Heart beating

Heart beat

Stony #steve #tony #avengers

         วันนี้ทุกคนมีปาร์ตี้กันหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจส่วนตัวและมีเวลาว่างตรงกันบ้างซะที จึงมารวมตัวกันเพื่อสนุกร่วมกันและพักผ่อนจากงานที่หนักหน่วง เจ้าของงานวันนี้ออกงบทกบาทจัดการทุกอย่างด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ ทั้งอาหาร เครื่องดื่มและสถานที่จัดปาร์ตี้ ทุกคนเริ่มทยอยออกมาปาร์ตี้กันบ้างแล้ว อยากผ่อนคลายซะหน่อยเพราะเหนื่อยกับงานมาหลายวันแล้ว

  " ไง จัดเต็มเชียว ทำทุกอย่างด้วยตัวเองขนาดนี้ เพื่อพวกเราแน่เหรอ " นาตาชาพูดอย่างล้อเลียนอีกคน

  " แน่นอน ตามสบายเต็มที่เลย แค่นี้จิ๊บ ๆ " ตอบกลับไปแบบไม่สนใจกับคำพูดของอีกคน จัดของสำหรับปาร์ตี้ต่อไป

  " นายดูร่าเริงเกินไป มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า " บรูซเองก็สงสัยไม่น้อยที่ปกติก็ดูเวอร์อยู่แล้ว แต่วันนี้มากเป็นพิเศษ

  " ก็เปล่า กิน ๆ ไปเถอะพวกนาย " บอกปัดไปแบบส่ง ๆ ก็เขาขี้เกียจตอบนี่ ก็คนมันอารมณ์ดีก็เลยมีความสุขแบบไม่มีเหตุผลไมได้ไง

  " โอเค เลิกถามแล้ว ไปหาอะไรกินดีกว่า "

  " งั้นเหรอ ได้ ๆ " เลิกล้อเจ้าของงานและหันไปหาอะไรกินแทน

  " แล้วนายไม่กินรึไง เลิกจัดได้แล้วก็วางมันไว้ตรงไหนก็ไว้เถอะ เดี๋ยวพวกเราจัดการต่อกันเอง " ทุกคนหันไปบอกกับเจ้าของงานที่เอาแต่จัดของไม่ยอมหยุดซักที

  " ยัง ค่อยกินทีหลัง พวกนายก่อนเลย ว่าจะลงไปเช็คอะไรแปปนึงเดี๋ยวขึ้นมา " แล้วก็ลงลิฟต์ไปที่แลปของตัวเองหลงจากวางของชิ้นสุดท้ายทันที

  " เฮ้ โทนี่ นาย......... " 

   ว่าจะห้ามแต่ไม่ทัน เจ้าของงานหายไปอย่างรวดเร็ว เป็นคนอยากจัดปาร์ตี้เองแท้ ๆ แต่ตัวเองกลับไม่ยอมอยู่ในงานแล้วกัปตันคนเก่งก็อีกคนไปมัวทำอะไรอยู่เนี่ย ไม่รีบมาเดี๋ยวก็เกิดอาการงอนให้ง้อชุดใหญ่ซะหรอก หมอนี่ยิ่งไม่เหมือนคนอื่นเขาอยู่ด้วย ถ้าเกิดงอนขึ้นมานี่ยาวแน่

....................................................................................

  " มาแล้วเหรอ " 

  " ครับ โทนี่หละ " เมื่อมาถึงก็ถามหาอีกคนทันทีเมื่อมองหาแล้วไม่เจออีกคนอยู่ในงานปาร์ตี้ที่เจ้าตัวอยากจัดขึ้นมาเลย

 

  " ถามหาทันทีเลยนะกัปตัน "

  " อยูที่แลปหนะ บอกว่าจะลงไปทำอะไรซักอย่าง " ตอบคำถามให้กัปตันหายคาใจ

  " แล้วเขาทานอะไรบ้างหรือยัง "

  " ยัง บอกให้พวกเรากินก่อนเลยแล้วก็ลงไป "

  " งั้นเดี๋ยวผมมานะครับ " พูดไปพร้อมกับเดินลงลิฟต์ไปอีกคน ปล่อยให้เพื่อน ๆ ยืนนิ่งอยู่แบบนั้นหลีงจากกัปตันเดินจากไป

  " ชักจะคล้ายกันขึ้นทุกวันนะสองคนนี้ " ได้แต่สงสัยกับนิสัยที่เริ่มคล้ายกันของคู่รัก? คู่นี้ ตอนแรกดูเหมือนจะไม่ถูกกันแต่กลับกลายเป็นสนิทกันที่สุด

  " นั่นซิ กัปตันของเราดูตื่นตัวมากกว่าแต่ก่อนมาก " 

  " อยู่กับคนไฮเปอร์และโอเวอร์รอบด้านแบบโทนี่ ก็คงได้รับมาบ้างแหละ "

  " คงใช่ "

  " ต้องรีบไปหา เดี๋ยวเกิดการงอนไม่มีเหตุผล "

  " คงไม่หรอก หมอนั่นดูอารมณ์ดีจะตายวันนี้ "

  " นั่นซิ "

....................................................................................

