ทะเลทรายที่รัก

ลำดับตอนที่ #3 : ถึงดินแดนแห่งทะเลทราย(กลิ่นอายความรู้สึก)-อัพเต็มตอนแระเด้อ

            และเราทุกคนก็ได้เดินทางมาจากสนามบินสู่ทะเลทรายฟากีซ่าจุดหมายที่พวกเราทุกคนจะเดินทางมาเพื่อจะทำวิทยานิพนธ์ ที่จริงไม่ต้องมาไกลขนาดนี้ก็ได้หรอกอิอิ แต่กะว่าจะมาเที่ยวในกลุ่มเพื่อนๆซะด้วยเลย ตอนนี้เรากำลังจะเดินทางไปพักที่พักคืนหนึ่งก่อนแล้วจะเดินทางไปที่เมืองโบราณที่จะไปศึกษาอีกที เพราะทางไปนั้นลำบากอยู่พอสมควร 
            "เมื่อไหร่จะถึง ซะทีล่ะเนี่ยเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว"โบ๊ทบ่นแล้วเอนตัวไปตามเบาะ
            "บ่นอยู่ได้ เป็นผู้ชายภาษาอะไรไม่เข้มแข็งเอาซะเลย"เนตรต่อว่าโบ๊ท
            "ไม่เหนื่อยก็ไม่ต้องมาพูด ผู้หญิงปากจัด"โบ๊ทไม่ยอมเถียงเนตรอีกที เป็นธรรมดาและนี่แค่เบาะๆยิ่งกว่านี้ก็มี สองคนนี้น่ะเจอกันทีไรต้อง(กัด)เอ้ย!ทะเลาะกันทุกที เนตรกำลังจะสวนกลับ
            "นี่ๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้วละครับทั้งสองคน"เอิร์ทพูดห้ามในใจก็อดขำไม่ได้เพราะเป็นแบบนี้ประจำ ไม่รู้ทำไมถึงไม่ชอบหน้ากันซะเลย แต่ก็มีสีสันไปอีกแบบ
             แล้วทั้งสองก็หันหน้าไปคนละด้านกัน โดยท่าทีจะไม่ค่อยมีใครยอมใครเอาซะเลย จนเรา3 คนก็หัวเราะทั้งสองคนที่บึ้งตึงใส่กัน แล้วแล้วรถที่พามาก็เริ่มเข้าเขตเมืองโอเอซิสเล็กๆมีคนไม่พลุกพล่านสักเท่าไหร่ ชาวเมืองก็แต่งตัวอย่างเรียบง่ายแบบชนพื้นเมืองอาหรับ แล้วรถก็พาเรามาจอดถึงที่พัก
              "เชิญครับรถมาถึงที่พักแล้วครับ"คนขับรถชาวอาหรับบอกเป็นภาษาอาหรับ
แล้วพวกเราทุกคนก็ช่วยกันขนของแล้วลงจากรถ
              "พวกเราขอขอบคุณนะครับ"เอิร์ทบอกคนขับรถแทนทุกคนเป็นภาษาอาหรับเช่นกัน ที่เอิร์ทพูดภาษาอาหรับได้ก็เพราะเอิร์ทรวมทั้งพวกเราอีก4คนเรียนวิชาโทภาษาอาหรับ ก็เลยพูดภาษานี้ได้อย่างสบาย คนขับรถหันมาพยักหน้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแล้วขับรถไป แล้วพวกเราก็เดินไปที่พักของเรา
               "ยินดีต้อนรับค่ะ ต้องการห้องแบบไหนดีคะ"พนักงานสาวชาวอาหรับพูดต้อนรับอย่างไมตรี ในโรงแรมแห่งนี้เป็นโรงแรมที่มีความเรียบง่าย มีการจัดป็นเอกลักษณ์อย่างลงตัวทีเดียว
                "งั้นขอห้องพัก 2 คนและ3 คนนะครับ"เอิร์ทบอกพนักงานสาวแล้วหันมามองทุกคนเพื่อความแน่ใจอีกที แล้วพนักงานสาวชาวอาหรับคนนั้นก็ได้พาเอิร์ทและเพื่อนๆไปยังห้องที่พัก
                "เชิญค่ะ นี่เป็นห้องพัก 2คนค่ะ ถ้าหากขาดเหลืออะไรก็บอกได้นะค่ะ"พนักงานสาวเปิดห้องและยื่นกุญแจให้เอิร์ท
                 "งั้นไปก่อนนะทุกคน อยากอาบน้ำจะแย่แล้ว"ว่าแล้วโบ๊ทก็วิ่งเข้าไปในห้องก่อนเลย 
                  "งั้นผมก็ไปก่อนนะครับ"เอิร์ทบอกทุกคนแล้วหันมายิ้มกับนภิศรา เอิร์ทนี่น่ารักจริงๆ แล้วก็เดินเข้าห้องไป มีนภิศราโบกมือตามหลัง
                  "ของพวกคุณเชิญทางนี้เลยนะคะ"พวกเราเดินตามพนักงานไป แล้วก็มาถึงห้องของพวกเราซึ่งถัดจากห้องของเอิร์ทมาแค่สามห้อง
                  "เชิญค่ะ นี่ค่ะกุญแจ มีอะไรขาดเหลือก็บอกได้เลยนะคะ"พนักงานสาวบอกพวกเรา แล้วก็เดินไป แล้วเราก็รีบเข้าในห้องทันทีเพราะเหนื่อยกับการเดินทางมากทีเดียว

