เรื่องเล่าจากฟากฟ้า

ลำดับตอนที่ #1 : จากใจ...ถึงใจ

เรื่องเล่าจากฟากฟ้า โดย...คนเดินเท้า







                                                                        แด่...

                                                       ดวงดารานับล้านดวงบนฟากฟ้า...

                                                     ที่ถือกำเนิดเกิดมาให้เราใช้จินตนาการ

                                                 สอดประสานกับความสามารถด้านวรรณศิลป์

                                                ถือกำเนิดเป็นเรื่องราวแห่งรักที่ไม่มีวันจบสิ้น...







                                             ********************************************







          มันเป็นค่ำคืนหนึ่งในชนบทที่ไร้แสงสี ความมืดมิดเข้าปกคลุมท้องฟ้า ดวงดาวเริ่มฉายแสงเด่นในท้องนภาที่ดำสนิท คนเดินเท้าแหงนหน้ามองท้องฟ้านั้นอย่างตะลึงงัน มันเป็นครั้งแรกในรอบปีที่คนเดินเท้าได้มีโอกาสมองดวงดาวเหล่านั้นอย่างเต็มตา ทั้งๆ ที่มันก็ปรากฎให้เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน จนคนเดินเท้าอดเสียดายค่ำคืนที่ปล่อยให้ผ่านเลยไปแต่ละเวลาที่รัตติกาลมาเยือน



          สายตาคู่นี้ของคนเดินเท้ามองมันไม่วางตา พร้อมทั้งบันทึกภาพนั้นให้ตราตรึงไว้ในความทรงจำ และแล้วความอยากเขียนก็เริ่มเข้าครอบงำ ความคิดเริ่มเดินหน้าอย่างต่อเนื่อง ถักร้อยตัวอักษรที่สวยงามที่สุดในความคิดของคนเดินเท้า...อักษรไทย... จนถือกำเนิดเกิดเป็นเรื่องสั้นมากมาย ที่เล็ดลอดออกมาจากสมองและใจของคนเดินเท้า...







     มันเป็นความตั้งใจของคนเดินเท้าที่อยากจะแต่งเรื่องสั้นสักครั้งในชีวิต เรื่องสั้นที่จะได้ออกสู่สายตาของทุกท่าน ทุกๆ เรื่องถูกกลั่นกรองออกจากสมองอันน้อยนิดของคนเดินเท้า



    งานเขียนของคนเดินเท้า อาจไม่เลิศหรู เลิศเลอ มันอาจจะมีข้อผิดพลาดบ้าง ไม่ว่าความผิดพลาดนั้นมันจะเล็กหรือใหญ่ ก็ขออภัย และอยากจะได้คำแนะนำติติงจากท่านผู้อ่านทุกท่าน



    งานเขียนชิ้นนี้ เรื่องสั้นทุกเรื่องได้แรงบันดาลใจมาจากเทหวัตถุที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในอวกาศ สิ่งที่เราเห็นได้ทุกวัน เมื่อความมืดมิดเข้าปกคลุมทั่วท้องฟ้า...



    ดวงดาว... สิ่งที่พบเห็นได้ทุกวัน จนกลายเป็นของธรรมดา ไม่มีอะไรแปลกใหม่ เพราะทันทีที่แหงนหน้ามองออกไป เราย่อมเห็นแสงเจิดจรัสนั่น น้อยคนนักที่จะมองมันอย่างลึกซึ้ง และเห็นความงามภายใต้แสงเจิดจ้านั้น



    มองให้ลึกให้ซึ้ง แล้วเราจะเห็นถึงความงามที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความงามอีกทีหนึ่ง ความงามที่แท้จริง ความงามที่น้อยคนนักจะเข้าถึงได้... ถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่ผู้ที่สนใจสรรพสิ่งอย่างแท้จริง...



    ลองหาเวลาว่างสักครู่... มองออกไปบนท้องฟ้าไกล และที่นั่น...คุณอาจได้พบสิ่งที่เฝ้าติดตามหามานานแสนนาน...



            

              ขอบคุณดาวที่เป็นแรงบันดาลใจให้คนเดินเท้าเขียนเรื่องนี้...

    

             ขอให้สนุกกับเรื่องเล่าจากฟากฟ้า....อ่านกันให้สนุกนะคะ











สำหรับเพื่อนคนหนึ่ง...คนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชีวิต



    ตอนแรกตั้งใจว่า จะลงเรื่องนี้และเปิดให้ได้อ่านกันในวันที่ 21 เมษายน เพราะในวันนี้เป็นวันสำคัญของใครคนหนึ่งที่มีความสำคัญในชีวิตของคนเดินเท้าเป็นอย่างมาก ถึงคนๆ นั้นจะเป็นแค่เพื่อน แต่เราก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เราไม่สามารถยืนอยู่ตัวคนเดียวโดยไร้เพื่อนฝูงที่คอยห่วงใยได้…



    แต่ในเมื่อคนๆ นั้นคาดคั้นเอาความจริงจากคนเดินเท้าเหลือเกิน และอีกอย่างเธอคนนั้นจะต้องไปคุมน้อง คนเดินเท้าเลยตัดสินใจ (แท้จริงแล้วก็รับปากไว้ด้วย) ว่า จะลงให้ภายในวันนี้...



    หวังว่าเธอคนนั้นคงจะหายข้องใจในคำพูดที่มีลับลมคมในของคนเดินเท้าแล้ว ที่คนเดินเท้าทำไปอย่างนั้น ก็อยากจะเซอร์ไพรส์ แต่ก็เอาเถอะ เซอร์ไพรส์ก่อนเวลาอันควรก็ได้





    “สุขสันต์วันเกิดนะ เพื่อนรัก...”