   เมื่อลงมาถึงก็เห็นอีกคนคนกำลังทำหน้าขัดใจกับสิ่งที่ทำตรงหน้าแล้วไม่ได้ดั่งใจ แต่ก็กลับมายิ้มเมื่อคิดหาวิธีแก้จนได้ สตีฟมองภาพตรงหน้าด้วยความสุข เขาชอบเวลาเห็นโทนี่ได้ทำในสิ่งที่ชอบและเป็นชีวิตของอีกคน แต่คนตรงหน้าก็ดื้อรั้นไม่น้อยเลยหากไม่ได้ดั่งใจหรือมีคนมาขัดใจ แต่เขาก็มีวิธีจัดการความดื้อรั้นนั้นอยู่ดี

  อีกคนยังคงวุ่นอยู่กับงานตรงหน้าโดยไม่ได้สังเกตว่าสตีฟยืนมองอยู่นานแล้ว โทนี่หันซ้ายขวาหยิบอุปกร์และทำงานอย่างเพลิดเพลิน เดินไปตรงนั้นทีตรงนี้ทีไม่ได้สังเกตรอบข้างเลย ก่อนจะหันมาที่ทางเข้าแล้วเจอเข้ากับสตีฟยืนมองอยู่พอดี

  " นายมานานรึยัง ทำไมไม่เรียก " 

  " ผมไม่อยากขัดคุณเวลาทำงาน คุณดูมีความสุขที่สุดเวลาได้ทำในสิ่งที่รัก "

  " เข้าใจฉันจริง ๆ นะ กัปตัน " ตอบกลับอีกคนยิ้ม ๆ

  " แน่นอนครับ "

   " ฉันคิดถึงนาย "

  " ผมก็คิดถึงคุณ " ตอบกลับไปและจ้องตาอีกคนอยู่อย่างนั้น ไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ โทนี่จะบอกคิดถึงเขาก่อน

  " ว่าแต่ลงมาทำไม ไม่อยู่ในงานกับคนอื่น ๆ หละ " เปลี่ยนคำถามเพื่อซ่อนความเขินของตัวเองที่ไปบอกคิดถึงเขาเองแท้ ๆ แต่กลับเขินเองซะนี่

  " ถามผม ว่าแต่คุณเถอะ เป็นเจ้าของงานแท้ ๆ แล้วยังจัดงานเองทุกอย่างแต่กลับลงมาทำงานอยู่นี่ "

  " ก็ฉัน.....มีงานค้างอยู่ " ได้แต่ตอบออกไปแบบนั้นเพราะไม่รู้จะหาคำพูดแบบไหนดี แค่รู้สึกเหงา ๆ เวลาไม่เห็นสตีฟอยู่ตรงนั้น ก็เลยหาเรื่องลงมาทำงานแทน

  " คุณควรไปร่วมสนุกกับทุกคนนะครับ งานนี่เอาไว้วันหลังค่อยทำก็ได้ " เดินเข้าไปกอดอีกคนอย่างอ่อนโยนและค้างอยู่แบบนั้น

  " เข้าใจแล้ว "

  " นึกว่าคุณจะงอนเรื่องที่ผมมาช้าซะอีก "

  " เรื่องเล็กน้อย มีอย่างอื่นให้งอนอีกเยอะ "

  " งั้นปล่อยไปก่อน แล้วขึ้นไปข้างบนกันเถอะ " 

  " อือ ก็ได้ "

   ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่ลิฟต์ก็เปิดออกเห็นอีกสองคนเดินออกมาร่วมงานปาร์ตี้ได้ซะที

  " มาได้ซะทีนะ ทั้งสองคน "

  " นึกว่าจะกินกันอยู่ด้านล่างแค่สองคนซะอีก " คลิ้นต์แซวทั้งสองคนทันทีเพราะกว่าจะขึ้นมาได้ก็นานพอสมควร

  " ยังไม่ใช่ตอนนี้ครับ "

  " ไม่ใช่ตอนนี้อะไรของนายกันหะ " 

  " คุณก็รู้ว่าเรื่องอะไรนะครับ " หมอนี่มันซ่อนหมาป่าไว้ในร่างลูกแกะชัด ๆ ใครบอกหมอนี่ใสซื่อกันนี่แหละร้ายกาจเป็นที่สุด

  " เฮ้... ข้ามาแล้วววว " มาพร้อมกับน้ำเสียงอันสดใสตามสไตส์ของเจ้าตัว 

  " นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีกนะพี่เทพ " โทนี่เหน็บอีกคนกลับไปที่มาช้าซะเหลือเกิน

  " งานเลี้ยงทั้งทีจะขาดข้าได้ยังไง " 

  " โลกิละ ไม่มาเหรอ " 

  " เขาไม่ชอบงานเลี้ยงหนะ " ทุกคนเข้าใจได้ทันที คนน้องชอบอยู่เงียบ ๆ แต่คนพี่ช่างแตกต่างกันสุดขั้ว

  " อ่อ ว่าแต่นายเถอะ ทำไมจู่ ๆ ก็อยากจัดงานปาร์ตี้ขึ้นมาได้หละ "

  " ไม่รู้ซิ แค่อยากจัดให้พวกนายได้สนุกก็เท่านั้นแหละมั้ง "

  " แล้วนายไม่สนุกหรือไง "

  " ฉันสนุกทุกวันอยู่แล้วหน่า "

  " แต่หน้านายดูเพลีย ๆ นะ ทำงานหนักเกินไปหรือเปล่า พักผ่อนซะบ้าง "

  " แต่ช่วงนี้มันก็รู้สึกแปลก ๆ กับตัวเองอยู่เหมือนกัน "

  " เจ้านายมีอาการนอนไม่หลับมาหลายวันแล้วคะ ได้นอนล่าสุดเมื่อ 48 ชั่วโมงที่แล้ว และดื่มแอลกอฮอลปริมาณมากต่อวันคะ ทำให้ร่างกายอ่อนเพลียเล็กน้อย จึงจำเป็นต้องผ่อนคลายคะ " เสียงเอไอสาวรายงานออกมาโดยไม่ได้รับคำสั่งจากเจ้านายตัวเอง

