ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Reborn! วันง่ายๆ(?) สไตล์วองโกเล่

    ลำดับตอนที่ #3 : กิจวรรตในไทย(มุคุโร่)

    • อัปเดตล่าสุด 8 พ.ย. 59


    สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน ผมชื่อว่ามุคุโร่ โรคุโด มุคุโร่ครับ 

    อย่างที่ทุกคนรู้กันดี ผมนั้นเคยสู้กับบอสวองโกเล่รุ่นที่ 10 ซาวาดะ สึนะโยชิ ถึงผมจะเคยชั่ว แต่ผมก็สามารถเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นได้(หราาา) ซึงผมก็จะมาเล่าให้ทุกคนฟังเอง มันเริ่มต้นทุกเช้าตอน 7 : 00 น.
    " เฮ้ย! มุคุโร่! ข้าวเช้าเสร็จแล้วนะเฟ้ย!!! " ผมมักจะทานอาหารเช้า(แทบทุกมื้อเลยดีกว่า)ของผู้พิทักษ์วายุ หรือมือขวาสุดบัดซบ โกคุเทระ ฮายาโตะ ซึ่งมารู้ตัวอีกที หมอนี่เป็นน้องต่างแม่กับพี่สาวของเขา เบียงกี้ ซึ่งวันแรกๆ ผมกินไปอย่างสบายใจ จนผ่านไป 5 วิ ผมเข้าห้องน้ำเพื่อไปสารภาพบาปกับลูกส้วม

    8 : 00 น.
    ผมจะชอบไปเดินเล่นเพื่อสุดอากาศบริสุทธิ์กับโคลม แต่ว่า....
    " เฮ้ย!! ยามาโมโตะ!! แบ็คโฮม!! " มีสัตว์บางตัว เอ้ย!! คนบางคน กำลังเล่นกีฬาที่เรียกว่า เบสบอล ซึ่งคนปาลูกคือ
    ยามาโมโตะ ทาเคชิ หลายคนที่เห็นแรกๆ คิดว่าเขาคนนี้ดูร่าเริง และไม่เคยทำร้ายใคร ไอ้คนที่คิดแบบนั้นน่ะ กลับไป
    พิจารณาความคิดกับทวดของทวดของทวดของทวดของทวดของทวดของทวดของ....(ถีบมุคุโร่แปป//ไรเตอร์)
    เพราะว่า...

    ฟ้าว!!! ปั้ก!!!

    " เอ๊ะ! บอลหายไปไหนอ่ะ? " ยามาโมโตะถามพลางเกาหัว โกคุเทระก็ลองมองดูรอบๆ ปรากฏว่า สิ่งที่เขาเห็นคือ...
    " เฮ้! เจ้าบ้าเบสบอล! เจ้ามุคุโร่มันกินบอลอยู่ สงสัยข้าวที่ทำให้เมื่อเช้าคงไม่อิ่มว่ะ " 
    " ท่านมุคุโร่!!! 0o0 "

    10 : 00น.
    มีนัดจัดเอกสารช่วยฮิบาริ สงสัยเค้าคงคิดว่า มีผมคนเดียวที่ถนัดเรื่องแบบนี้มากที่สุด จนกระทั่ง....
    " ฝากจัดที่เหลือด้วยนะ สิไปคาราโอเกะ " ฮิบาริพูดพร้อมหับหยิบแว่นดำมาใส่แล้วเดินออกจากห้องไป 
    " สุดท้ายนี่ก็งานตรู T_T "

    14 : 00น.
    ไปเยี่ยมญาติ หลายคนคงสงสัยว่า เอ๊ะ! ผมมีญาติด้วยหรอครับ คึหึหึหึ อยู่แล้วล่ะครับ TYT ดงสับปะรด....กาาาากาาาา อีอาบินผ่านเลย

    20 : 00น.
    นอน....ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ

    ตู้ม!!!!!!!!!!

    " เจ้าบ้าเบสบอล!!!!!!!!!!!!!! เอาพวงกุญแจหมีน้อยตรูคืนมาาาาาาาาาาาาาาา " 
    " ดูหน่อยน้าาาาา ที่รักของโผมมมมมมมม " สิ่งที่ทำให้ผมนอนไม่หลับ ก็มีอยู่แค่นี้แหละครับ 

    เอาเป็นว่า จบไว้เพียงเท่านี้ดีกว่าครับ ผมเหนื่อยที่จะเล่าล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะครับ บายยยยยยย
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×