                            ********************************
                     "เกซา........เกซา ไม่ต้องกลัวนะข้าสัญญาว่าข้าจะปกป้องเจ้าจากทุกสิ่งทุกอย่าง"เสียงที่นภิศราคุ้นเคยได้ยินอีกครั้ง ภาพเริ่มชัดเจนขึ้น ชายคนนี้ใครกันนะแล้วผู้หญิงคนที่เขากอดนั่นคงใช่คนที่เขากำลังเรียก แล้วพวกเขาเป็นใครกัน งั้นเดินไปถามพวกเขาดีกว่าเผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง "ท่านมีอะไรจะ..."
                     "นภิศรา นภิศราได้ยินรึเปล่า"ฝ้ายปลุกนภิศรา จนนภิศรารู้สึกตัวและงงว่าทำไมทุกคนถึงมาพร้อมหน้ากันที่นี่ รวมทั้งเอิร์ทและโบ๊ทก็มาด้วยทุกคนมีสีหน้าตกใจแล้วมองมาที่นภิศรากันหมด
                      "นภิศเป็นอะไรรึเปล่า เอิร์ทเป็นห่วงแทบแย่นึกว่านภิศจะเป็นอะไรไป"เอิร์ทมานั่งที่เตียงข้างๆนภิศราแล้วเอามือจับนภิศราด้วยสีหน้าดีใจเป็นอย่างมากทำให้นภิศราถึงกับงงเข้าไปอีกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
                      "นี่มันอะไรกันค่ะ แล้วทุกคนมาที่นี่กันมีอะไรเหรอ"นภิศราผู้ที่ยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถามอย่างสงสัย
                      "ก็เธอน่ะหลับไป แล้วพวกเราว่าจะลงไปดูบรรยากาศข้างล่างกันซะหน่อย เลยกะจะปลุกเธอไปด้วยแต่พอเนตรมาปลุกเธอก็หลับปลุกยังไงก็ไม่ตื่นเนตรเลยไปตามเอิร์ทกับโบ๊ทมา"ฝ้ายได้อธิบายให้นภิศราฟังแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
                       "แล้วเธอเป็นอะไรรึเปล่าล่ะแม่นภิศที่หลับไปอย่างนั้น่ะ"เนตรถาม รวมทั้งคนอื่นๆก็มองตรงมาที่นภิศเพื่อจะหาคำตอบ
                        "นภิศไม่ได้เป็นอะไรนี่นาแค่หลับแล้วฝันไปเท่านั้นเอง"นภิศอธิบายทุกคนว่าไม่มีอะไร แต่ทั้งที่ตัวเองก็สงสัยมิใช่น้อยว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วฝันนั่นล่ะคืออะไร
                        "ช่างมันเถอะ แค่นภิศราตื่นมาก็น่าดีใจแล้วไม่ใช่เหรอ"โบ๊ทบอกเพื่อให้ทุกคนกลับสู่ทุกอย่างกลับสู่สภาพปกติ
                         "อือ ทีหลังก็อย่าเป็นอะไรแบบนี้อีกล่ะพวกเราตกใจหมด"ฝ้ายบอกแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้
                          "นายก็ไปได้แล้วโบ๊ท อยู่นี่นานๆฉันเบื่อหน้าน่ะ"เนตรพูดไล่โบ๊ทกลับ
                         "เราเองก็ไม่อยากอยู่เห็นหน้าเธอนานๆนักหรอก"ว่าแล้วโบ๊ทก็เดินไปไม่สนใจใคร ไม่ใช่อะไรหรอกสงสัยท่าจะไปนอนซะมากกว่าเพราะถูกปลุกมากลางคันน่ะสิ แต่เนตรก็ยังแลบลิ้นใส่โบ๊ทตามหลังไปอีกที  
                          "งั้นเอิร์ทก็ไปก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า นภิศดูแลตัวเองล่ะนะเอิร์ทเป็นห่วง"แล้วเอิร์ทก็ยิ้มให้นภิศราด้วยรอยยิ้มอบอุ่นแล้วเดินกลับห้องไป
                          "งั้นนอนกันดีกว่าดึกแล้ว"ฝ้ายบอกแล้วหัวก็ถึงหมอนทันที 
                          "ฮ้าว........ เนตรก็ง่วงแล้วล่ะนอนกันเถอะนภิศ"เนตรหาวซะเสียงยาวเชียว ว่าแล้วก็นอนไปอีกคน
                           เหลือนภิศราผู้ซึ่งสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งยังนั่งคิดไม่ตกว่าตัวเองเป็นอะไรไป แล้วฝันนั่นเสียงที่เรียกนั่นเป็นเสียงใครกันทั้งที่เมื่อกี้ก็จะได้เห็นแล้วแต่ฝ้ายก็มาปลุกซะก่อนจนได้  แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกนภิศราก็ผล็อยหลับไปอีกคน
                                       *****************************