ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องเก็บตุ๊กตาของโฟนเอง ʕ⊙ᴥ⊙ʔ

    ลำดับตอนที่ #11 : Prisoners with talent ; Amelia Crowford

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 28
      3
      1 ธ.ค. 61



    Application





    “ไม่มีประโยชน์ที่จะดิ้นรนด้วยตัวคนเดียว ทำไมพวกเราไม่มาร่วมมือกันแหกคุกแห่งนี้ล่ะ?”


    ชื่อ: Amelia Crowford | เอมีเลีย โครว์ฟอร์ด


    อายุ: 22 ปี


    ส่วนสูง: 169


    น้ำหนัก: 45


    สัญชาติ: อังกฤษ


    มาสมัครในบท: นักโทษ


    รหัสนักโทษ: 0125


    ลักษณะภายนอก: ผมสีน้ำตาลนุ่มลื่นสยายยาวไปถึงกลางหลัง ดวงตาดำลุ่มลึกราวกับหลุมดำอันไม่มีจุดสิ้นสุด ริมฝีปากซีดเซียวคล้ายคนป่วย แต่เอมีเลียก็แก้ปัญหานี้ด้วยลิปสติกสีแดงเลือด เธอชอบที่จะสวมใส่เสื้อผ้าสีดำที่ค่อนข้างเปิดเผยและใบหน้ามักประดับด้วยรอยยิ้มบางๆหรือไร้รอยยิ้มโดยสิ้นเชิง



    ลักษณ์นิสัย: เอมีเลียเป็นคนที่เมื่อใครๆรู้จักก็ต้องมอบนิยาม'โรคจิต'ให้กับเธอ เนื่องจากความชอบที่ค่อนข้างแปลกประหลาดและแตกต่างจากคนอื่นอย่างการที่เธอชอบทรมานเหยื่อของตัวเองด้วยการกระหน่ำแทงจนเลือดทะลักสาหัส แต่เมื่อคนคนนั้นใกล้จะสิ้นลมเธอก็จะรักษาและทำเช่นนั้นเรื่อยๆจนเบื่อหน่าย อีกอย่าง เธอมักเก็บเลือดของเหยื่อทุกคนมาหลอมเป็นลิปสติกให้ตัวเองอีกด้วย


    เอมีเลียรักอิสระ ดังนั้นสิ่งที่เธอไม่ชื่นชอบอย่างแน่นอนก็คือคุกหรือสัญญาที่เหนี่ยวรั้งไม่ให้เธอได้ทำตามใจชอบ


    ตอนยังเด็ก เอมีเลียนั้นเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยชอบจะมีปากเสียงกับคนอื่นซักเท่าไหร่ นั่นทำให้เธอถูกผู้คนกลั่นแกล้ง แม้ว่าเธอจะไม่ตอบโต้กลับ เธอเก็บกดและจดจำเรื่องที่เกิดขึ้นเอาไว้ก่อนจะแก้แค้นในภายหลัง


    เมื่อเติบโตขึ้นเอมีเลียยังคงเก็บกดเช่นเดิม เพียงแต่คราวนี้เธอเรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย เธอนั้นฉลาดทางด้านการวางแผนมากๆ นั่นทำให้เธอกลายเป็นฆาตกรที่มีชื่อเสียงและไม่มีใครตามจับได้ ฆาตกรที่ฆ่าเพื่อความพอใจของตัวเองเท่านั้น เมื่อเธอฆ่า รอยยิ้มของเธอก็จะค่อยๆกว้างขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของเหยื่อคนนั้น เธอรู้สึกสนุกเมื่อได้ฆ่าและทรมาน


    เอมิเลียแฝงตัวไปทำงานในหลายที่และเปลี่ยนไปเรื่อยๆเกือบตลอดเวลาเพื่อไม่ให้มีใครตามรอยมาจับเธอได้ นั่นทำให้เธอมีหลายหน้ากากที่สวมใส่ จนตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นคนอย่างไร แต่เมื่อเธอไม่สวมใส่หน้ากาก นอกจากใบหน้าเรียบเฉย ความเย็นชา และความเบื่อหน่ายก็ไม่มีสิ่งอื่นทีเธอพอจะรู้สึกได้



    ชีวประวัติ: ตั้งแต่จำความได้เอมีเลียก็ถูกทำร้ายมาตลอด ครอบครัวของเธอไม่ดีนัก
     เธอร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ครอบครัวก็ไม่มีรายได้พอจะพาเธอไปรักษาโรคร้ายให้หายขาด แต่ราวกับปาฏิหาริย์ เธอหายจากโรคร้ายนั่น ไม่นานหลังจากที่เธอเข้าโรงเรียนอนุบาลได้ พ่อก็ตกงานและเริ่มติดเหล้า แม่เริ่มไม่ค่อยกลับบ้านและทิ้งเธอไว้กับพ่อที่มักจะเมามาทำร้ายเธอ


