คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I am Jack : แจ็ค : คำนำ
"โอ้โห เยดเข้ คนกดไลค์รูปไอ้แจ๊คเป็นหมื่นคนแล้วอ่ะพวกมึง นี่ยังไม่ถึง10นาทีนะเว้ย"
โจ ร้องลั่นขึ้นมากลางโรงอาหารทันที จากสิ่งที่เขาเห็นในโทรศัพท์ ก็คือรูปเพื่อนสนิทของตัวเอง ที่ได้ลงในเพจหนุ่มหน้าตาดีของมหาวิทยาลัย
"อ้าว ก็แน่นอน เช็คหน้ากูด้วยครับคุณเพื่อนโจ น่ารักซะขนาดนี้"
สิ้นคำพูดของคนถูกพูดถึง เล่นเอาโจกินข้าวคำต่อไปไม่ลงในความมั่นใจของเพื่อนเลยทีเดียว ส่วนแจ๊คไหวไหล่อย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร ก่อนที่จะสนใจไข่ดาวในจานข้าวต่อ
"มึงยังไม่ชินอีกหรอวะโจ ไอ้ความมั่นหน้าของแจ๊คมันน่ะ ไหนเอารูปมันมาดูดิ้"
แฮม รับโทรศัพท์มาจากโจ แล้วดูรูป พร้อมกับเช็คยอดไลค์ ว่าก็ถึงหมื่นตามที่คาดจริงๆก่อนจะส่งคืนให้โจไป
"แจ๊คๆ ฟิลเลอร์ที่คางมึงหมดแล้วหรอวะ ทำไมในรูปนี้คางมึงดูแหลมๆ แต่ตัวมึงตอนนี้คางไม่ค่อยแหลมวะ"
"ไอ้เชี่ยแฮม กูไม่ได้ฉีดฟิลเลอร์ที่คางเว้ย ในรูปอ่ะ มันตอนที่กูฉีดเมโสแฟตที่แก้ม คางเลยชัด ตอนนี้แม่งเริ่มหมดแล้วเนี่ย เดี๋ยวก็ต้องไปฉีดอีก"
"ทำไมวะ มึงได้งานอีกแล้วหรอ"
เปรมเหลือบมองดูรูปแล้วเปรียบเทียบความต่างกับตัวจริง ซึ่งเปรมก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยว่ามันต่าง
"เออดิ งานซีรี่ส์อ่ะ อีก2เดือนก็เปิดกล้องแล้ว กูอาจจะต้องไปฉีดผิวด้วยมั้งเนี่ย"
แจ๊ค ที่ถูกพูดถึงตั้งแต่แรก ไม่ใช่แค่นักศึกษาหน้าตาดีธรรมดาๆคนนึง แต่แจ๊คคนนี้เป็นดาราวัยรุ่นที่มีชื่อเสียงคนนึงด้วย
ก็ตั้งแต่ก้าวขาเข้ามหาวิทยาลัยปุ้บ ก็มีโมเดลลิ่งติดต่อมาปั้บ และหนังเรื่องแรกก็ทำให้แจ็คเข้าวิน
เพราะได้รางวัลนักแสดงนำชายของปีนั้นไปครอง นี่ก็เพิ่งรับรางวัลไปเมื่อไม่กี่เดือน ยิ่งเป็นกระแสให้คนสนใจในตัวแจ๊คมากขึ้น ค่าตัวก็อัพขึ้น ไม่แปลกที่จะต้องอัพหน้าตาให้ดีขึ้นไปด้วย
"ไม่เจ็บหรอวะแจ๊ค ถามจริงตั้งแต่เข้ามหาลัยมา มึงทำไอ้พวกศัลยกรรมไปกี่ครั้งละวะเนี่ย"
