รักแรก...ที่ไม่ใช่คนแรก

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะ...นักอ่านทุกท่าน

เรื่องราวที่จะนำมาแชร์วันนี้เป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นจริง อาจจะจะมีเพิ่มอารามณ์ความรู้สึกบ้าง เพื่อความสนุกครบรสชีวิต

.........การแอบรักเพื่อน จะมัสักกี่คนกันที่สมหวังที่คบกับคนที่แอบรักจริงๆ แล้วจะมีสักกี่คนกันน่ะที่จะรักกันตลอดไป........

ฉันเชื่อว่าคนหลายๆคนก็อาจจะเคยมีประสบการณ์แอบรักใครบางคน ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ รุ่นน้อง เจ้านาย ลูกจ้าง หรือเพื่อนที่เห็นกันอยู่ทุกวัน ฉันเองก็เคยมีเช่นกันค่ะ แต่ไม่ใช่แค่แอบรักจนเรียนจบเลยน่ะ เราได้คบกันด้วย

...เหตุการณ์ที่เราได้คบกันมัรเกิดมาจาก ฉันได้ทัก Facebook ไปหาเขา คุยนั้น คุยโน้น คุยนี้ คอยบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันที่เขาไม่มาโรงเรียน ใช่แล้วค่ะพวกเรายังเป็นเด็กนักเรียนอยู่ แต่อยู่ม.5แล้วน่ะ นั้นแหละค่ะ คุยกันไปเรื่อยๆจนเริ่มสนิทมากขึ้น จากเมื่อก่อนที่เราไม่เคยคุยกันเลยตอนนี้เขาทักทายกับฉันแล้วค่ะ มันช่างวิเศษมาก ในตอนนั้นฉันมีความสุขทั้งวันจนเพื่อนสงสัยว่าฉันเป็นบ้าอะไร ยิ้มคนเดียวทั้งวัน แหม่ๆ หรือว่าคุณๆจะไม่เป็นแบบฉัน จู่ๆคนที่แอบชอบมาทักทายคุยด้วยเป็นคุณจะทำไงล่ะ แฮปปี้สิค่ะ

....หลังจากวันนั้นที่เขาทักฉัน ทำให้ฉันกล้าคุยกับเขามากขึ้น จนเพื่อนสาวงงไปอีก เพราะฉันกับเขาไม่เคยคุยกันเลยตั้งแต่ขึ้นม.4 แล้วนางก็ได้สังเกตท่าทางเขินอายเวลาอยู่ใกล้เขานางก็ยิ่งแน่ใจ จึงเดินมาถามฉันตรงๆ

  "มึงชอบมันเรอะ!?"

  "เอ่อ..เพื่อนกันน่าาา"

  "กุว่า...ใช่?!"

  "(-////-)"

  "น่าแดง...ช่ายแน่ๆ"

  "แดดมันร้อน หน้าเลยแดงง"

...เชื่อก็บ้าแหละนั่งอยู่ในห้องเรียนจะมีแดดได้อย่างไง ไม่ได้เรียนกลางแจ้งสักหน่อย แต่ดูๆแล้วจากสายตาที่เพื่อนสาวยิ้มกรุบกริบใช้สายตาแสกนฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก็พแรู้ว่านาง รู้เรื่องของฉันแล้ว

....มีวันหนึ่ง 

 เพื่อนสาวเล่าให้ฉันฟังว่าเขามีเด็กมาชอบ เจ้าตัวน่าจะรู้แต่ก็ทำใจดี ยิ้มหวานแจกเขาไปทั่ว ฉันก็พอรู้แหละว่าจะมีรุ่นพี่ รุ่นน้องมาชอบเขาตลอด ก็ไม่ผิดที่เขาจะสนทนาความกับคนเหล่านั้น แต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ชอบใจเลบสักนิด มันดูน่ารำคาญยิ่งนัก ใช่แล้วล่ะ ฉันหึง สุดๆด้วย

และแล้ว...ฉันก็อดรนทนไม่ไหว ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง

 

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ.2559

 ฉันสารภาพรักกับไปตรงๆ อันที่จริงฉันแอบชอบเขาตั้งแต่วันปฐมนิเทศน์แล้ว ความรู้สึกที่มีมา1ปี ฉันจึงได้สารภาพออกมาหมดในวันนี้ ฉันกลัวมากว่าเขาจะไม่รับรัก แล้วเลิกเป็นเพื่อนกับฉัน ความหวังของฉันคือการได้เป็นคนรักของเขา มีอีกเรื่องที่ฉันรู้มาว่าเขาเองก็มีแผลใจทีค้างคาอยู่ ฉันขออาสาเยียวยาหัวใจของเขาเอง ฉันพูดไปพลางมือสั้นไป ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา ได้ก้มมองพื้นสีขาวโพลนท่าเดียว เขาก็เอาแต่เงียบไม่พูดอะไรสักนิด สุดท้ายประโยคที่ฉันบอกกับคือ...

 "เพราะงั้น...เป็นแฟนกันน่ะ"

.

.

.

ขอร้อง อย่าเงียบนานสิ ใจคอไม่ดีเลย

 สักพักก็มีเสียงทุ้ม ที่ช่างอ่อนโยนพูดขึ้นมา

"อื้ม เอาสิ เป็นแฟนกัน ^^ " 

เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่ช่างอ่อนโยนและจริงใจมาก

หลังจากวันนี้เราก็ได้ประกาศเป็นแฟนกันให้โลกรู้ เพื่อนๆในห้องต่างพากันแซวพวกเราสองคน ถึงมันจะน่าอาย แต่ฉันก็มีความรัก เราต่างเติมเต็มหัวใจที่ว่างเปล่าของกันแหละกัน

ถึงนายจะไม่ใช่แฟนคนแรกของฉัน...แต่นายคือรักแรกของฉันน่ะ??’???’???’?

ตอนต่อไป......

(เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเถอะ...เธอไม่ใช่คนที่เราคิด"

แล้วคนที่เธอคิดคือใคร??