ลำดับตอนที่ #49
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : พิเศษ : เลือกอะไร?
“เหนื่อยวะ” รำเพยกับตัวเองแล้วทิ้งตัวลงนอน...จบแล้วสำหรับงานช่วงปีใหม่...การได้หลับตานอนบนเตียงนุ่มๆในห้องเย็นๆทำให้มีความสุข
“เหนื่อยแล้วดีมั้ย?” ประโยคคำถามทำให้กันต้องลืมตาขึ้นมองคนถาม...จ้องดูท่าทีมันสักพักก่อนจะตอบ
“เหนื่อยอ่ะไม่ดี แต่งานอ่ะดี”มองริทแล้วกันก็ได้แต่คิดสงสัยอยู่ในใจว่า...มันกำลัง คิดอะไรอยู่นะ...
“ยังไง?”
“มาตรงนี้” คนฟังคำสั่งนิ่งไปสักพัก ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆโดยดีแล้วเอียงคอมาใกล้
"ทำงานเหนื่อย...แต่ดีใจที่ได้เจอริท" บอกมันไปตรงๆแล้วส่งยิ้มให้...มันฟังจบปุ๊บก็เอียงคอกลับปั๊บ...ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ...น่าแกล้งน่าดู
"แต่บางเรื่องก็น่าหงุดหงิดใจ"
"อะไร?"
กันมองสบสายตาคนตรงหน้าแทนคำตอบ...แค่ทำหน้านิ่งๆ...คิดในใจแบบเซ็งๆ...หน้าริทก็เปลี่ยนไป...รับสาส์นได้ถูกต้องมากครับริท
"กุขอโทษ" ไอตัวยุ่งรีบบอกทันที...พูดถึงเรื่องนี้ทีไรมันก็ขอโทษกันทุกที...ริทก็รู้ว่ากันคิดยังไง...ดูทำหน้า...ไม่ใจอ่อนหรอกนะ...
"กุก็ไม่ได้ว่าอะไร้...กุแค่เซ็งเล็กๆ...นิ้ดๆ" บอกมันแล้วก็หันหน้าหลบ...เงยหน้ามองเพดานทำมิวสิควิดิโอ
"อย่ามาทำเสียงสูงใส่กุดิ...กันอ่ะ"
เงียบ...เห้อ...ก็เข้าใจนะ...แต่อารมณ์เซ็งมันก็ห้ามกันไม่ได้หรอก...แล้วยิ่งกันเก็บสีหน้าไม่ได้เรื่อง...เจอเรื่องนี้ทีไร...สีหน้าเปลี่ยนทุกที...และก็ยังต้องเจออยู่เรื่อยๆ...นี่สองปีแล้วใช่มั้ย...ไม่เปลี่ยนเล้ยยยย
"กัน...เมิงอย่าเงียบดิ...มองหน้าริทหน่อย...นะ" เขย่าๆ อ้อนไปเขย่าไป...น่ารักตายล่ะ...เออ...ก็น่ารักจริงๆแหละ -*-
"กันอ่ะ"
"ริท...สมมุตินะสมมุติ...ถ้ากันให่ริทเลือกระหว่างแฟนคลับกลุ่มนั้นกับกัน...ริทจะเลือกอะไร" ถามช้าๆชัดๆพร้อมสบตาคนถูกถาม...กดดันไปไหมเนี่ย?
นิ่ง...ริทนิ่ง...สายตาที่มองมารู้เลยว่าไปละ...จิตใจ...กระเจิงไปละ...ไม่ได้อยากจะแกล้ง...ไม่ได้อยากจะให้ริทเลือกหรอก...บอกแล้วว่าเข้าใจ....เห้อ...
"มานี่มา...ร้องทำไม...กุสมมุติ...ไม่ได้ให้เลือกจริง" เห็นตาเริ่มแดง...น้ำตาคลอ...เลยอ้าแขนเรียก...คนที่ยั่งอยู่ก็ขยับตัวมานอนให้กอดแต่โดยดี
"กุ...ตอบไม่ได้"
"ถ้าริทถามกัน...ระหว่างแฟนคลับกันทั้งหมด...กับริท...กันจะเลือกริท" พอตอบไปแบบนี้...คนในอ้อมกอดสะดุ้งเล็กน้อย..เอ..เหมือนริทมันแอบทุบกันด้วยเปล่าวะ?
