ความในใจของเกย์คนหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #15 : เกมส์ + โครงงาน + ความบันเทิงหมู่

       
          หลังจากบอกลาพ่อของผมแล้ว...ผมก็รีบวิ่งขึ้นไปบนหอโดยทิ้งกองสัมภาระทั้งหลายไว้ที่ห้อง...ผมตรงไปยังห้องนอนของใครบางคนแล้วผลักประตูให้เปิดออกโดยไม่ได้เคาะแต่อย่างใด...ทำเอาคนที่อยู่ในห้องเงยหน้าขึ้นมองด้วยความแปลกใจ

          "เป็นอะไรเอ็ม...รีบวิ่งมาเชียว...ตกใจหมด" อาร์ทกล่าวหน้าตาเหรอหรา...ผมยิ้มให้อาร์ทกว้าง...นั่งหอบสักพักก่อนตอบอาร์ท

          "อาร์ท....พ่อเอ็ม....คุยกับเอ็มแล้ว...ท่านไม่โกรธเอ็มแล้ว" ผมรีบพูดด้วยความดีใจและตื่นเต้นที่จะได้เล่าให้อาร์ทฟัง...อาร์ทยิ้มตอบแสดงความยินดีอย่างจริงใจผ่านมาทางสีหน้า

          "อาร์ทดีใจด้วยนะเอ็ม...เอ็มโชคดีนะ...ที่พ่อแม่เอ็มรักและเข้าใจในตัวเอ็ม" อาร์ทพูด...

          "รู้มั้ยว่ามีคนไม่น้อย...ที่พ่อแม่ตัวเค้าเองไม่เข้าใจและไม่อาจจะเข้าใจว่าลูกตัวเองรู้สึกอย่างไรบ้าง..."

          "อืม...เอ็มรู้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน...เอ็มมีคนที่รักเอ็ม...มีทั้งพ่อแม่ที่เข้าใจ...และมีเพื่อนที่ไม่รังเกียจในสิ่งที่เอ็มเป็น" ผมตอบ...วันนี้เป็นวันที่ทำให้ผมมีความสุขมากเหลือเกิน...การที่อาร์ทอยู่ข้างผมเสมอทำให้รู้ว่าผมไม่เคยอยู่คนเดียว...ผมนึกไม่ออกเลยว่าถ้าไม่มีอาร์ทคนนี้...ผมจะกล้าพอที่จะเล่าความจริงให้พ่อแม่รับรู้หรือป่าว...หรือจะทำใจกล้ายอมรับความจริงที่ดิวไม่ได้รักผมและหลอกลวงผมได้มั้ย...ผมได้แต่มองใบหน้าของอาร์ทซึ่งตอนนี้มองผมตอบมาด้วยความไม่เข้าใจที่ผมเงียบไป...ผมติดหนี้อาร์ทมากมายเหลือเกิน........

          ผมคุยกับอาร์ทอีกสักพักหลังจากที่ไม่ได้เจอกันตลอดช่วงปิดเทอม (แต่ก็โทรหากันบ่อยอยู่พอสมควร) แล้วจึงขอตัวกลับห้องมาเก็บของ...ผมกลับมาหอเป็นคนแรกของห้องนอนเสมอ...ผมจึงต้องเก็บของไปอย่างเงียบๆด้วยความเบื่อหน่าย...

          ในปีมอหกนี้ผมคงต้องใส่ใจกับการเรียนให้มากขึ้น...ว่าด้วยเรื่อการสอบเอนทรานต์ที่ผมยังไม่รู้ข่าวคราวที่แน่ชัดแต่อย่างใด...ผมรู้แค่ว่าปีที่ผมสอบนี้มีการเปลี่ยนแปลง...และต้องใช้เกรดมาเกี่ยวข้องด้วย (ได้ยินมาว่าใช้ 50 เปอร์เซนต์แต่ยังไม่แน่ใจ)...แต่ถึงยังไงเรื่องนี้ผมคงทิ้งไว้อีกนาน

          เพื่อนผมบางคนกลับมาจากปิดเทอมในสภาพเจียนตาย...คล้ายๆกับศพเดินได้...ถ้าเล่าแล้วยังไม่เห้นภาพให้นึกถึงซอมบี้ในเรื่อง resident evil อะไรประมาณนี้...ผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น...ทำไมปิดเทอมไปถึงดูเหนื่อยกว่าตอนเปิดเทอม...ได้คำตอบว่า...เรียนพิเศษกันเจียนตาย...ทั้งหมดก้อ...แอพพลายส์...นีโอ...เจี๋ย...สมศรี...ดาวองก์...ลีลี่...อ.ปิง..อุ๋...และอีกมากมายก่ายกอง...เป็นเอาว่าปิดเทอมเรียนมากกว่าเปิดเทอมเสียอีก...ผมเองก้อมาลองคิดดูแล้วก้อแปลกใจ...เพื่อนของผมเก่งๆกันทั้งนั้น...แต่ไม่วายต้องไปเรียนพิเศษกัน...