  " เงียบน่าฟรายเดย์ "

  " คะ เจ้านาย "

  " โทนี่ เกิดอะไรขึ้น มีอะไรทำให้คุณไม่สบายใจงั้นเหรอ "

  " ฉันไม่รู้ อย่าบังคับถามเลยฉันก็ตอบไม่ได้เหมือนกันแหละ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แค่อารมณ์อ่อนไหวละมั้ง " พูดพร้อมกับก้มหน้าลงไม่กล้ามองหน้าคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้จะบอกยังไงดีเหมือนกัน 

  " นี่ไม่ใช่ตัวนายเลยนะ " 

  " ผิดจากปกติของเจ้า " แม้จะไม่ค่อยได้คุยกันแต่ธอร์เองก็พอจะรู้อยู่บ้าง

  " ไม่เป็นไรนะโทนี่ ผมอยู่กับคุณเอง "

  " นายยังมีพวกเรา มีอะไรก็พูดกับเราได้ "

  " ขอบใจ สนุกกันต่อเถอะ ฉันเปลืองเงินไปตั้งเยอะ รีบ ๆ กินเข้าเลย " โทนี่รีบเปลี่ยนบรรยากาศให้กลับไปเป็นปกติและเปลี่ยนเป้าหมายจากตัวเอง

 " แค่นี้ไม่ทำให้นายจนได้หรอก สตาร์ค " 

  " ทานอาหารกันต่อเถอะครับ เขาแค่กำลังเขินอยู่นะครับเลยพูดแบบนั้น" กัปตันพูดออกไปยิ้ม ๆ กับอาการของคนข้าง ๆ 

  " เฮ้ นี่นายเขินเป็นกับเขาด้วยเหรอ "

  " เจ้าก็น่ารักเหมือนกันนะแอนโธนี่ "

  " พูดมากนะนายเนี่ย " พูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ยใส่อีกคนแล้วเงียบทันที

  " คืนนี้ต้องง้อยาวแน่กัปตัน " คลิ้นต์หันมากระซิบกัปตันคนซื่อ? ที่เจองานยากเข้าให้แล้ว

  " ครับ ยาวแน่ " ตอบกลับเพื่อนไปยิ้ม ๆ

  " มีอะไรกันหนะสองคนนั้น "

  " เปล่าครับ ก็แค่กำลังวางแผนง้อคนงอนเท่านั้นเอง " พูดออกไปให้อีกคนได้ยิน 

  " เดี๋ยวก็หนักกว่าเดิมหรอก " นาตาชาพูดออกมาเมื่อเห็นโทนี่เหลือบมองกลับมา

  " เอาละมานั่งคุยกันดีกว่า " 

  

  ทุกคนถือจานและแก้วของตัวเองมาที่โต๊ะกลางห้อง นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานถึงภารกิจของตัวเองและแซวกันอย่างสนุกสนาน นาน ๆ ทีทุกคนจะได้อยู่กันพร้อมหน้าจากงานที่ยุ่งจึงมีเรื่องมาคุยกันมากมายเต็มไปหมด

 

  " เรื่องของเจ้าสนุกดี บรูซ แบนเนอร์ ข้าชอบ "

  " มาฟังเรื่องของข้าบ้าง " ธอร์เริ่มเล่าเรื่องของตัวเองอย่างตั้งใจและจริงจังเอามาก ๆ จนเพื่อนเริ่มท้วงว่ามันจะยาวเกินไปแล้ว

  "  ก็ได้ เรื่องของข้าจบแล้ว " จำใจต้องหยุดด้วยใบหน้าขัดใจเล็กน้อย

  " นายไม่มีอะไรจะเล่าบ้างเหรอ โทนี่ "

  " งานฉันพวกนายก็เห็นอยู่ทุกวัน ชีวิตฉันก็ไม่มีอะไรนอกจากเกราะกับสิ่งประดิษฐ์ จะมีอะไรให้เล่าหละ " ตอบกลับไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย  ชีวิตเขาจะมีอะไรให้ตื่นเต้น เรื่องชุดเกราะก็คงไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว ตัดเรื่องนี้ออกไปก็ไม่มีอะไรให้เล่าแล้ว

  " เรื่องอื่นก็ได้นี่ ความรักก็ได้ "

 "  กับใคร เพพเพอร์หรือว่าหมอนี่ " ถามกลับไปพร้อมหันไปมองหน้ากัปตันคนเก่งนิ่งไม่แสดงสีหน้าอะไร

  " ว้าววว ตรงประเด็น "

  " ตรงจริง ๆ ความรักกับหมอนี่ " นาตาชาพูดพร้อมยิ้มแบบมีเลศนัย

 " คุณอยากเล่าเรื่องของเราเหรอโทนี่  " สตีฟหันมองอีกคนพร้อมถามอย่างสงสัย เพราะปกติโทนี่จะไม่ค่อยชอบพูดเรื่องความรักเท่าไหร่ ไม่ใช่อยากปิดแต่แค่ไม่อยากให้ใครสนใจติดตามจนเกินไปก็แค่นั้น มีแค่เพื่อน ๆ รับรู้แค่นั้นก็พอ 

  " ชักอยากฟังแล้วซิ  น่าสนุก " ทุกคนสนใจที่จะฟังเรื่องของสองคนนี้มากเพราะตั้งแต่แรก สองคนนี้ดูไม่น่าจะเข้ากันได้เท่าไหร่ จากนิสัยที่แตกต่างกันมาก แต่เรื่องกลับพลิกผันสุดเมื่อกลายเป็นว่าสนิทกันที่สุดแถมยังรู้ใจกันมากอีกด้วย