"ไม่ใช่อะไรนะ...แฟนคลับมีเพิ่มมีลดเรื่อยๆ...พวกเขามาเป็นแฟนคลับเพราะชอบอะไรสักอย่างในตัวเรา...แต่ริทมีคนเดียว...การที่กันจะได้เจอริท...ได้สนิทกันอย่างทุกวันนี้...มันไม่ง่ายเลยนะ...เป็นหนึ่งในพันล้านเลยทีเดียว"
"เมิงอย่าเพิ่งโฆษณาเพลงตัวเองดิ" เสียงอู้อี้ท้วงเบาๆขึ้นมาทำให้กันหลุดขำ 555+
"นั่นแหละ...แต่ก่อนกันคิดนะ...ว่าต้องทำทุกอย่างเพื่อรักษาแฟนคลับไว้ให้ได้...ยอมทุกสิ่งอย่าง...ปล่อยให้แฟนคลับมากำหนดสิ่งที่กันจะทำ...มาเป็นอิทธิพลสำคัญในการตัดสินใจ...จนเจอเหตุการณ์เข้ากับตัว...กันเลยคิดได้ว่า..เราตามใจทุกคนไม่ได้..แฟนคลับกันเองก็ไม่ได้ชอบอะไรเหมือนกันทุกคน...เพราะงั้น ถ้ากันตามใจกลุ่มนึง...ก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะชอบ...แฟนคลับที่คิดจะเปลี่ยนเราไปตามใจตัวเองก็มีเยอะ...มาขู่งี้...เข้าทางคนในครอบครัวงี้...กันเคยเครียดมากนะ...คิดว่า...ทำไงดีวะ?...สุดท้าย...จบลงที่ว่า...กันจะเป็นตัวของกันเอง"
"..."
"เห้ยริท...มองหน้าหน่อยดิ...ทำไมร้องหนักขึ้นล่ะจ๊ะ" ท่าทางชักไม่ดี...อยู่ดีๆคนในอ้อมกอดก็สะอื้นหนักขึ้น...พอพยายามจะดึงตัวมันขึ้นมามองหน้า...มันก็ดันยิ่งขืนตัวเอง..กดหน้าตัวเองหลบไว้อย่างนั้น
"ริท..."
"..."
"..."
"ก็...เมิงตอบมาแบบนี้..เหมือนกุเห็นแก่ตัว...ไม่ยอมเลือก...กุตอบไม่ได้จริงๆนะกัน...กุกลัวพวกเขาไม่รักกุ...แต่กุก็ไม่อยากเสียเมิงไปด้วย"
"ริทครับ...มองหน้ากันหน่อย...เร้ว" อ้อนนนนบ้าง...ริทส่ายหัว..ติ้วๆเลย
"นะ..ริท...เงยหน้าก่อน" มันยังคงส่ายหัวและสะอื้น...โอเค
ใช้ปลายนิ้วพยายามแหวกผมหน้าที่ปรกหน้าผากออก...จรดริมฝีปากลงบนผิวอุ่นๆ...แล้วกอดคนที่กำลังสะอื้นไห้ให้กระชับยิ่งขึ้น...
ทำไมนะ...ทำไมถึงทำให้กันหลงได้มากขนาดนี้
"กันไม่ได้ให้ริทเลือกจริงๆ...กันแค่สมมุติ" กันก็พูดปลอบมันได้แค่นี้...
เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ...จึงทำได้เพียงกอดมันไว้...ลูบหลังเบาๆ...ลูบกระทั่งเคลิ้มเกือบจะหลับนะแหละ..ริทถึงได้เริ่มดิ้นยุกยิก...มันดันกันออกจนตัวเริ่มห่างกัน...ตาตั้งคิ้วกด..หน้าตาหาเรื่องน่าดู...
ผีสิงไอริทมันหรือเปล่าวะ?...แล้วกันต้องสวดมนต์บทไหนวะเนี่ย???
"เมิงตั้งใจ!" ?????
"อะไร? ตั้งใจอะไร?"
