คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ใบไม้เล่าเรื่อง [#1]
ใบไม้เล่าเรื่อง [#1]
ฉันอาศัยเงาต้นไม้ใหญ่เป็นที่หลบแดดอันร้อนระอุ ขณะที่ฉันกำลังนอนหลับอย่างสงบสุขท่ามกลางบรรดาเพื่อนพ้องน้องพี่ใบไม้แห้งทั้งหลาย ฉันก็เพ้อฝันไปตามประสาใบไม้ชราที่เต็มไปด้วยประสบการณ์การผจญภัยอันโชกโชน ฉันรู้สึกภูมิใจทุกครั้งเมื่อใบไม้หนุ่มสาววัยเอ๊าะๆที่กำลังผลิใบเขียวสดชวนหลงใหล มาซักถามฉันเกี่ยวกับการเดินทางอันน่าตื่นเต้นและเสี่ยงอันตราย
“ ลุงใบไม้จ๊ะ ลุงมาอยู่ที่สวนพรรณไม้ที่นี่ได้ยังไงจ๊ะ เล่าให้พวกเราฟังบ้างสิ ” ใบไม้วัยหนุ่มสาว สามสี่ใบหันหน้ามาสนใจฉัน และรอฟังเรื่องราวการผจญภัย ฉันยิ้มน้อยๆ พลางตอบไปว่า
“ เมื่อพวกเจ้าโต พวกเจ้าจำเป็นต้องเดินทาง ข้าผ่านน้ำ ผ่านฝน ผ่านพายุ ผ่านคืนวันที่แสนร้อนระอุจนตัวข้ากรอบแกรบไปหมด มิหนำซ้ำข้ายังเคยผ่านคืนวันที่อากาศหนาวเสียจนข้าแทบหายใจไม่ไหว ข้าอยากให้พวกเจ้าจดจำประสบการณ์ที่ผ่านพ้นไว้ และสิ่งต่างๆจะทำให้พวกเจ้าโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ” ฉันกลืนน้ำลาย พวกเด็กๆยิ้มให้ฉันอย่างเคารพนับถือ
“ แล้วพวกเราจะออกผจญภัยแบบลุงได้ยังไงล่ะจ๊ะ ” เสียงสนับสนุนดังขึ้นอย่างเห็นด้วย
“ เมื่อสายลมแห่งการผจญภัยเริ่มก่อตัวขึ้น และพัดผ่านพาเจ้าออกสู่โลกกว้างน่ะสิ ”
ฉันยิ้มน้อยๆ อย่างภาคภูมิใจ สายลมแห่งฤดูร้อนเคยพาฉันออกไปสู่ทะเล ที่ๆฉันชื่นชอบที่สุด เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใส และหาดทรายขาวสวยราวเกล็ดเพชร ฉันไม่อาจลืมภาพที่แสนงดงามไปได้ ตราบที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ หลายเดือนผ่านไปสายลมแห่งฤดูฝน ได้พาฉันออกไปสู่ทุ่งกว้างใหญ่ทางเหนือ ที่ๆมีฝูงสัตว์มากมาย และชาวไร่ทำการเกษตร จวบจนสายลมแห่งฤดูหนาวได้พัดผ่าน พลางหอบร่างกายที่บอบช้ำของฉันออกไปยังเมืองใหญ่ นั่นก็คงเป็นประสบการณ์ที่ฉันจะไม่มีวันลืม เสียงอึกทึกคึกโครมของสัตว์ตัวใหญ่ที่ปล่อยควันเสียออกมา ทำเอาฉันเกือบเอาชีวิตไม่รอด เพราะบนท้องถนนมีสัตว์ใหญ่วิ่งสวนกันไปมาจนฉันเวียนหัว นอกจากนี้ฉันได้แต่ภาวนาขอให้สายลมแห่งฤดูร้อนพัดผ่านพาฉันไปยังป่าใหญ่ที่ไหนสักแห่ง ไปให้พ้นจากเมืองใหญ่ที่ไร้ซึ่งความเงียบสงบ
และแล้วสายลมแห่งฤดูร้อนก็เริ่มพาฉันออกผจญภัยอีกครั้ง...........................
ความคิดเห็น