NON X BOSS

ลำดับตอนที่ #3 : NON II

จากวันแรกที่ได้เจอบอส เพื่อนสนิทเต้อ จนถูกชวนเข้าพรรค และล่วงเลยมาจนถึงตอนนี้ นนไม่เคยคิดว่าในชีวิตของเขา จะมีความสัมพันธ์กับใครด้วยกราฟดิ่งลงเหวขนาดนี้

นี่ก็กังวล ว่าถ้ายิ่งคุยกัน ผลจะออกมายิ่งแย่หรือเปล่า

แต่ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเผชิญหน้ากับบอสอยู่ดี

นนเดินไปยังสถานที่ที่บอสนัดไว้ เขามองเห็นบอสได้แต่ไกล เจ้าตัวกำลังนั่งขีดเขียนอะไรสักอย่างอย่างใจจดใจจ่อ

นนหยุดยืนมองภาพนั้น

บอสเป็นคนจริงจัง

ถึงแม้จะดูเป็นคนไม่ได้มีมนุษยสัมพันธ์ดี แต่ก็เป็นคนที่มีน้ำใจ และเป็นคนตั้งใจจริง 

หลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาได้เห็นว่า บอสยอมจะเปลี่ยนการตัดสินใจตัวเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เห็นด้วยก็ตาม

เขารู้สึกชื่นชมคนแบบบอส 

และเสียดาย ที่เรื่องมันมาถึงจุดนี้ได้

ระหว่างกำลังยืนคิดอยู่นั้น อยู่ดีๆบอสก็เงยหน้าขึ้นมาสบตา เขาเลยทำตัวไม่ค่อยถูกได้แต่ยืนอยู่ที่เดิมอย่างนั้น จนเป็นบอสเองที่ลุกเดินมาหา

นนพยายามสังเกตท่าทีของบอส บอสก็ดูนิ่งๆเหมือนทุกๆครั้งที่เคยเจอ มือล้วงกระเป๋า แววตาใต้กรอบแว่นไม่ได้บอกอะไร ริมฝีปาก ไม่ได้ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้บึ้ง จะมีก็แต่แผลตรงมุมปากที่ดูน่าจะเจ็บ

แผลที่เขาเป็นคนทำ

"นน" เสียงที่เรียกชื่อเขา ทำให้เขาต้องละสายตาจากแผลมุมปากมาสบตาคนตรงหน้า

"กุอยากจะขอโทษ เรื่องทุกอย่าง" ?????????!??!?!???!!

"กุยอมรับว่าที่ผ่านมา กุมีอคติกับมึงไปบ้าง และหลายครั้งกุก็ใช้อารมณ์มากเกินไป กุยอมรับ กุเป็นคนชวนมึงเข้าพรรค และพอมติพรรคทำให้มึงเป็นหัวหน้าพรรค แถมกุเองก็โอเคกับเรื่องนั้นไปแล้ว กุก็ควรจะช่วยมึงจัดการงานของพรรค ซึ่งกุก็พยายามทำมาตลอด แต่กุก็โกรธ โกรธที่มึงไม่ทำตามที่มึงรับปาก เรื่องนโยบายการบ้าน แล้วก็เรื่องงบ กุโกรธที่มึงยอมคนอื่นเขาไปทั่ว โดยที่ไม่ได้คิดคำนวนผลที่อาจจะตามมาให้ดีก่อน กุโกรธที่มึงไม่อยากขัดใจใคร แต่ที่มึงทำก็ขัดใจกุตลอด"

นนได้แต่ยืนนิ่งมองคนตรงหน้าพูด สายตานิ่งๆมองตรงมาผ่านแว่น ริมฝีปากขยับไปมา ทุกคำพูดของบอส ค่อยๆทำให้ความกังวลในใจลอยหายไป ท่าทีสบายๆ ทำเหมือนไม่มีอะไร แต่เขารู้สึกได้ว่าบอสมันจริงจังกับเรื่องนี้ ไม่ต่างจากเรื่องอื่น

"กุอาจจะอิจฉามึงอย่างที่คนอื่นเขาบอก ไม่ใช่ที่ว่ามึงป๊อบ แต่อิจฉาที่คนอื่นฟังที่มึงพูด สนใจที่มึงทำ กุไม่ได้อยากป๊อบ ไม่ได้อยากให้ใครมาขอตามเป็นแฟนคลับ กุแค่อยากให้คนอื่นเห็นสิ่งที่กุตั้งใจทำให้บ้าง แต่เพราะกุเป็นตัวกุแบบนี้ ที่กุพูดเลยไม่มีใครฟัง ที่กุทำเลยไม่มีใครเห็น"

ยิ่งเขาฟัง ความรู้สึกบางอย่างก็ยิ่งก่อตัวขึ้น เหมือนเป็นก้อนจุกอยู่ในลำคอ

"แต่นั่นมันไม่ใช่ความผิดของมึง กุเลยขอโทษที่กุพาลใส่มึง กุทำไม่ถูกที่กุเอาสิ่งที่คนอื่นทำกับกุ ไปทำกับมึงด้วย ทั้งๆที่กุควรจะรู้ดีที่สุดว่า การตั้งใจทำอะไรแล้วไม่มีใครเห็นมันรู้สึกยังไง..."

นนเดินเข้าไปประชิดคนที่ยังคงพูดอยู่ไม่หยุด ก่อนจะยกสองมือขึ้นคว้าคนตรงหน้ามากอดไว้แน่น ก่อนจะซบหน้าลงตรงบ่าร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร

เขารู้สึกได้ว่าคนที่เขากอดอยู่นั้นกำลังยืนตัวเกร็ง งุนงง ทำอะไรไม่ถูก ที่พูดๆอยู่ดีๆก็หยุดลงสะอย่างนั้น 

เขาดีใจ ดีใจที่ได้ฟังบอสพูด ดีใจที่อะไรที่เขากังวลว่ามันจะแย่กว่านี้มันไม่เกิดขึ้น เขาดีใจที่บอสเข้าใจ เข้าใจทุกอย่างโดยที่เขายังไม่ต้องพูดอะไร เพราะถ้าให้เขาพูด เขาเองก็ไม่รู้จะพูดหรืออธิบายอะไร

"กุขอบใจนะบอส"