โรงเรียนมหาเวทย์มอนตาเซีย

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 การคัดเลือกหอ

บทที่สาม การคัดเลือกหอ

                ‘...ต่อไปจะเป็นการคัดเลือกนักเรียนปีหนึ่งเข้าพักประจำหอต่าง ๆ อย่างที่รู้กันว่าโรงเรียนของเรามีหอทั้งหมดหกหอ คือ หอปฐพี คือ พลังเวทย์สายดิน หรือก็คือพลังที่แข็งแกร่งประดุจผืนปฐพี

หอวารี หรือเวทย์สายน้ำ เป็นเวทย์ที่ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของผู้ใช้ว่าจะเกรี้ยวกราดดั่งทะเลคลั่งหรือสงบนิ่งดั่งทะเลสาป

หอวายุ เวทย์สายลม เป็นทั้งเวทย์ที่สามารถรักษาฟื้นฟู หรือสามารถทำลายล้างแบบราบเป็นหน้ากลอง

หออัคคี เวทย์ไฟ ง่ายๆเลยก็คือเผาทำลายทุกสิ่งอย่าง

หออรุณ เวทย์แห่งแสง เวทย์สายพิเศษ สามารถก่อให้เกิดชีวิต หรือจะทำลายล้างชีวิตก็ได้

และหอราตรี หรือเวทย์สายความมืด ความมืด อนธกาลที่จะกลืนกินทุกสิ่ง

 ซึ่งการทดสอบพลังเวทย์ที่มีอยู่ในตัวพวกเธอ ก็ง่าย ๆ เพียงแค่นำมือข้างขวาจับที่ลูกแก้วลูกนี้ อาจารย์จะทำการขานชื่อเรียกของปีหนึ่งทุกคนให้ขึ้นมาทำการคัดเลือกทีละคน และจะให้ทอม เคิร์ท ซึ่งเป็นรุ่นพี่ปีสามของพวกเธอเป็นคนขานชื่อหอนะ เอาล่ะ เริ่มละนะ คนแรก บาร์ลิน โจซิส ...’

                เด็กหนุ่มคนหนึ่งท่าทางมั่นอกมั่นใจ ผมของเค้ามีสีแดงดูเหมือนกับไฟ และทันทีที่จับลูกแก้ว ลูกแก้วก็พ่นลูกไฟลูกเล็ก ๆ ออกมาลูกหนึ่ง

                ‘ หออัคนี ‘ เสียงรุ่นพี่ทอม ขานชื่อของหอทันทีที่ลูกแก้วแสดงพลังเวทย์ออกมา รุ่นพี่ของหออัคนีต่างปรบมือและตะโกนโห่ร้องออกมาด้วยความดีใจ จนอาจารย์ที่ควบคุมต้องสั่งให้เงียบ

                ‘ เอิร์ล ไดเรน ’ คราวนี้เป็นตาของเอิร์ล เอิร์ลท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย เขาค่อย ๆ เอื้อมมือขวาไปแตะลูกแก้วราวกับว่ากลัวลูกแก้วมันจะปล่อยกระแสไฟฟ้าใส่เขา ทันทีเขาแตะลูกแก้ว ลูกแก้วก็แสดงให้เห็นภาพของท้องทะเลที่สดใส

                ‘ หอวารี ’ รุ่นพี่หอวารีต่างปรบมือด้วยความดีใจ แต่ค่อนข้างอยู่ในความสงบกว่าหออัคนี

                ‘ เฟอนัลโด ฮิวโก้ ’ เสียงซุบซิบเกิดขึ้นทั่วหอประชุม ก็ทำไมจะไม่ให้ซุบซิบล่ะ ในเมื่อหมอนี่เป็นคนดังเจ้าของฉายา ห้องสมุดเคลื่อนที่ของนครหยั่งรู้ สายตาที่เหมือนจะรู้ทันทุกสิ่งอย่าง ถูกบดบังด้วยแว่นตากรอบสี่เหลี่ยม แต่ก็ไม่ได้ลดความหน้าตาดีของเขาลงไปได้เลย และทันทีที่เขาใช้มือขวาเอื้อมไปแตะลูกแก้ว ลูกแก้วก็เกิดสีดำสนิท