"ตั้งใจถามไง...เมิงก็รู้ว่าจะสมมุติหรือถามจริง...สุดท้ายกุก็ร้องไห้อยู่ดี" ตอนแรกๆเห็นท่าทางมัน...กันก็เครียดอยุ่หรอกนะ...ก็นึกว่าผีเข้ามันไง...แต่ลงท้ายเรื่องร้องไห้ปุ๊บ...กันก็ต้องหลุดยิ้มออกมา
"เอ้า...ริท...เมิงถามเองนะว่ากุหงุดหงิดเรื่องอะไร...ก็แค่ตอบ"
"ตอนจ้องตากับเมิง...กุก็รู้แล้วว่าเรื่องอะไร...แต่เมิงตั้งใจถาม"
"เปล๊า"
"เสียงสูง!"
"เปลา"
"เมิงไม่ต้องมาเล่นมุกเสียงต่ำเลย...มุกเก่าจะตาย...นิสัย!" กันหัวเราะร่วน...ริททำหน้ายู่แล้วตีเอาๆ...ไม่เจ็บหรอก...ทำไมไม่รู้...อันนี้ก็แปลกดี
"นิสัยดี"
"กุรู้นะ...เมิงอ่ะ...ชอบให้คนอื่นสนใจแต่ตัวเอง...ขนาดตอนแรกกุจะเลี้ยงหมา...เมิงยังงอนกุเลย"
"พูดแบบนี้...แล้วเมิงเลี้ยงมั้ย?...โธ่...ต่อให้กุทำตัวง้องแง้งเพราะถูกแย่งความสำคัญ...เมิงก็ไม่เลือกกุ...แต่ถึงเมิงจะไม่เลือกกุคนเดียว...กุก็ยังเลือกเมิงคนเดียวอยู่ดี"
"เอะ!" คนที่ไม่ยอมเถียงแพ้ใครเตรียมจะเถียงกลับ...แต่พอสมองเริ่มประมวลความหมายได้ทัน...ปากที่อ้าก็หุบลงทันใด...พร้อมๆกับแก้มและหูที่ค่อยๆแดง
"ไอบ้า!"
"ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า" กันแกล้งทวนคำด่าของริทซ้ำไปซ้ำมา...เลยโดยคนที่ฟังแล้วหมั่นไส้ตีมาด้วยหมอนหนุนที่อุตส่าห์หยิมาจากเตียงข้างๆ
"ทำไมชอบทำร้ายร่างกายวะริท"
"ทำไมชอบทำร้ายจิตใจวะกัน"
"โอยยยย...ไม่คุยด้วยละ...คนยิ่งเหนื่อยๆ...เถียงด้วยแล้วหมดแรง...หิว" พูดจบก็กลิ้งตัวลงให้หน้าซุกกับฝูก...แล้วพลันก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้..
"ริท...มานี่หน่อย"
"อะไรอีกว้า" ปากบ่นนะ..แต่ก็เดินมา :))
แต่พอมันยังไม่ทันได้นั่งลง...กันก็เอื้อมมือไปดึงแขนมันให้เข้ามาหาตัว
"เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!" ไอนี่ก็ขี้ร้องโวยวาย..ต้องเล็งเหมาะๆแล้วปล่อยมือที่ดึงแขนมันมารั้งท้ายทอยแล้วปิดปากที่กำลังส่งเสียงให้เงียบลง
ตกใจ..แปบเดียวก็หาย...ยิ่งเป็นคนฉลาดๆอย่างริท...จากนิ่งสนิท...ก็เริ่มตอบโต้...จนเหนื่อยเกือบหายใจไม่ออก....กันเลยผละจากมา
โหยยยย..หน้าแดงหูแดง...ปากงี้..แดงกว่าเดิมอีก...โหยยยยย...ขัดก็แต่ไอลูกตาที่มันมองค้อนออกแนวคาดโทษนี่แหละ
"อิ่มละ...ก๋วยเตี๋ยวสุโขทัยอร่อยสมคำล่ำลือจริงๆ...นอนละนะ" แกล้งริทเสร็จก็เตรียมนอน...แต่ไม่ทันที่จะได้ล้มตัวลงนอน...ไอคนที่เมื่อกี้ยืนนิ่งอยู่ก็กระชากตัวกันให้หันกลับไปหามันครับ....กระชากนะครับ...แรงมาก
กระชากหน่ะแรง...แต่พอมายืนประจันหน้าด้วยแล้ว...ไอตัวยุ่งก็ใช้สองมือประคองหน้ากันก่อนจะ.....
