[OS / SF] BTS My brother ❤❤❤❤ KOOKV

ข้อมูลเบื้องต้น

하루만 너와 내가 함께할 수 있다면

ฮา รู มัน นอ วา เน เก ฮัม เก ฮัล ซู อิท ดา มยอน

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมจะได้อยู่กับคุณ

하루만 너와 내가 손잡을 수 있다면

ฮา รู มัน นอ วา เน กา ซน จา บึล ซู อิท ดา มยอน

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมได้จับมือคุณเอาไว้

하루만 너와 내가 함께할 수 있다면

ฮา รู มัน นอ วา เน กา ฮัม เก ฮัล ซู อิท ดา มยอน

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมจะได้อยู่กับคุณ

하루만 (하루만)

ฮา รู มัน (ฮา รู มัน)

แค่วันเดียว (แค่หนึ่งวัน)

너와 내가 함께할 수 있다면

นอ วา เน กา ฮัม เก ฮัล ซู อิท ดา มยอน

หวังเพียงว่าเราจะได้อยู่ด้วยกัน

               "วันนี้สุดยอดมากเลยนะทุกคน" เสียงของหลีดเดอร์ของวงดังขึ้น แต่แทฮยองเจ้าของฉายาวีสี่มิติทำเพียงเเค่หันไปมองยิ้มๆ ไม่ได้ส่งเสียงเฮฮาตามสมาชิกคนอื่นๆ พลันสายตาหันไปสบกับสายตาอีกคู่ที่กำลังมองมาด้วยสายตานิ่งๆ เพียงไม่ถึงสองวินาทีก็หันไปมองทางอื่นแทนเหมือนกับคนที่เเค่มองไปรอบๆเท่านั้น

               ฮึ! ใช่สิ เขาคงไม่สำคัญพอที่จะอยู่ในสายตาของจอน จองกุกหรอก  แทฮยองได้เเต่คิดในใจ 

               "นี่ๆๆ แทแท มีแฮชแท็กมินวี ขึ้นไปอยู่อันดับที่หนึ่งแหนะ มีคนจิ้นเราสองคนด้วยยย ฉันภูมิใจอ่าาา แทแท" แล้วเสียงที่ดูตื่นเต้นพร้อมกับร่างหนาๆของจีมินที่พุ่งมากอดมากัด?ก็ดึงสติของแทฮยองกลับมา

               "งื้อออ จีมินอย่ากัดดด" แทฮยองร้องออกมาเพราะถูกจีมินงับเข้าที่ไหล่ เป็นเรื่องปกติที่เวลาจีมินอารมณ์ดีจะไล่กัดคนอื่นไปทั่ว ถึงจะไม่เเรงเเต่ก็พอรู้สึกแหละนะ =.=

               จีมินคายปากออกจากไหล่ของแทฮยองเเล้วหันไปหาน้องเล็กที่นั่งหน้านิ่งมองพวกเขาอยู่

               "เป็นไงล่ะจองกุก  ฉันบอกแล้วว่ามินวีน่ะ ต้องชนะกุกวีซักวัน คิคิคิ"

               "ดีเเล้วหล่ะครับ  ต่อไปก็ไม่ต้องให้ผมมาทำอะไรแบบนี้แล้วนะครับ ให้จีมินฮยองทำแทน" จองกุกพูดขึ้น

               "เฮ้ยย จองกุก อย่าน้อยใจไปเลยน่า เเค่วันนี้มินวีมาเเรง วันหลังเดี๋ยวกุกวีก็ขึ้นอันดับหนึ่งอยู่ดีแหละ"นัมจุนฮยองพูด

               "คงไม่มีกุกวีแล้วแหละครับ  ผมตกลงกับวีฮยองแล้ว ว่าเราจะไม่สร้างโมเมนต์กุกวีกันเเล้ว" จองกุกพูดพร้อมกับหันไปมองแทฮยอง

               "อ้าว ทำไมล่ะ แฟนคลับเราชอบคู่พวกนายนะ " จิน โวยวาย เพราะเค้าเองก็แอบเชียร์สองคนนี้อยู่ ก็เวลาอยู่ด้วยกันเเล้วน่ารักดีนิ

               "ผมมีเหตุผล แล้ววีฮยองก็ตกลงแล้วด้วย ถือว่าจบนะครับ" พูดจบจองกุกก็เดินออกไป ปล่อยให้เพื่อนร่วมวงต่างงงกับเหตุการณ์

.