                ‘ หอราตรี ’

                แล้วเฟอนัลโด ก็ค่อย ๆ เดินไปนั่งที่อัศจรรย์ของฝั่งหอราตรี รุ่นพี่ของหอราตรีปรบมือกันอย่างดีใจ

                ‘ เมยาน่า ยูจิน ’ หญิงสาวร่างเล็ก หน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ผมสีดำซอยประบ่าของเธอถูกรวบไปด้านหลัง นัยน์ตาของเธอโตและเฉี่ยวคม เหมือนกับตาเหยี่ยว แต่ไม่ได้ทำให้เธอดูน่ากลัวเลยซักนิด

                ‘ หอปฐพี ’ รุ่นพี่ทอมขานชื่อหอด้วยเสียงที่ร่าเริง พร้อมกับยิ้มกว้าง แน่นอน... ก็เค้าอยู่หอปฐพีนี่

                ‘ กาเวน เคิร์ท ’ ชายหนุ่มผมสีเงินท่าทางสบาย ๆ เดินขึ้นมาบนแท่นพิธีพร้อมกับแตะลูกแก้ว ทันใดนั้นสายลมอุ่น ๆ ก็พัดออกมาจากลูกแก้วโดยทันที

                ‘ หอวายุ ’ กาเวนยิ้มเล็กน้อยก่อนเดินเข้าไปนั่งที่อัศจรรย์ของตนเอง

การทดสอบแบ่งหอดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง....

                ‘ คิร่า ไอซอซ์ท ’ คิร่าสะดุ้งนิดหน่อยก่อนยิ้มอย่างสดใสและเดินขึ้นไปบนแท่นพิธี เธอเอื้อมมือขวาของเธอแตะลงแผ่วเบาบนลูกแก้ว ทันทีที่มือของคิร่าแตะลูกแก้ว ลูกไฟดวงหนึ่งก็พุ่งออกมาจากลูกแก้ว ขณะที่รุ่นพี่จะขานชื่อหออัคคีนั้น จู่ ๆ สายลมมหาศาลก็พัดออกมาจากลูกแก้วราวกับเกิดพายุในหอประชุมก่อนที่จะสงบลงแล้วลูกแก้วก็ส่องแสงสว่างออกมาทั่วทั้งหอประชุม

                คิร่ายิ้มอย่างสดใสให้รุ่นพี่ทอม ก่อนเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะถามว่า

                “ สรุปชั้นได้อยู่หอไหนหรอคะรุ่นพี่ ? ”

                “ เอ่อ... ” รุ่นพี่ทอมอ้าปากค้างก่อนที่จะหันไปมองอาจารย์เพื่อขอคำปรึกษา เพราะเค้าไม่เคยเห็นเด็กคนไหนที่มีเวทย์สามสาย โดยปกติก็จะมีบ้างที่มีเวทย์สองสายแต่นี่มีถึงสามสาย เด็กนี่ยังเป็นคนอยู่ใช่มั้ย ?

                “ หออรุณ ” เสียงอาจารย์ที่ควบคุมการคัดเลือกเอ่ยขึ้น มีการประท้วงย่อม ๆ จากหออัคคี และหอวายุ ก็แหงล่ะ คิร่าหน้าตาน่ารัก อีกอย่างปีหนึ่งรุ่นนี้มีผู้หญิงไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ! แถมพลังเวทย์ของคิร่าก็โดดเด่นทั้งสามสายอีกด้วย อาจารย์ใช้อะไรตัดสินใจกันเล่า ?!

ก่อนที่จะเกิดเหตุจลาจลขึ้นคิร่าก็รีบไปนั่งทางฝั่งหอของตนเองและมองการคัดเลือกต่อไป คนต่อไปเป็นเด็กหญิงผมสีน้ำตาลประบ่านัยน์ตาสีเขียว ‘ หืม? นัยน์ตาสีเขียวงั้นหรอ คุ้น ๆ แฮะ ’ คิร่าขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่ความสงสัยก็หายไปทันทีเมื่ออาจารย์ขานชื่อ

                “ คาโรลิน่า ดาเรียล์ ” เดี๋ยวนะ นามสกุลนี้มัน !

