ระบบไลฟ์สดวันสิ้นโลก

วันนี้เป็นวันธรรมดาเหมือนปกติของผู้คนในกรุงเทพฯรถยังคงติดเหมือนทุกวันห้างยังมีคนเดินมากมายแต่สิ่งที่ไม่ปกติเหมือนทุกวันคือมีประตูมิติบานใหญ่เกิดขึ้นที่ใจกลางห่างทำให้คนละแวกนั้นค่อนค่างตกใจ

"นั้นมาอะไรว่ะนั้น"เหล่าผู้คนพากันซุบซิบบางคนก็นำโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายลงโซเชียลไม่นานนักรปภ.กับตำรวจที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นก็ได้มาถึงที่ประตูมิติ

"ทุกคนครับช่วยถอยออกมาก่อนนะครับเผื่อมันอาจจะเกิดอันตรายขึ้น"เสียงของผู้กองที่อายุน่าจะพอเกษียณอายุแล้วได้ดังขึ้น

"คุณตำรวจครับนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น"เหล่าประชาชนเริ่มทยอยกันเกินมาถามเจ้าหน้าที่

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเรื่องแบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนทิ้งชีวิตฉันเลย"หลังจากผู้กองพูดจบประโยคก็ได้มีเหล่านักข่าวมากมายที่พอเห็นวิดีโอที่คนในห้างอัพลงอินเทอร์เน็ตก็รีบมาที่ห้างกันทันที

"คุณตำรวจครับคุณรู้มั้ยครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น"เป็นคำถามเดิมที่ทุกคนก็ถามเค้ามา

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับเป็นสถานะการที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"หลังจากที่พูดคุยกันอยู่สักพักบานประตูมิติก็ได้ถูกเปิดขึ้นทำให้คนแถวนั้นตกใจแต่ก็ไม่ได้มากอะไรถ้าไม่มีหอกปาออกมาทำให้ผู้คนที่อยู่ด้านหน้าประตูมิติได้รับบาดเจ็บ

"อ๊ากกกกกก!!!!"เสียงกรี้ดและเลือดที่กระเด็นไปทั่วทำในคนแถวนั้นกรี้ดด้วยความตกใจละเริ่มวิ่งนี่ทำให้สถานะการตอนนี่โกลาหลสุดๆ

"ทุกคนครับใจเย็นๆกันก่อน"ไม่ว่าเหล่าตำรวจจะห้ามมากแค่ไหนแต่หากเป็นเรื่องความเป็นความตายแบบตอนนี้คงไม่มีใครฟังแน่นอน

"ผู้กองครับทำยังไงดีครับ"เสียงของตำรวจผู้น้อยพูดออกมาอย่างสั่นไหวแล้วมีหน้าที่หวาดกลัว

หลังคำพูดนั้นของตำรวจผู้น้อยก็ได้มีอะไรบางอย่างเดินออกมาจากประตูบานนั้นพร้อมเสียงที่เคยวุ่นวายอยู่ก็หยุดเงียบลงทันที

"นะ..นั้นมันตัวอะไรนะ!!!!"ผู้คนเริ่มแตกตื่นเป็นครั้งที่สอง

สิ่งมีชีวิตในประตูมีหูที่ยาวตัวไม่สูงมากตัวสีเขียวและถืออาวุธแทบทุกตัวแต่บางตัวก็ถือไม้อะไรสักอย่าง

"ทุกคนอยู่ในความสงบแล้วปกป้องประชาชน"หลังจากได้ยินคำสั่งตำรวจทุกคนก็รีบเตรียมอาวุธและอพยพประชาชนทันที

"เมื่อไหร่กำลังเสริมจะมาสถานะการตอนนี้พวกเราคงคุมไม่ได้แล้ว"หลังสิ้นประโยคนี้เหล่าผู้มาเยือนก็ได้โจมตีใส่ทันที

"ทุกคนหาที่หลบเร็ว"หลังสิ้นเสียงขอผู้กองลูกไฟที่ไม่รู้ลอยมาจากทิศทางใดก็พุ่งเข้ามาใส่หลังขอผู้กองเต็มๆเค้าลงไปดิ้นที่พื่นสักพักก่อนจะโดนไฟเผาเสียชีวิตไป

หลังจากผู้กองตายไปทำให้เหล่าลูกน้องของเขาเสียสติทันที

"จะทำยังไงดีผู้กองตายแล้วละ...เราตายแน่"เสียงพูดที่สิ้นหวังขอเหล่าตำรวจทำให้ผู้มาเยือนจากประตูมิติดูสนุกกับการเห็นเหล่าผู้คนทำสีหน้าที่สิ้นหวังเป็นอย่างมาก

เพียงไม่นานเหล่าตำรวจที่ไม่มีการสั่งการจากผู้นำทำให้ไม่ค่อยมีความสามัคคีรูปแบบการจัดขบวนจึงแตกออกและค่อยๆโดนฆ่าไปทีละคน

ตอนนี้กรุงเทพฯเมืองที่เคยมีรอยยิ้มของผู้คนเหลือไว้แต่เพียงเสียงกรี้ดร้องของชาวเมืองและความวุ่นวาย

จบแล้วนะคะไรท์แต่งแนวนี้ครั้งแรกสามารถติชมได้นะคะ(ยังไม่ได้แก้คำผิด)