Life as Evolved​

คำเตือน : เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเพียงแค่เรื่องแต่งไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงแต่อย่างใด ภายในจะมีเรื่องเกี่ยวกับความรุนแรง การมีเพศสัมพันธุ์ การใช้คำหยาบ ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญาณก่อนอ่าน รวมถึงผู้อ่านทั่วไปก็ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วย ย้ำอีกครั้งนี่เป็นเพียงแค่เรื่องแต่งเท่านั้นถ้าคิดว่ารับไม่ได้ก็สามารถกดออกไปได้เลยตอนนี้

สำหรับใครที่แน่ใจว่าจะอ่านก็ให้เลื่อนลงไปอ่านได้เลย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

วันที่ XX กุมภาพันธ์ 2023 ณ ช่วงเที่ยง ภายในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งนักเรียนทุกชั้นปีกำลังอยู่ในช่วงพักเที่ยงหลังจากหมดเรียนช่วงเช้า กินข้าว เล่นกีฬา เล่นเกม หรือนั่งทำการบ้าน โรงเรียนค่อนข้างวุ่นวายเนื่องจากจำนวนเด็กทุกชั้นปีที่ถูกปล่อยพักพร้อมกัน

เคย์ นักเรียนมัธยมปลายชั้นปีที่ 6 ห้อง 1 เขาสวมเสื้อพละน้ำเงินเข้ม กางเกงพละขายาวสีดำ สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว เขามีผมสีดำยาวดวงตาสีน้ำเงินหน้าตาค่อนข้างดีเรื่องการเรียนอยู่ในระดับปานกลาง

“ขออนุญาตครับ” เคย์เปิดประตูเข้ามาภายในห้องพยาบาลที่ในตอนนี้เตียงแต่ล่ะเตียงยังคงว่างอยู่

“เคย์มานอนอ่านหนังสืออีกแล้วเหรอ?” ครูห้องพยาบาล

“ครับ” เคย์ตอบพร้อมเดินไปที่เตียงริมสุดก่อนจะขึ้นไปนอนเปิดหนังสืออ่าน เคย์ไม่ใช่คนที่ชอบเรื่องเรียนหรือเรื่องการอ่านมากนักแต่ถ้าหากเป็นเรื่องที่เขาสนใจเคย์ก็จะมีความตั้งใจมากกว่าวิชาเรียนเสียอีก

ตึ้ง! เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเคย์ดังขึ้น

“หืม” เคย์ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแชทดู

[วันนี้จะนัดทำงานที่ไหน]

[ห้องสมุด โรงยิม ในห้อง หรือจะมาที่บ้านกูก็ได้แล้วแต่มึงเลย] เคย์พิมพ์ตอบกลับ

[แล้วมึงสะดวกทำงานที่ไหนอ่ะ]

[กูได้หมดขอแค่งานเสร็จก็พอ มึงไปถามคนอื่นเอาเลยว่าพวกมันอยากไปนั่งทำงานไหน] เคย์

[ได้ แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน]

[ห้องพยาบาลนอนอ่านหนังสืออยู่] เคย์

[อ่านหนังสือเตรียมสอบคณิตของสัปดาห์หน้าอ่ะน่ะ?]

[ทฤษฎีวิวัฒนาการ กายวิภาคของสิ่งมีชีวิตยุคก่อนประวัติศาสตร์แล้วก็พัฒนาการของธรรมชาติ] เคย์

[…]

[เอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน] เคย์พิมพ์ข้อความสุดท้ายก่อนจะปิดโทรศัพท์แล้วเอาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง

‘ไหนดูสิทฤษฎีวิวัฒนาการ.. การวิวัฒนาการแบบก้าวข้ามระบบนิเวศ ในหนังสือที่แล้วไม่เห็นมีเลยทฤษฎีใหม่อีกแล้วเหรอเนี่ย?’ เคย์รู้สึกสนใจกับหัวข้อทฤษฎีใหม่ในหนังสือเล่มล่าสุดมาก

--1ชั่วโมงต่อมา--

จากการอ่านไปหนึ่งชั่วโมงสิ่งที่เคย์พอจะสรุปได้กับทฤษฎีนี้ก็คือการวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตแบบที่ดีที่สุดหรืออีกชื่อก็คือ perfect evolution มันเป็นการพัฒนาที่สมบูรณ์แบบที่สุด ไร้ซึ่งข้อผิดพลาด ไร้ซึ่งข้อเสีย ถ้าหากเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีการวิวัฒตามทฤษฎีนี้สิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบที่สามารถเอาชนะและก้าวผ่านได้ทุกอย่างแม้แต่ธรรมชาติ