.

.

.

ย้อนไปเมื่อ 1 สัปดาห์ก่อน

             

แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู   แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู   แฮปปี้เบิร์ดเดย์   แฮปปี้เบิร์ดเดย์   แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู!!  

"อธิฐานเร็ว จองกุก" วันนี้เป็นงานวันเกิดของน้องเล็ก เสียงพี่ใหญ่ของวงดังขึ้น จองกุกจึงหลับตาเเล้วอธิฐาน 

ฟู่ววว!! 

"เย้ๆๆๆๆ"

"อายุ 20 แล้วนะกุกกี้อ่าา ฮยองขอให้นายเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ม และเป็นคนเก่งนะ" จิน เป็นคนเริ่มอวยพรให้น้อเล็กของวงที่อายุเพิ่งครบ 20 ปี ไปไม่ถึงชั่วโมง แล้วเหล่าฮยองก็เริ่มอวยพรกันบ้าง

.

.

.

"จองกุก ว่างอยู่มั้ย ฮยองมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย"  หลังจากปาร์ตี้กันจบ ทุกคนก็เริ่มเข้าห้องเพื่อไปนอนเพราะพรุ่งนี้เรามีงานตอนสายๆ เหลือแต่เจ้าของวันเกิด แทฮยองเดินลงมานั่งข้างจองกุกที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟา  เพราะพวกเขาเป็นรูมเมทกัน อีกคนยังไม่เข้าห้องก็ต้องรู้อยู่แล้ว

"มีอะไรเหรอครับ ฮยอง"  จองกุกถามทั้งที่ตายังไม่ละออกจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ พักหลังมานี้แทฮยองรู้สึกว่าพวกเขาทัั้งสองคนคุยกันน้อยลง ทั้งที่เมื่อก่อนเขาสนิทกันมาก ตัวติดกันตลอด เรียกว่าสนิทกันที่สุดในวงก็ได้ 

"จองกุก ช่วงนี้มีอะไรที่ทำให้เครียดรึป่าว  คุยกับฮยองได้นะ"  ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะพักหลังๆ แทฮยองจะเห็นจองกุกนั่งจ้องโทรศัพท์เเละทำหน้าหงุดหงิดบ่อยๆ

"ป่าวครับ"  จองกุกตอบแล้วเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์พร้อมกับหันมามองหน้าแทฮยองด้วยสายตาที่แสดงถึง.... ความรำคาญ

"จองกุกโกรธอะไรฮยองรึป่าว มีอะไรก็บอกกันสิจองกุก" แทฮยองเริ่มทนไม่ไหวกับสายตาแบบนั้นของจองกุก   มันทำให้แทฮยองรู้สึกหน่วงๆ ในหัวใจ แทฮยองรู้ดีว่าเพราะอะไร การถูกคนที่เราชอบมาทำสายตาแบบนั้นใส่ก็ต้องรู้สึกเป็นธรรมดา.... 

          ใช่..... แทฮยองชอบจองกุก    ชอบมานานเเล้วแต่ไม่คิดจะบอก แค่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็พอเเล้ว     เเต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม ช่วงนี้จองกุกคุยกับเขาไม่เกินวันละสิบคำ มันทำให้แทฮยองอึดอัด เเละอยากจะเคลียร์กับจองกุกให้รู้เรื่อง

"..."

"..."

