Fic Reborn! วันง่ายๆ(?) สไตล์วองโกเล่

ลำดับตอนที่ #5 : ทัวร์เมืองไทยกันเต๊อะ!

" มีอะไรรึเปล่า ฮะๆๆ " ยามาโมโตะอาสาไปทักทายด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม พร้อมกับเชคแฮนด์

" คือว่า....." เกรสท์ทำตัวกระดุกกระดิกไปมา พร้อมถอนหายใจพักใหญ่ รีบอร์นเห็นก็รู้ว่าจะมาทำอะไร 

จึงอาสาพูดแทน

" หมอนี่กัยเด็กผู้หญิงที่ชื่อเอมมี่ รู้สึกว่าจะพาเราทัวร์ประเทศไทยนะ "

" อ้ะ! รู้ด้วยหรอ!? " เอมมี่ประหลาดใจกับรีบอร์นมากที่รู้ว่าพวกเขาทั้ง 2 คนจะมาทำอะไร ใช่แล้ว! พวกเขามาพาพวกสึนะทัวร์ทั่วประเทศไทย เนื่องด้วยสาเหตุที่ว่า.....

" พวกคุณเป็นคนญี่ปุ่นสินะ? ถ้ามีปัญหาล่ะก็ ถามพวกเราได้เสมอนะครับ " เกรสท์พูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่เหมือนคุณชายเป็นอย่างมาก ผิดกับใครบางคนลิบลับ วันๆเอาแต่แกล้งแรมโบ้ เล่นไดนาไมต์ไปวันๆ เมื่อโกคุเทระเห็นสีหน้าของทุกคนที่จับจ้องมาที่เขา ก็รู้สึกถึงความกดดันขึ้นมา

" อ...อะไรกัน!? พวกแก!!! "

" เปล่าหรอก รีบเตรียมตัวไปด้านนอกกัน " แล้วทั้งหมดก็ไปจัดสัมภาระในการไปเที่ยวด้านนอก โดยที่โกคุเทระนั้นก็ได้ทำแต่สีหน้าที่ดูงงๆ เพราะว่า เราเคยไปเดินห้างแล้วนี่นา แถมทำลิฟต์เขาพังด้วย

" ผมอยากให้ทุกคนเก็บสิ่งนี้ไว้ด้วยนะครับ " เกรสท์พูดพร้อมกับส่งเหรียญให้พวกวองโกเล่ พร้อมกับเซนเซอร์ตรวจจับสัญญาน 

" บอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าถ้าสร้างความเสียหายให้กับสถานที่ท่องเที่ยวล่ะก็....." เอมมี่เว้นประโยคไว้แค่นี้ พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ทำเอาลางสังหรณ์ของวองโกเล่ทำงานเต็มร้อย เพราะสิ่งที่เห็นแล้วน่าขนลุกที่สุดคือ รีบอร์น เอมมี่ และเกรสท์ได้ซุบซิบถึงเรื่องบางอย่าง

" เอาล่ะ พร้อมกันแล้วนะคะ Let's go!!! "

ณ จังหวัดเชียงใหม่

" เอาล่ะค่ะ ตอนนี้อยู่ที่เชียงใหม่นะคะ " เอมมี่พูดพร้องกับถือกล่องใบหนึ่งออกมา แล้วล้วงเข้าไปหยิบกระดาษขึ้นมา

" เรามาทดสอบความรู้กันก่อนดีกว่าค่ะ คุณซาซางาวะ เรียวเฮ " เอมมี่เีรยกชื่อเสร็จเรียวเฮก็รีบวิ่งไปหาเอมมี่ จากนั้น เกรสท์ก็หยิบกล่องอีกใบชึ้นมาแล้วยื่นให้เรียวเฮจับ เรียวเฮเปิดดูว่าข้างในมีอะไร แล้วยื่นให้เกรสท์ดู

" คำท้าของคุณเรียวเฮนะครับ ให้ไปทักทายกับกลุ่มเด็กวัยรุ่น โดยใช้คำทักทายแบบภาคเหนือนะครับ " 

" อ้ะ! ก็ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายเลยนี่นา ส่งสัยคิดไปเอง ฮ่าๆๆ " สึนะพูดอย่างโล่งใจ ส่วนเรียวเฮก็รีบไปทำภารกิจ 

เขามองหากลุ่มเด็กวัยรุ่นที่ว่า แล้วก็พบกับกลุ่มหนึ่งเข้า เรียวเฮสูดหายใจเข้า - ออกลึกๆ แล้วเดินตรงไปโดยไม่เกรงกลัวอะไรเลย พร้อมกับทักทายไปว่า.....

