ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เราไปเดทกันคะ
EP.9 : เราไปเดทกันคะ
"ว่าไงนะ?" จัดจ์ตั้งคำถามขึ้น
"หึๆ เริ่มสนุกแล้วสิ" เรจูยิ้ม
"แหมท่านพ่อลูกสาวคนนี้มาอยู่ที่นี้ก็ไม่เคยได้ไปเที่ยวสักที ไหนๆก็กลับมาที่ญี่ปุ่นทั้งทีก็ขอไปเที่ยวให้สนุกสักหน่อย" ซันจิพูดก่อนยิ้ม
"จะไปก็ไปได้ แต่จะไปโดยไม่มีบอดี้การ์ดเนี่ยนะ"
"เรื่องนั้นไม่จำเป็นคะท่านพ่อ เพราะว่าคู่หมั้นของหนูเขาก็เป็นถึงหัวหน้ากองทหารใหญ่เลยนะคะ เรื่องแค่นี้เขาก็ดูแลหนูได้อยู่แล้วจริงไหมคะ?" ซันจิหันไปยิ้มให้กับโซโล
"ครับ ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะดูแลลูกสาวของท่านให้ดีครับ"
"..." จัดจ์เงียบและหันไปมองซันจิที่ยืนควงแขนโซโลไว้ "จะไปก็ไปเหอะ แต่ต้องดูแลให้ดีด้วยล่ะโซโล"
"ค...ครับท่าน ผมจะดูแลให้ครับ"
"อืม" จัดจ์ขานกลับ
"งั้นผมขอตัวนะครับ" โซโลพูดจบก่อนจะพาซันจิออกไปตรงนั้น
"ปล่อยไปจะดีหรอครับ ท่านพ่อ"
"หืม?"
"ก็ปล่อยไปกับหมอนั่นจะดีหรอครับ" อิชิจิพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก
"ดีแล้ว ทั้งคู่จะได้ทำตัวชินได้ไง แต่งงานไปจะได้ไม่มีปัญหาอะไร แต่ลูกก็อย่าไปคิดมากเรื่องนั้นเลย เพราะว่าลูกต้องทำหน้าที่ของตนเองไป เข้าใจไหมอิชิจิ"
"ครับ" อิชิจิตอบเพียงสั้นๆ
"..." นิจิที่มองอิชิจิที่ทำหน้าไม่พอใจก็พอเดาออกแล้วว่าเขากำลังหึงซันจิอย่างแรงเลยเชียว
....
อิชิจิและนิจิที่ขับรถเพื่อไปทำงาน นิจิสังเกตุอิชิจินานแล้วว่าทำไมขับรถเร็วเกินปกติของเขา แต่ว่านิจิก็แอบยิ้มเล็กน้อยเพราะรู้ว่าพี่ชายของตนรู้สึกอย่างไงในตอนนี้
"ซันจิกับโซโล....เหมาะกันดีเนอะนายว่าไหมอิชิจิ" นิจิพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
"นายจะพูดถึงหมอนั่นทำไม ฉันเกลียดจริงๆ"
"นายจะอารมณ์เสียทำไม"
"หึ" อิชิจิทำน้ำเสียงโมโหใส่นิจิ
"อีกหน่อยหมอนั่นก็กลายมาเป็นน้องเขยของเราแล้ว"
"แต่ว่าตอนนี้ยังไม่เป็นไง ฉันไม่ชอบ!"
"นายหวงหรอ"
"หวง?"
"ก็ซันจิไง นายกำลังหึงน้องสาวนะ น้องสาวแท้ๆเสียด้วย"
"หึ..." อิชิจิเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
"ยิ้มแบบนั้น...หมายความว่าไง?" นิจิถาม
"นายรู้ใช่ไหมนิจิ เวลาที่ฉันได้ของเล่นอะไรมาจะไม่ยอมให้ใครแตะเป็นอันขาด"
"..." นิจิหยุดยิ้มไปเมื่อพี่ชายของเขาพูด
"เพราะฉะนั้นอะไรที่เป็นของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้ใครเป็นอันขาด!"