"เราเลิกทำโมเมนต์คู่จิ้นที่พี่เมเนให้ทำได้มั้ยครับ" จองกุกพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปพักหนึ่ง

"ทะ ทำไมล่ะ มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร เเล้วยังส่งผลดีถึงวงด้วยนะจองกุก" แทฮยองไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าทำไมจองกุกถึงอยากเลิกสร้างโมเมนต์ของคู่เรา เพราะแต่ก่อนเราสนิทกันมาทำให้มันมีกระเเสคู่กุกวีขึ้นมา จนทำให้พี่เมเนต้องขอให้เราทำให้มีโมเมนต์เพิ่มขึ้นมาจากปกติ หรือที่เรียกว่าการเเสดงนั่นแหละ แต่จองกุกก็ไม่ได้ขัดอะไรแถมยังเห็นด้วยด้วยซ้ำ

"ผมกำลังคุยๆกับนาอึนอยู่ ไม่อยากให้เธอคิดมาก" จองกุกพูดออกมาพร้อมกับเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าของเจ้าตัวดังขึ้น จองกุกเปิดอ่านเเละพิมพ์บางอย่างกลับส่งไป แล้วลุกขึ้นหยิบแจ็คเก็ตตัวโปรดแล้วออกจากห้องไป แต่ก่อนปิดประตู จองกุกได้ทิ้งท้ายประโยคไว้ว่า

"เข้าใจผมหน่อยนะครับ"

เข้าใจ.. เข้าใจเหรอ แล้วถ้าไม่เข้าใจล่ะ?  แทฮยองมีสิทธิที่จะขัดรึไง  จอน จองกุก

.

.

.

กลับมาปัจจุบัน

Taehyung part

          

               ตอนนี้พวกเราบีทีเอสกำลังอยู่บนรถตู้ของบริษัทเพื่อเดินทางไปถ่ายรายการซึ่งเรานั่งเเยกกันไปสองคัน คันเเรกมี โฮซอกฮยอง จินฮยอง เเล้วก็นัมจุนฮยอง  ส่วนคันนี้ก็มีผม จีมินที่นั่งข้างผม ยุนกิฮยองที่กำลังหลับอยู่ข้างจีมิน เเล้วคนสุดท้าย จองกุกที่แยกตัวไปนั่งเบาะหลังคนเดียว...

               "นี่แทแท คืนนี้ไปเดินเมียงดงกัน" จีมินที่นั่งกินขนมอยู่ข้างๆ สะกิดไหล่ผมเเล้วกระซิบเสียงเบาพอได้ยินกันเเค่สองคน พร้อมกับเหล่มองยุนกิฮยองไปด้วย

               "จะไปซื้อระ...." ผมพูดเสียงธรรมดา แต่เพราะปกติเเล้วเป็นคนเสียงดัง เเล้วในรถก็ค่อนข้างเงียบ จีมินเลยรีบเอามือมาปิดปากผมแทบไม่ทัน

               "ชู่ววว เบาๆดิ คือฉันจะไปซื้อของขวัญวันครบรอบให้ยุนกิฮยอง" อ๋ออ ที่แท้ก็ไปซื้อของให้แฟนนี่เอง  ใช่เเล้วครับ จีมินกับยุนกิฮยองเป็นแฟนกัน ซึ่งคนในวงที่รู้ก็มีแค่ผมกับจินฮยอง ผมรู้เพราะจีมินบอก เราสนิทกันแล้วก็ไม่เคยมีความลับกันเลยแม้กระทั่งเรื่องที่ผมแอบชอบจองกุกก็มีเเค่จีมินที่รู้  ส่วนจินฮยองที่รู้เพราะบังเอิญเจอสองคนนี้เค้ากำลังจู๋จี๋กันนะสิ แต่จีมินขอให้เก็บเป็นความลับก่อนเพราะกลัวว่าจะกระทบกับวง ซึ่งยุนกิฮยองเองก็ไม่ว่าอะไร

               "นะๆ แทแทน้าา ไปเป็นเพื่อนหน่อยย" จีมินขยับเข้ามากอดจนแทบจะขี่?ผม ถ้าหากว่ามองจากมุมอื่นคงจะคิดได้ไปไกล โดยเฉพาะจากมุม..