  " เรื่องของเราเหรอ ไม่เอาแล้วอะ ขี้เกียจ " 

  " โทนี่ .... " สตีฟได้แต่ทำหน้าเสียดายคิดว่าจะได้เล่าถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่มีร่วมกันให้คนอื่นได้ยิ้มมีความสุขกับเรื่องของตัวเองบ้าง 

  " ถึงไม่เล่า ทุกคนก็รู้หน่าว่าเราสองคนเป็นยังไงหรือนายว่าไม่จริงหละ คนอย่างฉันถ้าคิดจะปิดไม่มีทางจะทำอะไรให้ใครเห็นหรอก " ทุกคนฟังแล้วก็ได้แต่ยิ้ม เพราะจริงอย่างที่พูด สองคนนี้ทำอะไรไม่เคยปิดบังอยู่แล้วแค่ไม่ได้โจ่งแจ้งเกินไปก็เท่านั้น ทั้งเป็นห่วง ดูแลกันอย่างดี 

  " ก็ถูกครับ เรื่องของเราไม่จำเป็นต้องเล่าก็ได้ " พูดพร้อมกับหันไปจ้องตาอีกคนและรอยยิ้มที่ละมุนจนคนถูกจ้องต้องหันหน้าไปทางอื่น 

  " พอได้แล้วสตีฟ เดี๋ยวก็โทนี่ก็ละลายหมดหรอก จ้องขนาดนั้น " 

  " ก็ผมชอบนี่ครับ " หันมาตอบทุกคนด้วยใบหน้าที่มีความสุขที่ได้

  " หวานกันจริงพวกนายเนี่ย " 

  " หวานอะไรไม่ทราบ ไม่มีซะหน่อย " 

  " หลักฐานเต็มหน้าโทนี่ อย่าปฏิเสธหน่อยเลย " เพื่อน ๆ พากันแซวพ่อคนเก่งที่นาน ๆ ทีจะหาเรื่องให้อีกคนเถียงไม่ออกและเขินเงียบอยู่แบบนี้

  " จะไปไหนครับ " โทนี่ทำท่าจะเดินหนีออกไปแต่ก็ถูกสตีฟรวบเอวไว้ทันแล้วดึงให้นั่งลงที่ตักของตัวเองแทนและกอดอีกคนไว้แน่นในอ้อมแขน

  " ปล่อยนะสตีฟ " พยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนแต่ก็นั่นแหละไม่ได้ผลหรอก เจ้าบ้านี่มันซุปเปอร์มนุษย์นี่

  " อยู่แบบนี้แหละครับ " ถึงจะบอกให้ปล่อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรมาก และก็ยอมให้อีกคนกอดไว้อย่างนั้นเพราะตัวเขาเองก็ชอบที่จะอยู่ในอ้อมกอดของอีกคนเหมือนกัน

  " นี่คือสิ่งที่มนุษย์เรียกว่าง้องอนซินะ " ธอร์พูดขึ้นมาเมื่อเห็นทั้งคู่ดูขัดแย้งกัน

  " เปล่าซะหน่อย " 

  " นายบ่นอะไรของนายหนะ " นาตาชาถามเมื่อเห็นโทนี่หันไปบ่นอะไรงุ้งงิ้งอยู่คนเดียว 

  " ช่างฉันเถอะหน่า " พูดด้วยใบหน้าที่ดูขัดใจและซ่อนความรู้สึกจริง ๆ ไว้ข้างใน รู้สึกดีและอบอุ่นที่ได้อยู่กับครอบครัวอบอุ่นที่เขาเคยสูญเสียไปเมื่อยังเด็กและได้มีโอกาสได้อยู่กับคนที่รักและครอบครัวที่อบอุ่นมาก ๆ ในตอนนี้

  " ก็ได้ ๆ "

  " คุณอยากพูดอะไรหรือเปล่า " สตีฟหันไปถามเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนต้องการจะพูดอะไรของอีกคน แต่ยังไม่กล้าที่จะพูดออกไป

  " ขอบคุณ ..... สำหรับ.. ครอบครัวดี ๆ ที่มีให้กับฉัน " ทุกคนรู้สึกอึ้งเล็กน้อยและยิ้มกว้างออกมาที่ได้ยินคำพูดนี้จากคนปากไม่ตรงกับใจอย่างโทนี

  " ยินดีเสมอ พวกเราเองก็เช่นกัน ขอบคุณทุกอย่างที่นายเสียสละเพื่อพวกเรา " ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของสตีฟ ทุกคนต่างมีทั้งข้อดีและเสีย แต่ก็สามารถดูแลกันและกันได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น 

  " ต่อเถอะ "

 " คุณจะไปไหนครับ " ถามออกไปเมื่อเห็นอีกคนจะเดินออกไปจากงานปาร์ตี้ที่จัดขันด้วยตัวเอง

  " ฉันจะไปพักผ่อนไง "

  " ผมไปเป็นเพื่อน "

  " ไม่ต้องหรอก นายอยู่เถอะ " แล้วก็เดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง

  ทุกคนนั่งคุยกันต่ออีกซักพักก็แยกย้ายกันไปนอนและทำกิจกรรมส่วนตัวแต่ละคน สตีฟจึงลุกเดินไปที่ห้องของโทนี่เพื่อดูว่าอีกคนเป็นยังไงบ้าง

................................................................................................................................................................................................

