ความในใจของเกย์คนหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #6 : >>> Valentine DaY

     วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ครับ...บรรยากาศในวันนี้เรียกได้ว่าเป็นวันแห่งความรักจริงๆผมเห็นคู่รักหลายคู่เดินกระหนุงหนิง จูงมือ กอดเอว กันอย่างสวีท  เห็นแล้วช่างน่าอิจฉาจริงๆครับ...ผมหลบหนีภาพบาดตาบาดใจเหล่านี้เข้าไปอ่านหนังสือในห้องสมุด โดยที่ใจนึงก็ยังคงพะวงหาใครบางคน

     "เจอตัวจนได้...วันนี้ไปไหนรึป่าวเอ็ม" เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกความสนใจของผมออกจากหนังสือเล่มที่อ่านอยู่

     "แล้ว...อยากให้เราไปไหนรึป่าวล่ะ"ผมเงยหน้าขึ้นตอบ แล้วส่งยิ้มให้ร่างสูงที่ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้เบื้องหน้า

     "อยากสิ...อยากให้ไปกับเรา"เขาตอบ ยกมือเกาหัวแก้เก้อ...เขาคงเขินน่าดู

     "จำเป็นมั้ยล่ะ"ผมยวนเขา พร้อมปิดหนังสือที่อ่านลงอย่างเบามือ

     "จำเป็นสิ...จำเป็นมากๆ...เพราะเราอยากฉลองวันวาเลนไทน์กับนาย"

     "ถ้าเราบอกว่าเราไม่ว่างล่ะ...นายจะทำยังไง"ผมตอบ

     "ไม่ทำไงหรอก...ฉุดเลย...ดีมั้ย"เขายิ้ม ดวงตาของเขาฉายแววขี้เล่น ทำเอาผมยิ้มตอบกลับไป

     "บ้า..."ผมด่า...ผมรวบหนังสือมาถือไว้ในมือแล้วลุกเดินออกจากห้องสมุด ชายหนุ่มอีกคนยิ้มเล็กๆที่มุมปากแล้วลุกเดินตาม เขาสะกิดไหล่ผมเบาๆ เรียกให้ผมส่งสมุดให้เขาถือ เขาใช้มือข้างที่ว่างอยู่รวบมือผมไปจับอย่างถือวิสาสะ...ผมหันไปส่งสายตาต่อว่าเขา...แต่ก็ไม่อยากดึงมือกลับออกมาแต่อย่างใด เราทั้งคู่เดินไปด้วยกันจนถึงที่จอดรถ ระหว่างทางเราไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย...มีเพียง ความร้อนจากตัวเขาที่ส่งผ่ามมือของเขามายังผม...ผมชอบความรู้สึกนี้จริงๆเลย

     "ตกลงนายจะพาเราไปไหนล่ะวันนี้หน่ะ"ผมถามขึ้นหลังจากที่นั่งมองวิวข้างทางที่รถขับผ่านมานาน

     "ห้องเรา" เขาตอบแล้วไม่พูดอะไรอีก...ผมรู้สึกได้เลยว่าวันนี้เขาดูประหม่ามากๆ...คงเตรียมอะไรไว้เซอร์ไพรส์ผมแน่ๆ...ความเงียบในรถยนตร์ทำเอาผมอึดอัดพอสมควร...แต่ผมก้อไม่รู้จะพูดอะไรดีเหมือนกัน

     เมื่อรถยนตร์มาถึงที่หมายเราทั้งคู่ก้อเดินลงมาจากรถเขาเดินมากุมมือผมเพื่อพาผมไปที่ห้องของเขา มือของเขาสั่นและชื้นเหงื่อ มันบ่งบอกว่าเขากำลังตื่นเต้นมาก  พอผมเดินมาถึงหน้าห้องเขาก้อหันมาพูดกับผม

     "เอ็ม...หลับตานะ"เขาพูดเสียงแผ่วแล้วยกมือขึ้นลูบเปลือกตาผมให้ปิดลง...ผมทำตามอย่างว่าง่ายโดยไม่ทวงติงอะไร...ผมได้ยินเสียงเข้าไขประตูห้องเปิด แล้วรู้สึกได้ถึงแรงที่ดึงผมให้เดินตามเขาเข้าไปในห้อง...เขาปล่อยมือจากผมแล้วทำอะไรบางอย่างที่ส่งเสียงกอกแกก...ผมยิ้มอย่างขำๆทั้งๆที่หลับตาอยู่อย่างนั้น