  ปั่ก!!!  ...มุมข้างหลังเรา

จีมินรีบเด้งตัวออกอย่างตกใจ ทั้งตกใจกับเเรงที่มากระทบกับเบาะที่เรานั่งอยู่เเละตกใจเพราะคนที่คิดว่าหลับอยู่นั้นเป็นคนเตะเบาะ (? งงนิดหน่อย =.=)

               "โทษทีครับ เท้ามันล่วง (  -.-)" จองกุกพูดพร้อมหันหน้าออกไปมองนอกรถ 

               "..." ผมนั่งงงๆ กับอาการเเปลกๆของมักเน่ สองวันมานี้ผมกับจองกุกเราคุยกันปกติหลังจากที่มีข่าวว่าจองกุกออกมาปฏิเสธว่าไม่ได้เดทกับนาอึนไอดอลน้องใหม่ที่อยู่ต่างค่าย สงสัยคงจะเลิกกันเเล้วถึงได้บอกนักข่าวไปแบบนั้น ตอนนี้ถึงเราจะไม่สนิทเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ดีขึ้นแล้วคงเพราะจองกุกไม่ต้องกลัวว่าใครจะเข้าใจผิดล่ะมั้ง...น้อยใจชะมัดเลย  แต่เหมือนว่าวันนี้จองกุกจะกลับไปตึงใส่ผมเหมือนเดิมเเล้วจากสายตาที่เจอเมื่อกี้ แต่พอหันทางจีมินกลับได้สายตาที่ดูเจ้าเล่ห์พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มกลับมา...

.

.

.

ตอนเย็น

               "ทุกคนครับ ผมกับวีจะไปเมียงดง ไปด้วยกันมั้ยครับ" จีมินถามตอนที่เรากลับจากถ่ายรายการ เเล้วสมาชิกทุกคน (ยกเว้นยุนกิฮยองที่มีคุยเรื่องเพลงกับพีดีนิมยังไม่กลับ) กำลังนั่งพักรวมอยู่ที่โซฟา ที่ถามเพราะทุกคนกำลังเหนื่อยคงไม่มีใครคึกอยากไปเดินเมียงดงตอนนี้หรอกเว้นเเต่...

               "ผมไปด้วยครับ กำลังอยากได้รองเท้าใหม่พอดี" เว้นแต่จอน จองกุกนี่เเหละ

               "ห้ะ ะ เอ่อ จองกุกไม่เหนื่อยเหรอ เพิ่งกลับจากทำงานมาน่ะ" จีมินพยายามกล่อม

               "ไม่ครับ ผมจะไปด้วย" จองกุกพูดเสียงนิ่งๆ  แล้วหันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่เหมือนกำลังโกรธ?

               "อะ โอเค ไปก็ไป แต่ทำไมต้องดุด้วยเล่า"จีมินพูด แต่หน้าตากลับเหมือนกำลังกลั้นขำอยู่? ขำอะไรของเค้า

               "เอ่อ เอ้อ! วี ฮยองฝากซื้อโอเด้งร้านเจ้คิมหน่อยเดะ  รอบที่เเล้วซื้อมาอร่อยดี รสชาติเหมือนออมม่าทำเลย" เสียงนัมจุนฮยองพูดขึ้น เหมือนจะรู้สึกถึงพลังมาคุของน้องเล็กเลยพูดทำลายบรรยากาศ

               "ได้ครับ มีใครฝากซื้ออะไรอีกมั้ยครับ"

               "ไม่/ม่ายย"อีกสองคนเหมือนจะใกล้หลับเข้าไปทุกทีเเล้ว

.

.

.

