คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1 : 13เมษาสงกรานต์สมใจ [D-1]
Chapter1 13เมษาสงกรานต์สมใจ [D-1]
“ยองแจ ไปบ้านเราป่ะ ช่วงนี้มีสงกรานต์ สนุกนะ”
เสียงของแบมแบมถามขึ้น
ขณะที่ผมกำลังนอนไถหน้าจอโทรศัพท์เล่นอยู่ในห้อง
“คือไรอ่ะ โสงคราน? โสงกราน? สงคราน?”
ผมพยายามจะเลียนเสียงตามแบมแบม
ทำไมภาษาไทยออกเสียงยากแบบนี้เนี่ย
“หยุดๆ พอเลย สง - กรานต์ ไม่ใช่ โสงๆ อะไรนั่น ”
“อ้าว ก็ไม่ใช่คนไทยนี่หว่า จะได้ออกเสียงเป๊ะขนาดนั้น แล้ว โสง กาน
คืออะไร?”
“นายเคยเห็นที่คนเขาเอาน้ำสาดใส่กันมะ ในเน็ตอ่ะ
หรือไม่ก็ข่าวเกี่ยวกับประเทศเราอ่ะ”
“อ๋ออ แบบนั้นเลยใช่ป่ะ?”
ผมพอจะนึกออกอยู่บ้าง ที่คนเขาจะเอาน้ำมาสาดใส่กัน ผมรู้ว่าเป็นประเพณีหนึ่งของบ้านแบมแบม
เพราะประเทศไทยอากาศร้อนมาก ผมว่าน่าจะสาดทั้งปีเลยนะ จากการที่เพิ่งไปจัดงานแฟนมีตมา
อากาศมันร้อนมากกกกกกก ก ไก่ ล้านตัว
“อือๆ นั่นแหละ ตกลงไปป่ะ? ยูคยอมก็ไปนะ”
ยูคยอมเด็กยักษ์นั่นก็ไปหรอ?.. อืม..งั้นไปด้วยก็ได้
“โอเค ไปก็ได้ แล้วจะไปวันไหนอ่ะ จะได้บอกพ่อกับแม่ถูก”
“มะรืนอ่ะ ยังบอกทันอยู่ป่ะ?”
“ทันดิ แล้วมีใครไปอีกป่ะ?”
หวังว่าคนนั้นจะไปนะ แจบอมฮยอง..
“พี่แจบอม แจ็คสัน จะไปบ้านพี่มาร์คกันอ่ะ ส่วนพี่จินยองจะไปญี่ปุ่น
ไปเที่ยวกับครอบครัว”
....พี่แจบอมไม่ไปงั้นหรอ...
“...อ่อ”
“งั้นเดี๋ยวไปบอกยูคยอมก่อนนะว่านายไปด้วย”
“อือ เอาดิ แต่บอกมันด้วยนะว่าไม่ต้องแบกโค้ทไปใส่อย่างคราวที่แล้วอ่ะ
ร้อนจะตาย ยังใส่โค้ทอยู่ได้ -_-“
“ฮ่าๆๆ ได้ดิๆ ไปละ”
กลางดึกคืนนั้น..
ร่างสูงเปิดประตูห้องเข้ามา พร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพู จากที่เจ้าตัวเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
ผมพยายามสะกดใจที่ปั่นป่วนด้วยกลิ่นหอมนั่น ก่อนจะถามพี่แจบอมออกไป
“มะรืนนี้พี่จะไปบ้านพี่มาร์คหรอ?”
“หะ เอ่อ.. ใช่ๆ
นายก็ไปบ้านแบมป่ะ?”
“อือ พี่จะนอนเลยป่ะ?”
“เดี๋ยวก็นอนละ ไมอ่ะ?”
ทำไมผลัดกันถามคำตอบคำเนี่ย -“-
“ผมก็จะนอนแล้วอ่ะดิ พี่ดับไฟด้วยนะ ผมนอนก่อนละ”
พี่แจบอม อือ ออ ตอบรับในลำคอ อีกสักพักกถัดมา ไฟในห้องก็ถูกดับลง และก็รู้สึกถึงความยวบยาบของที่นอนข้างตัว
ก่อนจะมีสัมผัสบางอย่างที่ทำให้หัวใจผมทำงานหนักขึ้น..
