เมื่อมุนบยอลเห็นยงซอนถอดเสื้อยืดของตัวเองและขว้างไปไกล เหลือเพียงเสื้อในสีดำตัวจิ่วแสนเซ็กซี่ ก็ตกใจเป็นอย่างมาก
"ยงซอนอา ยงซอนอา ดึงสติหน่อย ยงซอนอา "
มุนบยอลพยายามจับหัวไหล่ของคนที่กำลังนั่งทับตัวเธออยู่ และเขย่าอย่างแรงเผื่อว่าจะดึงสติกลับมาได้
"ฉันไม่ได้เมานะ บยอล เอิ่ก "
ยงซอนปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะกำลังเรอก็ตาม
"นายไม่เคยได้ยินหรอ ที่เค้าว่าแอลกอฮอล์นี่แหละ. ที่ช่วยทำให้คนเราเป็นตัวของตัวเองที่สุด "
มุนบยอลไม่พูดอะไร ได้แต่ต้องหน้าของคนตัวเล็กเบื้องหน้า
" ฉัน ..... เอิ่กก ฉันชอบนายนะ "
0\\\\\\0 มุนบยอบได้แต่เบิกตากว้างเมื่อได้ยืนคำนั้นออกมาจากปากคนตรงหน้า
เมื่อกี้เธอไม่ได้ยินอะไรผิดไปใช่ไหม
ใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาโดยฉับพลัน
มันกำลังจะบอกอะไรกับเจ้าของรึเปล่านะ
" แล้วมันจะผิดอะไรอ่ะ ถ้าฉันจะจูบคนที่ฉันชอบ ...... " ยงซอนยังคงพูดต่อไป
"แต่ฉันก็เข้าใจได้นะ ว่าถ้าเธอไม่ได้คิดแบบเดียวกัน ฉันก็นิสัยแย่น่ะสิ เพราะเหมือนว่าฉันยัดเยียดสิ่วที่เธอไม่ได้ต้องการให้กับเธอ"
ยงซอนค่อยๆยกขาข้างหนึ่งที่คร่อมตัวมุนบยอลออก แม้ว่าตัวจะโซเซไปบ้างเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่เะอก็ไม่ได้ไร้สติซะทีเดียว
"หึหึ ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจ ขอโทษละกันที่ฉันไม่เคยถามความรู้สึกนายก่อนเลย นายคงสะอิดสะเอียนแันมากสินะ "
ยงซอนกกำลังจะลุกขึ้นเพื่อผละออกจากมุนบยอลและเข้าห้องนอนไป แต่ก็ถูกบางสิ่งรั้งตัวไว้ซะนี่
เป็นมือของมุนบยอลที่โอบรอบเอวเธอไว้แน่น ไม่ยอมให้เคลื่อนตัวหนีเขาไปไหน
"ยงซอนอา เข้าใจอะไรผิดไปหมดแล้วนะ "
มุนบยอลใช้มือของตัวเองสอดไปใต้เส้นผมสลวยของยงวอนและประคองท้ายทอยของยงซอนไว้
พร้อมกดจุมพิตไปที่ปากของยงซอน บดขยี้ปากของคนตัวเล็กอย่างไม่ปราณี
"อือ .... อืม ...."