‘มันดูเว่อร์ๆ ยังไงก็ไม่รู้แฮะสิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการแบบสมบูรณ์ไร้ซึ่งข้อเสีย ไอแบบนั้นมันจะไปมีได้ยังไงกัน’ เคย์ไม่ค่อยเห็นด้วยกับทฤษฎีนี้เท่าไหร่นักแต่มันก็มีเรื่องให้ชวนคิดเหมือนกัน

‘แต่ว่ามันก็น่าคิดเหมือนกันน่ะถ้าหากมีสิ่งมีชีวิตที่สามารถวิวัฒตัวเองจนตรงตามทฤษฎีนี้ได้หน้าตาของมันจะเป็นยังไงกันน่ะ’ เคย์คิดภายในใจ

ตึ้ง!

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเคย์ได้ดังขึ้น

[วันนี้ครูติดธุระไม่สามารถมาสอนขอให้นักเรียนห้อง 6/1 อยู่ใต้อาคารน่ะครับ] เป็นการพิมพ์แจ้งของครูในวิชาคาบบ่าย

‘งั้นก็นอนอยู่นี่ต่อดีกว่า’ เมื่อเห็นว่าช่วงบ่ายไม่มีเรียนเคย์ก็ปิดโทรศัพท์แล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกง

‘นอนสักพักก่อนก็แล้วกันยังไงช่วงบ่ายก็ไม่มีเรียนอยู่แล้ว ค่อยตื่นมาอ่านหนังสือต่อก็ได้’ เคย์ตัดสินใจห่มผ้าแล้วนอนหลับไปแบบไม่ได้สนใจอะไร

.

.

.

.

.

.

.

.

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง สถานที่รกทึบที่เต็มไปด้วยต้นไม้พ่มไม้ขนาดใหญ่ที่งอกปกคลุมไปทั่วพื้นที่ ภูมิอากาศของป่าแห่งนี้ค่อนข้างหลากหลายในแต่ล่ะฤดูกาลทั้งฝนตกหนัก ร้อนชื้น แห้งแล้ง หรือแม้แต่หิมะตกในบางปี แต่ในช่วงปีนี้คือหน้าร้อนมันเป็นช่วงเวลาที่พึ่งผ่านจากฤดูหนาวที่โหดร้ายมาไม่นานนักทำให้สัตว์ต่างๆ ในป่าต่างกลับมาตื่นตัวกันได้อย่างเต็มที่ พวกสัตว์กินพืชก็มีใบไม้ ผลไม้ ดอกไม้ให้กินมากมาย พวกนักล่าก็มีเหยื่อให้เลือกหลากหลายแต่ที่สำคัญที่สุดคือช่วงนี้เป็นช่วงของฤดูกาลหาคู่ทำให้พวกสัตว์ในป่าจะดุเป็นพิเศษโดยเฉพาะพวกตัวผู้ทำให้ป่านี้ที่ปกติพวกสัตว์ก็อันตรายอยู่แล้วกลับยิ่งอันตรายขึ้นไปอีก

ที่โล่งแห่งหนึ่งในป่ามีรถแวนสีแดงคันหนึ่งจอดอยู่โดยที่ภายในรถนั้นมีหนุ่มสาวสองคนกำลังทำกิจกรรมส่วนตัวกันอยู่ในรถเบาะหลัง

“อ๊า! แรงอีก! โจนาส! แรงอีก! อ๊า!” เสียงครางของหญิงสาวผมสีบลอนด์ทองที่ในตอนนี้ไม่ได้สวมชุดอะไรไว้อยู่ดังอย่างไม่หยุดหย่อน

“ได้เลยเคที่!” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลหน้าตาหล่อเหล่าที่ไม่ใส่เสื้อผ้าอะไรเลย หลังจากได้ยินสิ่งที่แฟนสาวพูดก็เพิ่มแรงกระแทกขึ้นทำเอาแฟนสาวส่งเสียงร้องดังยิ่งกว่าเดิมและเพราะหน้าต่างรถฝั่งคนขับที่เปิดอยู่ทำให้เสียงครางแห่งความสุดของหญิงสาวดังลั่นออกไปไกล