          อาร์ทบอกผมว่า...ผมไม่ต้องไปเรียนพิเศษก้อได้...ถ้าทบทวนบทเรียนให้เข้าใจอยู่เสมอหน่ะ...(ซึ่งไม่ค่อยได้ทำสักเท่าไหร่หรอก)...แต่ก้อชั่งมันเถอะ...ขอเล่นไปเรื่อยๆดีกว่า...

          ช่วงนี้เพื่อนๆผมเอาโน๊ตบุคมาใช้กันเยอะมากเลยทำให้เกิดการเล่นเกมส์ระบาดขึ้น...ผมเองก้อเป็นหนึ่งในนั้น...ผมติดใจเกมส์ RDM มาก...ทั้งๆที่มันก้อไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่...อย่างมากสุดก้อแค่แข่งกันทำลาย high score ของเพื่อน...แต่ช่วงหลังๆเริ่มมีเกมส์ใหม่มาแข่งอีก ทั้ง counter strike และ dotA...ซึ่งผมนั้นไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ผิดกับอาร์ทอย่างสิ้นเชิง...ที่เล่นได้ทุกวี่ทุกวัน...โดยบางวันมีผมนั่งดูเขาเล่นแลนด์กับเพื่อนๆ...บางครั้งอาร์ทก้อชวนผมเล่นด้วย

          "เอ็มไม่ลองเล่นบ้างเหรอ...หนุกนะ" อาร์ทถามขึ้นหลังเปิดคอมได้สักครู่

          "ม่ายอ่ะ...ไม่ชอบ" ผมตอบแล้วเปิดคอมเล่นเน็ทบ้าง

          "กลัวแพ้อ่ะดิ...นู้บนะเนี่ย" อาร์ทพูดขำๆ

          "ว่ากันได้อีกนะเนี่ย" ผมตอบเซ็งๆ

          "รู้เหรอว่า นู้บ แปลว่าไร" อาร์ทถามกลับ

          "ไม่...แต่คงไม่ใช่คำชมแน่ๆ" ผมตอบเสียงเรีบย...ยังไม่ละสายตาไปจากหน้าจอ

          "ประมาณว่า....อ่อน....รึป่าว"

          "ประมาณนั้น" อาร์ทตอบ...คำศัพท์เกมส์วันละคำ...ผมคิด

          ชีวิตมอหกเป็นเรื่องที่สนุกและสบายมากๆครับ...ถ้าไม่ติดเรื่องโครงงานที่ต้องทำก่อนจบ...ผมเลือกทำโครงงานชีวะคู่กับเพื่อนผมอีกคนนึง...เธอชื่อ...ดี...ดีเป็นคนที่แปลกในความคิดของผม...แต่ก็พอรับได้...ไม่ได้แย่มาก...ผมกับเธอทำโครงงานเกี่ยวกับคุณภาพน้ำดื่มอะไรประมาณนี้อ่ะครับ...วิธีการทำโครงงานก้อประมาณว่า...เก็บตัวอย่างน้ำ...เอาอุปกรณ์ไปฆ่าเชื้อ(ที่มองไม่เห็น)...แล้วก็ต้องเจือจางน้ำ...(กรุณาคิดภาพการเจือจางน้ำเปล่าในน้ำเปล่า...ให้ตายเถอะ...มองไม่เห้นออกเลยว่ามันผสมกันไปแล้ว...ยังไงมันก้อเป็นน้ำนะ)...แต่ก็นั้นแหละครับ...มันเริ่มเห็นผลก็ต่อเมื่อเอาน้ำไปใส่ในตู้เพาะเชื้อจนเห็นโคโลนีแบคทีเรีย(และรา)...ผมจึงเริ่มตระหนักได้ว่า...น้ำที่กรูดื่มมาตลอดสามปีนี่มันสกปรกสักแค่ไหน...(เริ่มใช้กรูแล้วครับ...อยู่หอชายก้อเงี้ย)