  " เมื่อคืนเป็นไง " 

 

  " ก็ไม่เป็นไง หลับสบายดี " 

  " ไม่จริงหน่า... "

  " ไม่มีอะไรจริงดิ "

  " จริงครับ เมื่อคืนไม่มีอะไร "

  " โธ่ กัปตัน "

  " หวังอะไรของพวกนาย อย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่ฉันนะ " หันไปว่าเพื่อนที่ทำหน้าล้อเลียนเขากับสตีฟและคำพูดที่ดูเล่นแง่แบบนั้น รู้หรอกว่าพูดถึงเรื่องอะไร

  " วันนี้เรามีภารกิจซินะครับ "

  " ใช่ ภารกิจตรวจสอบ "

  " ขอผ่านนะ แค่ภารกิจตรวจสอบคงไม่ต้องมีฉันก็ได้มั้ง " 

  " มีอะไร ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า "

  " สบายดี เหตุผลก็อย่างที่บอก "

  " ฉันว่าก็ได้นะกัปตัน เห็นด้วยแค่ภารกิจตรวจสอบให้เขาพักผ่อนคงไม่เป็นไร "

  " งั้นก็ได้ครับ "

  หลังจากตกลงกัน ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำภารกิจของวันนี้ โทนี่จึงแยกไปพักผ่อนที่ห้องอย่างที่พูดไว้ก่อนหน้านี้

.........................................................................................................................................................................................................

  " รอบนี้ไม่มีอะไร แต่ก็คงต้องค้นหาและป้องกันไปเรื่อย "

  " ใช่ ตามนั้น "

  " โทนี่อยู่ไหน ฟรายเดย์ "

  " ยังพักผ่อนอยู่ในห้องคะ "

  " ขอบคุณ " หลังจากฟังจบแล้วสตีฟก็เดินไปที่ห้องของโทนี่ทันที เพื่อดูว่าอีกคนไม่สบายหรือเปล่าหรือแค่หลับ เพราะปกติโทนี่ไม่เคยอยู่ในห้องนอนนานขนาดนี้

  " ใส่ใจกันดีเหลือเกินนะ " ได้แต่ยิ้มกับภาพนั้น การเป็นห่วงกันเป็นเรื่องปกติของทุกคนในครอบครัว แต่คนนี้พิเศษสำหรับกัปตันคนเก่ง ต้องใส่ใจและเอาใจมากเป็นพิเศษหน่อย ยิ่งหาไม่ได้ง่าย ๆ ด้วยคนอย่างโทนี่ สตาร์คเนี่ย

  " พวกเราก็ไปเถอะ ตอนเย็นค่อยมารวมตัวกันอีกที "

  เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจและกลับมาอย่างปลอดภัยก็ต้องไปพักเอาแรงกันหน่อย ไม่ก็ทำธุระที่อยากทำบ้าง ใช้เวลาแบบคนปกติเขาทำกันซะบ้าง

   

.

  เมื่อเปิดประตูเขามาก็เจอกับเจ้าของห้องที่นอนหลับตาพริ้ม คงจะรู้สึกสบายตัวอยู่พอสมควรที่ได้นอนอย่างเต็มที่เหมือนคนอื่นเขาบ้าง เห็นแบบนั้นสตีฟจึงลุกไปอาบน้ำให้เรียบร้อยและกลับมานอนลงข้าง ๆ และกอดอีกคนเข้าแนบอก โทนี่ขยับตัวเล็กน้อยเมื่อถูกรบกวน

  " สตีฟ มาเมื่อไหร่ " ถามอีกคนด้วยความงัวเงียของคนพึ่งตื่นนอน และเห็นอีกคนนอนกอดตัวเองอยู่

 " กวนคุณหรือเปล่า " 

 " ไม่หรอก ดีซะอีกได้นอนกอดนายอย่างสบายใจแบบนี้ซะที " 

  " งั้นต้องกอดให้แน่น ๆ " 

  " สตีฟ ! แน่นเกินไปแล้ว " มองค้อนอีกคนที่แกล้งกอดเขาแรง ๆ ทั้งที่แรงตัวเองก็มากกว่าคนปกติ

  " งั้นเหรอครับ " สตีฟยังคงแกล้งคนในอ้อมแขนด้วยการเขย่าอีกคนเบา ๆ

  " สตีฟ " เรียกออกไปเสียงเบา ติดงอนนิดหน่อยแล้วด้วย

  " ก็ได้ครับเลิกแกล้งแล้ว จะทานข้าวเย็นมั้ย " 

  " ไม่หละ นายไปเถอะ "

  " งั้นก็นอนต่อเถอะ ราตรีสวัสดิ์ครับ " 

   สตีฟจูบราตรีสวัสดิ์นุ่มนวลที่ริมฝีปากอวบอิ่มเนิ่นนานก่อนจะถอนจูบอย่างเชื่องช้า โทนี่เองก็รับจูบด้วยความสุข และเบียดตัวเข้ากอดอีกคน

....................................................................................

  " เจ้านายแจ้งว่าไม่ต้องรอคะ "

  " แล้วสตีฟหละ อยู่ด้วยกันหรือเปล่า "

  " กัปตันอยู่ในห้องกับเจ้านายคะ "

  " อือ งั้นพวกเรากินเถอะ "

  " สองคนนั้นทำอะไรอยู่ " ถามออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็ก

  " นอนพักผ่อนอยู่คะ "

  " แค่นอนเหรอ " 

  " แค่นอนกอดกันคะ " ได้แต่ยิ้มกับคำตอบสุดท้ายที่ได้ยิน

   ทั้งสองคนรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีตอนดึก ๆ ของคืนนั้น สตีฟขยับตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นอีกคนที่รู้สึกตื่นเต็มที่แล้ว 

  " ออกไปข้างนอกกันสตีฟ ไปเดินเล่นสูดอากาศกัน "