เออ...ริทมันเป็นผู้ผดุงความยุติธรรม...ตลอด!
"ก็เมิงอิ่มแล้ว...แต่กุยังหิวไง...นอนบ้างละ" นี่คือประโยคแรกที่มันพูดแบบหันหลังให้กัน...แหม...เขิน....
จบแบบนี้..มันไม่คุ้มนะ...ไหนๆก็เริ่มมาขนาดนี้..แถมนานๆทีจะได้อยู่ด้วยกันอีก
"เอ้อ..ริท"
"อะไร" มันตอบ..ไม่ลืมตา..ที่จริงคือมันล้มตัวลงนอนเอามาห่มคลุมขึ้นมาถึงคอแล้วล่ะ...รีบมาก...โคตรเฟค
"เมื่อกี้ตอนเมิงตะโดนขึ้นมาว่า...เมิงตั้งใจ!...รู้มั้ยว่ากุคิดว่าไง" ตั้งคำถาม..แล้วนอนเลียนแบบมันบ้าง
"ว่า?"
"กุนึกว่าเมิงโดนผีสิง..กุเลยต้องคิดว่าจะสวดมนต์บทไหนดี"
เท่านั้นแหละครับ...คนแกล้งนอนก็กระเด้งตัวเองขึ้นมานั่ง...หน้างี้งอหงิก
"ไอกันนนนนนนนนนนนน!"
นั่นเป็นบทสนทนาสุดท้ายของคืนนั้น...เพราะหลังจากนั้นริทมันก็กระโจนลงมาจากเตียงตัวเองพร้อมหมอนและผ้าห่ม
:))
----------------------------------------------------------------------------------------------
แอบคิดว่าพล๊อตซ้ำกันทุกตอนเบยยยยยย 555+
เดียวนี้ Cซ้ำCซ้อนนะ 555+
“เหนื่อยแล้วดีมั้ย?” ประโยคคำถามทำให้กันต้องลืมตาขึ้นมองคนถาม...จ้องดูท่าทีมันสักพักก่อนจะตอบ
“เหนื่อยอ่ะไม่ดี แต่งานอ่ะดี”มองริทแล้วกันก็ได้แต่คิดสงสัยอยู่ในใจว่า...มันกำลัง คิดอะไรอยู่นะ...
“ยังไง?”
“มาตรงนี้” คนฟังคำสั่งนิ่งไปสักพัก ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆโดยดีแล้วเอียงคอมาใกล้
"ทำงานเหนื่อย...แต่ดีใจที่ได้เจอริท" บอกมันไปตรงๆแล้วส่งยิ้มให้...มันฟังจบปุ๊บก็เอียงคอกลับปั๊บ...ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ...น่าแกล้งน่าดู
"แต่บางเรื่องก็น่าหงุดหงิดใจ"
"อะไร?"
กันมองสบสายตาคนตรงหน้าแทนคำตอบ...แค่ทำหน้านิ่งๆ...คิดในใจแบบเซ็งๆ...หน้าริทก็เปลี่ยนไป...รับสาส์นได้ถูกต้องมากครับริท
"กุขอโทษ" ไอตัวยุ่งรีบบอกทันที...พูดถึงเรื่องนี้ทีไรมันก็ขอโทษกันทุกที...ริทก็รู้ว่ากันคิดยังไง...ดูทำหน้า...ไม่ใจอ่อนหรอกนะ...