               และเเล้วเราทั้งสามคนก็มาอยู่ที่เมียงดง ในระหว่างทางจีมินกับผมคุยกันมาตลอดทาง ต่างจากจองกุกที่นั่งเงียบ ถามคำตอบคำ ผมรู้สึกว่าวันนี้จองกุกดูแปลกๆ ตั้งเเต่ลงจากรถ ชอบมองมาทางผมกับจีมินเวลาพวกผมเล่นกัน แม้เเต่ตอนถ่ายรายการ ผมได้เล่นเกมคู่กับจีมิน พอหันไปก็เจอกับสายตานิ่งๆของจองกุก ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ เเต่อาการของจองกุกหน่ะ เหมือนกำลังหึงเลย...

               "วี นายไปซื้อรองเท้ากับจองกุกสิ นายกำลังอยากได้ไม่ใช่เหรอ นั่นไงร้านรองเท้า เดี๋ยวฉันไปทำธุระแปบนึง" จีมินพูดขึ้นมาตอนที่เรากำลังเดินดูร้านค้าไปเรื่อยๆ เเล้วมาเจอกับร้านรองเท้าพอดี

               "ห้ะ อะ อ่อๆ ได้สิ ป้ะไปกันเถอะจองกุก" ในตอนเเรกที่งงๆ ว่าผมไปอยากได้รองเท้าตอนไหน หันไปเจอจีมินขยิบตาให้ สงสัยคงจะไปซื้อของขวัญให้ยุนกิฮยอง

               "ครับ" 

               แต่เมื่อกี้เหมือนเห็นเห็นรอยยิ้มมุมปากจากเจ้าน้องเล็กรึป่าวนะ คงไม่มั้งเมื่อกี้ยังหน้าบึ้งอยู่เลย คงไม่เปลี่ยนอารมณ์เร็วขนาดนั้นหรอก 

               "ฮยอง ผมอยากกินต็อกบกกีร้านนั้นอ่ะ เราเเวะกินกันนะครับ" หลังจากที่เราไปซื้อรองเท้ากันมาเเล้ว จองกุกดูอารมณ์ดีผิดกับตอนมากอย่างสิ้นเชิง ลากผมไปร้านนู้นที ร้านนี้ที จนผมเริ่มชักจะเวียนหัว ขอจองกุกคนขรึมกลับมายังทันมั้ย =..=

               "อาจุมม่า ขอต็อกบกกีสองครับ" พอเข้ามาในร้าน จองกุกก็สั่งให้ทันที สงสัยจะหิว 

               "อยากได้อะไรอีกมั้ยจองกุก"ผมถามหลังจากพนักงานมาเสริฟเเล้ว

               "ไม่มีเเล้วครับ เเล้วฮยองอยากได้อะไรอีกรึป่าวครับ" จองกุกถามกลับมา

               "อยะ...."ผมกำลังจะพูดว่าอยากได้เสื้ออีกซักตัว เเต่มีเสียงๆหนึ่งขัดขึ้นมาก่อน

               "อ้าว จองกุก มาซื้อของเหรอ" เสียงของผู้หญิง? ผมหันกลับไปมอง อยู่ดีๆ ผมก็อยากกลับหอขึ้นมาซะอย่างงั้น เพราะคนที่มาทักจองกุกคือ นาอึน ซน นาอึนคนนั้น คนที่จองกุกบอกว่ากำลังคุยๆอยู่

               "ใช่ เเล้วเธอล่ะ มาเที่ยวเหมือนกันเหรอ" จองกุกตอบกลับไปด้วยท่าทีปกติ คงจะเลิกกันด้วยดีสินะ แต่ผมเริ่มจะไม่ปกติเพราะ...