          ผมต้องคอยเรียกดีเพื่อให้เธอมาทำโครงงาน...เพราะถ้าไม่เรียก..เธอก็ไม่คิดจะทำหรอกนะครับ...ส่วนมากผมทำหน้าที่จดบันทึกและวิเราะห์ผล...ส่วนเธอก็ทำส่วนการทดลองไป...ตอนทำมันก็สนุกครับ...เสียตรงที่ว่า...ผมกับดีต้องมาล้างเพลทและหลอดทดลองมากมาย...และก็เป็นความโชคดีของผมที่มีคนอาสามาช่วยเสมอ...โดยให้เหตุผลว่าโครงงานฟิสิกข์ของเขาใกล้เสร็จแล้ว

          อาร์ทมาช่วยผมล้างและทำความสะอาดเสมอ...นั่นทำให้ผมได้รู้ว่าดีเองก็สนใจอาร์ทอยู่ไม่ใช่น้อย...แต่เค้าคงเกรงใจผมอยู่...แต่ผมไม่คิดโกรธอะไรเค้าหรอก...

          กลับมาเรื่องชีวิตหอพักอีกครั้ง...การอยู่หอชายมีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมเจออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...นั่นคือการมีความบันเทิงหมู่...อย่างแรกที่พบบ่อยๆคือการเล่นไพ่...บางครั้งก็เล่นแบบกินเงิน...บ้างครั้งก็ไม่...ผมชอบเล่น สลาฟ กับ บริจด์...เล่นอย่างอื่นมันเครียดเกินไปสำหรับผม...(ลืมป็อกไปอีกอย่างแหะ)...ส่วนความบันเทิงอย่างที่สองที่ขาดไม่ได้เลยคือการดูหนังโป๊...ผมพิมพ์ไม่ผิดหรอกครับ...ผมเองก็ดูหนังโป๊เหมือนกับคนอื่นเค้าด้วย...แม้ว่าเพื่อนส่วนมากคิดว่าผมไม่ดูเลยชวนแต่อาร์ทไป

          "เฮ้ย...อาร์ท...มรึงจะดูป่ะ...แอนนาอ่ะ" สิทธิ์เดินมาชวนอาร์ทถึงห้อง...

          "ไปหามาจากไหนว่ะ" อาร์ทถามกลับ

          "บิ๊กมันโหลดมา...มึงจะดูป่ะละ...ที่ห้องไอบิ๊กอ่ะ" สิทธิ์ถาม

          "ครบสี่คลิปป่ะ...ถ้าครบกรูจะไป" อาร์ทตอบ

          "มีหรือจะพลาด" สิทธิ์ตอบ

          "ถ้ามรึงจะดูมรึงก้อไปที่ห้องบิ๊กละกัน...มันจะเปิดแล้ว" มันบอกแล้วเดินจากห้องไป

          "เอ็มดูป่ะ" อาร์ทถาม..เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

          "ไปดิ...ไม่ดูได้ไง" ผมตอบ

          "ดูแอนนา..หรือดูคู่ของแอนนา" อาร์ทถามกวนๆ

          "แล้วแต่จะคิด" ผมตอบขำๆ
 
          เพื่อนผมเวลาดูหนังโป๊หน้าตาจะหื่นๆกันทั้งนั้น...บางคนที่ดูเรียบร้อย...ก็ไม่เหลือเลยสักนิด...หื่นกันทั่วหน้า...ผมนั้นก็นั่งดูไปงั้นๆ...เพราะอยากพิสูจน์ว่าใช่แอนนาตัวจริงรึป่าว...จากที่ได้ยินมา...ซึ่งมันก็เป็นแอนนาจริงๆเพราะว่ามีตอนนึงที่แอนนาคุยโทรศัพท์กับแม่แล้วได้เรียกแทนชื่อตัวเองไว้ด้วย...ซึ่งมันก็ดังพอที่คนดูจะได้ยิน...(ผมดูหนังโป๊เพื่อพิสูจน์ความจริงนะครับ......)

          และแล้วช่วงเวลามันก็ผ่านไปเร็วเสียเหลือเกิน...เร็วจนกระทั่งผมต้องทุ่มเทให้กับการสอบ O-net A-net แล้ว...ผมไม่อยากคิดถึงมันเลยจริงๆ

________________________________________________________

พึ่งไปถอนฟันคุดมาครับ....เจ็บมากๆ

ตอนนี้ผมมีรุ่นน้องแล้วด้วย...ไม่รู้ว่าจะมีใครหน้าตาดีบ้างมั้ย

 ผมได้แต่หวังว่าจะมีเวลาพอมาอัพตอนต่อไปนะครับ

 คนอ่านอย่าพึ่งลืมนะคร้าบ

 InLuSt