หลังจากเสร็จกิจกรรมทั้งคู่ก็ออกไปนั่งเล่นข้างนอกโดยที่ยังไม่มีฝ่ายไหนสวมเสื้อผ้าสักชิ้นเพราะตอนนี้พวกเขาอยู่ในป่าลึก พวกเขาคิดว่าในป่าแห่งนี้คงไม่มีใครเข้ากันมาเลยไม่ฟด้จริงจังอะไรแต่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ป่าที่พวกเขาอยู่มันไม่ใช่ป่าปกติ

“ผมขอไปทำธุระส่วนตัวแป๊บน่ะเดียวกลับมา” โจนาสพูดก่อนจะเดินออกไปหาที่ปัสสาวะเพราะไม่อยากให้ตรงจุดที่พวกเขาอยู่มีกลิ่นเหม็น

“อืม..” เคที่เปิดประตูรถเตรียมเข้าไปใส่เสื้อผ้า

“จริงสิ! โจนาส- โจนาสข้างหลัง!” เคที่กำลังจะหันไปเรียกแฟนหนุ่มแต่เมื่อเธอหันไปเธอก็เห็นบางสิ่งขนาดใหญ่กำลังวิ่งเข้ามาจากด้านหลังของแฟนหนุ่ม

แต่ดูเหมือนปฏิกิริยาโต้ตอบของแฟนหนุ่มของเธอจะช้าเกินขากรรไกรขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟันแหลมงับเข้าที่ตัวของแฟนหนุ่มตั้งแต่หัวยาวไปถึงลำตัวช่วงล่าง

“โจนาส!” เธอกรีดร้องเรียกชื่อแฟนหนุ่มออกมาด้วยความกลัว

เจ้าสัตว์ร้ายเหวี่ยงร่างของชายหนุ่มผู้โชคร้ายไปมาอยู่หนึ่งถึงสองครั้งก่อนจะกลืนลงไป เคที่ที่เห็นภาพก็รีบขึ้นไปบนรถปิดประตูรถ เอาหน้าต่างขึ้น ล็อกประตูรถเอาไว้ทุกบานก่อนจะเริ่มบิดกุญแจรถเพื่อขับออกไป

แต่เจ้าสัตว์ร้ายก็วิ่งเข้ามาพุ่งชนเข้ากับรถแวนด้วยความรุนแรงจนรถคว่ำ เคที่ยังคงหลงเหลือสติอยู่เธอรีบคลานแล้วรีบวิ่งออกไปจากในสภาพเปลือยเปล่า เธอวิ่งไม่คิดชีวิตในบณะที่เจ้าสัตว์ร้ายไล่หลังเธอมา

แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเคที่สามารถวิ่งเข้าไปในหลุมใต้ต้นไม้ใหญ่ได้ทำให้เจ้าสัตว์ร้ายไม่สามารถจับตัวเธอได้ถึงมันจะพยายามใช้กรงเล็บที่ยาวราวกับเคียวในการคว้าตัวเธอออกมาแต่ก็ไม่สำเร็จ มันเลยเดินจากไป

“ฮึกๆ บ้าเอ้ย บ้าที่สุดเลย” เคที่ส่งเสียงร้องไห้ ออกมาด้วยความสิ้นหวังก่อนที่ไม่นานนักตัวของเธอก็จะสลบไปเพราะอาการเสียเลือด ในตอนที่รถถูกเจ้าสัตว์ร้ายกระแทกเศษกระแจกได้แตกแทงเข้ามาในร่างของเธอแต่เพราะความกลัวและอะดรีนาลีนที่พลุ่งพล่านทำให้เธอไม่รู้ตัว

“โจนาส..” เคที่เอ่ยชื่อแฟนหนุ่มของตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะสิ้นลมไป

“นี่มันบ้าอะไรวะ!?” เคย์มองภาพทุกอย่างโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ เหตุการณ์ทุกอย่างมันราวกับเรื่องราวในหนังเคย์ไม่เข้าใจสักนิด

แต่ไม่ทันได้ใช้ความคิดอะไรนักจะสัตว์ร้ายก็พุ่งเข้ามาหาเคย์พร้อมขากรรไกรที่เปิดอ้ากว้างเตรียมจัดการเหยื่อที่อยู่ตรงหน้า

.