ที่โจถามอย่างนี้ไม่ใช่เพราะอะไร เพราะประมาณแค่อาทิตย์ละ 2 วันเท่านั้น ที่พวกเขาจะเจอกันครบ 4 คน จากแก๊งค์มัธยมปลาย เพราะแจ๊คและแฮมเรียนคณะอักษร เปรมเรียนบริหาร ส่วนโจเรียนสถาปัตย์
ยิ่งช่วงปี1 ต่างคนต่างทำกิจกรรมของคณะ เลยไม่ค่อยเจอกัน แต่ตอนนี้พวกเขาเข้าสู่ปี2 เทอม1 แล้ว ตารางเรียนก็เริ่มสบายมากขึ้น ทำให้เจอกันบ่อยขึ้น
"เจ็บดิวะ น้้ำตาไหลแทบตลอดอ่ะมึง ที่ศัลยกรรมจริงๆที่กูทำ ก็มีแต่จมูกกับลักยิ้มว่ะ นอกนั้นก็มีแค่ฉีดอ่ะมึง ฉีดเมโสแฟต ฉีดคาง ฉีดผิว ฉีดหน้า ประมาณเดือนละครั้งมั้ง ช่วงไหนงานหนักก็ฉีดเยอะอ่ะมึง หน้าจะได้ไม่โทรม"
โจทำหน้าเหยเก ด้วยความรู้สึกเจ็บแทน เพราะโจไม่เคยรู้มาก่อน ว่าเพื่อนตัวเองผ่านเข็มมาเยอะขนาดนี้ เพราะที่รู้ๆคือตอนที่ จบ ม.6 ได้แค่เดือนเดียว ไอ้แจ๊คก็มีจมูกใหม่ แล้วพอประกาศผลแอดมิชชั่น ไอ้แจ๊คก็ได้รอยบุ๋มที่เรียกว่าลักยิ้มมาที่แก้ม
ทั้งๆที่ความจริงก่อนหน้าศัลยกรรมแจ็คเองก็ไม่ได้หน้าตาเลวร้ายอะไร ค่อนข้างป็อปในโรงเรียนอยู่แล้วด้วยซ้ำ
"กูขอเปลี่ยนประเด็นแปปนะ รูปมึงแสงสวยจัง ช่างภาพคนเดิมด้วย ใช้ชื่อว่า Giant เขาเป็นแฟนคลับมึงหรอวะแจ๊ค"
"กูก็ไม่รู้ว่ะแฮม นี่เป็นคนเดียวเลยมั้ง ที่กูไม่รู้จัก แล้วเขาก็ไม่เคยถ่ายรูปแบบที่กูมองกล้องเขาเลยนะมึง"
"ระวังเป็นพวกแฟนคลับที่อยากเป็นแฟนครับนะมึง"
"ถ้าหล่อรวยก็ค่อยว่ากันต่อก็แล้วกัน เออนี่มึง กูเลิกคุยกับพี่บาสแล้วนะ"
"ห๊ะ!!! อีกแล้วหรอวะแจ๊ค คราวนี้เรื่องอะไร ถ้าให้กูทายก็ว่าเรื่องเดิม"
แจ๊คและแฮมเข้าสู่โลกส่วนตัวทันที ทิ้งให้โจและเปรมที่ทำท่าอยากรู้อยากเห็น ได้แค่นั่งกินข้าวไป ทำตาปริบๆมองเพื่อนสนิททั้งคู่คุยกันไป
"ก็นั่นแหละ มึงอย่ามาจี้กูงี้ดิแฮม ก็มันน่าเบื่ออ่ะ พี่บาสไม่ค่อยมีเวลาให้กูด้วย หมดโปรแล้วก็งี้"
"กูว่าคนที่หมดโปรโมชั่นไม่ใช่เขาหรอก มึงนั่นแหละ ตัวดีเลยแจ๊ค แล้วถ้าให้กูทายนะ มึงมีคนคุยคนใหม่แล้วด้วย ใช่มั้ย พูด!"
