เศษเวลาของชะตากรรม

ในคืนที่แสงจันทร์ถูกเมฆบดบัง ถนนหน้าโรงเรียนเงียบสงัด... นักเรียนหญิงคนหนึ่งยืนตัวแข็งทื่อ มองเห็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาของเขาไร้แวว ร่างกายบิดเบี้ยวผิดธรรมชาติ ก่อนที่เธอจะทันได้ก้าวถอยหลัง เงามืดก็พุ่งเข้าหาเธอ—

“ย อย่าเข้ามาน่า!!”

ทันได้นั้นก็ได้มีเค็มนาฬิกาขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาแทงเข้าที่หลังของเพื่อนเธอคนนั้นและได้มีผู้ชายคนหนึ่งพุ่งตามลงมาใช้ดาบที่มีปลายดาบเป็นเหมือนเค็มนาฬิกาแทงเข้าไปที่ท้องของเพื่อนผู้หญิงคนนั้น ในเวลาไม่กี่เสี่ยววิ เพื่อนของเธอก็ได้กลับคืนเป็นเหมือนเดิมพร้อมกับสเก็ตเวลาที่แตกออกจากตัวเธอ

“ถ้าอยากให้เธอรอดละก็ เข้าตามมาซะ….”

ทันใดนั้นผู้ชายคนนั้นก็ได้เปิดประตูมิติสีทองมีเวลาบอกอยู่ข้างบนและได้เดินเข้าไปโดยที่ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ทันได้เห็นหน้าเขาเลย

“อึก..”

ผู้หญิงคนนั้นก็ได้วิ่งตามเข้าไปและได้อึ้งกับสิ่งที่เธอเจอ พอเธอเข้าไปก็ได้เจอกับห้องสีขาวขนาดใหญ่มีผู้คนมากมายกำลังใช้เทคโนโลยีที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

“นี้ เธอนะ เอาเขามาวางไว้ตรงนี้…”

ผู้ชายคนนั้นได้ชี้ไปที่เตียงคนไข้

“อ ค ค่ะ…”

และเธอก็ได้เอาเพื่อนไปวางไว้ตรงเตียงคนไข้ก่อนจะมีคนเดินเข้ามาดูอาการเพื่อนเธอพอหันไปจะขอบคุณคุณผู้ชายคนนั้นเธอก็ได้รู้ว่านั้นคือ…..

“เอ๊ะ โทคิซาวะ คุงนี้หนา!!!”

ผู้ชายคนนั้นทำหน้าตกใจเล็กน้อย

“อ เอ๊ะ รู้จักชื่อผมได้ยังไงกัน….”

“อะไรกัน ก็เราเรียนอยู่ห้องเดียวกันนิ”

“ออ หรอครับ….”

“เห้อ ฉัน ซาโยะ ฟุจิมิยะ ยินที่ได้รู้จักอีกครั้งนะ”

“ค ครับ คางามิ โทคิซาวะ ครับขอโทษที่ลืมไปนะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอกๆ ขอบคุณนะที่ช่วยเธอไว้นะ”

“มันเป็นหน้าที่นะครับไม่ต้องขอบคุณหรอก….”

“งั้นหรอ….”

(แค่นี้แหละจ้าา~~รอตอนต่อเอานะงับ สนุกไม่สนุกก็อย่าด่ากันเลยนะครับ)