วงแขนของคนเป็นพี่เอื้อมไปกอดคนน้องร่างนุ่มนิ่ม แจบอมกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น
รั้งอีกคนให้มาเข้าใกล้ๆขึ้นอีก
“นี่ พี่รู้ว่านายยังไม่นอน ไปบ้านแบมก็ดูแลตัวเองดีๆ เข้าใจมั้ยครับ”
เสียงกระซิบของอีกคนดังขึ้นที่ข้างหู
“อะ อือ”
“ทำไมพูดไม่เพราะเลย ไหนพูดใหม่ดิ๊”
พี่แจบอมรัดวงแขนแน่นมากกว่าเดิม พร้อมทั้งโน้มใบหน้าเข้ามาชิดกับหลังคอผมมากขึ้น
โอ้ยย ไอ้พี่บ้า
ใจผมเต้นแรงขนาดไหน รู้หมดแล้วมั้งเนี่ย!
“คะครับ รู้แล้วครับ.. พี่แจบอมก็เหมือนกันนะ”
ผมรู้สึกถึงสัมผัสนุ่มนิ่มจากริมฝีปากของคนที่นอนซ้อนด้านหลัง
พี่แจบอมค่อยๆบรรจงจูบผมที่ต้นคอ
ก่อนจะค่อยๆจับผมหันไปเผชิญหน้ากับเขา ท่ามกลางความมืด ถึงจะมืดขนาดไหน แต่ผมก็ยังรู้สึกได้ถึงสายตาของอีกคนที่มองมา
เขาจะรู้มั้ยว่าผมเขิน ไอ่พี่บ้า
“ทำแบบนี้ มันน่ารักเกินไปจนพี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ”
หะ อดทนอะไรไม่ไหว?
“ทะ อุ๊บ!”
ยังไม่ทันจะถามออกไป คนเป็นพี่ก็คว้าหน้าผมเข้าไปใกล้กันมากขึ้น
ก่อนจะประกบปากลงมา..
เริ่มต้นด้วยความเร่าร้อนรุนแรง ก่อนจะจบจูบนี้ด้วยความอ่อนหวาน
อ้อยอิ่งที่ทำให้ผมแทบจะละลายอยู่ในอ้อมกอดอีกคน
มือไม้ผมไร้เรี่ยวแรงไปหมดจนไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหน
แล้วเหมือนพี่แจบอมจะรู้เลยคว้ามือผมไปกอดเอวเขาไว้หลวมๆ
พี่แจบอมละริมฝีปากออกไปแล้ว ผมก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง
เลยเอาแต่ก้มหน้าซบที่อกของอีกคน
“สงกรานต์ที่ไทยเขาเล่นถึงเนื้อถึงตัวกัน ยองแจรู้มั้ย?”
จู่ๆพี่แจบอมก็ถามขึ้นมา
“กะก็รู้มาบ้างครับ”
“อืม .. อย่าให้ใครมาทำรุ่มร่ามใส่นะ”
“........”
“พี่หวง”
บึ้ม. เหมือนมีระเบิดมาลงที่หน้า รู้สึกใบหน้าผมร้อนไปหมด
ทำไมชอบแกล้งผมนักเนี่ย
“บ้า”
ว่าเสร็จก็หยิกเอวอีกคนไปเบาๆหนึ่งที
“โอ๊ย.. อย่าหยิกดิ
นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”
“อื้อ”
ผมซุกหน้ากับอกพี่แจบอมก่อนจะ งึมงัมเบาๆกับตัวเอง แต่พี่แจบอมดันหูดีได้ยินนี่สิ
“ผมก็หวงพี่เหมือนกัน”
“หึๆ”
สัมผัสนุ่มนิ่มที่หน้าผากคือความรู้สึกสุดท้าย ก่อนที่ผมจะผล็อยหลับไป
ความคิดเห็น