"โหย มึงนี่รู้ใจกูจังเลย รักกกกกกก"
แฮมเอามืฟาดหน้าผากตัวเอง1ครั้งทั้งๆที่ยังโดนเพื่อนรักที่นั่งข้างๆกอดอยู่ แล้วต่อด้วยถอนหายใจยาวๆอีก1ครั้ง ก่อนที่จะหันไปสนใจข้าวในจาน ปล่อยให้แจ๊คมันง้องแง้งของมันไปคนเดียว
"ไรของพวกมึงวะ แถลงหน่อยดิ กูกับโจอยากรู้เรื่องด้วย"
"ฟังกูนะเปรม เพื่อนเราเนี่ย มันเปลี่ยนผู้ชายแทบจะเดือนละคนเลย เหตุผลมันคือง่ายๆ มีคนหล่อกว่า รวยกว่า เอาใจเก่งกว่า รึบางทีอาจจะเอาอย่างอื่นเก่งกว่ามาชอบมัน มันก็ทิ้งคนเก่า ไงล่ะพวกมึง กูล่ะจะเป็นลมวันละ 300 รอบ"
"เชี่ยแฮมมมมมมมมม มึงก็พูดเกินไป ก็ไม่ได้เปลี่ยนบ่อยขนาดนั้นนะเว้ยยย ขนาดพี่บาสยังตั้ง3เดือนเลยนะ"
แจ๊ครีบท้วงเพื่อนทันที แต่ดูจากท่าทางของเพื่อนรักทั้ง 3 คนแล้ว ไม่น่าจะมีใครเชื่อแจ๊คเลย
"มึงรู้ใช่มั้ยแจ๊ค ว่ามึงน่ารักมาก"
"โหยมึงก็ ไม่รู้ก็บ้าแล้ว หลักฐานมันก็เต็มหน้ากูเลยเนี่ย น่ารัก 360 เลยครับเพื่อน"
"แล้วทำไมมึงถึงได้ทำตัวกระหรี่ปั๊บแบบนี้๊ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา า"
"ชู่ววว มึง! เสียงดังทำไมวะ จุ้ย์ๆๆๆ"
"เฮ้ออออ โอเค กูจะปล่อยผ่าน กูขออนุญาตสนใจคะน้าหมูกรอบในจานกูก่อนนะแจ๊ค"
"มึงงง แต่คนนี้หล่อจริงๆนะ อ่ะดูรูปๆ เขาเพิ่งเข้าโมเดลลิ่งเดียวกับกู ช่วงที่เริ่มทะเลาะกับพี่บาสอ่ะ เขินชิบฉายเลยมึง อยู่ดีๆก็มาขอไลน์"
แจ็คเลื่อนรูปในโทรศัพท์ให้แฮมที่นั่งข้างๆดู โดยแฮมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ก็ต้องหล่ออยู่แล้วแหละ ไม่งั้นแจ็คมันจะยอมให้ไลน์เรอะ
"กูเป็นผู้ชายคนแรกที่เขามาจีบเลยนะ ที่ผ่านมาคบผู้หญิงตลอด แมนมากมึง"
"แต่ไม่ใช่คนแรกที่เขาเคยมีอะไรด้วย"
ทุกสายตาหันพรึ่บไปหาต้นเสียง ก็คือ เปรม แต่เจ้าตัวไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรแม้แต่น้อย นั่งกินข้าวไปเรื่อยเปื่อย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ไรของมึงวะเปรม มึงรู้จักเขาด้วยหรอ"
"เปล่า กูแค่รำคาญเพื่อนตัวเอง"
"อะไรของมึงเนี่ย จะกวนตีนกูหรอ"
"กูแค่เพิ่งรู้ว่าเพื่อนกูทำตัวแบบนี้"
ด้วยน้ำเสียงทุกอย่างของเปรม มันดูซีเรียสไปหมด ทุกคนได้แค่สนใจจานข้าวตัวเอง ยกเว้นแจ๊ค ที่มองเปรมทั้งด้วยความโมโห และความไม่เข้าใจว่าเพื่อนตัวเองกำลังเป็นอะไรอยู่
"มึงไม่ได้น่ารักขนาดที่จะเป็นเหตุผลให้ชายแท้ๆเปลี่ยนตัวเองมาเป็นเกย์หรอก อย่าหลงตัวเองมาก"
"กูพูดความจริง กูไม่ได้หลงตัวเอง ก็เขาบอกกูมาแบบนี้"
"แค่เขาบอก ก็เชื่อแล้วหรอ?"
