สงครามมหากาฬ

ลำดับตอนที่ #4 : ฐานะ

   ดัวฟรานและนีฟรานเดินตานคนนำทางไปที่ห้องพักพร้อมพวกนิกร

   “นายพูดอะไรกับนายกดูเข้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่”นิกรถามดัวฟรานเพื่อความแน่ใจ “ฉันขอให้นายเป็นทูตให้เรา”

ดัวฟรานตอบ “ฉันว่าไมใช่แค่นั้น”นิกรถามอย่างสงสัย “เขาคงไม่พอใจที่เราว่าดาวนายอ่อนแอ”ดัวฟรานพูดอย่างหน้าตาเฉย

“แน่สิ...เป็นฉันฉันก็โกรธนายควรพูดจาให้มันไม่ขวานผ่าสากนักนะ”นิกรพูดอย่างโมโห “ฉันยังไม่ได้พูดขวานผ่าสากเลยนะ”

ดัวฟรานพูดอย่างสงสัย “มันคือการพูดต่างหากโว้ย”นิกรพูดอย่างโมโหมากขึ้น “ทะ...ถึงแล้วครับ”คนนำทางพูดพร้อมเอากุญแจให้พงไพรที่อยู่ไกลจากดัวฟราน

    “นายบอกว่ามันแข็งแกร่งทำไมพวกนายไม่เป็นลูกน้องมันละ”

พงไพรถามขณะที่กำลังจะนอน “ท่านผู้นำไม่ให้พวกเราทำบาป”

ดัวฟรานพูดพร้อมกับนอนลงบนเตียงไม่สนใจว่าใครจะถามต่อ

   เช้าต่อมา

   “เราเตรียมเครื่องบินให้พวกคุณแล้ว”นายกพูดพร้อมกับนำทางดัวฟรานไปที่ทางไปที่สนามบิน “เราจะเดินทางไปไหน”ดัวฟรานถามนายก “ประเทศที่มีอำนาจมากที่สุด”

   ณ อเมริกา

   “คุณไม่แตกต่างจากเราเลย”ล่ามของประธานาธิบดีพูดอย่างตกใจนิดๆ “เขามาเป็นทูตของดาวริส...และผมเป็นทูตให้ดาวเรา”

นิกรพูด “นายเป็นใครถึงมาเป็นทูตให้โลกนายมีสิทธิ์เหรอ”ล่ามพูดราวกับดูถูกนิกร “เราอยากให้เขาเป็นทูตให้เรา”ดัวฟรานพูดอธิบาย “ได้ใช่ไหมครับคุณล่าม”ดัวฟรานพูดเชิงดูถึง “คุณไม่จำเป็นหรอก...ผมพูดอังกฤษได้...ไม่สิผมพูดได้ทุกภาษา”       ดัวฟรานพูดอย่างไม่สนว่าล่ามจะทำหน้าอย่างไร  นิกรยิ้มให้   ดัวฟราน   ประธานธิบดีเชิญดัวฟรานเข้าไปคุยในห้องรับแขก

ผมอยู่นีฟราน

    “ดาวเธอเป็นดาวแบบไหนเหรอ”นิกรถามนีฟราน “ดาวเราไม่ต่างจากนายเท่าไหร่...แค่พวกนายไม่มียานไว้เป็นพาหนะแค่นั้น”นีฟรานพูดพร้อมยิ้มให้นิกร “ทำไมเขาให้เธอเป็นทูตละ”นิกรถามอีกคำถาม “เห็นฉันอย่างนี้ฉันเป็นถึงริปาเรสเชียวนะ”

นีฟรานพูดพร้อมยืด “อะไรนะไอ้ริริอะ”นิกรถามอย่างสงสัย “อ๋อ...องค์หญิงไง”นีฟรานพูด “งั้นดัวก็เป็นองค์ชายดิ”นิกรพูดอย่างตกใจ “อืม...เป็นรัชทายาทและจะได้เป็นท่านผู้นำคนต่อไป”