  " ตอนนี้เหรอครับ " ถามอย่างแปลกใจเมื่ออีกคนอยากออกไปเดินเล่นในเวลานี้

  " ก็ใช่นะซิ ตอนนี้แหละเงียบดีไม่วุ่นวาย ไม่น่าเบื่อด้วย "

  " ครับ ไปเปลี่ยนชุดเถอะ แล้วค่อยลงไปกัน "

  ผ่านไปประมาน 30 นาที ทั้งสองคนก็พร้อมสำหรับการลงมาเดินเล่นในเมืองที่แสนวุ่นวายในเวลาเกือบเที่ยงคืนที่ร้านอาหารบางร้านยังคงเปิดอยู่ มีรถวิ่งอยู่เรื่อยและผู้คนที่มีบ้างประปราย 

  " เมืองเดียวกัน สถานที่เดียวกัน ต่างกันแค่เวลา "

  " ก็ถูกนะครับ ดูเงียบสงบกว่าที่คิดไว้ "

  " ใช่ น่าอยู่ "

  " พรุ่งนี้ลงมาเดินแบบนี้อีกมั้ยครับ " สตีฟถามขึ้นเมื่อรู้สึกว่าโทนี่เริ่มแบบนี้ การใช้เวลาแบบเรียบง่ายอยู่กับความสงบที่หาได้ยากจากชีวิตของพวกเขาที่วุ่นวายกันมาตลอด หาเวลาส่วนตัวจริง ๆ แบบปกติที่จะใช้เวลาหาความสุขให้ตัวเองซักเท่าไหร่

  " ถ้ามีเวลา ฉันก็อยากจะมาบ่อย ๆ "

  " แน่นอนครับ ผมจะหาเวลาพาคุณมาบ่อย ๆ เอง "

  " อือ นั่งตรงนี้กันก่อนเถอะ "

  " ครับ แก้มคุณหอมจัง " ตอบรับแล้วหันไปหอมแก้มคนรักก่อนจะนั่งลงที่ม้านั่งหน้าตาเฉย

  " สตีฟ ! ทำอะไรของนายเนี่ย " 

  " หอมแก้มคุณไงครับ โทนี่ "

  " ฉันรู้แล้ว ฮึ้ย " 

  " เขินเหรอครับ " สตีฟชอบเวลาได้เห็นโทนี่อมยิ้มเขินเขาเวลาเขาทำอะไรแบบนี้

  " เปล่าซะหน่อย " ตอบกลับไปพร้อมกับพยายามทำหน้าให้นิ่งที่สุด

  " คืนนี้ท้องฟ้าโปร่งดาวสวยดีนะครับ "

  " ใช่ ดูสงบและผ่อนคลายมาก " 

  " เอาหละ กลับกันเถอะครับ "

  " อือ "

....................................................................................

  " ผมจะไปฐาน ไปด้วยกันมั้ย "

  " ไม่หละ ว่าจะเข้าแลปหน่อย "

  " อย่าหักโหมนะครับ ถ้ารู้สึกไม่สบายก็ให้หยุดพักเลยนะครับ "

  " อือ เข้าใจแล้ว "

  " ไปก่อนนะครับ "

  " สตีฟ ! "

  " ครับ... มีอะ... " โทนี่โน้มหน้าสตีฟลงมาจูบอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน สตีฟตกใจเล็กน้อยแล้วจูบตอบกลับไปอย่างดูดดื่ม ใช้มือขวาประคองท้ายทอยอีกคนให้จูบได้ดีขึ้นและมืออีกข้างโอบเข้าที่เอวของคนที่จูบเขาก่อนคุกเข่าอยู่บนเตียงที่ทรงตัวไม่อยู่แล้ว 

  " ทำแบบนี้ไม่อยากไปทำงานใช่มั้ยโทนี่ "

  " อะไรเล่า จะไปฐานก็รีบไปซิ "

  " ชักไม่อยากไปแล้วครับ อยากทำอย่างอื่นมากกว่าไปที่ฐานซะแล้วสิ "

  " ไม่ต้องเลย ผิดคำพูดได้ไง นายเป็นหัวหน้านะ "

  " เรื่องนั้นหาเหตุผลได้ครับ ว่าแต่..ทำแบบนี้ทำไมครับ ถ้าผมหยุดตัวเองไม่ได้คุณลุกไม่ขึ้นแน่ ๆ นะครับโทนี่ "

  " ไม่เอานะ ฉันเหนื่อย นายมันทั้งหื่นทั้งแรงเยอะ "

  " อ่า เรื่องนี้ไม่ปฏิเสธครับ ก็คุณ.... ดูน่าฟัดไปทุกส่วนเลยนี่ครับ " ตอบรับพร้อมกับจ้องมองเรือนร่างอีกคนเมื่อตอบกลับประโยคก่อนหน้านั้น ไล่มองทุกส่วนจนคนถูกจ้องเขินจนทนไม่ไหวต้องห้าม

  " พอ ๆ หยุดพูดเลย ไอ้บ้าสตีฟ " เดี๋ยวนี้คำพูดชักจะพัฒนากันไปใหญ่แล้ว ต่างจากตอนฟื้นมาใหม่ ๆ ลิบลับเลย ทั้งคำพูดและการกระทำ ไปดูใครมาเนี่ย ( นายนั่นแหละ : ทุกคน )

  " ว่าแต่ผมยังไม่ได้ฟังคำตอบของผมเลย ทำแบบนี้ทำไมครับ "

 " ก็... คนรักกันเขาทำแบบนี้นี่เวลาอีกคนไปทำงาน " พูดออกไปแบบเขิน ๆ ที่ทำอะไรแบบนี้

  " จูบส่งสามีไปทำงานเหรอครับคุณภรรยาโทนี่ "

  " อืออ.... เอ๊ะ ภรรยาอะไรของนายกันหะ "

  " ก็คุณบอกเองว่าคนรักกัน "

  " แล้วมีคำว่าสามีภรรยาตรงไหน "

  " ครับ ๆ สามีไปทำงานก่อนนะครับ ภรรยาคนเก่ง "

  " อื้ออ สตีฟ!! " รวบตัวอีกคนเข้ามาจูบแล้วเดินออกไปทันที โดยมีเสียงโวยวายไม่หยุดของคนโดนจูบอีกทีในรอบเช้านี้ หลังจากโวยวายกับตัวเองอยู่ซักพักก็สงบลงและเดินไปเตรียมตัวลงไปทำงานที่แลปของตัวเอง

....................................................................................