                “ พี่คอซโม่ ” คิร่าพึมพำ พร้อมนึกถึงเพื่อนเล่นสมัยเด็กของเธอที่ไม่ไปหาเธออีกเลย หลังจากที่โดนพี่เลล่าขว้างก้อนหินใส่

                “ หออรุณ ” คิร่าเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับปรบมือแสดงความยินดี คาโรลิน่าเดินมานั่งข้าง ๆ เธอพร้อมหันมายิ้มให้ คิร่าส่งยิ้มคืนไป ก่อนกลับไปสนใจการคัดเลือกตรงหน้า การคัดเลือกดำเนินต่อไปแต่คิร่าเองกลับนั่งคิดถึงเพื่อนในวัยเด็กของเธอที่ไม่ได้เจอหน้ากันอีกหลังจากเหตุการณ์วันนั้น

                ‘ พี่คอซโม่ใจร้าย... ’ คิร่าคิด ในขณะที่คิร่าอยู่ในภวังค์นั้น จู่ ๆ คาโรลิน่าก็เอื้อมมือมาสะกิดเธอพร้อมกับชี้มือไปที่แท่นพิธีพร้อมพูดว่า

                “ แฝดเธอกำลังจะคัดเลือกแล้วนะ เธอเหม่ออะไรอยู่น่ะ ” คิร่าตกใจนิดหน่อยก่อนรีบตั้งใจมองการคัดเลือกของพี่เลล่า

           “ คนสุดท้าย เลล่า ไอซอซ์ท ” ทันทีที่สิ้นเสียงการขานชื่อของอาจารย์ เกิดเสียงซุบซิบขึ้นทั่วทั้งหอประชุม

          ‘ เฮ้ย ปีหนึ่งปีนี้มีแฝดหรอวะ ’

          ‘ แฝดกัน จะหอเดียวกันรึป่าวอ่ะ ’

          ‘ คนนี้จะมีพลังเวทย์แบบคนที่แล้วมั้ยอ่ะ ’ และอีกหลายประโยค การซุบซิบยังคงดำเนินต่อไป จนกระทั่งเลล่าเดินขึ้นไปบนแท่นพิธีด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมเอื้อมมือแตะลูกแก้ว ทันทีที่มือของเธอสัมผัสกับลูกแก้ว ลูกแก้วก็กลายเป็นสีดำ และแตกสลายเป็นทรายสีดำทันที !

                ทุกคนในหอประชุมตกอยู่ในความเงียบทันที รุ่นพี่ทอมมองเธอด้วยความอึ้ง ก่อนค่อย ๆ เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาว่า

                “ ...หอราตรี... ” เธอเดินตรงไปนั่งทางฝั่งหอตัวเองด้วยสีหน้าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ! ทันทีที่นั่งเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นอีกครั้ง เลล่าไม่สนใจอยู่แล้วในใจตอนนี้เธอคิดแต่ว่า

                ‘ เมื่อไหร่จะได้อ่านหนังสืออย่างสงบซักทีนะ ’

                ทางฝั่งคิร่าเมื่อสิ้นสุดการคัดเลือกของเลล่า คาโรลิน่าก็หันมาพูดกับเธอว่า

                “ แฝดของเธอทำไมมีเวทย์แค่สายเดียวเองล่ะ ไม่เห็นเหมือนเธอเลย ” คิร่ามองไปที่ฝาแฝดของเธอ รอยยิ้มผุดขึ้นมา พลางคิดในใจว่า

                ‘ พลังของพี่เลล่ามีแค่นี้ซะที่ไหนล่ะ แทรกแซงลูกแก้วจนมันแตกสินะ ’ เธอส่ายหัวอย่างอ่อนใจ เธอไม่ได้อยู่หอเดียวกับฝาแฝดของเธอ น่าเสียดายเป็นที่สุด....