               "แทฮยองอปป้า สวัสดีค่ะ คือนาอึนกำลังรอเพื่อนอยู่ ขอนั่งรอด้วยคนได้มั้ยคะ"

               "เอ่อ ได้สิ" จีมินอยู่ไหนเเล้วเนี่ย

               "จองกุก เป็นยังไงบ้าง" นาอึนนั่งลงข้างจองกุก เเล้วเอ่ยปากถาม

               "ก็ดีนะ กำลังจะถ่ายเอ็มวีเพลงใหม่หน่ะ"

               "เหรอ ของเราก็... บลาๆๆๆๆๆ

               ผมนั่งฟังสองคนคุยกัน พยายามอดทนไม่เดินออกมา ทั้งสองคนดูสนิทกันมาก คุยกันในเรื่องที่ผมไม่รู้จะมีส่วนร่วมยังไง เเต่ก็ดีเเล้ว ผมไม่ค่อยอยากจะเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยเท่าไหร่

               Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr  พูดถึงจีมิน จีมินก็โทรมา

ติ้ด!!

               "ว่าไงจีม"

               'วี นายกับจองกุกกลับกันไปก่อนเลยนะ ฉันกับยุนกิฮยองจะไปเดทกันต่อหน่ะ แค่นี้นะโชคดีนะวีวี่' ติ้ด!!

               "อะ อ่าว" พูดมายาวเหยียดเเล้วก็ตัดสายไป  เดี๋ยวนะ ไปเดทต่อเหรอ งั้นผมก็ต้องทนอยู่ที่นี่จนกว่าเพื่อนนาอึนจะมาถึงจะกลับได้สินะ เพราะยังไงจองกุกก็ต้องอยู่รอเป็นเพื่อนเธอ แหงล่ะ คุยกันสนุกขนาดนั้น

               "เอ่อ คือว่า จีมินโทรมาให้ฮยองไปช่วยเลือกเสื้อหน่ะ  ถ้าจองกุกจะกลับเมื่อไหร่ก็โทรหาฮยองนะ"ผมรีบพูดเเล้วเดินออกมาทันที 

               เดินออกมาทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน งั้นคงต้องเดินดูของไปเรื่อยๆละกัน

.

.

              ตึก ตึก ตึก! เสียงคนวิ่งมาข้างหลัง ผมหันไปก็เจอกับจองกุกที่ยืนหอบอยู่

               "ฮยอง!! ทำไมไม่รอผมก่อน" จองกุกพูดเสียงดัง จนทำให้คนเเถวนั้นหันมามองเเล้วเริ่มซุบซิบ เหมือนจะมีคนเริ่มจำพวกผมได้เเล้วแน่ๆ

               "จองกุก! อย่าเสียงดังสิ ฮยองเห็นนายนึกว่านายจะอยู่กับ นะ นาอึน เลยออกมาก่อน"ผมรีบดึงจองกุกไปนั่งที่ม้านั่งข้างๆ เเล้วตอบไป ผมไม่ค่อยอยากจะเอ่ยชื่อของเธอนัก เพราะรู้สึกเหมือนน้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้เลย

               "ออกมาคนเดียวแบบนี้ได้ยังไง ถ้ามีคนจำได้เเล้วโดนรุมจะทำยังไง ผมเป็นห่วงนะ" อยู่ดีๆ หัวใจที่เเห้งเหี่ยวของผมก็เต้นเเรงขึ้นมากับคำว่าเป็นห่วงของคนตรงหน้า  เเต่จริงๆเเล้วคงจะห่วงในฐานะฮยองคนนึงเท่าสินะจองกุก

               "อะ เอ่อ เเล้วออกมาแบบนี้ นาอึนจะไม่ว่าอะไรเหรอ จะไปอยู่เป็นเพื่อนเธอก่อนก็ได้นะ ฮยองดูแลตัวเองได้"

               "มะ...."จองกุกกำลังจะพูดแต่มีเสียงขัดขึ้นมาก่อน

               " วี! จองกุก! มาเดินเล่นกันเหรอ"  ผมเงยหน้าขึ้นไปก็เจอกับ...

