พันธะรักสายใยทมิฬ

"เธอแน่ใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องนั้นลูกของฉัน !!! ในเมื่อแม่มันมั่วไม่เลือกขนาดนี้จะให้ฉันเชื่อได้ยังไง " นี่เหรอคือคำพูดที่เสียดแทงใจของชายหนุ่มที่เธอรักหมดหัวใจ ชายหนุ่มที่เธอยกให้หมดทุกอย่างแม้กระทั้ง "ศักดิ์ศรี" แต่สิ่งที่ได้มาจากนี้มันทำให้เธอรู้ว่า สิ่งที่เธอหวังว่าเขาจะรักเธอในสักวันหนึ่ง มันคงเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆของเธอคนเดียว ... ลาก่อนค่ะคุณภูมินทร์ หญิงสาวก้าวออกมาจากบ้านของเขาโดยไม่หันหลังกลับไปมอง "หนูไปอยู่กับแม่นะลูก แม่จะดูแลหนูเอง ในเมื่อพ่อเขาไม่ต้องการเรา กลับบ้านเรานะลูก" มือที่กุมหน้าท้องที่ยังเรียบแบน เอ่ยเบาๆกับลูกน้อยในครรภ์ พร้อมหยดน้ำตาที่หลั่งไหลออกมา จากนี้ไปเธอต้องเข้มแข็งเผื่อคนที่เธอรัก "เป็นกำลังใจให้แม่ด้วยนะลูก" ..