Fic Reborn! วันง่ายๆ(?) สไตล์วองโกเล่

ลำดับตอนที่ #6 : ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์มารแดง

" อ...อืม ที่นี่...." สึนะได้ลืมตาขึ้นมา เขาตื่นมาเห็นห้องที่เป็นสีแดงฉาน เขามองไปรอบๆจนไปเจอ แวมไพร์น้อยที่มีผมสีเหลือง พร้อมกับปีกที่ดูแปลกตา เพราะปีกของเธอ ประดับไปด้วยเพชรพลอยต่างๆนาๆ 

" ตื่นแล้วหรอ...มนุษย์...." แวมไพร์ตนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่หอบแห้ง เธอมีลักษณะที่ดูซึมเศร้า 

" อ...อืม..." แต่สึนะก็ตอบกลับไป ถึงสายตาเขาจะหลบหน้าเธอก็ตาม 

" ฉันชื่อฟรานด์ สกาเล็ต แล้วนายล่ะ? " 

" ฉันซาวาดะ สึนะโยชิ " สึนะพูดต่อกันไป โดยที่นึกอยากถามคำถามขึ้นมาอีก 1 คำถาม

" เธอเป็นคนพาพวกเรามาหรอ? "

" เปล่าหรอก พี่สาวของฉัน เรมิเลีย สกาเล็ตสั่งให้เมดรับใช้ชื่อซาคุยะพามาน่ะ " ฟรานด์อธิบายก่อนจะเสริมมาอีก

" แต่คนที่อยู่ในถังขยะต้องให้แพชชูรี่ใช้เวทย์พามาน่ะ พอดีสภาพอย่างกับหมาเน่า " สึนะได้ยินประโยคนี้ถึงกับอึ้ง ก็คนที่กล้านอนในถังขยะมันก็มีอยู่คนเดียวล่ะน่อ

" แต่จะว่าไป เพื่อนๆของนายก็อยู่ข้างล่างแน่ะ กำลังคุยกับท่านพี่อยู่เลย " ฟรานด์พูดเสร็จก็ไปคว้าข้อมือของสึนะมาแล้วดึงลงไปหาพวกข้างล่าง สึนะเห็นท่าทางการกระทำเเบบนั้นก็พยายามสบัดให้หลุดออก แต่ฟรานด์กลับกุมมือแน่น แล้วลากสึนะลงมา ทั้งลงบันได และอื่นๆอีกมากมาย 

ณ ห้องนั่งเล่น

" สรุปจะพักที่นี่ สินะ "

" อื้ม ว่าไงล่ะ? "

" ก็ไม่เลว ตระกูลสการ์เล็ตก็ไม่ขัดข้องด้วย "

เสียงของเจ้าของคฤหาสน์มารแดงนาม " เรมิเลีย สการ์เล็ต " ได้คุยกับรีบอร์นเรื่องที่พัก โดยที่มีซาคุยะคอยเฝ้ามองความปลอดภัย

ก๊อก ก๊อก

ซาคุยะรู้ว่าเป็นใคร จึงเดินไปเปิดประตู

"ยินดีต้อนรับค่ะ คุณหนู " ซาคุยะพูดพลางโค้งตัวอย่างสง่างาม ฟรานด์ก็ทำสีหน้ายิ้มออกมา ก่อนจะหันไปมองพี่สาวของตนที่กำลังกวักมือเรียกอยู่

" พี่คะ หนุ่มหัวทุเรียรฟื้นแล้วค่ะ " ฟรานด์พูดพลางชี้ไปทางสึนะ ซึ่งมันทำให้โกคุเทระมีน้ำโหมาก เขาควักไดนาไมต์เเล้วพุ่งไปที่เธอ ส่วนฟรานด์ไม่รู้สึกว่าจะกลัวเลยสักนิด พร้อมกับยิ้มแล้วหัวเราะออกมา

" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " 

" อะไรกันฟะ!? " โกคุเทระเห็นเหตุการณ์นั้น ถึงกับต้องดีดตัวเองออกมา เพราะฟรานด์สามารถแยกร่างของเธอออกได้ 

" นายไปหาเรื่องน้องสาวฉันเองนะ " เรมิเลียพูดพลางร่ายเวทย์อะไรบางอย่างที่ก่อให้เกิดวงเวทย์อันใหญ่ขึ้น 

จนกระทั่ง

ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

มันได้ปล่อยบอลเวทย์ต่างๆนาๆออกมา ซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะสามารถหลบมันได้ ทางซาคุยะก็ปามีดออกมาจำนวนนับพันใส่พวกวองโกเล่

" อึ้ก! ถ้าจะขนาดนี้ก็....เพลงดาบชิงุเระโซเอ็น กระบวนท่าที่ 8 พิรุณกระหน่ำแทง!!!!!!!!!!! " ยามาโมโตะได้ใช้ท่าของตัวเองสกัดกั้นการโจมตีนั้นไว้ มุคุโร่กับฮิบาริก็มาช่วยเสริม

" รู้สึกเป็นไงบ้างล่ะน่อ? " เหม่ยหลิง ผู้เฝ้าประตูหน้าคฤหาสน์ได้ถามรีบอร์นขึ้น ส่วนรีบอร์นก็ทำแสยะยิ้มออกมาพร้อมกับควักปืนของตัวเองออกมา

" ดูไว้ซะ ถ้าพวกเธอมายุ่งกับพวกเรา จะเกิดเรื่องแบบนี้ " 

." ด...เกี๋ยวสิ! นั่นมัน....." 

ปัง!!!!!!!!!!

ไม่ทันขาดคำ รีบอร์นก็ยิงปืนไปที่หัวของสึนะ ทำให้บรรยากาศในการต่องสู้นิ่งไปชั่วขณะ ส่วนเหม่ยหลิงที่เห็นเหตุการ์ณ์เต็มๆตานั้นก็ได้แต่ปิดตาเพื่อบดบังภาพอันสยดสยองนั่น

แควก!!!!!!!!!!!!!!

" รีบอร์น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " สึนะในร่างดับเครื่องชนได้ปรากฏตัวขึ้น ทำเอาพวกเรมิเลียต่างพากันหน้าแดงฉ่าเลย

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ออกไปน้าาาาาาาาา " ฟรานด์

" ไอ้ชีกออออออออ ออกไปซะ " เรมีเลีย

" โรคจิต " แพชชูลี่ 

" วิปริต " เหม่ยหลิง

" จกเปรต " ซาคุยะ

แล้วความวุ่นวายในคฤหาสน์มารแดงก็ดำเนินไปจนเช้า จนสรุปได้เลยว่า วองโกเล่สามารถพักอาศัยอยู่ได้

โปรดติดตามตอนต่อไป