"กุก็ไม่ได้ว่าอะไร้...กุแค่เซ็งเล็กๆ...นิ้ดๆ" บอกมันแล้วก็หันหน้าหลบ...เงยหน้ามองเพดานทำมิวสิควิดิโอ
"อย่ามาทำเสียงสูงใส่กุดิ...กันอ่ะ"
เงียบ...เห้อ...ก็เข้าใจนะ...แต่อารมณ์เซ็งมันก็ห้ามกันไม่ได้หรอก...แล้วยิ่งกันเก็บสีหน้าไม่ได้เรื่อง...เจอเรื่องนี้ทีไร...สีหน้าเปลี่ยนทุกที...และก็ยังต้องเจออยู่เรื่อยๆ...นี่สองปีแล้วใช่มั้ย...ไม่เปลี่ยนเล้ยยยย
"กัน...เมิงอย่าเงียบดิ...มองหน้าริทหน่อย...นะ" เขย่าๆ อ้อนไปเขย่าไป...น่ารักตายล่ะ...เออ...ก็น่ารักจริงๆแหละ -*-
"กันอ่ะ"
"ริท...สมมุตินะสมมุติ...ถ้ากันให่ริทเลือกระหว่างแฟนคลับกลุ่มนั้นกับกัน...ริทจะเลือกอะไร" ถามช้าๆชัดๆพร้อมสบตาคนถูกถาม...กดดันไปไหมเนี่ย?
นิ่ง...ริทนิ่ง...สายตาที่มองมารู้เลยว่าไปละ...จิตใจ...กระเจิงไปละ...ไม่ได้อยากจะแกล้ง...ไม่ได้อยากจะให้ริทเลือกหรอก...บอกแล้วว่าเข้าใจ....เห้อ...
"มานี่มา...ร้องทำไม...กุสมมุติ...ไม่ได้ให้เลือกจริง" เห็นตาเริ่มแดง...น้ำตาคลอ...เลยอ้าแขนเรียก...คนที่ยั่งอยู่ก็ขยับตัวมานอนให้กอดแต่โดยดี
"กุ...ตอบไม่ได้"
"ถ้าริทถามกัน...ระหว่างแฟนคลับกันทั้งหมด...กับริท...กันจะเลือกริท" พอตอบไปแบบนี้...คนในอ้อมกอดสะดุ้งเล็กน้อย..เอ..เหมือนริทมันแอบทุบกันด้วยเปล่าวะ?
"ไม่ใช่อะไรนะ...แฟนคลับมีเพิ่มมีลดเรื่อยๆ...พวกเขามาเป็นแฟนคลับเพราะชอบอะไรสักอย่างในตัวเรา...แต่ริทมีคนเดียว...การที่กันจะได้เจอริท...ได้สนิทกันอย่างทุกวันนี้...มันไม่ง่ายเลยนะ...เป็นหนึ่งในพันล้านเลยทีเดียว"
"เมิงอย่าเพิ่งโฆษณาเพลงตัวเองดิ" เสียงอู้อี้ท้วงเบาๆขึ้นมาทำให้กันหลุดขำ 555+
"นั่นแหละ...แต่ก่อนกันคิดนะ...ว่าต้องทำทุกอย่างเพื่อรักษาแฟนคลับไว้ให้ได้...ยอมทุกสิ่งอย่าง...ปล่อยให้แฟนคลับมากำหนดสิ่งที่กันจะทำ...มาเป็นอิทธิพลสำคัญในการตัดสินใจ...จนเจอเหตุการณ์เข้ากับตัว...กันเลยคิดได้ว่า..เราตามใจทุกคนไม่ได้..แฟนคลับกันเองก็ไม่ได้ชอบอะไรเหมือนกันทุกคน...เพราะงั้น ถ้ากันตามใจกลุ่มนึง...ก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะชอบ...แฟนคลับที่คิดจะเปลี่ยนเราไปตามใจตัวเองก็มีเยอะ...มาขู่งี้...เข้าทางคนในครอบครัวงี้...กันเคยเครียดมากนะ...คิดว่า...ทำไงดีวะ?...สุดท้าย...จบลงที่ว่า...กันจะเป็นตัวของกันเอง"
"..."
"เห้ยริท...มองหน้าหน่อยดิ...ทำไมร้องหนักขึ้นล่ะจ๊ะ" ท่าทางชักไม่ดี...อยู่ดีๆคนในอ้อมกอดก็สะอื้นหนักขึ้น...พอพยายามจะดึงตัวมันขึ้นมามองหน้า...มันก็ดันยิ่งขืนตัวเอง..กดหน้าตัวเองหลบไว้อย่างนั้น
"ริท..."