  " ไงมาช้านะกัปตัน "

  " โทษที เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยครับ "

  " น่าจะเป็นเรื่องดีซินะ ยิ้มมาแบบนี้ "

  " ครับ เป็นเรื่องดีมากเลยทีเดียว ว่าแต่เรื่องนั้นเป็นไงบ้างตอนนี้ "

  " ก็ได้เรื่องมาพอสมควร เราพบฐานทีพวกมันใช้ทดลองอาวุธชีวภาพ "

  " แล้วมันอันตรายหรือเปล่า "

  " ยังบอกไม่ได้ ต้องไปตรวจเช็คดูอีกรอบว่ามีอะไรอยู่อีกมั้ย "

  " จะไปกันอีกทีวันไหน พวกคุณคิดไว้รึยัง "

  " อีก 3 วัน นายว่าไง "

  " ครับจะได้มีเวลาเตรียมทุกอย่างให้พร้อมและวางแผนให้รอบคอบด้วย "

  " ผมอยากให้โทนี่ไปด้วยกัปตัน เขาจะช่วยเราได้มากเรื่องอาวุธ ข้อมูลที่ต้องวิเคราะห์และกำลังคนเผื่อมีเหตุฉุกเฉินด้วย " บรูซอธิบายออกไปถึงเหตุผลที่เขาอยากให้เพื่อนเกราะเหล็กไปด้วยกันในภารกิจครั้งนี้ ไปช่วยกันเพิ่มขึ้นอีกคนน่าจะดีกว่า

  " ผมคุยกับเขาเอง ไม่ต้องห่วง เขาจะไปด้วยแน่นอน "

  " งั้นพวกเราก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม "

  " งั้นตกลงตามนี้นะครับ "

  " ตกลง "

  " ช่วงนี้หมอนั่นเป็นไงบ้าง "

  " แปลกครับ ต่างจากเมื่อก่อน "

  " ถ้านายบอกว่าแปลก หมอนั่นต้องเปลี่ยนไปมากแน่ ๆ "

   สตฟเล่าในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกและสังเกตเห็นในช่วงหลังมานี้ให้คนอื่น ๆ ฟังในสิ่งที่เขาคิดว่าอีกคนไม่เหมือนเดิม โทนี่ชอบอยู่เงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดกับใครเหมือนเมื่อก่อน ไม่ไปเที่ยวออกงานควงสาว ๆ หรือหนุ่มที่ไหน งานสังคมที่มีการ์ดเชิญก็เต็มไปหมดหรือการเปิดตัวแบบอลังการที่ชอบทำ ปฏิเสธการออกพื้นที่ไปทำภารกิจขออยู่เบื้องหลัง ทั้งที่ปกติจะชอบออกตัวคนแรกแท้ ๆ

  " อย่างที่พูดไปครับ "

  " ฉันเห็นด้วย เขาดูเงียบและไม่ชอบทำตัวเด่นเหมือนที่เคยเป็น "

  " นั่นซิ เดี๋ยวนี้ก็ไม่มาชวนผมเข้าแลปข้ามวันข้ามคืนเลย "

  " แต่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก เขายังดูปกติดีทั้งร่างกายและจิตใจมั้งนะ "

" ผมก็หวังอย่างนั้นครับ "

" งั้นวันนี้ แยกย้าย "

.......................................................................................

  " เรามีภารกิจในอีกสามวัน ทุกคนอยากให้คุณไปด้วย คุณโอเคหรือเปล่า "

  " ทำไม ''

  " เราต้องการความเห็นคุณและผมเองก็อยากให้คุณออกไปข้างนอกกับทีมบ้าง "

  " แต่ฉัน..... ก็ได้ไปเมื่อไหร่ "

  " อีกสามวันและผมอยากแน่ใจว่าคุณพร้อมจริง ๆ "

  " ฉันไม่เป็นไรสตีฟ สบายดี บอกทุกคนได้เลยว่าฉันร่วมทำภารกิจนี้ "

  " ครับโทนี่ " สตีฟยิ้มอ่อนโยนให้กับโทนี่และเดินเข้าไปกอดพร้อมกับจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน

  " ผมอยากได้รางวัล "

  " อะไรสตีฟ " สตีฟไม่รอช้า รีบลอกคราบอีกคนแล้วอุ้มเข้าไปอาบน้ำด้วยกันทันที 

  " อื้อออ สตีฟ "จากริมฝีปากนุ่มไล่มาที่คอเนียนสวยที่ยิ่งยั่วยวนเมื่อมีน้ำจากไหลผ่าน สตีฟพรมจูบไปทั่วจนร่างกายที่เริ่มตื่นตัวจากแรงอารมณ์ที่มากขึ้น และเตรียมช่องทางของอีกคนให้พร้อมรับแก่นกายของเขาที่มันตื่นตัวเต็มที่แล้ว นิ้วแรกเข้าไปตามด้วยอีกสองนิ้วและเจลหล่อลื่นที่จะทำให้ง่ายขึ้น สตีฟไล่นิ้ววนซักพักจากนั้นจึงจ่อแก่นกายไปที่ช่องทางรักในท่ายืน แล้วค่อย ๆ แทรกตัวเข้าไปจนสุดทีเดียว