"นั่นเป็นสิ่งที่ฉันกำลังคิดหรือเปล่าน่ะ" นิจิถาม
"แน่นอนเป็นแบบนั้นแหละน้องชาย" อิชิจิพูด "กว่าฉันจะได้ของเล่นชิ้นนี้มามันนานมากเลย และอยู่ๆใครคิดจะมาเอาไปก็ไม่ใช่แล้วแหละ"
"หึ นายนี่มันนอกจากจะเป็นพวกบ้ากาม มีแต่ตัณหาตลอด ยังเป็นพวกผิดศิลธรรมในเรื่องแบบนี้อีก" นิจิพูด
"หึๆ นายก็น่าจะรู้นิสัยฉันนะ เพราะฉันมันยิ่งกว่าพวกโรคจิตซะอีกล่ะ" อิชิจิส่งสายตาของสัตว์ร้ายและรอยยิ้มสุดเจ้าเล่ห์ออกมา
"หึ ในที่สุดนายคนเดิมเมื่อ 10 ปีที่แล้วก็กลับมาสินะ" นิจิยิ้มออกมาเช่นกัน
"นิจิ เรื่องของฉันกับซันจิน่ะมันเพิ่งจะเริ่มต้นเอง..." อิชิจิยิ้มออกมา
"สมกับเป็นนายจริงๆ" นิจิพูด
"ไม่ว่าอย่างไงก็ตามของๆฉันมันก็ย่อมเป็นของๆฉันอยู่ดีและใครทำฉันมันจะต้องเจ็บเป็นสองเท่า!.....ซันจิ....." อิชิจินึกภาพของซันจิขึ้นมาก็แค้นไม่หายที่ซันจิทำได้เจ็บแสบมาก อิชิจิคงมีแผนดีๆที่จะแก้แค้นกับซันจิเร็วๆนี้เป็นอันแน่นอน
ร้านคาเฟ่
ซันจิและโซโลที่กำลังนั่งรออาหารและเครื่องดื่มอยู่ริมหน้าต่าง ระหว่างรอซันจิก็นั่งอ่านนิตยสารรอ ส่วนโซโลก็นั่งเปิดโทรศัพท์ดูเล่นเช่นกันถึงแม้ว่าจะแอบมองซันจิอยู่บ้างก็ตามที
"ขอโทษที่ทำให้รอนานคะ สปาเก็ตตี้กับสลัดอกไก่คะ" พนักงานยกมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะของทั้งคู่
"ขอบคุณคะ" ซันจิยิ้มให้พนักงานตามมารยาท
"เดี๋ยวรอเครื่องดื่มสักครู่นะคะ"
"คะ" ซันจิขานกลับ "โซโลคะ"
"..." ซันจิเรียกโซโลที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์
"โซโลคะ"
"อะ...ครับๆ" กว่าจะรู้ตัว
"อาหารมาแล้วคะ ทานได้แล้วคะ" ซันจิบอกและยิ้มให้
"อ่อ ครับ" โซโลขานกลับก่อนจะทานอาหารตาม
"โซโล เป็นอะไรหรือเปล่าคะ เห็นทำหน้าเครียดเชียว" ซันจิถามด้วยความกังวลใจ
"เปล่าครับ ไม่มีอะไร" โซโลตอบและส่งยิ้มให้
"แน่นะ?" ซันจิถามเพื่อความแน่ใจ
"ครับๆ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ" แต่เจ้าตัวก็คงยังยืนยัน
"ถ้าคุณพูดแบบนั้นก็โอเคคะ" ซันจิยิ้มให้กับโซโล
"ครับ" โซโลหลงเสน่ห์ในรอยยิ้มของซันจิเข้าเสียแล้ว คงไม่เป็นอันทานอาหารได้แน่ เพราะสายตาก็เอาแค่มองที่ซันจิคนสวยอยู่อย่างนั้น "วันนี้คุณสวยมากนะครับ"
"คะ?" ซันจิที่ถูกโซโลชมก็แปลกใจเล็กน้อย
"เอ่อ...ที่จริงนี่เป็นเดทแรกของผมน่ะครับ" โซโลพูดหน้าก็แดงไปด้วย
"งั้นหรอคะ นี่คุณไม่เคยเดทกับผู้หญิงเลยหรอ?" ซันจิแปลกใจเมื่อชายที่มีหน้าตาดีแบบนี้กลับไม่เคยเดทกับผู้หญิง
"ครับ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้มาเดทกับคุณน่ะ"
"อย่างงี้เองหรอคะ ฉันก็คิดว่าคุณเคยเดทมาแล้วเสียอีก"
"คุณซันจิครับผมเป็นทหารนะครับ คงไม่มีเวลาไปเดทกับผู้หญิงหรอกครับ" โซโลพูดด้วยสีหน้าซึมๆ
"งั้นวันนี้เราจะไปเที่ยวไหนดีคะ?" ซันจิยกประเด็นขึ้นมา
"เอ่อ...งั้นคุณซันจิอยากไปไหนหรอครับ?"
