ESPRESSO CAFE.

ลำดับตอนที่ #3 : ◤ OMEGAVERSE ◥ นายโอเมก้าจอมห่วยกับยัยเบต้าตัวร้าย

❛ ...ฉันมั่นใจเลยว่า ถ้านายเป็นบอสเมื่อไหร่ฉันจะออกจากวองโกเล่เมื่อนั้น(//พูดด้วยใบหน้าอยากตาย)❜

                                                                                                           

 "เฮ้! ทุกคนดูนั้นสิรุ่นพี่สาวอัลฟ่าสุดสวยห้อง 4-B กำลังจะสารภาพรักกับไอห่วยโอเมก้าห้อง 1-A ล่ะ!"

การประกาศของคนในห้องเพียงครั้งเดียว ก็ทำให้ทุกคนไปมุงกันตรงหน้าและประตูฝั่งทางเดิน เพื่อดูการสารภาพรัก

ของหญิงสาวผู้เป็นอัลฟ่าที่สวยที่สุดในโรงเรียน กับโอเมก้าชายเพียงคนเดียวในโรงเรียนแห่งนี้ ร่างของชายหญิงที่ถูกพูดใน

บทสนทนาร่างบอบบางของหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ถ้าไม่บอกว่าเธอคืออัลฟ่าก็คงจะคิดว่าเธอเป็นโอเมก้าเป็นแน่

เส้นผมสีน้ำตาลโทนดำธรรมชาติรับกับใบหน้าขาวนวล ดวงตาสีน้ำผึ้งหวานจ้องมองไปยังชายหนุ่มผู้เป็นโอเมก้าที่ตัวสูง

กว่าตนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นไปด้วยความรัก และ...ความหลงใหล ถึงมันจะไม่ใช่ช่วงฮีทของ'ซาวาดะ สึนะโยชิ'

โอเมก้าหนุ่มเพียงคนเดียวในโรงเรียน แต่กลิ่นฟีโรโมนที่ออกมานิดหน่อยก็ทำให้เธอแทบคลั่งได้

 "คือว่า-----"

 "ผมรู้ว่ารุ่นพี่จะพูดอะไรครับ แต่ผมขอปฏิเสธยังไงก็ขอตัวกลับก่อนนะครับ"

 "อ่ะ!? เดี๋ยวสิ!"

สึนะปฏิเสธรุ่นพี่สาวตรงหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเรียนคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปหวังจะกลับบ้าน มันอาจจะเรียก

ได้ว่าการโดดเรียน แต่มาโดนอัลฟ่าที่หวังแค่ว่าจะได้สำเร็จความใคร่สารภาพรักแล้วมันไม่มีความรู้สึกที่อยากจะเรียนต่อในช่วง

บ่ายเลยแม้แต่น้อย ร่างสูงแต่มีหุ่นที่ดูผอมเพรียวบางกว่าผู้หญิงของสึนะเดินไปที่สวนสาธารณะมันจะมีที่ลับของเขาอยู่

ที่ซึ่งไม่มีใครเจอมัน และไม่มีทางเจอได้เพราะมันอยู่ลึกตรงป่าเข้าไป เพราะว่าไม่มีใครสามารถที่จะเจอมันได้เลยทำให้บรรยากาศ

สงบสุดๆ ห่างไกลจากพวกอัลฟ่า และเบต้าสึนะชอบที่แบบนี้ตั้งแต่เข้ามาที่โรงเรียนวันแรกเขาก็มักจะโดนพวกที่อยู่สูงกว่ารังแกประจำ จนทำให้เวลาเข้าใกล้พวกอัลฟ่าหรือเบต้าก็มักจะรู้สึกอึดอัดเสมอ คิดไปคิดมาก็รู้สึกผิดกับรุ่นพี่คนนั้นอยู่เหมือนกัน

ที่ไปชิงปฏิเสธโดยที่เธอยังไม่ทันพูดสารภาพออกมาเลย 

 "ซาวาดะ สึนะโยชิ!"

 

สึนะรีบหันไปยังต้นเสียงอย่างตกใจไม่ใช่ตกใจที่ว่าจะมีใครมาพบที่แบบนี้นอกจากตนเอง แต่ตกใจเพราะคนที่เรียกตนนั้น

เป็นเบต้า! ถึงจะเป็นผู้หญิงร่างเล็กที่ตัวเล็กแบบสูงยังไม่ถึง 145 ซม. แล้วใบหน้าที่ดูไร้พิษภัย แต่ว่าสึนะก็ยังหวาดกลัวอยู่ดี

เขามั่นใจเลยว่าเขาไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อน เธออาจจะเป็นสโตกเกอร์ก็ได้พวกที่ดูไร้พิษภัยอย่างนี้ไม่น่าเชื่อถือสุดๆ!

สึนะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่เด็กสาวคนนั้นก้าวเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะหยุดตรงข้างหน้าของสึนะโดยเว้นระยะห่างเอาไว้

แล้วส่งยิ้มให้ริมฝีปากอิ่มเล็กสีกุหลาบธรรมชาติคลี่ยิ้มอ่อนโยนทำให้ความกลัวของโอเมก้าหนุ่มลดลงเล็กน้อย ก่อนเธอจะย่อตัว

เพื่อให้อยู่ในระดับเดียวกัน(ถึงเธอจะตัวเล็กกว่าก็ตาม...)