"..."
"..."
"ก็...เมิงตอบมาแบบนี้..เหมือนกุเห็นแก่ตัว...ไม่ยอมเลือก...กุตอบไม่ได้จริงๆนะกัน...กุกลัวพวกเขาไม่รักกุ...แต่กุก็ไม่อยากเสียเมิงไปด้วย"
"ริทครับ...มองหน้ากันหน่อย...เร้ว" อ้อนนนนบ้าง...ริทส่ายหัว..ติ้วๆเลย
"นะ..ริท...เงยหน้าก่อน" มันยังคงส่ายหัวและสะอื้น...โอเค
ใช้ปลายนิ้วพยายามแหวกผมหน้าที่ปรกหน้าผากออก...จรดริมฝีปากลงบนผิวอุ่นๆ...แล้วกอดคนที่กำลังสะอื้นไห้ให้กระชับยิ่งขึ้น...
ทำไมนะ...ทำไมถึงทำให้กันหลงได้มากขนาดนี้
"กันไม่ได้ให้ริทเลือกจริงๆ...กันแค่สมมุติ" กันก็พูดปลอบมันได้แค่นี้...
เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ...จึงทำได้เพียงกอดมันไว้...ลูบหลังเบาๆ...ลูบกระทั่งเคลิ้มเกือบจะหลับนะแหละ..ริทถึงได้เริ่มดิ้นยุกยิก...มันดันกันออกจนตัวเริ่มห่างกัน...ตาตั้งคิ้วกด..หน้าตาหาเรื่องน่าดู...
ผีสิงไอริทมันหรือเปล่าวะ?...แล้วกันต้องสวดมนต์บทไหนวะเนี่ย???
"เมิงตั้งใจ!" ?????
"อะไร? ตั้งใจอะไร?"
"ตั้งใจถามไง...เมิงก็รู้ว่าจะสมมุติหรือถามจริง...สุดท้ายกุก็ร้องไห้อยู่ดี" ตอนแรกๆเห็นท่าทางมัน...กันก็เครียดอยุ่หรอกนะ...ก็นึกว่าผีเข้ามันไง...แต่ลงท้ายเรื่องร้องไห้ปุ๊บ...กันก็ต้องหลุดยิ้มออกมา
"เอ้า...ริท...เมิงถามเองนะว่ากุหงุดหงิดเรื่องอะไร...ก็แค่ตอบ"
"ตอนจ้องตากับเมิง...กุก็รู้แล้วว่าเรื่องอะไร...แต่เมิงตั้งใจถาม"
"เปล๊า"
"เสียงสูง!"
"เปลา"
"เมิงไม่ต้องมาเล่นมุกเสียงต่ำเลย...มุกเก่าจะตาย...นิสัย!" กันหัวเราะร่วน...ริททำหน้ายู่แล้วตีเอาๆ...ไม่เจ็บหรอก...ทำไมไม่รู้...อันนี้ก็แปลกดี
"นิสัยดี"
"กุรู้นะ...เมิงอ่ะ...ชอบให้คนอื่นสนใจแต่ตัวเอง...ขนาดตอนแรกกุจะเลี้ยงหมา...เมิงยังงอนกุเลย"
"พูดแบบนี้...แล้วเมิงเลี้ยงมั้ย?...โธ่...ต่อให้กุทำตัวง้องแง้งเพราะถูกแย่งความสำคัญ...เมิงก็ไม่เลือกกุ...แต่ถึงเมิงจะไม่เลือกกุคนเดียว...กุก็ยังเลือกเมิงคนเดียวอยู่ดี"
"เอะ!" คนที่ไม่ยอมเถียงแพ้ใครเตรียมจะเถียงกลับ...แต่พอสมองเริ่มประมวลความหมายได้ทัน...ปากที่อ้าก็หุบลงทันใด...พร้อมๆกับแก้มและหูที่ค่อยๆแดง
"ไอบ้า!"