  " อึก สตีฟฟ อ๊าาาา " โทนี่สะดุ้งเมื่ออีกคนใส่แก่นกายที่ใหญ่นั่นเข้ามาทีเดียว ถึงจะคุ้นเคยกับสิ่งนั้นแต่ก็เว้นว่างกันไปนานจนรู้สึกว่ามันแน่นขึ้นจนจุกไปหมด

  " อืม ของคุณยังแน่นเหมือนเดิมนะครับ แถมยังตอดรัดผมจนแทบจะเสร็จอยู่แล้ว " โทนี่รู้สึกถึงความต้องการที่มากมายของอีกคนจากการที่แก่นกายนั่นเต้นตุบ ๆ ในตัวเขา

  "เอาสิสตีฟ " โทนี่กระซิบด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าด้วยความต้องการ สตีฟเองที่ได้ยินอย่างนั้นก็ขยับด้วยแรงที่ควบคุมไม่ได้ ทั้งคู่ย้ายไปที่อ่างแล้วต่อด้วยการที่โทนี่ออนท็อบที่ทำให้ทั้งคู่ได้มีความสุขที่สุด พวกเขาทำอยู่จนปลดปล่อยออกมาแล้วสตีฟก็เปลี่ยนมาคุมเกมส์รักนี้เอง สตีฟยังคงสอดใส่เข้าไปไม่หยุดและกระแทกเข้าไปลึกและแรงจนอีกคนร้องครางออกมาไม่หยุด ยิ่งเพิ่มแรงกระตุ้นจนแทบหมดแรง สตีฟนอนมองคนที่มีเสน่ห์ในตัวเองก่อนจะจัดการอาบน้ำล้างตัวให้อีกคนและนอนกอดกันพักผ่อนไปอย่างนั้น

  สตีฟเขี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปิดหน้าที่หลับพริ้มอย่างเบามือ ใบหน้าที่แม้เวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ยังคงดูดีอยู่เสมอ

  " หื้อ สตีฟ " เสียงงัวเงียอย่างรำคาญใจที่ถูกรบกวนการนอน

  " ครับ ฝันดี " 

.

.

สามวันต่อมา

  " ที่นี่แปลกมาก ดูเหมือนมีพลังงานคอยดูแลอยู่ " โทนี่สังเกตเห็นเมื่อเริ่มสำรวจ

  " ใช่ ผมก็คิดแบบนั้น " บรูซเสริม

  " เหมือนไม่ใช่ของมนุษย์ "

  " ข้าเห็นด้วยกับพวกเจ้า ที่นี่แปลกเกินไป "

  " เหมือนฐานที่ร้างมานานมากกว่า "

  " เฮ้!!! ระวัง " ไวเท่าความคิดโทนี่ผลักคลิ้นต์ที่กำลังจะหันกลับไปโจมตีออกจากพลังปริศนาที่พุ่งตรงมาและโดนเข้ากับตัวเองเต็ม ๆ 

  " โทนี่ !!! "

  " อั๊ก ฟรายเดย์ " โทนี่ทรุดลงทันทีและสั่งให้ฟรายเดย์ตรวจสอบด้านหน้าที่พลังนั่นโผล่มา

  " ไม่พบศัตรูหรือสิ่งมีชีวิตใด ๆ แต่พบพลังงานบางอย่างที่ไม่ทราบประเภทคะ เจ้านาย " นั่นเป็นเรื่องแปลกมากที่ไม่พบอะไรเลยแต่กับเป็นพลังงานที่ไม่รู้จักแทน โทนี่ฝืนตัวลุกขึ้นเดินไปยังเป้าหมายและพบกับสิ่งที่ไม่คาดคิด

  " เฮ้ พวกนายต้องมาดูนี่ " โทนี่ตะโกนบอกทุกคน

  " นี่มันคืออะไรกัน เฮ้ และนายถือมันอยู่โทนี่ "

  " ฉันยังไม่ได้ยื่นมือไปใกล้ของบ้านี่เลยนะ จู่ ๆ มาอยู่บนมือได้ไง " โทนี่เองก็ไม่เข้าใจ

  " คุณรีบวางมันลงเถอะ " โทนี่กำลังจะวางลงแต่จู่ ๆ มันก็สลายแล้วหายเข้าไปในตัวของเขาแทน

  " มันเข้ามาในตัวฉัน สตีฟ " โทนี่หมดสติไปดื้อ ๆ แบบไม่รู้ตัว ก่อนจะรู้สึกตัวขึ้นมาในเวลาไม่นาน

  " นั่นคล้ายกับเรื่องของเจนเมื่อแตะต้องอุกกาบาตนั่น " ธอร์พูดขึ้นเมื่อเหตุการณ์นี้ดูคล้ายกัน

  " ฉันว่าเรากลับก่อนเถอะ สถานการณ์ดูไม่ดีเท่าไหร่ " นาตาชาเสนอความคิดเห็นเพราะคิดว่าสถานการณ์ดูยุ่งยากแล้วในตอนนี้

  " เห็นด้วยกับเธอนะ " 

  " พวกเรากลับกันเถอะ " ทุกคนพยักหน้าแล้วรีบกลับออกไปที่ยานและกลับบ้านทันที

!

ตุบ

  โทนี่ !!!

》》》》》》》》》》》■