"ถ้าบอกคุณ คุณคงไม่ชอบแน่เลย"
"บอกมาเถอะครับ ผมไปได้หมดครับ"
"จริงหรอคะ"
"ครับ"
"แต่ฉันเริ่มเกรงใจแล้วสิ"
"ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมตามใจคุณซันจิครับคุณซันจิอยากไปไหนผมจะพาคุณไปทุกทีเลยครับ"
"ถ้างั้นก็..."
"ก็?"
....
"ที่นี่เองหรอ ฮ่าๆ" โซโลอึ้งเล็กน้อย
"คะ ตอนที่ฉันอยู่ปารีสพ่อชอบฝึกให้บ่อยๆเลยคะ"
"เทควันโดหรอครับ"
"คะ" ซันจิยิ้ม
"ฮ่าๆ" โซโลก็คงคิดว่าไปช้อปปิ้งในแบบของผู้หญิงแต่ว่าแบบนี้...มันเกินคาดเลยน่ะสิ
"พร้อมไหมคะ"
"ครับ!" เขาตอบอย่างไวพร้อมตั้งท่า
"อย่าประมาถนะ"
"ไม่แน่นอนครับ" โซโลตั้งท่ารอรับซันจิ แต่ว่าเสื้อผ้าของซันจินั้นมันเย้ายวนเอามากๆ เพราะเสื้อที่ซันจิใส่มันอาจโชว์บ้างและรัดรูปบ้างจนทำให้เห็นหุ่นที่สุดเซ็กซี่มากๆ "เซ็กซี่..."
ปัก!
"อะ..." โซโลที่ถูกเตะไปที่หน้าท้องอย่างจัง เพราะว่าเจ้าตัวเอาแต่มองหุ่นของสาวเจ้าอยู่นั่นแหละไม่ยอมมองดีๆ ก็โดนแบบนี้ไปแล้ว
"ขอโทษคะ เตะซะแรงเลย" ซันจิงรีบโค้งตัวขอโทษ
"ม...ไม่เป็นไรครับ ฮ่าๆ" โซโลตอบกลับและยิ้มให้ "ท่าทางคุณเก็บกดมาเยอะนะครับเตะแรงเชียว"
"ก็คงงั้น"
"จริงหรอ?" โซโลถามเพราะไม่คิดว่าจะจริง
"ฉันเก็บความรู้สึกตัวเองมาตลอดและทุกครั้งที่ฉันโมโห หรือถูกกดดันมากๆก็จะมาทำอะไรแบบนี้น่ะค่ะ”
"โดนกดดันเรื่องงานแต่งหรือเปล่าครับ งานแต่งที่ถูกเลื่อนกำหนดเร็วน่ะครับ" โซโลเข้าไปนั่งข้างๆซันจิที่ทำสีหน้าเครียดๆ
"ไม่ใช่หรอกคะ มันมีหลายเรื่องเลยแต่ไม่ใช่เรื่องงานแต่งแน่" ซันจิพูดพร้อมยิ้ม
"หรอครับ?"