     "อย่าลืมตานะเอ็ม"

     "รู้แล้วหน่า...ไม่ลืมหรอก"...สักพักหลังจากที่ผมตอบ...เขาก้อเดินมาด้านหลังผมแล้วดันผมเบาๆให้ไปยืนตรงจุดที่เขาต้องการ เขาโอบมือของเขาขึ้นมารอบเอวผมก่อนที่จะซุกหน้าลงบนบ่าของผมแล้วกระซิบ

     "ลืมตาได้แล้วเอ็ม"

     ผมลืมตาขึ้นช้าๆ...ดวงตาผมกำลังปรับสภาพการทำงานให้รับรู้ภาพตรงหน้า...ภาพเบื้องหน้าที่ผมเห็นทำให้เกิดคลื่นอารมณ์เพิ่มขึ้นอย่างท่วมท้น...ความรู้สึก...รัก...ขอบคุณ...ห่วงใย

     ผนังห้องของเขาทุกด้านนั้นเต็มไปด้วยรูปของเราทั้งคู่...มันมีตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่ได้คบกัน...ตอนที่เริ่มรู้จักกัน...ตอนที่เริ่มมีใจให้กัน...จนกระทั่งตอนนี้ที่เราคบกัน ภาพล่าสุดที่บันทึกเหตุการณ์จนถึงเมื่อวานนี้...นอกจากนี้ยังมีโมบายเล็กๆที่ห้อยลงมาจากเพดาน...มีทั้งรูปหัวใจ...รูปดาว...และรูปนกกระเรียน
    
     เขาคลายอ้อมกอดที่รัดผมไว้แน่นจนเหมือนกลัวว่าผมจะหนีเขาไป...แล้วหมุนตัวผมให้หันไปมองหน้าของเขา...ดวงหน้าที่เคยขาวตอนนี้กลับแดงก่ำไปด้วยความเขิน คิ้วเข้มมุ่นน้อยๆอย่างทำอะไรไม่ค่อยถูก...ดวงตาคมมองมายังใบหน้าของผมที่ผมเริ่มรู้สึกว่ามันคงจะแดงไม่น้อยไปกว่าเขาสักเท่าไหร่ ดวงตาที่ทอดมองมาแสดงออกถึงความรู้สึกของเขาได้เป็นอย่างดี...รัก...

     "เอ็ม...เราให้"เขาเอื้อมมือไปยิ้มดอกไม้ช่อใหญ่แล้วส่งมาให้ผม...ผมยิ้มตอบ...รับดอกไม้มาไว้ในมือ...ผมสูดกลิ่นดอกไม้ในมือ

     "นี่ด้วย"เขาพูดแล้วส่งกล่องเล็กๆที่บุภายนอกด้วยผ้ากำมะหยี่สีน้ำเงิน...ผมรับมาไว้ในมือก่อนที่จะเปิดออกดู...ภายในกล่องนั้นบรรจุแหวนสีเงินวงหนึ่ง...ผมบรรจงหยิบขึ้นมาดู...มือของผมสั่นอย่างบังคับไม่ได้...มันเป็นแหวนที่ดูเรียบๆแต่มีสไตล์ ผิวด้านในมีลอยสลักปรากฏ...เป็นชื่อของเราสองคน...ผมมองดูแหวนในมือผมสักพักแล้วยื่นมือที่ถือแหวนไปที่เขา...ใบหน้าเข้มฉายแววงุนงงที่ผมส่งแหวนคืนเขา

     "จะไม่ใส่ให้เราเหรอ"ผมถามแล้วยิ้มกว้าง...เขาพ่นลมหายใจพรืดยกมือเสยขึ้นเสยผมแสดงความสบายใจ...ก่อนที่จะรับแหวนไปแล้วบรรจงสวมลงที่นิ้วมือผม