 "ciao~ ฉันชื่อรีบอร์น เป็นครูสอนพิเศษที่แม่ของนายจ้างมา(จริงๆส่งใบปลิวให้เอง))"

 "ฉ ฉันไม่เชื่อหรอก! อย่ามาอ้างน่ะ!แม่ของฉันยังไม่บอกเลยว่าจะจ้างครูสอนพิเศษมา!"

 "...นั้นสินะ ทำไมนายไม่ลองเช็คข้อความในโทรศัพท์นายล่ะ"

 "เอะ?"

เมื่อรีบอร์นพูดจบสึนะก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะเปิดเช็คข้อความในโทรศัพท์ก่อนจะต้องตกใจ

กับข้อความของผู้เป็นแม่

 ❛ สึคุงจ้ะ พอดีว่าแม่ตัดสินใจที่ไปอยู่อิตาลีกับพ่อนะจ้ะ แล้วก็พ่อของลูกก็ตัดสินใจว่าจะให้ลูกชินกับเบต้า อัลฟ่า พ่อก็เลย

จัดครูสอนพิเศษให้ เห็นพ่อบอกว่าชื่อรีบอร์นเป็นเบต้าด้วยล่ะ ยังไงก็ขอให้ลูกกับรีบอร์นจังผูกมิตรกันเอาไว้น่ะ❜

แม่ครับ! เมื่ออ่านจบสึนะก็แทบอยากจะร้องไห้รู้มั้ยว่ามันยากแค่ไหรที่ต้องอยู่กับเบต้า รู้ทั้งรู้ว่าลูกไม่ชอบ เบต้า อัลฟ่า

ยังจะให้ครูสอนพิเศษเป็นเบต้าอีก! ใบหน้าที่ออกหวานของสึนะรีบหันไปยังเด็กสาวที่จะมาเป็นครูสอนพิเศษให้ ที่ตอนนี้กำลัง

เล่นกับกิ้งก่าที่คิดว่าน่าจะเป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้าตัวอยู่ ใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับตุ๊กตาดวงตาสีนิลกลมโต จมูกนิด ปากหน่อย

มองๆไปเธอคนนี้ก็น่ารักไม่สมกับเป็นเบต้าสักนิด บางครั้งอาจจะอยู่ร่วมกนได้ดีกว่าที่คิดด้วยซ้ำ

 "เอาเป็นว่าฉันเชื่อเธอก็ได้"

 "หืม?"

สึนะพูดขึ้นก่อนรีบอร์นจะหันมามอง ก่อนเธอจะลุกขึ้นยืนดวงตาสีไม้ของสึนะมองไปยังเด็กสาวร่างเล็ก เขาชอบที่จะสังเกต

คนอื่นๆที่ไม่ใช่โอเมก้า รีบอร์นนั้นถ้าดูเผินๆก็เหมือนกับคนญี่ปุ่นอยู่ แต่ว่าถ้าสังเกตดีๆรีบอร์นเป็นคนผิวขาวมากขาวแบบขาวซีด

คล้ายซากศพ แต่แล้วเพียงแปปเดียวรีบอร์นก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้จนจะจูบกัน...เดี๋ยวน่ะ!?

 "จ จะทำอะไร"

 "...เหมือนที่เจ้าอิเอมิสึบอกเลย แหะ"

 "เอะ? พ่อบอกอะไรงั้นหรอ"

 "ไม่บอก~"

และแล้วเพียงแปปเดียวจากเด็กสาวที่ดูเหมือนคุณหนูแบบเมื่อกี้ ก็ถูกแทนที่ด้วยเด็กสาวที่มีดวงตาฉายแววความซน ดื้อ

แล้วก็ความปากไม่ตรงกับใจ นั้นทำให้สึนะตระหนักได้เลยว่านับตั้งแต่วันนี้ชีวิตแสนจะวุ่นวายอยู่แล้วของเขาจะวุ่นวายมากกว่าเดิมหลายเท่า เด็กสาวยืนขึ้นก่อนจะส่งมือให้ แต่ในขณะที่สึนะกำลังเอื้อมมือมาให้เธอก็รีบเก็บมือไปไว้ด้านหลังแทนทำให้สึนะล้มลง

ไปนอนหน้าคะมำ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะน้อยๆจากรีบอร์นที่กำลังเดินออกไป ตอนนั้นตอนที่สบตาเข้ากับภาพที่รีบอร์น

หัวเราะอย่างสะใจที่แกล้งเขาได้ มันเหมือนกับเขาหยุดหายใจไปเพียงแปปเดียว ก่อนรู้สึกมวนท้องเหมือนมีผีเสื้อนับล้านบินไปมาในท้อง นี่หรอที่เขาเรียกว่าป็อปปี้เลิฟ...

 "ใครเชื่อก็บ้าล่ะ ไม่มีทางที่ฉันจะรักกับพวกเบต้า หรืออัลฟ่าเด็ดขาด"

CR.SQW