"คะ" ซันจิยิ้ม
หมับ
"หืม?" โซโลเหลือกสายตาไปมองที่มือทั้งสองข้างของตนที่ถูกซันจิเอาไปถูกับแก้มของเธอเอง "คุณซันจิ..."
"ฉันรู้สึกมีความสุขที่ได้เป็นเจ้าสาวของคุณนะคะ"
"คุณซันจิ"
"เพราะฉะนั้นเลิกคิดมากและก็อย่าทิ้งฉันไปนะคะ เพราะชีวิตที่เหลือของฉันคงจะอยู่ที่คุณคนเดียว คุณคือความหวังและแสงสว่างของฉันนะ"
"คุณซันจิ...." โซโลมองใบหน้าที่ดูซึมของซันจิ ก่อนจะเอามือที่ถูกเอาไปถูจับไปที่แก้มแทน "ไม่ว่าอย่างไงผมจะเป็นเจ้าบ่าวและคู่ชีวิตที่ดีที่สุดให้ได้ครับ"
"คะ ขอบคุณคะ" ซันจิยิ้มด้วยความสุขและความหวัง
"ว่าแต่เรามาซ้อมต่อไหมครับ"
"ฮ่าๆ คุณโซโล" ซันจิหัวเราะเล็กน้อย
"คุณจะได้ไม่เครียดไงครับ"
"คะ"
"ว่าแต่ทำไมคุณถึงชอบเทควันโด้ล่ะครับละครับ"
"ก็เพราะมือของฉันเอาไว้ทำอาหารน่ะสิคะ ถ้ามือเป็นอะไรขึ้นฉันก็ทำอาหารไม่ได้น่ะสิคะ"
"อ่อ โอเคครับ"
"งั้นเริ่มใหม่นะคะ"
"ครับๆ ฮ่าๆ" ภาพที่คิดในหัวเดทที่เขาวาดฝันไว้มันคงสลาย ณ ตรงที่นี้เสียแล้ว แต่ว่าแบบนี้ก็ดีเพราะมันจะแสดงให้ซันจิได้เห็นว่าเขาพร้อมที่จะดูแลเธอไปตลอดในชีวิตที่เหลือนี้ของเขานั้นนั่นเอง
ผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่าในที่สุดโซโลก็ออกมาจากวงจรสุดอันตรายได้สักที สภาพของเขาตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายทั้งเป็นเลย เพระว่าซันจิใช้เท้าอัดไปทุกส่วนของร่างกายเขา แต่อย่างน้อยก็ทำให้ซันจิรู้สึกดีขึ้น เขาก็โอเคแล้ว
"คุณโซโลคะ ฉันว่าเราไปทานอาหารกลางวันกันไหมคะ" ซันจิเสนอขึ้นมาระหว่างที่เธอกำลังดื่มน้ำ
"ครับ! ไปๆ" โซโลรีบตอบอย่างไว เพื่อที่จะได้ออกจากนรกตรงนนี้สักที
"คะๆ งั้นฉันไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะคะ" ซันจิตอบก่อนจะเดินไปที่ห้องแต่งตัว
"เฮ้อ...ในที่สุดก็จบสักที" โซโลบ่นพรึมพรัม "งั้นฉันไปเปลี่ยนชุดบ้างดีกว่า" เขาพูดและลุกไปที่ห้องแต่งตัว
...
ที่จอดรถ
"ขอบคุณนะคะทีวันนี้มาเป็นเพื่อนฉันน่ะค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ เรื่องแค่นี้เอง"
"วันนี้ฉันอาจไปที่แปลกก็ขอโทษด้วยนะคะ"
"ครับๆไม่เป็นไรๆ"
"จริงหรอคะ"
"ครับๆ"
"คุณโซโลนี่ ใจดีจัง"
"งั้นหรอครับ..." ซันจิมองไปที่สาวสวยตรงหน้าที่ชมเขา เขามองเธอทีไรเขายิ่งหลงเธอเป็นมากๆเลย "อย่างน้อยสิ่งที่ผมทำมันจะทำให้คุณมีความสุขก็พอแล้ว"
"คุณโซโล" ซันจิหน้าแดงเมื่อได้ยินคำแปลกๆอีกแล้ว
"ฮ่าๆ ก็ถือว่าเป็นการซ้อมการใช้ชีวิตคู่น่ะครับฮ่าๆ"
"คุณโซโลก็พูดไป" ซันจิยิ้ม
"ฮ่าๆ งั้นผมเอาของไปไว้หลังรถก่อนนะ"
"ให้ฉันช่วย..."