     "ขอบคุณ"ผมเอ่ยแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บริมฝีปากเขาเบาๆด้วยความเขิน...แต่ในขณะที่จะละริมฝีปากออกมา...ร่างสูงก้อบดเบียดริมฝีปากตอบกลับมา...มือข้างนึงโอบรอบเอวของผม...ส่วนมืออีกข้างก้อรับดอกไม้ช่อนั้นไปวางบนเก้าอี้เพื่อไม่ให้เกะกะ...ลิ้นอุ่นแทรกลึกเข้ามาในปากแล้วควานหาความหวานลึกที่หาจากไหนไม่ได้...ปลายลิ้นหยอกล้อไปมากระตุ้นความรู้สึกของผม...ความหวานที่ได้รับทำเอาผมเคลิ้มไปกับมัน...เมื่อลิ้มรสภายในอย่างเต็มอิ่ม...เขาก้อปล่อยริมฝีปากบางเป็นอิสระ

     "เอ็ม...วันนี้เราขอได้มั้ย"...คำถามที่ได้มาทำเอาผมลังเล...แต่ผมก้อไม่วายที่จะแกล้งเขากลับ

     "นายกะจะฟันแล้วทิ้งในวันวาเลนไทน์เหมือนคนอื่นเขาหรือป่าวละ"ผมถาม...เขาหน้าเสียแล้วแก้ตัวเป็นพัลวัน

     "ป่าวนะ...เราไม่เคยคิดจะทำอย่างนั้นกับเอ็มเลยนะ...เรารักเอ็มนะ...รักมาก...ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เราจะทำไม่ดีกับเอ็มเอาไว้...แต่ตอนนี้เราก้อรู้สึกผิดกับเรื่องนั้นมาตลอด...และเราก้อไม่เคยคิดจะทำให้เอ็มเสียใจอีก"เขาตอบหน้าเสีย
 
     "รู้แล้วๆ...เอ็มล้อเล่น...แต่ว่า...ไม่เอาตรงนี้ไม่ได้เหรอ"ผมยิ้ม...กับผู้ชายคนนี้ที่ผมยอมให้เขาได้ทุกอย่าง...ถึงแม้ว่าวันนี้เขาจะได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้วอาจจะจากไปผมก้อจะให้...เขายิ้มกว้างกับคำตอบแล้วดึงผมไปจนถึงห้องนอน...เขาผลักผมนอนหงายแล้วขึ้นคร่อมผมไว้...

     "เอ็มรู้มั้ย...หลังจากวันนั้น...ที่...เราได้รู้ใจตัวเอง...เรารู้สึกเกลียดตัวเองมากที่ได้ทำอย่างนั้นลงไปกับเอ็ม...เรา......"

     ....ผมไม่อยากให้เขาพูดต่อ...อะไรที่เคยผ่านมาผมก้ออยากให้มันผ่านไป...ผมจูบเขาอ้อยอิ่งเนิ่นนาน...ก่อนที่จะเริ่มหนักหน่วงอย่างอดรนทนไม่ได้อีกต่อไป...ร่างกายนี้ที่เขาเคยได้ไปครั้งแรก...มีแต่สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับทั้งสองฝ่าย...แต่ในครั้งนี้มันจะเต็มไปด้วยความรักที่มีให้กันเท่านั้น

     ฝ่ามือกว้างเลิกชุดนักศึกษาของผมขึ้นเผยผิวขาวและยอดอกสีทับทิม...เขาลากปลายลิ้นผ่านท้องขึ้นมาแล้วไล้วนรอบติ่งเนื้อนั้น...ผมยกมือขึ้นปิดปากป้องกันเสียงที่จะลอดผ่าน...อารมณ์ถูกปลุกขึ้นอย่างช้าๆ...ปลายลิ้นค่อยๆดุ้นเบาๆ...แล้วเปลี่ยนไปเป็บขบก่อนที่จะเข้าครอบครองมันทั้งผม...มือของผมกดไว้ที่หัวของเขา...ส่วนมืออีกข้างของเขากำลังปลดกางเกงของผมออก...จนเหลือแต่กางเกงในเป็นอาภรณ์ชิ้นเดียวที่ใช้ปกปิดร่างกาย...เขาเลื่อนลงต่ำเปลี่ยนจุดมุ่งหมายไปยังรอยนูนเด่นชัด...เขาลากลิ้นไปบนผ้าตามแนวรอยนูน...การสัมผัสที่ได้รับผ่านผ้าที่กั้นนั้นทำเอาผมแทบคลั่ง..

