[ Fic YU-GI-OH ] ตัวผมที่ไปโลกยูกิโอกับแบลคเมจิคเชี่ยนเกิร์ล

ลำดับตอนที่ #43 : ได้สติ

โมโมเอะ : " ลูกชายของชาเรนจ์งั้นเหรอ. . . ?

ชาเรนจ์ " แกเป็นใคร ? ต้องการอะไร ? "

" ผมชื่อ เมจ ชื่อนี้แม่เป็นคนตั้งให้ ผมแค่ย้อนเวลามาเพื่อทำให้เส้นเวลาที่พ่ออยู่กลับมาเป็นปกติ หรือก็คือ เส้นเวลาที่พ่อไม่มี ไวท์ เมจิคเชี่ยน เกิร์ลยังไงละ "

ชาเรนจ์ " หืมมถ้าคิดมายุ่งกับไวท์ เมจิคเชี่ยน เกิร์ลละก็ งั้นก็เข้ามาลองของซะหน่อยเซ่...

[[DUEL]]

ชาเรนจ์ " ขอใช้การ์ดเวทมนตร์ ดับเบิ้ลซัมมอน ทำให้อัญเชิญแบบปกติได้2ครั้งขออันเชิญเมจิคเชี่ยรวาคิเลีย2ตัว⟨⟨4ดาว | 1600/1800⟩⟩เซ็ตการ์ด2ใบจบเทิร์น "

การ์ดบนมือ_/มอนสเตอร์2/การ์ดเซ็ต2

เมจ " เทิร์นของผม หยิบการ์ดขอใช้การ์ดเวทมนตร์ นางฟ้าประทานพรหยิบการ์ดเพิ่ม3ใบและทิ้ง2ใบขอส่งแคนดี้ไลออนลงสุสาน2ตัว...เอฟเฟคของแคนดี้ไลออนทำงานอันเชินโทเค้นออกมา2ตัวแต่ในเมื่อมี2ตัวเท่ากับอันเชินออกมา4ตัว⟨⟨1ดาว | 0/0 ⟩⟩...

เมจยิ้มออกมาอย่างเห็นได้ชัดว่าเป็นไปตามคาดการณ์ว่าชาเรนจ์นั้นจะไม่รีบอัญเชิญไวท์ เมจิคเชี่ยน เกิร์ลเพื่อขัดการใช้เวทและกับดักแต่จะอัญเชิญเมื่อมีมอนสเตอร์เจ๋งๆออกมาเท่านั้น

เรจิ " บนสนามมีโทเค้น4ตัวแต่กลับยิ้มออกมางั้นเหรอ...

เมจ " ขอนำโทเค่นบนสนามไปทำลิ่งมาร์คเกอร์1ตัวจงออกมา ลิ้งคุลิโบ้ ⟨⟨ลิ้ง1 | 300⟩⟩...

จุนโกะ/เรย์/เรจิ " ลิ้งค์!!!!

โมโมเอะ : " สมกับที่เป็นลูกของชาเรนจ์เลยแฮะ~

เมจ " สังเวยลิ้งค์คุริโบ้ออกเพื่ออัญเชิญออกมาแบลค เมจิคเชี่ยน เกิร์ล⟨⟨6ดาว | 2000/1700⟩⟩ ...

ชาเรนจ์ " เปิดการ์ดกับดักเครื่องสังเวย ไวท์ เมจิคเชี่ยน เกิร์ลสังเวยเมจิคเขี่ยน วาคิเลียออก2ตัวเพื่ออันเชินพเศษ ไวท์ เมจิคเชี่ยน เกิร์ล⟨⟨6ดาว | 2000/1700⟩⟩เอฟเฟคทำงานขอเลือกแบลค เมจิคเชี่ยน เกิร์ลนำมาเป็นเวทสวมใส่...

เมจ " อย่างที่พ่อบอกจริงๆด้วย "

ชาเรนจ์ " เอ๊ะ...?

เมจ " ผมขอใช้การ์ดที่พ่อให้ไว้เพื่อปราบพ่อละนะ
เมจ " : เวทมนตร์ฉับพลันทำงาน จุดจบของแสงสว่างและความมืด ทำลายแบลค/ไวท์เมจิคเชี่ยนเกิร์ลบนสนามและทำดาเมจกับผู้เล่นอีกฝ่าย4000พอยด์ "

ชาเรนจ์ " อ๊ากกก
LP0

โมโมเอะรีบวิ่งไปประคองตัวของชาเรนจ์ในทันที เมจเดินเข้าไปทางชาเรนจ์ที่ค่อยๆลืมตา

โมโมเอะ : " นี่นายสะเป็นลูกของขาเรนจ์กับใครอะ ?

เมจ " ถึงตอนนี้ผมจะกลับมาแก้ไขอดีตและเปลี่ยนให้เป็นคนละไทม์ไลน์กันแล้วก็เถอะแต่อนาคตนะยิ่งรู้น้อยเท่าไหร่จะดีกว่านะครับ "

พูดจบเมจก็เปิดประตูกลับโลกอนาคตไปในขณะที่ชาเรนจ์ลืมตาตื่นขึ้นมาในออมแขนของโมโมเอะ

ชาเรนจ์ " นี่ฉันไม่ได้หายไปเหรอ ?

เรจิ " หมายความว่าไงนะ ความจำขาดช่วงงั้นเหรอ ?

ชาเรนจ์ " อ่าเท่าที่จำได้ก็โดนโจมตีมาแล้วไปโผล่ที่มิติที่มีแต่สีขาวโพล่นไปหมดและร่างกายก็ค่อยๆหายไปทีละส่วนที่เหลืออยู่ก็พอจำได้แบบล่างๆอะนะรู้สึกว่าไวท์ มาจิคเชี่ยน เกิร์ลสินะ "

รินปรากฏตัวออกมาจากวงแหวนส่งข้ามมิติ " ไวท์ เมจิคเชี่ยน เกิร์ลคะหืม...

เรจิ " ฮิรากิ ยูซึในมิติซิงโครสินะ...

ชาเรนย์ " ทำไมไม่อยู่กับนูโกะละ ?

ริน " ยูยะที่กระเด็นไปจากแรงโจมตีของดิฉันถูกส่งไปยังมิติซิงโครและตอนนั้น รินซึ่งเป็นเจ้าของร่างไม่ได้อยู่ด้วยจึงทำให้ตอนนี้ยูยะมีเพียงยูโตะที่ไม่ได้รวมร่างด้วยเพียงคนเดียวแล้วคะ และในตอนนั้นรินก็ถ้าเจ้าสั้นสู้แต่เห็นว่าใกล้แพ้ดิฉันจึงสิงห์ร่างและหนีมาคะ "

โมโมเอะ : " เธอไวท์ เมจิคเชี่ยน เกิร์ลสินะนี่ๆชาเรนจ์คิดว่าลูกนายใครเป็นแม่เหรอ?...

ชาเรนจ์ " อืมมม แม่ของหมอนั้นน่าจะต้องเป็นจอมเวทย์เพราะสามารถใช้เวทมนตร์ได้...

จุนโกะ " ไม่รู้จริงอะขอใบ้เพิ่มให้นะจากคำพูดจองเมจแม่ของเมจนะเป็นมอนสเตอร์1เดียวที่ปั้นหัวนายได้...

ชาเรนจ์มองไปทางโมโมเอะ " งั้นก็ง่ายแล้วสินะ "

โมโมเอะ : " CEเหรอ???

ชาเรนจ์ " ไม่รู้ดิ