Fic Reborn! วันง่ายๆ(?) สไตล์วองโกเล่

ลำดับตอนที่ #4 : ความปั่นป่วนในโรงเรียนไทย

" เอ๋! จะให้เราไปดูโรงเรียนของไทยหรอ!? " วองโกเล่พากันตะลึงในภารกิจของวันนี้ ซึ่งเท่าที่คิดดู แต่ละคนดูไม่จืดเลย แต่ส่วนใหญ่จะมองไปที่มุคุโร่กับโคลม เพราะว่า มีหัวเหมือนสับปะรด อาจจะเรียกเสียงฮาจากเด็กๆได้เลย

" ใช่! ถ้าพวกนายทำ ฉันจะให้พวกนายทำอะไรก็ได้ตามใจ 3 วัน " พวกสาวๆพากันตาเป็นประกาย แต่เหล่าชายชาติทหารกลับแอบไปสุมหัวซุบซิบกันถึงอะไรบางอย่าง เนื่องในสัญชาตญานอันกล้าแกร่งของวองโกเล่ ทำให้คิดว่า ไปแล้ว เทอร์ริเบิลแน่นอน

" ถ้าไม่ไป จับกรอกเหล้าดีกรี โค - ตะ - ระ สูงนะจะบอกให้ " นั่นไง สัญชาตญานของวองโกเล่ไม่มีครั้งไหนที่คลาดเคลื่อนไปได้เลย พวกผู้ชายทำหน้าสลด จนได้กลายเป็นเทพเจ้าองค์หนึ่งที่เรียกว่า เทพทรุด เลยทีเดียว (เทพซุสโว้ย!!//ลองโกเล่) เมื่อรีบอร์นเห็นก็ให้เลออนแปลงเป็นระเบิด C4 มา

" จะไปได้ยัง? " รีบอร์นถามกลับไป เหล่าวองโกเล่จึงรีบไปแต่งตัวให้เรียบร้อย

" คร้าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง

" โฮ่ยยยยย เกรสท์!!! " 

" อะไรเล่า...เอมมี่ ? " เสียงบทสนทนาอันดูสนิทสนมของคู่ชาย - หญิง นามว่า เกรสท์และเอมมี่ 

" รู้ป่าวว่าวันนี้จะมีคนแปลกหน้ามาน่ะ? " เอมมี่ถามด้วยเสียงกระซิบ แต่เธอนั้นดันมากระซิบใกล้หู ทำเอาเกรสท์เหงื่อตกแล้วรีบดึงเอมมี่ไปที่ห้องพยาบาลที่ไม่มีใครอยู่ เกรสท์รีบปิดประตูพร้อมกับล็อคห้องไว้ เพื่อจะได้ไม่มีใครรู้เรื่อง

"ยัยเอมมี่เอ๊ย!!! ผมรู้ตั้งนานแล้วล่ะ แต่ถ้าทำพฤติกรรมแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนหาว่าเป็นแฟนกันหรอก! " เกรสท์พูดออกไปโดยที่ไม่ทันสังเกตว่า มีคนอยู่ในห้องพยาบาลแล้ว คนคนนั้นคือ โกคุเทระ ฮายาโตะ นั่นเองจร้าา

" อ้ะ! 0/////0 " เกรสท์มองโกคุเทระแบบตาไม่กระพริบ คิดดูอีกที....วิ่งสิคร้าบบบ รออาร้ายยยยยยยยยย สึนะกับมุคุโร่ที่กำลังเดินผ่านก็เจอกับเกรสท์พอดี แต่ในสภาพที่เกรสท์กำลังอุ้มเอมมี่อยู่ 

" ม...ไม่มีอะไรหรอก...030 " สึนะกับมุคุโร่พูดพร้อมกันแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็เดินจากไป แต่เกรสท์นั้นกลับ....

" ว้ากกกกกกกกกกก เอมมี่ ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "ตอนนี้เกรสท์กลายเป็นคนเสียสติไปแล้วคร้าบผม

เขาวิ่งเข้าห้องน้ำชายอย่างรวดเร็ว แล้วไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อย

" คงเป็นแค่ความฝันนะ....แฮ่ก แฮ่ก..." เกรสท์สบถขึ้นมา แต่สิ่งที่เขาหวังว่าฝันนั้น มันกลับกลายเป็นเรื่องจริง เพราะว่า....