" อ้าย!! ป้อคิงหยัง!! " เรียวเฮทักทายด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม พร้อมกับโบกมือไป - มา วองโกเล่ยกเว้นสึนะต่างมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ในทางกลับกัน.....

" คนบ้านใด๋!?! " กลุ่มเด็กวัยรุ่นนั้น กลับเตรียมทั้งหิน ทั้งรองเท้าไว้ในมือ คราวนี้สีหน้าวองโกเล่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

" สักกำบ๋อ!!! "เมื่อได้ยินคำนั้น ฮิบาริกับมุคุโร่ถึงกับวิ่งหนีก่อนเลย จนโกคุเทระกับยามาโมโตะร่วมมือกัน(โดยมิได้นัดหมาย)กระชากเสื้อสองคนนั้นโดยเร็ว จนต้องดื้นกันอย่างกับหมา(พูดงี้อยากตายใช่มะ//ฮิบาริ  เรื่องจริงนี่หว่า//ไรเตอร์

ตอแหลครับ//มุคุโร่  งั้นไม่จ่ายเงินเดือนให้นะ//ไรเตอร์  0.0//มุคุโร่,ฮิบาริ)

" ตัวใครตัวมันเด้อ!!! " สึนะรีบชิ่งไป เพราะพวกกลุ่มเด็กวัยรุ่นนั้น เริ่มปาข้าวของที่มีใส่เหล่าวองโกเล่ทั้งหลาย

" ฮิบาริ มุคุโร่ เรื่องแบบนี้ทำไมไม่บอกกันฟะ!?! ว้าาาากกกกกกกกก " โกคุเทระพูดไปบ่นไป ทำเอาเรียวเฮต้องแบกโกคุเทระ ถ้าช้า " เดี้ยง " แน่นอนจ้า!! 

" ไปหลบซอกตึกกันก่อนมั้ยล่ะ? " รีบอร์นถามพร้อมกับชี้ไปตรองซอกตึกแถวโรงเรียนแห่งหนึ่ง เมื่อยามาโมโตะเห็นก็วิ่งนำไป คนอื่นๆก็รีบตามไป

ช่วง 17:00น.

" นี่! เย็นแล้วจะพักกันตรงไหนล่ะครับ? " มุคุโร่ถามขึ้น เพราะตอนนี้พวกเขาอยู่ในซอกตึกที่มีแต่ถุงกับถังขยะ ซึ่งมันโชยกลิ่นออกมาได้ ทำให้วองโกเล่นึกถง 'พอยซั่น คุ้กกิ้ง' เลยทีเดียว ฮิบาริกับโกคุเทระที่กำลังสำรวจแถวนั้นพร้อมกับคิดอะไรบางอย่าง จู่ๆก็พูดประโยคหนึ่งออกมาพร้อมกัน

" ทำไมเราไม่นอนข้างกองขยะล่ะ!? " อื้อหือ! เมื่อความคิดนี้ออกมาจากหัวของคนที่ได้ชื่อว่าปัญญาดีที่สุดในกลุ่ม(แล้วผมล่ะ//มุคุโร่) ทำเอาสึนะหน้าเหวอไปพร้อมกับสลบกับความคิดนั้น สลบไปข้างกองขยะ(เปียก)ด้วยนะ

" งั้นแสดงว่าได้สินะคะ ฮาฮิ! " ฮารุเห็นสึนะผู้เป็นที่รักของตน(ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ทันบอกว่ารัก)นอนใกล้กับกองขยะแบบหน้าหลับสบายสุดๆ ก็จูงมือเคียวโกะกับโคลมไปนอนด้วย โกคุเทระก็ไปนอนฝั่งขวาของสึนะ ส่วนยามาโมจจังนอนฝั่งซ้าย ฮิบาริกับมุคุโรนอนบนถังขยะ เรียวเฮนอนในถังขยะ ส่วนเกรสท์กับเอมมี่อาสานอนทับขาของฮิบาริกํบมุคุโร่ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไร

" ซาคุยะ พาคนพวกนี้ไปเถอะ ทนเห็นสภาพไม่ได้ " เสียงของใครบางคนสั่งให้สาวเมดนาม " ซาคุยะ " พาตัวพวกสึนะไปที่พักของตน

โปรดติดตามตอนต่อไป