               "อ้าว โบกอมฮยอง สวัสดีครับ วันนี้มาซื้อของหน่ะครับ แล้วฮยองมาซื้อของเหมือนกันเหรอครับ" ผมถามกลับไป ปาร์ค โบกอม นักแสดงที่กำลังดังมากคนนึงของเกาหลีใต้ เป็นคนที่หล่อ รวย แล้วก็ใจดีกับผมมาก เพราะตอนนี้เรากำลังร่วมงานกันเป็นเอ็มซีรายการเพลงรายหารนึงอยู่ครับ ทำให้เราสนิทกันพอสมควร วันไหนที่เราจัดรายการเสร็จเเล้วต่างคนต่างไม่มีงานต่อ โบกอมฮยองจะชอบเลี้ยงเนื้อย่างผมตลอด รวมไปถึงเลี้ยงคนในวงด้วย เว้นเเต่จองกุกนี่เเหละ ที่ดูไม่ค่อยถูกชะตากับโบกอมฮยองเท่าไหร่...

               "อ่อใช่ วันนี้หยุดหน่ะ แล้ววะ.." โบกอมฮยองยังไม่ทันพูดจบ จองกุกก็ขัดขึ้นมา

               "หวัดดีครับ -.-  ฮยอง!! ผมอยากกลับหอแล้วอ่ะ ไปกันเถอะครับ" จองกุกลุกขึ้นมายืนแทรกกลางระหว่างผมกับโบกอมฮยอง เเล้วเกาะเเขนผมเเล้วทำหน้างอๆ จองกุกก็เริ่มมีอาการอีกเเล้ว คือเวลาที่เจอโบกอมฮยอง จองกุกจะชอบเรียกร้องความสนใจเหมือนเด็กๆ 

               "งั้นผมไปก่อนนะครับ เเล้วเจอกันพรุ่งนี้ครับ..." ผมบอกลาโบกอมฮยองยังไม่ทันจบเเล้วก็ถูกจองกุกลากออกมาทันที

               "เดี๋ยวๆ จองกุก รีบไปไหนเนี่ย" ผมถามเพราะเริ่มจะเดินไม่ทันจองกุกที่เอาเเต่จับแขนผมเเล้วลากไป จองกุกหยุดเเล้วหันกลับมาด้วยสีหน้าบึงตึง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรของเขา

               "ฮยอง สนิทกับเขามากเลยเหรอครับ" จองกุกถาม

               "ห้ะ โบกอมฮยองอะเหรอ" ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับจองกุก ที่รู้สึกว่าสายตาของเขาตอนนี้ ดูเหมือนกำลังโกรธใครมา

               "..."

               "ฮยองก็สนิทนะ เราร่วมงานกันอยู่ จองกุกก็รู้ไม่ใช่เหรอ" ผมตอบไปแบบไม่ได้คิดอะไร 

               "ฮยอง...ไม่ได้ชอบเขาใช่มั้ยครับ" จองกุกถามพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

               "นี่จองกุก!! ถามอะไรเนี่ย ฮยองจะไปชอบเขาได้ยังไง" ....ก็ฮยองชอบจองกุกอยู่เเล้วหนิ

               "จริงนะครับ"

               "จริงสิ ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ" หรือจองกุกจะหึง...

               "ป่าวครับ ผมเเค่อยากรู้....เราไปหาจีมินฮยองกันเถอะครับ" จองกุกพูดพร้อมกับยิ้มใสซื่อมา ต่างจากท่าทีเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง ทำไมถึงเปลี่ยนอารมณ์เร็วขนาดนี้เนี่ย แต่พูดถึงจีมิน จีมินไปกับยุนกิฮยองเเล้วจะบอกจองกุกยังไงดีล่ะ

               "เอ่อออ อ๋อ เมื่อกี้จีมินส่งข้อความมาบอกว่ามีธุระต่อหน่ะ ให้เรากลับก่อนเลย" จำเป็นต้องโกหกจองกุกไปแบบนั้น

               "ครับ งั้นเรากลับกันเถอะครับ"พูดจบจองกุกก็คว้ามือผมไปเพื่อ  0.0  มือเหรอ?  จองกุกจูงมือผม.......ทำไม?.....

.

.

.

.

.