    คืนหนึ่งแม่กลับมาพร้อมเสื้อผ้าและรองเท้าหรูหราที่พ่อจะไม่มีวันซื้อให้ได้ แม่สวมกอดเธอและจุมพิตที่กระหม่อม "ลาก่อนนะเอมีเลีย ขอโทษนะ...และจำไว้ว่าแม่รักลูกเสมอ" แม่กล่าวก่อนจะค่อยๆเดินห่างออกไปเรื่อยๆ เอมีเลียที่เริ่มเข้าใจก็โกรธแค้น มือควานหามืดที่อยู่ในเศษเหล็กข้างบ้านและพุ่งเข้าไปแทงแม่แท้ๆของตัวเองอย่างโหดเหี้ยม แม่กระอักเลือดคำโตออกมาและกรีดร้อง เอมีเลียกระหน่ำแทงลงไปเรื่อยๆโดยไม่สนเสียงนั้น น้ำตานองเต็มดวงตาของเธอ เอมีเลียสะอึกสะอื้นมองร่างของแม่ที่ใกล้ตายอย่างโกรธ เศร้าและรัก อยู่ๆแสงสว่างที่ค่อนข้างหม่นก็เปล่งที่มือของเธอที่จับใบหน้าของแม่อยู่ แม่ฟื้นและบาดแผลค่อยๆหายไปราวกับว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์อะไรมาก่อน เอมีเลียค้นพบพลังของตัวเองในวันนั้น จากนั้นเธอก็ฆ่าแม่และทำศพของเธอไปซ่อนไว้ที่โรงขยะไม่ไกลจากบ้าน


    จากนั้นมาเอมีเลียก็ใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบ พ่อของเธอตายเพราะใช้สารเสพติดเกินขนาดเมื่อเธอขึ้นชั้นมัธยมได้ ชีวิตมัธยมของเธอเลวร้ายมากเนื่องจากมีข่าวลือเกี่ยวกับว่าเธอเสพสารเสพติดเช่นเดียวกับพ่อและเพราะเธอทำตัวเงียบและไม่สู้คน นั่นทำให้เธอถูกกลั่นแกล้งอย่างรุนแรง มีคนเคยยัดยาให้เธอเอาไปส่งด้วย แต่แน่นอนเธอแก้แค้นพวกเขากลับด้วยการฆ่าพวกเขา เธอค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆและเธอก็ยิ่งฉลาดขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นคนฆ่าคนพวกนั้น


    เมื่อเอมีเลียขึ้นมหาลัย ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนแปลงราวกับฟ้าเหว เธอเปลี่ยนแปลงตัวเองจนกลายเป็นดาวเด่น ใครๆก็ชื่นชมเธอ หญิงสาวที่เพอร์เฟ็กต์ แต่เธอก็เริ่มกลับมาฆ่าผู้คนอีกครั้ง เธอเสพติดและสนุกกับมัน เธอหยุดไม่ได้อีกต่อไป นั่นทำให้เธอต้องดรอปเรียนและย้ายที่ทำงานพิเศษไปเรื่อยๆเพื่อหนีการตามจับ 


    เอมีเลียได้ย้ายไปทำงานในสถานีตำรวจแห่งหนึ่ง เป็นแม่บ้านชั่วคราว ใต้จมูกพวกที่ตามจับเธออยู่ เอมีเลียมั่นใจว่าเธอจะไม่มีทางพลาดท่า ด้วยร่างกายกึ่งอมตะนี้กับสมองและสองมือของเธอ ไม่มีอะไรที่จะต้องหวาดกลัว เธอคิด แต่แล้วเธอก็ตกหลุมรักตำรวจหนุ่มหน้าใหม่ เขาอ่อนโยนกับเธอแม้ว่าเธอจะไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเป็นสาวน้อยผู้อ่อนโยนและอ่อนหวาน เพราะความใกล้ชิดมากเกินไปทำให้เขาค้นพบความลับที่เธอเป็นฆาตกรอันโหดเหี้ยม เธอพลาดที่ตกหลุมรักเขาและไม่ทันคิดว่าเขาจะหักหลังเธอ สุดท้ายเอมีเลียก็ถูกจับตัวขังคุก


    งานอดิเรก: การทำเครื่องสำอาง โดยเฉพาะลิปสติก, การเล่นหมากรุก และ การอ่านนิยาย


    สิ่งที่ไม่ชอบ: คนทรยศหักหลัง, ผักใบเขียว และ รสชาติขม


    สิ่งที่ชอบ: การทรมาน, ลิปสติก และ นิยายรัก



    พรสวรรค์ติดตัว: การวางแผนและหมากรุก



    พลังจิต: พลังรักษา



    เพิ่มเติม... พลังของเอมีเลียคือรักษาแบบสามารถรักษาทั้งตัวเองและคนอื่น อีกทั้งเธอยังเป็นพวกกึ่งอมตะ ถ้าจะฆ่าเธอต้องฆ่าโดยการหั่นร่างเธอเป็นส่วนๆแล้วเผาเพื่อไม่ให้สามารถรักษาตัวเองได้หรือรอให้เธอตายจากอายุไขเอง และเนื่องจากเธอถูกทำร้าย
    มามาก+พลังรักษา นั่นทำให้เธอชินชากับความเจ็บปวด การทรมานไม่สามารถทำอะไรเธอได้





    ถ้าสมมุติว่าถ้าตัวเองของคุณมีโม้เม้นความรักกับตัวละครอื่น จะเอาไหม? ชายชายก็ได้ หญิงชายก็ดี


    : ได้เรยยยย ชายหญิง หญิงหญิงก็ยินดีค่า




    ถ้าลูกคุณตาย? จะเสียใจ ดีใจ หรือโกธรปะ?


    : ก็เฉยๆค่ะ แต่ถ้าจะตายก็ขอให้ตายแบบตราตรึงหน่อย ตายยากตายเย็นไรงี้5555





    สุดท้าย….คุณผู้ปกครองครับ….จีบได้ไหม๊? ถุ๊ย!!!


    :ถุ๊ย!!!5555555




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×