่องรุ่นพี่ เรื่องรุ่นน้อง เรื่องอาจารย์ ขนมาเมาท์ทั้งโรงเรียน

จนเขามองดูนาฬิกาก็เห็นว่ามันชักจะดึก ทุกคนเลยเตรียมแยกย้ายกันกลับบ้าน

บางคนโทรตามพ่อแม่มารับ ส่วนเขาก็คงนั่งแท๊กซี่กลับ

"แล้วมึงกลับไงอ่ะบอส"

"คงกลับไปโรงเรียนก่อนอ่ะ"

"เห้ย งั้น นั่งแท๊กซี่ไปด้วยกันมั้ย คอนโดเราอยู่ใกล้โรงเรียน จะได้ประหยัดเงินไง" บอสมองหน้าเขานิ่งๆแบบคนใช้ความคิด(?) ก่อนจะพยักหน้าตกลง

พอเรียกแท๊กซี่ได้ก็นั่งกันเงียบๆ เขาไม่รู้จะชวนอะไรคนข้างๆคุย

"ไอนน" ? เขาหันไปมองคนที่เรียก เห็นสภาพตาปรือเต็มที่ เขางี้แทบจะหลุดขำออกมา

"ถ้าใกล้ถึงโรงเรียนแล้วปลุกกุด้วยนะ กุง่วงมากเลยอ่ะ"

"ได้ เอาดิ" พอเขาตอบ ไอบอสก็หลับตานอนทันที เขาเลยต้องเอาหูฟังมาเสียบฟังเพลง ไม่ให้หลับไปทั้งคู่ มองนอกกระจกรถแล้วร้องเพลงอยู่ในใจ

จนสักพักที่เขารู้สึกเหมือนมีอะไรมาแตะ พอหันไปดูก็เห็นว่าคนที่หลับเอนมาพิงเขาอยู่

น่าถ่ายรูปแบล๊กเมล ว่าแล้วก็เอามือถือมาถ่าย แกล้งชี้มือไปทางคนที่หลับ

พอมองรูปที่ตัวเองถ่ายแล้วเขาก็รู้สึกแปลกๆ เลยว่าจะเก็บมือถือ เลิกเล่น

แต่อยู่ดีๆ อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้เขากดถ่ายอีกรูป

เป็นรูปที่เขาหลับตาเอนหัวเหมือนจะพิงคนข้างๆกลับ

รูปคนสองคนที่กำลังนอนหลับ

นี่เขาถ่ายทำไมวะเนี่ย

??