     "อย่าแกล้งกันสิ...อะ....อืม...."

     เขาครอบครองแก่นกายของผมด้วยปากของเขาผ่านผ้าเปียกชื้น...เม้มเบาๆ...ถี่ๆ...กระตุ้นอารมณ์อยู่อย่างนั้น...เขาส่งปลายนิ้วมือเข้ามาในปากผมแล้วหยอกล้อกับปลายลิ้น...ตัวผมถูกพลิกให้หันหลังก่อนที่เขาจะเริ่มขบไปตามกระดูกสันกลัง...ผมครางอย่างไม่ได้ศัพท์ด้วยอารมณ์ที่ถูกปล่อยให้ค้างคาอยู่เบื้องล่างและการกระตุ้นที่ด้านหลัง

     "รักนะ...รัก...รักเอ็มมากๆ...อย่าหนีเราไปไหนนะ"เขาพร่ำบอกอยู่อย่างนั้นโดยไม่ละริมฝีปากจากการขบเม้มเลย...นิ้วที่เปียกลื่นเริ่มเบิกทางทางด้านหลัง...มันกดเน้นอยู่รอบด้านโดยมีบางครั้งลูบผ่านจุดที่ผมต้องการที่สุด...ผมแทบจะคลั่งเมื่อโดนละเลยอย่างนั้น...จากปลายนิ้วกลับกลายเป็นปลายลิ้น...ดุน...ดูด...ลึกขึ้นเรื่อยๆ

     "อะ.........อืม.....เร็วๆ.......อืม"

     "อืมมมม" เขาครางตอบ....เปลี่ยนจากลิ้นชื้นๆเป็นแก่นกายของเขาเอง...เขาดันเข้ามาทางเส้นทางที่คับแคบอย่างช้าๆ...ผมกอดเขาไว้แน่น...

     "อย่าเกร็งนะ...เดี๋ยวเอ็มจะเจ็บ"

     "อืม.."ผมตอบอย่างไม่รู้เรื่อง...ความคับแน่นทางด้านหลังกำลังทำให้ผมปวดหนึบ...แต่การเสียดสีอย่างต่อเนื่องก็ทำให้ผมหฤหรรษ์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ...เขาค่อยๆดันเข้ามาอย่างช้าๆ...ผมซุกใบหน้าลงบนบ่ากว้างของเขา...ความสุขที่ได้รับถูกถ่ายทอดออกมาเป็นเสียงครางที่แสดงถึงความสุขสม...เมื่อเขาดันเข้ามาครั้งสุดท้ายร่างกายผมก้อกลืนร่างกายของเขาจนหมด...ผมหอบช้าๆหลบหน้าโดยฝังหัวลงบนอกกว้าง...

     เขาเริ่มขยับเข้าออก...จากช้าๆจนกลายเป็นเร็ว...ผมตอบรับสัมผัสนั้น...จนกระทั่งอารมณ์ที่เพิ่มสูงขึ้นของเราทั้งคู่ถูกปลดปล่อยออกมา...เขาล้มตัวลงนอนข้างผมแล้วกอดผมไว้แน่น...ผมไม่มีแรงที่กอดตอบเขาได้แต่ซุกตัวอย่างเงียบๆและอิ่มเอมไปกับความสุขที่ได้รับ...

    "เรารักนายเอ็ม"

     "เราก็รักนาย"ผมตอบ

_______________________________________________

   ตอนพิเศษอ่านะ...
   เป็นเรื่องในอนาคตตอนที่เอ็มเรียนมหาลัยแล้ว...(โตพอแล้วที่จะเรทได้เลยเอามาลงเนื่องในวันวาเลนไทน์...ตอนนี้อยู่แค่มอปลายง่ะ)
   ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ด้วยจะเป็นใครนั้นต้องรอตอนต่อๆไป
   นี้เป็นการแต่งเรทครั้งแรกในชีวิต...ถ้าไม่ได้เรื่องก้อติมาได้นะครับ...(ยังแต่งไม่ค่อยเป็นอ่ะ)
   ช่วงนี้จะสอบแล้ว...ขอลาไปอ่านหนังสือสักพักนะครับ
   รักคนอ่านนะฮะ