" ง่ำ ง่ำ ง่ำ " มีคนกำลังกินเหนียวไก่ในห้องน้ำ รุ่นพี่เรียวเฮคนเดิมเอง เกรสท์เห็นถึงกับอึ้ง ก็ดูสิ คนอะไรกินเหนียวไก่ในห้องน้ำกัน แถมยังมีหน้ามาถามอีกนะว่า

" เข้าชมรมมวยมั้ย ?"

" อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

ตอนนี้เกรสท์วิ่งไปทั่วโรงเรียนเพื่อหนีจากความโกลาหลที่เกิดขึ้นกับชีวิตเขา(อย่างกับโชอิจิแน่ะ)

" วิ่งเล่นบนอาคารไม่ดีนะ "

" เอ๊ะ!? " เกรสท์ได้ยินเสียงของใครบางคนที่พูดเตือนเขา เขาก้มมองลงไปก็พบกับ....

" ดีจ้า! " รีบอร์นกล่าวทักทายเด็กหนุ่มตรงหน้า คราวนี้เกรสท์ไม่วิ่งล่ะ

ตึง!!

มันสลบหน้ามืดไปล่ะเด้อ หวังว่าจะไปสู่สุขตินะ สา.....(โดนถีบ) แล้วเอมมี่ก็ได้วิ่งเข้ามาดู

" เกรสท์!!!!! ตายยังวะ? จะได้ฝัง " 

" ฉันจะไปล่ะ ฝากพาหมอนี่ไปห้องพยาบาลเองนะ บายยยย " รีบอร์นพูดเสร็จก็เดินจากไป เพื่อไปตามหาวองโกเล่ที่กระจัดกระจายไปทั่วโรงเรียน เอมมี่ก็ได้แต่ทำหน้างงๆ รีบอร์นไปตามหาแต่ละคนที่กระจัดกระจายไป โดยที่

สึนะอยู่ที่ห้องเรียน   โกคุเทระอยู่ที่ห้องพยาบาล   ยามาโมโตะอยู่ที่สนามกีฬา   เรียวเฮยังแดร็กส์เหนียวไก่ในห้องน้ำ

ฮิบาริไปดาดฟ้า   มุคุโร่อยู่โรงยิม   พวกผู้หญิงอยู่หน้าโรงเรียน

ณ โรงแรมที่พวกวองโกเล่พักอยู่

" ฮ้าาาา สบายตัวจัง " สึนะพูดพร้องกับเช็คหัวนิดหน่อย ตอนนี้วองโกเล่ทุกคน ได้อาบน้ำกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และก็เป็นช่วงที่วองโกเล่จะทานมื้อเย็นกัน แตาทว่า.....

ติ๊งต่องงงงงงง

มีแขกไปเยือนที่ห้องพักของพวกเขา

" อ....เอ๋!!!! ใครมาอีกล่ะ รึว่า....!!!!! " สึนกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูกเลย เพราะเค้าคงคิดว่า เรื่องวองโกเล่แฟมิลี่เอย 

มาเฟียเอย แหวนเอย กล่องเอย อะไรๆหลายๆอย่างที่ต้องปิดเป็นความลับ ตอนนี้ความแตกซะแล้วหรอ

" โอ้ส! เดี๋ยวฉันไปเปิดเองนะ " ยามาโมโตะพูดเสร็จก็รีบวิ่งด้วยความเร็ว 400 มัค/วินาที ไปเปิดประตูรับแขก แขกตรงหน้าเป็นคนที่ดูคุ้นเคยมาก โดยเฉพาะเด็กผู้ชาย

" อ้ะ! แกคือคนทีเข้าห้องพยาบาลโดยที่ไม่เคาะประตูนี่ " โกคุเทระพูดขึ้นพร้อมกับชี้หน้า แจ้ง191 (ถุ้ย!)

" นายมัน คนที่แอบดูคนอื่นกินมื้อเที่ยงในห้องน้ำนี่!! " ตามด้วยเรียวเฮ รายนี้อาการหนักเลย เพราะพูดไปพร้องกับปีนใต่ไปทั่วห้อง มุคุโร่กับฮิบาริเลยอาสาไปกระทืบ เน้นว่า " กระทืบ!!! " แล้วเก็บร่างเรียวเฮเข้าห้องเก็บของ ปึดผนึกด้วยภาพมายาของมุคุโร่

" มีอะไรรึเปล่า ฮะๆๆ " ยามาโมโตะอาสาไปทักทายด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม พร้อมกับเชคแฮนด์

" คือว่า....." 

โปรดติดตามตอนต่อไป