NON X BOSS

ลำดับตอนที่ #4 : BOSS II

เมื่อมีปัญหา ก็ต้องแก้ไขปัญหา เมื่อรู้ว่าตัวทำผิด ก็ต้องขอโทษ

เขาก็ไม่รู้นะ ว่าฝ่ายที่รับคำขอโทษจะให้อภัยเขามั้ย 

เมื่อคืน มาย้อนคิดดูในสิ่งที่ตัวเองทำไป พูดไป แล้วก็รูัสึกไม่ดี

ระหว่างนั่งรอคนที่นัดมา เขาก็เอาเวลาว่างมาลิสต์ปัญหาที่มีอยู่ในตอนนี้ พร้อมโน๊ตทางแก้ที่พอจะเป็นไปได้

นน - ขอโทษ

กีฬาสี - ปล่อยไป, ถามความเห็นนักเรียน จัด? เลื่อน?

งบ - ปล่อยไป, ถามหัวหน้าสี, ประชุมสภา

การบ้าน - โฟกัสกรุ๊ป, ?
สภา - ขอโทษ, ลาออก

เขียนๆอยู่ดีๆ สายตาก็เหลือบไปเห็นเหมือนเงาคนยืนอยู่ พอเงยหน้าขึ้นดูก็เห็นว่าคู่กรณีของเขามาถึงแล้ว

เอาวะ ทำให้สิ่งที่ถูก ทำในสิ่งที่ควร

ว่าแล้วก็เก็บของแล้วลุกขึ้นเดินไปหา ไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร นอกจากมองมาที่เขาเงียบๆด้วยสีหน้าฉายแววกังวล

"นน..."

พอเริ่มพูดแล้วไม่มีใครขัด เขาก็พูดๆๆ แล้วอยู่ดีๆ คนตรงหน้าก็ดึงเขาไปกอดแล้วก็ร้องไห้

?!??!!!!

เขาได้แต่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก 

เขานึกไม่ออกหรอกว่าสิ่งที่เขาพูดไป นนจะมีปฏิกิริยายังไงตอบสนอง จะโกรธกลับ จะไม่พอใจ จะไม่ยกโทษให้ หรืออะไรก็แล้วแต่

แต่ที่แน่ๆ ไม่น่าใช่ การดึงเขาไปกอดแล้วร้องไห้

"กุขอบใจนะบอส"

?!!!!???????

งงนะ งงมาก แต่ก็อดยกมือขึ้นมาลูบๆหลังเพื่อนไม่ได้

ฟังเสียงนนสะอื้นอีกสักพัก ที่ถูกกอดก็ค่อยๆคลายออก เขารู้สึกโล่งใจทั้งจากที่ถูกปล่อย และจากที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำไปแล้ว และดูเหมือนว่าผลก็ไม่ได้ออกมาแย่อย่างที่คิดไว้

นนยืนเก้ๆกังๆ ร่องรอยน้ำตายังมีให้เห็นอยู่บ้าง แต่ความกังวลดูเหมือนจะจางหายไปเกือบหมด

อย่างน้อยก็ไม่ใช่แค่เขาฝ่ายเดียวที่อยากเคลียร์เรื่องนี้อ่ะนะ

"บอส กุเองก็ต้องขอโทษมึงด้วยจริงๆ มึงพูดถูก ที่บอกว่าที่กุทำมันทำให้เรื่องมันยุ่งไปหมด ทั้งนโยบาย ทั้งงบ กุทำพัง ทั้งเรื่องสภา ทั้งเรื่องกีฬาสี ก็แค่อยากให้ทุกคนมีความสุข กุคิดอะไรออกกุก็ทำ แต่ก็อย่างที่มึงว่า กุมันไม่รอบคอบ กลายเป็นว่า งบก็เสียฟรี ความตั้งใจต่างๆก็เสียไปฟรีๆ"

ดูคนตรงหน้าพูด พูดไปก็ปริ่มจะร้องไห้ไป เห็นแล้วก็อยากจะด่าตัวเอง ที่ก่อนหน้านี้ตาบอดเพราะอคติบังตา ทำให้มองไม่เห็นความตั้งใจจริงของนน

เห็นคนร้องไห้เลยหยิบผ้าเช็ดหน้าตัวเองยื่นไปให้โดยอัตโนมัติ นนเลิกคิ้วมองด้วยความแปลกใจแต่ก็รับไปใช้

"ที่จริง ปัญหาทุกอย่าง พวกเรา สภา ต้องช่วยกันแก้ไข กุว่าบางเรื่องก็อาจจะยังพอแก้ได้นะ"

"จริงเหรอ! แก้ได้จริงๆเหรอ" แล้วคนที่เมื่อกี้พึ่งซบบ่าเขาร้องไห้ ก็เปลี่ยนโหมดเป็นตื่นเต้นทันที สองมือจับที่ต้นแขนของเขา แล้วถามแววตาตื่น

"อื้ม จริงสิ แต่ก็ต้องลองดำเนินการดูก่อน ว่าจะมีความหวังสักกี่เปอเซนต์"

"เอ้ยย!!! บอส!!!!" แล้วก็ดึงไปกอดอีก อื้ม คราวนี้ดีใจ เมื่อกี้เสียใจ? หรือดีใจ? ช่างมันเถอะ

"เออๆ ปล่อยกุเหอะ" นนยอมปล่อยตามที่ขอ พอผละออกมาเขาก็ได้เห็นแต่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ตาโตวาว ดูมีความสุขจริงๆ

"บอส เป็นคนไม่ค่อยชอบให้ใครถูกตัวเหรอ"

"ก็ไม่ใช่ แค่ไม่คุ้น" คือ มันมีใครที่ชอบให้คนอื่นมาถูกเนื้อต้องตัวด้วยเหรอวะ คิดในใจแต่ก็ไม่ได้ตอบออกไป นนฟังคำตอบแล้วก็ร้อง อ๋อ เบาๆ

"งั้น เดี๋ยวตอนเย็น กุนัดประชุมสภาแล้วคุยกันอีกทีละกัน โอเคป่ะ"

ภารกิจสำเร็จ เขาก็เตรียมแยกย้าย รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ

"บอส" ?

เขาหันไปมองนนตามเสียงเรียก

"ที่จริง กุอิจฉามึงนะ กุเองก็อยากทำนู่นนี่นั่นให้คนอื่น อยากทำให้มันได้ผล แต่พอทางที่กุเลือก มันไม่ใช่ทางที่ถูก ความพยายามมันก็สูญเปล่า" เขามองเห็น รู้สึกได้ถึงความเหนือยล้า เจ็บปวด ในดวงตาของคนตรงหน้า

"มันจะมีประโยชน์อะไร ที่เป็นที่นิยม ป๊อบ แต่กุช่วยอะไรใครจริงๆไม่ได้" 

เขาฟังแล้วเดินย้อนกลับไปหานน แล้วยกมือขึ้นวางบนบ่า ก่อนจะบีบเบาๆ

"กุว่า ทุกอย่างก็คงมีทางออกของมัน เพียงแค่ตอนนี้พวกเรายังไม่รู้ อย่างน้อย ตอนนี้ก็เคลียร์ได้เรื่องนึงแล้ว จริงป่ะ"

นนพยักหน้าแล้วส่งยิ้มน้อยๆมาให้เขา