มุนบยอลทำให้บรรยากาศในห้องเรื่มร้อนขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเขาเริ่มดูด เม้ม และกัดไปตามลำคอของยงซอน จนเริ่มมีรอยจ้ำสีแดงเรื่อ เต็มคอของยงซอนไปหมด
" อืมมม ... "
ยงซอนปิดตาสนิท แหงนหน้าขึ้น เพื่อรับความรู้สึกที่มุนบยอลกำลังมอบให้อย่างสมบูรร์แบบ
เธอรู้ว่าเธอเคยรุ้สึกกลัวมาก่อน เมื่อมุนบยอลทำแบบนี้ แต่ครั้งนี้ เธอกลับไม่รุ้สึกแบบนั้น และความคิดในหัวของเธอก็ขาวโพลน และว่างเปล่า
ตอนนี้เธอรู้สึกแค่เพียงรสสัมผัสที่มุนบยอลกำลังทำให้เธอใกล้จะคุมตัวเองไม่อยุ่
มุนบยอลไม่ได้หยุดแค่นั้น เขายังเลื่อนริมฝีปากบางอันร้ายกาจคุ่นั้นลงไปตามแนวไหปลาร้า ไหล่ และเนินหน้าอกของยงซอน
ในขณะที่สติของยงซอนเริ่มที่จะไม่สามารถควบคุมได้แล้ว
มือของมุนบยอลก็ไม่ได้หยุดแค่ที่เอวของยงซอน แต่กลับเลื่อนไปด้านหลังของร่างที่เธอกำลังจูบไปทั่วอยู่นั้น
และตะขอเสื้อในของยงซอนก็ไม่ได้สอดผสานกันอยุ่อีกต่อไป
ต่างฝ่ายต่างรุ้สึกถึงความรุ้สึกที่แท้จริงของกันและกัน
ยงซอนใช้มือสอดประสานอยู่ข้างหลังลำคอของมุนบยอล และมือของมุนบยอลก็ค่อยๆเลื่อนต่ำลงจนไปถึงอีกส่วนที่สวยงาม ด้านหลังของยงซอน
เธอเริ่มจับและใช้แรงบีบมันทีละนิด
ยงซอนไม่ทันได้คิดว่ามุนบยอบจะไปไวขนาดนั้น เะอจึงสะดุ้งเล้กน้อยจนมุนบยอลสังเกตได้
" เชื่อใจฉันนะคะ ".มุนบยอลผละจากการสร้างรอยอันสวยงามบนตัวอีกคน เพื่อขึ้นมาพูดกระซิบข้างหูของยงซอน
พร้อมกับยกตัวของยงซอนขึ้น
ทำให้ยงซอนต้องใช้ขาทั้งสองข้างของเธอพันเกี่ยวเอวของมุนบยอลไว้ เพื่อไม่ให้ตกไปบนพื้นและเจ็บตัว.
แต่มันกลับกลายเป้นท่าที่ยิ่งทำให้ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเข้าไปอีก
ใจของทั้งสองเต้นแรงมากกว่าครั้งไหนที่แล้วมา
ทั้งคุ่กำลังตกอยุ่ในห้วงแห่งอารมณ์มากมายที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
มุนบยอลไม่รอช้า อุ้มยงซอนเข้าไปในห้องนอนพร้อมวางเธอลงบนเตียง
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาสามารถหยุดมุนบยอลให้แสดงความรู้สึกของตัวเองได้อีกแล้ว
เขาเพิ่งมารู้ตัวและยอมรับว่า เขาต้องการยงซอนมากแค่ไหน
ต้องการตัวตนของเธอ จิตใจของเธอ รวมถึงร่างกายของเธอด้วยในตอนนี้
ยงซอนมีทีท่าตระหนกเล็กน้อยเมื่อถูกวางลงบนเตียง
อึ่ก
เธอกลืนน้ำลายด้วยความที่ไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังรู้สึกอย่างไร
มันมีหลายๆความรู้สึกตีกันยุ่งเหยิงภายในใจของเธอเต็มไปหมด
ยงซอนยังคงเล่นตามเกมของคนที่กำลังคร่อมตัวเธออยุ่
เขากำลังจะพาเธอไปสู่อีกโลกนึงที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน
มุนบยอลค่อยๆดึงเสื้อในของยงซอนออกให้พ้นตัว และโบนมันลงไปข้างเตียง
ในขณะที่ยงซอนก็ปิดตาของตัวเองไว้แน่นด้วยความอายอย่างที่สุด
เธอไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน ถึงกระนั้น เธอก็ยินดีให้คนตรงหน้าทำสิ่งที่เขาต้องการกับเธอ เพราะว่าเธอก็ต้องการเขาเช่นกัน
มือของยงซอนสั่นไปหมด ไม่รุ้สาเหตุจากความประหม่า ความอาย ความตื่นเต้น หรือทั้งหมดปะปนกันกันแน่
ในขณะที่เธอใช้มือของตัวเองคล้องรอบคอของมุนบยอลอยู่ ทำให้มุนบยอลรับรู้ได้ถึงมือที่สั่นระริกนั้น
“ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย ไม่ต้องอายหรอก เธอสวยอย่างไม่มีที่ติเลยล่ะ ยงซอนอา “
” มุนบยอลพูดออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา และอบอุ่น
ทำให้ยงซอนรู้สึนดีขึ้นมามาก
มุนบยอลค่อยๆ ใช้มือของตัวเองลูบไล้ไปตามร่างกายที่สวยงามของยงซอน
โดยเฉพาะส่วนที่เพิ่งถูกเปิดเผยออกมาจากเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอ
“บยอล อึ่กก .. บยอลอา “
“ยงซอนอา ฉันรักเธอ “
มุนบยอลพูดพร้อมก้มหน้าใช้ดวงตาของเธอมองสอดประสานเข้าไปในตาของยงซอน แสดงความรู้สึกในใจของเธอออกมา
เขาค่อยๆก้มลงไปจูบยงซอนอีกครั้ง พร้อมกับมือที่ทำหน้าที่ของมันไม่ได้หยุด
ยงซอนเริ่มผ่อนคลายมากขึ้น และเริ่มเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองออกมามากขึ้น
เธอแกล้งขบกัดริมฝีปากของบยอลเล็กน้อย ในขณะที่เค้ากำลังจูบเธอ
ทำเอาบยอลถึงกับยิ้มมุมปากในความซุกซนเจ้าเล่ห์ของคนเบื้องล่าง
ไม่รอช้า บยอลก็ดำเนินเกมรุกของเขาต่อ
เขาค่อยๆ ดูด จูบ เม้ม และใช้ลิ้นของตน สำรวจร่างกายของยงซินมากขึ้น
ไล่ลงมา ตั้งแต่
สันกราม
ลำคอ
เนินอก
จนมาถึงบริเวณที่มือของเขาเพิ่งซุกซนไป
“ อาา ..... บยอลอา .... อื้มมมมมม “ ยงซอนพยายามอดกลั้นเสียงที่ออกมาจากปากของตัวเอง มันน่าอายมากถ้าเธอจะเผยความรู้สึกของเธอออกมาแบบนั้น
“ ยงซอนอา ไม่ต้องอายหรอกนะ ไม่มีอะไรต้องอาย แสดงความรู้สึกของเธอออกมาเลย มันเป็นเรื่องปกติธรรมดา “
เมื่อยงซอนได้ยินแบบนั้น เธอก็รู้สึกอายน้อยลง
มุนบยอลก็ยังคงไม่หยุด
“ แฮ่กกกๆ แฮ่กกก อื้มมมม “
ยงซอนแทบไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ทำไมเธอถึงหอบหายใจแรงขนาดนี้
ทำไมถึงมีความรู้สึกแปลกๆ เกิดวนเวียนอยู่ทั่วร่างกายของเธอ
หัวใจของเธอสุบฉีดแรงและเร็วมากกว่าปกติหลายเท่า
เธอไม่แน่ใจว่านี่คือความรู้สึกดีหรือความรู้สึกแย่กันแน่
แต่มันเกินกว่าจะอดกลั้นให้อยู่แต่ภายในใจจนเธอต้องร้องออกมา
“ อาาาา ซึ่ดดดดด อาาา บยอลอา “
ยงซอนหลับตาแน่น มือจิกเสื้อของบยอลไว้เพื่อระบายความรู้สึกของเธอ
มีความรู้สึกหลายอย่างตีกันในใจของเธอ
จะบอกว่าไม่ชอบสิ่งที่มุนบยอลกำลังทำอยู่ มันก็ไม่ใช่เสียทีเดียว
แม้ว่าจะทำให้เธอรู้สึกอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีที่เธอร้องออกมา
แต่เธอก็ยอมรับว่าบยอลทำให้เธอรู้สึกดี (?) แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต
รุ้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ถูก
0.0
จู่ๆ ยง.อนก็ลืมตาขึ้นมาฉับพลัน เมื่อมือของบยอลได้สอดเข้าไปใน panty ตัวน้อยของเธอ
“ บยอลอา “ เธอเรียกชื่อของเขาพร้อมมองไปที่หน้าของเจ้าของชื่อ
“ ทำอะไรน ... ฮาาา บยอลอา อื้ออ “ กำลังจะห้ามปราม แต่เธอก็ไม่สามารถทำสำเร็จได้
บยอลใช้มือของตัวเองให้เป็นประโยชน์อย่างแนบเนียน
เขาเอามือของตัวเองนวดเป็นวงกลม วนไปมา
พร้อมเอาปากประกบกับปากคนเบื้องล่าง
ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ยงซอนไม่อาจต้านทานมุนบยอลได้อีกแล้ว เธอแทบจะหลอมละลายลงไปกองบนผ้าปูที่นอน ใต้ตัวของเขา
