มาเฟียสุดเข้มกับคุณหนูไฮโซ

ลำดับตอนที่ #1 : ไม่อยากแต่งงานเลย

            วันนี้เป็นวันที่แย่ๆๆแย่ที่สุดทำไมนะทำไมมันชั่งเร็วอย่างงี้นะ
ฉันยังอยากจะใช้ชีวิตสาวโสดอยู่ยังไม่อยากแต่งงานตอนนี้เลยแม่นะแม่ทำไมต้องบังคับให้แต่งงานด้วยT^T
    "ก๊อกๆๆ"
    "หมิ่นซอนเสร็จรึยังเร็วๆหน่อยนะงานจะเริ่มแล้ว"
จึ๋ย!ทำไงดีง่าไม่อยากแต่งงานๆง่าสาธุขอให้ฮารุป่วยเถิดสาธุๆ
    "ก๊อกๆพ่อเองลูก"
    "อ่ะพ่อ"ฉันรีบเปิดประตูทันที
    "ท่านพ่อค่ะหมิ่นซอนไม่อยากแต่งงานง่ะ"
    "พ่อรู้แล้วจ๊ะแต่ท่านแม่เค้ารับปากกับทางฝั่งโน้นไว้แล้วว่าเมื่อหมิ่นซอนโตขึ้นอายุครบ18จะต้องแต่งงานกับฮารุนะ"
ฮื่อๆๆๆไม่อ่าวง่า  น้ำตาฉันไหลออกมาเป็นทางยาว
    "เอาอย่างงี้นะพ่อว่าหมิ่นซอนหนีไปซะทางนี้พ่อจะจัดการเอง"
    "เอาแบบนั้นเลยหรอค่ะ"
เย้ๆรอดแล้วๆว่าแต่ฉันจะไปที่ไหนดีล่ะ  แล้วจะเอาเงินจากไหนถ้าท่านแม่ฉันปิดบัญชีแบบนี้ฉันก็ใช่บัตรเคดิตไม่ได้น่ะสิ
    "นี้บัตรเอทีเอมนะเอาพ่อจะส่งเงินไปให้ล่ะกันรีบหนีไปซะก่อนที่คนจะมาเต็มบ้าน"
    "ค่ะท่านพ่อ"
ฉันพุ่งกอดท่านพ่อฉันก่อนจะวิ่งออกจากทางหลังบ้านแล้วปีนรั้วออกไป
   ตอนนี้ฉันอยู่นอกบ้านแล้วจะไปทางไหนดีล่ะเนี่ย
    "อ้าวหมิ่นซอนออกไปข้างนอกทำไมกลับเข้ามาเดี๋ยวนี้นะ!"
    "ว้ายยท่านแม่"
บอดี้การ์ดชุดดำสองคนวิ่งไล่ตามยฉันแต่โชคดีที่ฉันวิ่งออกมาก่อนเลยทำให้ฉันแซงหน้าไอ้แก่สองคนนี้ฉันพยายามวิ่งเร็วสุดกำลังของฝีเท้าแต่สองคนนั้นก็ตามมาไม่หยุด  สุดทางข้างหน้าเป็นทางเปลี่ยวที่ไม่มีคนมีแต่พุ่มไม้รกไปหมดดีล่ะฉันจะไปซ่อนตรงนั้นล่ะยิ่งใกล้ค่ำแบบนี้ยิ่งหายากฮิๆ
   "เฮ้ยไปไหนแล้วว่ะ"บอดี้การ์ดหน้าแก่คนหนึ่งพูด  เซ่อจริงๆฉันก็อยู่ข้างแกไง
   "ทางนี้ไม่มีแล้วไปตรงนั้นกันเถอะ"
คนหนึ่งพูดขึ้นมาฮิๆนี้ฉันรอดแล้วใช่มั๊ย?เย้ๆๆเฮ้อแต่พูดไปพูดมาฉันชักจะกลัวแล้วง่ะไม่มีใครผ่านมาเลยแถมพระอาทิตย์ก็มืดสนิท
   "อืมฉันใกล้ถึงที่นัดพบแหล่ะอีกประมาสิบห้านาทีถึง"
แอ๊ะ!ตรงนั้นมีคนคุยโทรศัพท์อยู่นิ  ฉันรีบออกจากพุ่มไม้บ้านี้ทันทีคันชะมัดเลย
   "คุณค่ะ"
ฉันเดินไปขอความช่วยเหลือทันที  ก็ฉันไม่เคยมาทางเปลี่ยวแบบนี้นิทางออกยังไม่รู้เลยว่าต้องเดินไปไหน
   "ใครเรียกฉันฮ่ะ"
ผู้ชายคนนี้หน้ากลัวจังเลยอะ  เขาหันมาแล้วฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่มาคุยด้วย
   "หมิ่นซอน..."
เอ๊ะ!เขารู้ชื่อฉันได้ไงง่ะว่าแต่หน้าหมอนี้คุ้นแฮะถ้ามีไฟมาส่อดหน้าก็คงดีเอ๊ะโทรศัพท์มือถือไง  ฉันหยิบมือถือขึ้นส่อดหน้าชายหนุ่มผู้นั้น
   "เฟิ่นไค..."
เฟิ่นไคเคยคบกับฉันเมื่อตอนม.3-ม.4แต่แล้วอยู่ๆเค้าก็หยุดเรียนไปโดยไม่มีสาเหตุน้ำตาฉันที่ดีใจสุดหล้นไหลออกมา  
   "เฟิ่นไคนายรู้มั๊ยว่าตั้งแต่นายไม่ได้ไปร.ร.น่ะฉันก็ไม่ได้มีผู้ชายอื่นเลยนะฉันรอนายอยู่เสมอหวังว่านายจะกลับมา"
ฉันเข้าไปซบกับอกเค้าน้ำตาก็ยังคงไหลอยู่แต่แล้วเขาก็ค่อยๆผละออกจากตัวฉัน  หมายความว่าไง???เค้ามีคนอื่นแล้วสินะ
    "หมิ่นซอนอย่าเข้าใกล้ฉันเกินระยะสองเมตรนะ"
    "ทำไมล่ะ"