Fic Reborn! วันง่ายๆ(?) สไตล์วองโกเล่

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

เช้าอันแจ่มใส ณ หอพักวองโกเล่ 

" ว้ากกกกกกก!!!!!!!!!!!! " เสียงกรีดร้องของเด็กหนุ่มหัวฟู ผมน้ำตาล หน้าเคะ นามว่า ซาวาดะ สึนะโยชิ ได้ร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาเห็นซองจดหมายกับตั๋วเรือหรูที่รีบอร์นนำมาฝาก แต่เพราะว่าร้องดังเกินไป....

ตู้ม!!!!

" รุ่นที่ 10!!!!!!!!!!!!!!!!!! ใครมาทำอะไรกับรุ่นที่ 10 หรือเปล่าคร้าบบบ ผมจะจัดการเอง!!!!! " เสียงของมือขวาผู้ซื่อ(บื้อ)สัตย์ โกคุเทระ ฮายาโตะ ได้ระเบิดประตูเข้าห้องของท่านบอสไป พร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วง 

จนคนห้องอื่นๆพากันแตกตื่น ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น 

" โอ้ส! สึนะ " ยามาโมโตะ ทาเคชิ ได้เข้ามาทักไปได้ 5 วิ แล้วก็นอนซบไหล่โกคุเทระต่อเพราะง่วง(จิ้นอ่ะ)

" ไงซาวาดะ สุดขั้ว!!!!!!!!!!! " เรียวเฮมาทักต่อ

" ท...ทุกคน ฉันอธิบายได้นะ! เจ้ารีบอร์นมัน...."

" ดีจ้า! " รีบอร์นทักพวกที่เหลือกลับด้วยสีหน้าปกติสุดๆ เรื่องนี้ทำเอาสึนะอยากจะฆ่าทุกคนเลยทีเดียว วุ่นๆแบบนี้มาเฉยได้ไง แต่สึนะก็พยายามที่จะใจเย็นลง เพราะสึนะดีใจสุดๆกับของที่อยู่ในมือ

" ทุกคนๆ ดูนี่สิ " สึนะยื่นของที่อยู่ในมือให้พวกผู้พิทักษ์ดู เมื่อคนอื่นเห็นก็ดีใจตาม ขั้นจะระเบิดห้องนี้ให้แหลกเลย(ขยันระเบิดเนอะ ว่ามั้ย)

" โอ้วววว เราจะได้ไปไทยแแล้ววววววววว " 

" บอกไว้ก่อนนะ ว่าเราจะไปพรุ่งนี้เช้า เตรียมของให้พร้อมล่ะ " รีบอร์นพูดเสร็จก็ไปบอกพวกผู้หญิงที่เหลือให้เตรียมของ โดยที่ระหว่างทาง เจ้าตัวจะไม่ลืมชงเอสเพรสโซ่ดื่ม พวกสึนะก็เตรียมหาข้อมูลในไทยไปเสริมทริปนี้

(แต่เรื่องแบบนี้ มันมีอะไรแปลกๆนะ รีบอร์นชวนทั้งที ไม่น่าสบายหรอก) วองโกเล่สามัคคีกันคิด พร้อมกับเตรียมอาวุธไปเผื่อด้วย

" บอกตามตรง ถึงผมไม่เคยอยู่กับอัลโกบาเลโน่ แต่เห็นสภาพพวกคุณก็รู้ว่า เค้าเป็นเยี่ยงไร เนอะ ฮิบาริ "

" จะว่าไปก็จริง สัตว์กินพืชก็ไม่ธรรมดาเลยนะ " 

เช้าวันต่อมา

วองโกเล่ทุกคนอยู่หน้าเครื่องบินหรูลำหนึ่ง ประดับด้วยคำว่า Vongola 10Th ทุกคนก็คนสัมภาระของตัวเองกันมาเพื่อนำขึ้นเครื่อง

" พวกนายเอาของขึ้นเครื่องแล้วลงมาก่อน ยกเว้นพวกผู้หญิงนะ " นั่นไง สิ่งที่วองโกเล่คิดเมื่อคืนก่อน บัดนี้ กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว เตรียมตัวซะเถอะ วองโกเล่

" มี...อะไร...อีก...ฟระ...? " วองโกเล่ถามด้วยเสียงที่ตะกุกตะกัก เมื่อเห็นรอยยิ้มของรีบอร์นที่เจ้าตัว ถือกระดาษแผ่นหนึงออกมาด้วย 

" ชื่อของคนที่ได้ที่นั่งพิเศษ หลังคาเครื่องเลยจ้า " อื้อหือ! ตอนนี้วองโกเล่เหงื่อแตกพลั่กๆเลย เพราะว่า เมื่อนั่งแล้ว ไม่มีเชือกผูกมัด ไม่มีไมค์ไว้ใช้ติดต่อคนนอื่นอีก แถมถ้าจะเรียก 10 ชาติคงไม่ได้ยิน เมื่อรีบอร์นเปิดกระดาษแล้ว ชื่อที่ปรากฏออกมา คือ....

" ซาวาดะ สึนะโยชิ " เมื่อได้ยินชื่อ พวกที่เหลือก็ใช้ความเร็ว 20 มัค/วินาที วิ่งขึ้นเครื่องพร้อมกับพูดลาบอสวองโกเล่อย่างซาบซึ้งว่า 

" เดี้ยงแน่เ_ิง ฮ่าๆๆๆๆๆ " 

ปัง! 

ทุกคนปิดประตูเครื่องเรียบร้อย รีบอร์นก็ลากสึนะไป ใช้เชือกมัด 200 ชั้น พร้อมกับกล่าวคำลาอันซึ้งใจว่า

" ครบ 32 ประการนะ แม่สาวน้อย หึหึหึ " แล้วรีบอร์นก็ขึ้นเครื่องตามไป เครื่องค่อยๆลอยขึ้นเรื่อยๆ แล้วเร่งด้วยความเร็วสูงสุด สึนะก็มีคำกล่าวลาเหมือนกันว่า

" ลาาก่อนนนนนนนนนชาววววววโลกกกกกกกกกกก " แล้วเครื่องบินก็มุ่งสู่ไทยแลนด์โดยตรง

*********************************************************************************************************************

เป็นยังไงกันบ้างคร้ากับบทนำฟิคเรื่องนี้  ถ้าชอบช่วยเม้นท์กันด้วยนร้า แชร์ได้ยิ่งดีจ้า