"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการเองได้ครับ" โซโลรีบเอาของจากมือซันจิไว้ที่มือของตน
"จริงหรอคะ"
"ครับ ไม่เป็นไรคุณซันจิรอตรงนี้นะครับ"
"คะ" ซันจิมองชายที่ดูเป็นสุภาพบุรุษจนเธอรู้สึกว่า เธอโชคดีที่จะได้เป็นเจ้าสาวของเขาในอนาคตข้างหน้านี้แล้วสิ
"งั้นเดี๋ยวผมมานะครับ" โซโลรีบเดินไปหลังรถและเอาของไปเก็บให้เรียบร้อย
"เขาเป็นคนดีจริงๆ" ซันจิพูดและยิ้มออกมา
"ขอโทษนะครับ"
"หืม?" อยู่ๆมีชายคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา
"มีอะไรหรอคะ?" ซันจิถาม
"นี่ใช่ซันจิเปล่าครับ"
"คะ ฉันซันจิ คุณมีอะไรคะ?" ซันจิถาม
"ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ"
"คะ?...อะ...." ซันจิถูกชายคนนั้นใช้เข็มฉีดไปที่แขน "คุณ..."
"ขอโทษนะครับคุณหนูซันจิ"
"..." ซันจิที่กำลังจะเรียกคนช่วยแต่ว่าเธอกลับไม่มีแรงมากพอ เธอจึงหลับไป
"ได้ตัวมาแล้วครับ" ชายที่โอบกอดซันจิเอาไว้โทรบอกกับบางคนก่อนที่จะพยายามอุ้มซันจิไปให้ไกลจากโซโลให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เอาล่ะคุณซันจิเรา...เห?คุณซันจิหายไปไหนกัน?" โซโลตกใจเมื่อซันจิหายไปหลังจากที่เขาไปเก็บของเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วเอง "เอาไงดีว่ะ ไอ้บ้าเอ้ยทำไมเราไม่ดูเธอให้ดีๆกันนะ" โซโลรีบวิ่งไปดูรอบว่าซันจิจะอยู่ไหนหรือเปล่า
โซโลวิ่งไปรอบอาคารแต่กลับไม่เจอเลยแม้ร่องรอย ตอนนี้ความกังวลใจมันเต็มไปหมด โซโลไม่รู้จะทำอย่างไงดี??
บรื้นน ปี้นๆ
"อะ?!" โซโลที่ไม่ทันระวังก็เกือบโดน แต่โซโลไหวตัวทันจึงหลบไปอีกทางทำให้ล้มลงไป
"คุณเป็นไงบ้างครับ?" เสียงของชายคนหนึ่งตะโกนถาม
"ไม่เป็นไรครับ แต่คุณเห็นผู้หญิงผมทองสวมชุดลายลูกไม้ไหมครับ?"
"เอ่อ...ไม่เห็นนะ"
"งั้นหรอครับ"
"อืม"
"งั้นขอบคุณครับ" โซโลขอบคุณก่อนจะรีบวิ่งตามหาอีก
"ให้ตายสิ" ชายที่ขับรถพูดขึ้น ก่อนจะเร่งเครื่องยนต์และออกไปให้เร็วที่สุด
บรื้นนนน
โซโลที่ร้อนใจอย่างมากจนไม่สังเกตุเลยว่าชายที่ขับรถไปอย่างไวงั้นแท้จริงเป็นคนที่ลักพาตัวซันจิไปต่างหาก และโซโลจะทำอย่างไงต่อเมื่อซันจิถูกลักพาตัวแบบนี้จะเกิดอันตรายอะไรบ้าง??
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น