"ไอบ้า ไอบ้า ไอบ้า" กันแกล้งทวนคำด่าของริทซ้ำไปซ้ำมา...เลยโดยคนที่ฟังแล้วหมั่นไส้ตีมาด้วยหมอนหนุนที่อุตส่าห์หยิมาจากเตียงข้างๆ
"ทำไมชอบทำร้ายร่างกายวะริท"
"ทำไมชอบทำร้ายจิตใจวะกัน"
"โอยยยย...ไม่คุยด้วยละ...คนยิ่งเหนื่อยๆ...เถียงด้วยแล้วหมดแรง...หิว" พูดจบก็กลิ้งตัวลงให้หน้าซุกกับฝูก...แล้วพลันก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้..
"ริท...มานี่หน่อย"
"อะไรอีกว้า" ปากบ่นนะ..แต่ก็เดินมา :))
แต่พอมันยังไม่ทันได้นั่งลง...กันก็เอื้อมมือไปดึงแขนมันให้เข้ามาหาตัว
"เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!" ไอนี่ก็ขี้ร้องโวยวาย..ต้องเล็งเหมาะๆแล้วปล่อยมือที่ดึงแขนมันมารั้งท้ายทอยแล้วปิดปากที่กำลังส่งเสียงให้เงียบลง
ตกใจ..แปบเดียวก็หาย...ยิ่งเป็นคนฉลาดๆอย่างริท...จากนิ่งสนิท...ก็เริ่มตอบโต้...จนเหนื่อยเกือบหายใจไม่ออก....กันเลยผละจากมา
โหยยยย..หน้าแดงหูแดง...ปากงี้..แดงกว่าเดิมอีก...โหยยยยย...ขัดก็แต่ไอลูกตาที่มันมองค้อนออกแนวคาดโทษนี่แหละ
"อิ่มละ...ก๋วยเตี๋ยวสุโขทัยอร่อยสมคำล่ำลือจริงๆ...นอนละนะ" แกล้งริทเสร็จก็เตรียมนอน...แต่ไม่ทันที่จะได้ล้มตัวลงนอน...ไอคนที่เมื่อกี้ยืนนิ่งอยู่ก็กระชากตัวกันให้หันกลับไปหามันครับ....กระชากนะครับ...แรงมาก
กระชากหน่ะแรง...แต่พอมายืนประจันหน้าด้วยแล้ว...ไอตัวยุ่งก็ใช้สองมือประคองหน้ากันก่อนจะ.....
เออ...ริทมันเป็นผู้ผดุงความยุติธรรม...ตลอด!
"ก็เมิงอิ่มแล้ว...แต่กุยังหิวไง...นอนบ้างละ" นี่คือประโยคแรกที่มันพูดแบบหันหลังให้กัน...แหม...เขิน....
จบแบบนี้..มันไม่คุ้มนะ...ไหนๆก็เริ่มมาขนาดนี้..แถมนานๆทีจะได้อยู่ด้วยกันอีก
"เอ้อ..ริท"
"อะไร" มันตอบ..ไม่ลืมตา..ที่จริงคือมันล้มตัวลงนอนเอามาห่มคลุมขึ้นมาถึงคอแล้วล่ะ...รีบมาก...โคตรเฟค
"เมื่อกี้ตอนเมิงตะโดนขึ้นมาว่า...เมิงตั้งใจ!...รู้มั้ยว่ากุคิดว่าไง" ตั้งคำถาม..แล้วนอนเลียนแบบมันบ้าง
"ว่า?"
"กุนึกว่าเมิงโดนผีสิง..กุเลยต้องคิดว่าจะสวดมนต์บทไหนดี"
เท่านั้นแหละครับ...คนแกล้งนอนก็กระเด้งตัวเองขึ้นมานั่ง...หน้างี้งอหงิก
"ไอกันนนนนนนนนนนนน!"
นั่นเป็นบทสนทนาสุดท้ายของคืนนั้น...เพราะหลังจากนั้นริทมันก็กระโจนลงมาจากเตียงตัวเองพร้อมหมอนและผ้าห่ม
:))
----------------------------------------------------------------------------------------------
แอบคิดว่าพล๊อตซ้ำกันทุกตอนเบยยยยยย 555+
เดียวนี้ Cซ้ำCซ้อนนะ 555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น