รักนะคุณ...แวมไพร์

ท่ามกลางความความเงียบสงัดในป่าใหญ่ที่มืดมิด ที่มีฝนโปรยปรายลงมาเล็กน้อย มีร่างหนาในชุดสีดำที่เรียบหรู กำลังจ้องไปที่ชายอีกคนอยู่….

“ข้าจะกัดการยังไงกับเจ้าดี” เขามองไปที่อีกคนด้วยสายตาดุดัน

“อย่าทำอะไรผมเลยนะ...ผมขอร้อง”ชายร่างบางเอ่ยพร้อมกับทำท่าอ้อนวอน

“คงไม่ได้” เขาปฏิเสธด้วยเสียงที่เยือกเย็น

“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะรู้ความลับของคุณ..ถ้าปล่อยผมไป ผมสัญญาได้เลยว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร”

“ข้าไม่เชื่อ มนุษย์ชั้นต่ำแบบพวกเจ้าไว้ใจไม่ได้”

“ฮึก ฮึกผมขอร้อง...อย่าทำอะไรผมเลย”

“ข้าจะไม่ทำเจ้าก็ได้ แต่!คนของข้าไม่แน่” เขาเหลือบมองไปที่ชายชุดดำที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา

“ฮึก...ขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรผมเลย” ชายร่างบางพูดคำเดิมซ้ำ ๆ เหมือนคนสติแตก

“โรม!! จัดการมันซะ” เขาเอ่ยขึ้น

“ครับท่าน” ลูกน้องก้มหัวรับ 

เสร็จสิ้นคำสั่งชายร่างหนาก็เดินออกไปจากตรงนั้น ยังไม่ทันพ้นจากตรงนั้นไม่กี่ก้าวก็มีเสียงร้องของชายคนนั้นดังออกมาอย่างทรมาน

หึ หึ ช่วยไม่ได้แสร่เข้ามาในที่ของเขาแล้วยังรู้ความรับของเขาอีก...หากไม่จัดการตอนนี้ สิ่งที่เขาปกปิดเอาไว้ ก็จะไม่เป็นความลับอีกต่อไป...