ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มาเฟียสุดเข้มกับคุณหนูไฮโซ

    ลำดับตอนที่ #7 : เชียดตาย

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.ค. 49


    หมับ!  มีมือปลาไหลมาจับรัดตัวฉัน 

          "กริ๊ด!เฟิ่นไคช่วยช้านด้วย"
     ฉันพยายามดิ้น  แล้วก็ดิ้นให้ไอ้บ้านี้ปล่อย  ฮือออออช้านยางม่ายอยากตายยยยยยย

           "อยู่เฉยๆถ้ายังไม่อยากจะหยุดลมหายใจตอนนี้"

       ไอ้หน้าหนวดเปลี่ยนจากรัดตัวฉันมาเป็น  จับหักคอ  แต่มันยังไม่ได้หักคอมันเพียงแต่แค่จับตรงหน้าผากและค้างเตรียมที่จะหักเท่านั้น  กริ๊ด  พระเจ้าช่วยลูกด้วยเถิด
      
            "ฮึก...ฮืออ"

             "แค่นี้ถึงกับร้องเลยหรอจ๊ะ  หุ่นเธอนี้ก็น่าลองลิ้มรสเหมือนกันนะขาวๆนุ่มๆเนี่ย"

    ไอ้หนวดเต็มปากเปลี่ยนท่ามาเป็นค่อยๆเอามือลูบคลำไปทั่วไหล่ของฉัน  และค่อยๆเลื่อนมาเรื่อยๆจนหยุดที่หน้าอก  น่าขยักแขยงชะมัด  น่าก็แก่  หนวดก็เต็ม  ไม่เจี้ยมบอดี้เลย  

            "อั่ก"
    เสียงจุกรอดผ่านร่างกายที่แก่ระบม  

            "เป็นไงล่ะศอกฉัน  นิ่มสมใจมั๊ย"
    ฉันรีบลุกขึ้นยืนเยาะเย้ยไอ้แก่ตัณหากลับ

            "หนอยนังนี่  คิดจะลองดีกับฉันรึไง"

           ไอ้แก่รีบลุกขึ้นยืน  แล้วดึงแขนฉันข้างซ้ายบิดสามร้อยเก้าสิบองศา  ทำให้ตัวฉันเคลื่อนไปตามแรง  อยู่ที่ตัวมัน  ก่อนใช้ลิ้นแลบออกมาเลียอยู่ที่คาง

        กริ๊ด  เฟิ่นไคนายอยู่ไหนทำไมนายถึงไม่ยอมมาช่วยช้าน  ฮือๆ

            "เธอคงจะเป็นนางบำเริงของเฟิ่นไคมันสินะ  ไอ้นั้นมันเข้าใจเลือกนะ  ดูผิวเธอนี้ก็นุ่มเหมือนเป็นลูกคุณนู๋แต่ทำไมมาทำงานต่ำๆแบบนี้ล่ะจ้ะ"

            "แกเข้าใจผิดไปแล้ว  ฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงแบบนั้นสักหน่อย  ถ้าแกรู้ว่าพ่อกับแม่ฉันเป็นใครล่ะก็  แกไม่รอดแน่  โดยเฉพาะคู่หมั้นของฉัน"

            "โอ๊ะโอ๋  มีคู่หมั้นด้วยหรอจ้ะ  สาวๆอย่างเธอหมั้นแล้วเรอะ  แล้วไอ้คู่หมั้นที่เธอพูดถึงเนี่ยมันเป็นใครกัน"

           "นายรู้จักคนที่ชื่อฮารุมั๊ย  "

           "เข้าใจหาคนอ้างนะเนี่ย  ผู้ที่มีอำนาจใหญ่ที่สุดของตำรวจเขาจะไปเป็นคู่หมั้นกับคนอย่างเธอได้ยังไงกัน"

    แกร้ก!เสียงเสื้อฉีกขาด  เปิดให้เห็นผิวขาวสว่างที่ฉันถนุถนอมดูแลรักษามันอย่างดี  เฮ้ยยยยยฉันอุตส่าดูแลมันอย่างดี  ไม่ใช่เพื่อให้แกมาฉีกเสื้อฉันนะเว้ย

            "กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดช่วยด้วย  ฮืออๆ "
    ฉันยังไม่อยากจะเสียเวอร์จิ้นใครก็ได้ช่วยฉันด้วย

            "ปัง!"

         เลือดค่อยๆไหลออกมาจากตัวไอ้หน้าหนวด เฮือก!ฉันเป็นพวกแพ้เลือด  ใครกันเป็นคนมาช่วยฉันต้องขอบคุณคนๆนั้นจริงๆ 

         ฉันพยายามมองหาคนช่วยแต่น้ำตามาบ่ดบังภาพข้างหน้า  ทำให้ฉันเห็นมันรางๆก่อนจะเห็นทุกอย่างค่อยๆรางๆรางมากจนกลายเป็นสีดำทั้งหมด

        "วี้หว่อๆๆ"
    ฉันได้ยินเสียงรถตำรวจ  ตอนนั้นเสียงมันดังมาก  เสียงฝีเท้าหลายคนวิ่งหนีกันคนล่ะทิศละทางแม้ฉันหลับตาลงแต่ก็ยังจะพอเดาความได้  ก่อนที่ทุกอย่างจะค่อยๆเงียบกริ่ม  ตอนนี้ฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้น  รู้สึกอ่อนล้าไปหมด
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×