หว่ออ้ายหนี่ ขอหยุดใจไว้ที่เธอ(กอล์ฟ-ไมค์)

ลำดับตอนที่ #2 : ได้เจอก้อได้วุ่น

           
              ตอนที่ 2  ได้เจอก้อได้วุ่น

     "พี่เล่ยลี่  ท่านพ่อเรียก"

      " จ้า เด๋วลงไป"

      5  นาทีผ่านไป

      "ท่านพ่อ  เรียกหนูทำไมค่ะ"

      "พ่อ  อยากให้ลูกไปเรียนที่เมืองไทยนะ"

       "หา"  เด็กสาว 2 คนที่กำลังจิบน้ำชาอยู่พ่นพรวดออกจากปากทันที

         "  ทำไมอ่ะ  ลูกไม่อยากจากท่นพ่อนะค่ะ ทำไมให้ลูกไปเรียนที่เมืองไทยล่ะ

        "ก้อแม่ เค้าบอกว่าอยากให้ลูกไปอยู่เปงเพื่อนนี่"

        "ลูกไม่อยากเจอแม่เค้าเหรอ" แหม ทำหน้าอ้อนซะ  แก่แล้วนะพ่อ --*--

        "ก้อได้  เรา 2 คนไปก้อค่ะ"แต่ตอนนี้หน้าบูดเปงตูดเป็ดแล้ว

        "จะให้ลูกไปวันไหนล่ะ"

        " พรุ่งนี้"  พอสิ้นคำพูดของท่านพ่อสุดที่Love

       เด็กสาวถึงกับช็อก  แล้วก้อช็อกเพราะเธอยังไม่ได้ทำใจเลย  มันด่วนปุ๊ปปั๊ปเกินไป

       แต่  ก้อต้องจำใจไป --*--  พ่อนะพ่อ  จำเอาไว้เลย

  T_T  

    วันรุ่งขึ้น  ก้อถึงเมืองไทย (ไวเปงบ้า)

    "นี่  คือห้องของคุณหนูเล่ยลี่นะค่ะ"

    ป้า ที่ท่าทางใจดีบอกพร้อมกับยกกระเป๋าให้

    "ขอบคุณค่ะ"ชั้นบอก พร้อมกับยิ้มให้ป้าแก

    "ไม่เปงไรค่ะ  แต่ว่ายิ้มของคุณหนูนี่ ยิ้มเหมือนหงส์เลยนะค่ะ"

     "เอ๋"  ยิ้มเหมือนหงส์  ยิ้มไงว่ะ  O_O

     "ก้อยิ้มของคุณหนู ยิ้มแบบมีเสน่ห์ตรึงตราคนที่ได้เหนไงล่ะค่ะ ^_^"

     "แหม  ป้าก้อพูดเว่อไปป่าวค่ะ  คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ  --////--"

     "แล้วก้อ  อย่าเรียกหนูว่าคุณหนูเลยนะค่ะ  เรียก เล่ยลี่ ก้อพอ  ^_^"

     ทางด้านเหม่ยหลิง
"ท่านแม่   พรุ่งนี้ ลูกต้องไปเรียนที่ไหนล่ะค่ะ"

   "ร.ร  RIS  นะจ๊ะแล้วลูกอยู่เกรด 10 นะ ส่วนพี่เค้า อยู่ 12  นะจ๊ะ"

    "ค่า"

   วันรุ่งขึ้น  (ไวเหมือนโกหก) ((ก้อโกหกนะสิ))

   เล่ยลี่ Talk

 เฮ้อ  วันนี้ชั้นต้องมาเรียนที่นี้สินะ  ต้องมาทำความรู้จักเพื่อนใหม่อีก  โอ๊ย  อยากจะบ้าตาย  อยากกลับเมืองจีนจังเลย  TT_TT

   ขณะที่ชั้นกำลังเหม่อลอยอยู่ ชั้นก้อไปชนกับใครก้อไม่รู้เข้าอย่างจัง

   "ขอโทษนะค่ะ  พอดี เหม่อไปหน่อย" ว้ายเค้าจะเอาเรื่องไม่นี่  TT-TT  ซุ่มซ่ามจิงๆชั้น

   "ไม่เปงไรคับ  พอดีผมก้อเหม่อเหมือนกัน"เสียงหล่อจังเลย 

    พอชั้นเงยหน้าขึ้นมาดูผู้เคราะห์ร้าย  --_--*

   ว้าว  หล่อจังเลยหน้ายังกะเด็กญี่ปุ่นแนะผมทองด้วย

   ออดดดด   ตายแล้ว เสียงออดดังแล้วอ่ะ ชั้นยังหาห้องไม่เจอเลย

  "เปงเด็กเข้าใหม่เหรอคับ" เค้าถามชั้น

  "ค่ะ  พึ่งย้ายมาไม่รู้ห้องอยู่ตรงไหน"

 "ให้ผมพาไปมั๊ยคับ"

   "ขอบคุณค่ะ" ว้าว เปงคนที่ใจดีมากๆเลย หล่ออีกต่างหาก >_<

    กอล์ฟ Talk

   ผมกำลังเดินแบบไม่ดูทางอยู่นั้นผมก้อชนใครก้อไม่รุ้

   "ขอโทษนะค่ะ  พอดีเหม่อไปหน่อย"ว้าว  น่ารักจังเลย  เด็กใหม่เหรอเนี่ย

   "ไม่เปงไรคับ  ผมก้อเหม่อเหมือนกัน"

   พอดูหน้าใกล้ๆแล้ว สวยมั่กๆ >_<  ผิวขาว  แก้มอมชมพู  ปากก้อสีชมพู ขอบอกว่าน่ารักกกกกกก  มากๆ
บรรยายไม่ถูกแล้ว  เจอคนสวย ฮิ ฮิ

   ขณะที่ผมอยากจะถามเธอ ออดเจ้ากรรมมันดังขึ้น

ทางด้านนางเอกเราอีกคน  เหม่ยหลิงนั้นเอง

   ให้ตายสิ  พี่เล่ยลี่ไปไหนนะ

   ชั้นกำลังเดินหาพี่อยู่ดีๆ ก้อไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง
  หล่อมากๆ  ผมสีทองหน้าตาคล้ายๆผู้หญิง เหมือนเด็กญี่ปุ่นเลย

    แต่ตอนนี้ข้อเท้าชั้นแพลงอ่ะ  TT-TT  ทำไมถึงได้ซวยปานนี่ 

    "เปงไรป่าว" โห  ถามมาได้นะล้มลงไปขนาดนี้

    "ข้อเท้าแดงยังงี้  สบายดีมั้ง"ด้วยนิสัยของชั้นจึงตอบแบบไม่สบอารมณ์

    "นี่ เธอชั้นถามดีๆนะไม ตอบแบบกวนๆอ่ะ"

    "พอที ชั้นขี้เกียจเถียงกับนาย  ชั้นกำลังรีบ" พอพูดจบชั้นจึงพยายามลุกขึ้นแต่มันเจ็บมากกกกก  ชั้นเลยเซไปโดนนายนี่เข้า 

    ว้ายๆ  หน้าใกล้จังเลย ชั้นแพ้ผู้ชายอย่างนายนะย่ะ

    "เปงไรอ่ะป่าว"ว้าวพอหมอนี่หน้าเเดงแล้วน่ารักจัง

     แต่ชั้นก้อหน้าแดงเหมือนกันอ่ะ

   ช่วยเม้นกันมั่งนะจ๊ะ  รออยู่ไม่งั้นไม่มีกำลังใจเขียนอ่ะนะๆๆๆๆๆๆๆ