               เราสองคนกลับมาถึงหอ ทั้งห้องเงียบสนิท ทุกคนคงหลับกันหมดเเล้ว แต่รู้สึกเหมือนลืมอะไรซักอย่างนะครับ

               "จองกุกๆ เราลืมอะไรไว้ที่เมียงดงรึป่าว" ผมสะกิดถามจองกุกที่นั่งพักอยู่ที่โซฟา

               "อ้าว กลับมากันเเล้วเหรอ" เสียงบุคคลที่สามดังขึ้น ทำให้ผมนึกออกทันที่ ที่แท้ก็ลืมซื้อโอเด้งให้นัมจุนฮยองนี่เอง

               "ฮยอง ผมลืมซื้อโอเด้งมาอ่ะครับ ขอโทษนะครับ"ผมพูดขอโทษไป เพราะเกิดเรื่องหลายเรื่องทำให้ผมลืมไปซะสนิท

               "ไม่เป็นไรๆ จีมมันซื้อมาให้เเล้ว บอกว่านายคงกลับช้า กลัวฉันจะรอนานหน่ะ" นัมจุนฮยองพูดพร้องกับชี้ไปที่เศษถุงโอเด้งที่วางอยู่บนโต๊ะ

               "อ่า ครับ"

               "เเล้วถ้าจะเข้านอน ก็ปิดไปให้เรียบร้อยด้วยนะ" นัมจุนฮยองหันมาบอกเเล้วเดินเข้าห้องไป

               "ฮยองไปอาบน้ำก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมขอดูรายการนี้ก่อนเดี๋ยวตามเข้าไป" จองกุกพูด เเต่ตายังจ้องจอทีวีที่ตั้งอยู่ตรงหน้า ผมจึงเข้าห้องมาเพื่ออาบน้ำ

.

.

.

               ผมใช้เวลาอาบน้ำประมาณสามสิบนาที พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็เดินออกมา เเต่ต้องยืนนิ่งค้างเพราะตอนนี้ไฟในห้องถูกปิด แต่กลับเเทนที่ด้วยเเสงสว่างจากเทียนหอมหลายเล่ม ผมมองไปรอบๆ เห็นจองกุกกำลังเดินเข้ามาหาผม พร้อมกับดอกกุหลาบ ผมใจเต้นจนรู้สึกเหมือนกำลังจะทะลุออกมาจากอก

               "ฮยอง ขอโทษที่ทำให้เสียใจนะครับ เพราะความงี่เง่าของผมเอง ผมคิดว่าผมเเค่สับสน...."

               "สับสน?" ผมกับจองกุกจ้องตากัน  ผมรับรู้ถึงความรู้สึกของเค้าจากสายตาคู่นั้น ความรู้สึกที่มันเหมือนกับผมที่รู้สึกไม่ต่างกัน

               " ผมคิดว่าผมเเค่อาจจะสับสน เพราะอยู่ใกล้ฮยองมากเกินไป เลยทำตัวแบบนั้นเเละตีตัวออกห่างฮยองเเล้วไปคุยกับนาอึน" พอได้ยินชื่อของนาอึน ใจผมกระตุกวูบ รู้สึกเหมือนน้ำตามันจะเอ่อล้นขอบตาขึ้นมา

               "มะ หมายความว่ายังไง นายไม่ได้รักนาอึนอย่างงั้นเหรอ" ผมถามกลับไป ตอนนี้ใจผมกำลังเต้นดังมากจริงๆ

               "ครับ เพราะผมรู้เเล้วว่าคนที่ผมรักก็คือ วีฮยองของผม" พูดจบจองกุกก็นั่งคุกเข่าลง เเล้วยื่นดอกกุหลาบให้ผม พร้อมกับพูดคำที่ผมเฝ้ารอมาตลอด

               "เป็นแฟนกับผมนะครับ ฮยอง....."

End

จบเเล้วค่าา จบไปแบบงงๆ เป็นมือใหม่ ผิดพลาดยังไง หรือมีคำติชมอะไรก็เม้นมาบอกกันได้เน้ออออ