.

.

.

.

.

.

“เหี้ย!” เคย์สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยอาการเหงื่อแตกกับหน้าที่ซีดเผือดภายในห้องพยาบาลบนเตียง

‘ฝันงั้นสิน่ะ’ เคย์เอามือแตะหน้าผากตัวเองก่อนจะเริ่มตั้งสติ

“ฝันบ้าอะไรวะเนี่ย” เคย์ลุกออกจากเตียงแต่ว่าเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างที่ดังมาจากในห้องเก็บยาของครู

ปั้ง!!

เคย์ถีบประตูเข้าไปเต็มแรงและภาพที่เคย์เห็นก็คือนักเรียนชายหญิงสองคนกำลังทำกิจกรรมส่วนตัวกันอยู่

“ระ ระ รุ่นพี่!” ฝ่ายหญิงที่กำลังคร่อมไอนั้นของฝ่ายชายพูดด้วยความตกใจบวกกับความกลัวที่โดนจับได้ว่ากำลังทำอะไรอยู่

“ยะ โย่ว! เคย์! ตื่นแล้วเหรอ! ขะ ขอโทษทีนี่พอดีพวกเราสองคนคงทำกันดังไปหน่อย.. แหะๆ” ส่วนฝ่ายชายที่โดนคร่อมก็อยู่ก็คือเพื่อนของเขาเอง ฟิว

‘พวกมึงสองตัวเองสิน่ะที่ทำให้กูฝันบ้าๆ แบบนั้นเนี่ย!’ เคย์มองทั้งคู่ด้วยอาการหงุดหงิดเล็กน้อย

“กี่โมงแล้ว?” เคย์ถามออกไป

“หะ ห้าโมง” ฟิว

“แล้วครูห้องพยาบาลล่ะ? ปกติเขาต้องปิดห้องตั้งแต่สี่โมงแล้วไม่ใช่เหรอ?” เคย์

“พอดีเขาฝากกุญแจให้ฉันมาปิดแล้วก็มาปลุกนายด้วย.. แต่พอดีฉันเห็นว่าปลุกนายก็ไม่ตื่นแล้วก็ไม่อยากลากนายออกไป.. ก็เลยว่าจะรอนายตื่น” ฟิวพูดออกมาด้วยอาการเขินๆ

“แต่สงสัยกูคงหลับลึกไปหน่อยมึงเลยเบื่อเลยโทรตามเด็กให้มาหาใช่ไหม?” เคย์มองไปที่ฝ่ายหญิงที่ไม่กล้าจะขยับตัวหรือมองหน้าเขาด้วยซ้ำ

“กะ ก็ประมาณนั้นแหละ” ฟิวพูดออกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มต่างกับในใจที่กำลังกังวลแบบสุดๆ

เคย์มองไปที่ชายหญิงทั้งสองอยู่สักพักก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาถ้าหากว่าคนมาเจอเป็นครูห้องพยาบาลทั้งสองคนนี้คงโดนด่าพร้อมพักการเรียนยาวเป็นแน่ แต่ยังโชคดีที่คนที่เจอเป็นเคย์

“กุญแจห้องพยาบาล” เคย์

“อยู่บนโต๊ะครู” ฟิว

“ถ้าอยากทำต่อก็ทำซะ.. เดียวกูขอโทรคุยกับครูห้องพยาบาลแปปว่าเดียวเอากุญแจไปคืนพรุ่งนี้เช้า” เคย์เดินจากไป

“ขอบใจมากไอเพื่อนเลิฟ!” ฟิวพูดด้วยความดีใจก่อนจะจับรุ่นน้องสุดน่ารักกระแทกต่อจนเธอส่งเสียงครางดังลั่น

“เบาๆ เสียงหน่อยสิวะ! คนเขายังกลับบ้านไม่หมดน่ะเว้ย! อีกอย่างถ้าแกทำน้องเขาท้องขึ้นมากูไม่รับรู้ด้วยน่ะ!” เคย์พูดเตือน

“ไม่ต้องห่วงกูใส่ถุงแล้ว!” ฟิวตอบกลับ

“อ๊า!! หนูจะเสร็จแล้ว!!”

‘นี่กูไปคบมันเป็นเพื่อนได้ยังไงวะเนี่ย’ เคย์นึกด้วยสีหน้าที่เหนื่อยใจ