คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ...ห้องนอนสองคน..หลังประกาศผล3คนสุดท้าย...
ภายในห้องนอนมีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามา...ความมืดมิดที่เหมาะสมกับช่วงเวลาของการนิทรา...แต่ดวงตาคู่น้อยของใครบางคนยังคงฉายชัด...ตากลมโตกระพริบช้าๆเพราะเจ้าของยังคงนอนไม่หลับ...ลังเลใจว่าจะปลุกคนที่นอนห้องเดียวกันอีกคนนึงดีมั้ย...แต่เขากำลังคิดมากจนนอนไม่หลับอยู่...และกำลังต้องการความช่วยเหลือของคนๆเดิม
"กัน...หลับหรือยัง" เสียงใสถามแบบกล้าๆกลัวๆ...ความเงียบที่ตอบกลับมาทำเอาใจโหวงๆ...หรือว่าจะหลับไปแล้วนะ...เสียงสวบสาบของคนผลิกตัวใต้ผ้าห่มทำเอาริทใจแป้ว....ทำไงดี...นอนไม่หลับ...
"เห้อ" ริทถอดถอนหายใจท่ามกลางความมืด...แล้วอยู่ดีๆเขาก็ต้องตกใจเพราะคนที่นอนเตียงข้างๆอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมานั่ง...เขาลุกขึ้นมานั่งบ้าง...จากที่นอนไม่หลับกลายเป็นตกใจกลัวแทน
"กัน...ละเมอเหรอ" เสียงเริ่มสั่น...ก็หลับไปแล้วหนิ...ถ้าลุกขึ้นมานั่งอย่างนี้ก็ต้องมีแต่ละเมอ
"เปล่า..." ตอบแค่นั้นแล้วก็หอบหมอนพร้อมผ้าห่มย้ายมาเตียงเขาแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ...ริทมองคนที่ย้ายเตียงมานอนข้างๆด้วยความงง...
"มีอะไรจะบ่นก็บ่นมา" คนฟังหลับตาพริ้ม...ทิ้งให้ริทกระพริบตาปริบๆอยู่ในความมืดสักพักแล้วจึงล้มตัวลงนอนบ้าง
"ริทรู้สึกนอยด์อีกแล้วอ่ะ" ริทเริ่มระบาย
"ก็ตลอดอ่ะ" เอะ...ยังพูดไม่ทันจบเลย...คนตัวเล็กหันไปขว้างค้อนให้คนที่หลับตาฟังแบบไม่สนใจ...
"เออ...ก็แค่รู้สึกว่าริทอาจไม่เหมาะสมกับการได้เป็น3คนสุดท้าย"...คราวนี้คนฟังเงียบ...เลยพูดต่อ
"โชว์ของริทก็เดิมๆ...ส่วนมากมีแต่ลูกเล่นเอาใจคนดู...จะซึ้งก็ยังไม่ได้...มุกบางครั้งก็เริ่มจะแป้ก...การร้องก็ยังไม่ดี...เต้นก็ไม่ได้เรื่อง...อยู่ต่อไปริทก็กดดันตัวเอง" ริทระบายความในใจออกมาเป็นชุด...
"แล้วไง"
"เซนยังมีพัฒนาการ...ยังมีการเปลี่ยนแนวการร้อง...เรื่องเต้นเซนก็ดีกว่าริท"
"จริง" อ้าว...เห้ย...กันไม่ช่วยแย้งแล้วอ่ะ
"วีคที่ผ่านมาคนที่ควรจะออกน่าจะเป็นริทมากกว่า" ในที่สุดก็ได้พูดสิ่งที่คิดไว้ในใจ
"หมดยัง?...ริท...ฟังที่กันจะพูดให้ดีนะ" คราวนี้กันยอมลืมตาปรือๆง่วงนอนขึ้นมามองหน้าริท
"คนที่ตัดสินว่าพวกเราจะได้ไปต่อหรือเปล่า...ไม่ใช่ตัวเราเอง...แต่เป็นคนข้างนอก...โอกาสที่พวกเขาให้มา...เราต้องทำให้ดีที่สุด...กันรู้ว่าริทพยายามพัฒนาตัวเอง...ทำไปเถอะ...เพราะมันเป็นสิ่งที่ดี...และทั้งกันและพี่โตโน่ก็กำลังทำอยู่...แต่ริทอย่าเอามันมากดดันตัวเอง..." กันหยุดพักให้คนตัวเล็กได้คิด...น่าสงสัยจริงๆว่าริทเป็นลูกชายคนโตแน่หรือป่าวเนี่ย
"เคยได้ยินมั้ยว่า...กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว..." คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก
"คนเรายิ่งเครียดก็จะยิ่งพลาด...มันก็เหมือนสายพิณที่ตึงเกินไป...นับถือศาสนาพุทธป่าวเนี่ย...ทางสายกลางอ่ะรู้จักมั้ย" เด็กวัดเก่าเริ่มเทศน์
"เพราะฉะนั้น...วันนี้ก็นอนสะ...พ่อตัวยุ่ง...ดึกป่านนี้จะมานอยด์อะไรอีก...เอ้า...นอน" แล้วกันก็เอื้อมมือมาขยี้ผมริทให้ยุ่งแล้วหลับตานอนต่อ...ริทหลับตาตามคนข้างๆ...นั่นสินะ...อย่างกันเองก็ฝึกมานานเหมือนกัน...แล้ววันนี้...ก็...ดึก...แล้ว......
ดีแค่ไหนที่เวลาเขานอยด์ยังมีคนรับฟัง...
เวลาเขามีปัญหายังมีคนช่วยแก้ไข...
เวลาเขายิ้ม...ก็ยังยิ้มไปด้วยกัน
วันนี้...นอนดีกว่า...
---------------------------------------------------------
ปล...เพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ความคิดเห็น