"เฮ้ยมึง กูว่าบรรยากาศอึดอัดไปป่ะวะ"
โจพยายามจะทำลายความอึมครึมของบรรยากาศตอนนี้ แต่เท่าที่ดูจากรูปการณ์แล้ว คงไม่สำเร็จ
"มึงน่ารักน่ะมันจริง แต่การที่มึงจะมามั่นใจว่ามึงสามารถทำให้ชายแท้ ที่มีคบผู้หญิงอย่างเปิดเผยมาตลอด ทำให้กลายเป็นเกย์ได้กูว่า มันตลกว่ะ"
"ตลกยังไง ห๊ะ"
"ตลกที่มึงไม่รู้ไงว่าแฟนที่เขาไม่เปิดตัวน่ะ มีใครบ้าง แล้วเพศอะไร แล้วมึงก็อนุมานมาเอง ว่าหน้าพลาสติกของมึงสามารถเปลี่ยนเพศคนได้ แค่หน้าตาเนี่ยนะ??"
"มึงพูดงี้ มึงจะเอายังไงห๊ะเปรม พูดมาเลย"
"พนันกับกูมั้ยล่ะ"
"พูดมา"
"กูจะให้มึงไปจีบชายแท้คนที่กูเลือกให้ ก่อนที่มึงจะเปิดกล้องถ่ายซีรีส์ ถ้ามึงทำได้ มึงจะสั่งให้กูทำอะไรให้มึงก็ได้อย่างนึง"
เปรมและแจ๊คเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้น เปรมรู้ดีว่าแจ๊คเป็นคนยังไง และที่เปรมรู้ชัดเจนคือ แจ๊คเป็นพวกที่ใครมาท้าอะไร แจ๊คไม่เคยปฏิเสธคำท้า
"เอาดิ ยังไงกูก็ชนะ"
"แต่ถ้ามึงแพ้ มึงก็ต้องทำตามที่กูสั่ง"
แจ๊คเริ่มลังเล เพราะความเป็นเพื่อนกันมานาน ทำให้แจ๊คก็รู้เหมือนกัน ว่าเปรมเป็นคนพูดจริงทำจริง
"ป็อดหรอ?"
"กูตกลง!"
แต่เหมือนว่าข้อมูลของเปรมจะแน่นกว่า เพราะทำให้แจ๊คตกลงรับคำท้าเต็มๆ
"เวรละไง โจ"
"เหี้ยสุดๆเลยล่ะ แฮม"
มันอาจจะดูเหมือนการทะเลาะกัน แต่ตั้งแต่ที่มีคำว่าเพื่อนเกิดขึ้นระหว่างแจ๊คและเปรม พวกเขาชอบในการแข่งขันกันมาโดยตลอด ผลัดกันแพ้บ้าง ชนะบ้างมาตลอด ซึ่งการแข่งขันอะไรพวกนี้ไม่รุนแรงถึงขนาดที่จะทำลายมิตรภาพของพวกเขาได้
แต่คราวนี้บรรยากาศมันดูต่างออกไป หลังจากจบเกมส์นี้ คำว่าเพื่อนของพวกเขาอาจจะจบลงด้วยก็ได้
สวัสดีทุกคนนะครับ (ใคร?)
ฝากตัวด้วยนะครับ นิยายเรื่องนี้แต่งสนองนี้ดตัวเองล้วนๆครับ หวังว่าคงมีคนผ่านมาอ่านและติดตามนะครับ
แล้วมาลุ้นกันว่าเกมส์ระหว่างเพื่อนสนิท จะจบลงยังไง ?
ลงชื่อ. คนเขียนเองครับ
ความคิดเห็น