เมื่อมุนบยอลเริ่มรู้สึกได้ว่ายงซอนก็เริ่มจะพร้อมแล้ว
เขาผละจากริมฝีปากของเธอ ก้มลงไปขบเม้มบริเวณท้องของยงซอนอย่างรุ้งาน
“ ฮร่าาาา “ เมื่อปากของเธอว่างแล้ว ยงซอนก็ไม่สามารถหยุดเสียงของเธอได้เลย
บยอลไล่พรมจูบไปเรื่อยๆ
ไล่ลงไป
ไล่ลงไป
เขากำลัฃทรมานยงซอนด้วยความรักทั้งหมดที่เขามี
เขาเลื่อนริมฝีปากของตัวเองลงไปจนถึงบริเวณต้นขาของคนเบื้องล่าง
และยังไม่พอ ยังเย้าแหย่ หยอกล้อด้วยดาร ขบกัด และดูดบริเวณด้านในของมัน
“บยอลอา อ๊ะะะ แฮ่กกกกๆๆ นายทำอะไรน่ะ “
และบยอลไล่ทำอย่างนั้นกับขาทั้งสองข้างของยงซอน
ทำให้ยงซอนแทบจะเสียสติไปแล้วในขณะนี้
ยงซอนกำผ้าปูที่นอนข้างๆตัวของเธอแน่น เธอไม่อาจรู้ได้แล้วว่าจะระบายความรู้สึกของเธอตอนนี้กับใคร
ยงซอนดิ้นเล็กน้อย พยายามดึงขาหนีไม่ให้บยอลทำแบบนั้นไก้อีก
แต่ก็ไม่อาจขัดขืนอะไรได้มาก เมื่อบยอลเอาแขนทั้งสองข้างล็อคขาของเธอไว้
และไม่นานบยอลก็ดึง panty ของเธอ
ค่อยๆเลื่อนมันลงมา ตามเรียวขาที่งดงามของเธอ
ยงซอนหลับตาสนิทอีกครั้ง เมื่อเธอรุ้ว่าบยอลกำลังทำอะไร เธออายเกิดกว่าจะยอมรับมัน และมองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้
บยอลขว้างเสื้อผ้าขิ้นสุดท้ายของยงซอนออกไป
และไม่รอช้า
เธอก็กดริมฝีปากของตัวเองเข้ากับส่วนที่ยงซอนหวงที่สุด และไม่ใช่แค่ริมฝีปากเท่านั้นที่เธอใช้ แต่เธอยังใช้อวัยวะส่วนที่นิ่มที่สุดในปากของเธอด้วย
ยงซอนถึงกับไปไม่เป็น และไม่รู้จะทำตัวอย่างไร
“ อ๊ะ อาาาา ฮ่าาาาาา”
เธอพยายามสูดลมหายใจเข้าและออกเพื่อดึงให้สติยังอยู่กับตัวเธอมากที่สุด
เธอไม่รุ่จะเอามือไปวางไว้ที่ไหน แต่มือของเธอกลับเลื่อนไปวางบนหัวของมุนบยอลซะนี่
เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอทำเช่นนั้น
“ ฮร่ะะ บยอ ..... ซี้ดดดดด บยอลอา”
เธอได้แต่เรียกชื่อของคนที่ทำให้เธอกำลังทรมานไปด้วยความสุขที่ท่วมท้น
ยงซอนเผลอลืมตาขึ้นมามองมุนบยอล จึงทำให้รู้ว่าบยอลก็กำลังมองฉันอยู่เช่นกัน
สายตาที่กำลังจ้องมองฉันอยู่นั้น
ผมที่ปรกลงบนหน้าของเขา
สายตาอันเร่าร้อนคู่นั้นที่พร้อมจะแผดเผา และละลายฉันไปทั้งตัวได้
สายตาที่พร้อมจะกินฉันเข้าไปทั้งตัว
ตึ้กๆๆๆๆๆๆๆ
หัวใจฉันแทบจะพุ่งออกมาจากอกอยู่แล้ว
ยิ่งมองเขาก็ยิ่งทำมห้ฉันรู้สึกเร่าร้อนขึ้นไปอีก
ยิ่งเห็นสิ่งที่เค้ากำลัฃทำ
ฉันแทบบ้า
“ อึ่กกกก
ฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ
ซี้ดดดด
บยอล
ฉันน
...
“
ไม่นะ นี่มันอะไรกันเนี่ย ฉัน ..... ตัวของฉันเกร็งไปหมด ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ฉันควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้เลย
บยอลยังไม่ยอมหยุด ยิ่งเห็นฉันร้องมากเท่าไหร่ เชายิ่ฃเพิ่มแรงและความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ
“ อ๊ะะะะ
อ๊ะะ
อ๊ายยย”
จู่ๆ ฉันก็ร้องเสียงหลง และร่างกายส่วนล่างของฉันก็สั่นและกระตุกประมาณสองสามที น่าอายจริงๆ ฉัน ... ฉันเป็นอะไรของฉันเนี่ย
ฉันเหลือบเห็นมุนบยอลยิ้มออกมาน้อยๆ จากนั้นภาพที่ฉันเห็นก็ค่อยๆมืดลง และฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
—————————————
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย