คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Ep 21 : บอกความจริง
Ep
21 : บอวามริ
หลัาที่ผมเินื้ออเสร็เรียบร้อยและ็ไ้ทาสสาวสวยมาอีสอน
หิสาวที่เป็นแวมไพร์นั้น ลัษะรูปร่าอายุ 18-20 ปี มีหน้าอหน้าในาให่
ึ่็ทำให้ผมไม่ถูเ้าใผิว่าเป็นโลลิ่อนหรือเปล่า?
ส่วนนาเือนั้น็เป็นเ็สาวแรรุ่น
อายุประมา 14
ย่า 15 ามที่ผมสัเเห็น เธอทัู้่เินามผมมาอย่า้าๆ
อันที่ริพวเธอทัู้่ไม่สามารถหลบหนีผมไ้ล่ะนะ
เพราะพันธสัาทาสที่ลเอาไว้นั่นเอ
ผมรีบเินไปร้านายเสื้อผ้า
และเลือๆ ุให้ับเธอ มีุพีระโปรยาว ุสาวใ้ที่เป็นเม มีระบายและผ้าันเปื้อน
หรือุสีำเป็นโ้ยาว
แน่นอนว่ามันราาไม่แพมาเท่าไรนั
ึหยิบๆ เหรียเิน่ายไป ่อนะไปยัห้อลอเสื้อ เพื่อให้พวเธอเปลี่ยนุ
แวมไพร์สาวออมาในุสีำเ้ม
าเายาวรัรูป ึ่มัน่วยับเสน่ห์อเธอออมาไ้อย่าีเยี่ยม ส่วนนาเือ็อยู่ในุทรูพีสีฟ้าอ่อน
าเายาว้นา
ึู่น่ารัเ้าับุไม่น้อย
พวเธอมอผม้วยสายาุ เพราะมันแปลประหลาที่เ้านายะมาทำีหรือื้อเสื้อผ้าให้พวเธอใส่แบบนี้
ึุ่ที่พวเธอใส่อยู่นั้น็เรียไ้ว่านธรรมาไม่อาะมีสิทธิ์ที่ะไ้ื้อแม้แ่น้อย
เนื่อามันไมุ่้ม่าับารใส่ออมา้านอ
ื้อมาเพื่อใส่ในานเทศาลหรือเลิมลอบารั้เพียแ่นั้น
ผมไม่สนใ
่อนะเรียพวเธอไปยัิล์นัผภัย เพื่อลทะเบียนารเป็นนัผภัย สาเหุที่ทำแบบนั้น
เพื่อเป็นารสร้าหลัานารยืนยันัวนึ้นมา ในเวลาที่ะไปเมืออื่นๆ ที่มีารรวสอบอย่ารัุมและเ้มว
ผมะสามารถบอไ้ว่ามาาเมือลาวีที่อยู่ในแทบายแน
เป็นหลัประันในารสร้าัวนอเธอและผมึ้นมา
เมื่อยัเินทาไปเมือ่าๆ
“มาสมัรเป็นนัผภัยหน่อยรับให้ับทาส”
ผมเินเ้าไปยัเาท์เอร์ที่มีพนัาน้อนรับหินเิมที่นำผมไปหาิล์มาสเอร์
“สำหรับทาสนั้น ่าสมัรอยู่ที่
50 เหรียทอแ่ะ
สอน็หนึ่เหรียเิน” เธอพูับผม้วยรอยยิ้ม
แ่วาลับ้อมอผมราวับพินิอะไรบาอย่า
เธอำลัประเมินผม้วยสายา
ผมเพียแ่ส่ยิ้มบาๆ และยื่นเินให้ับเธอ ึ่แวมไพร์สาวและนาเือ็รับเอสารระบุารสมัรเป็นนัผภัยไปเียน
เธออ่านรายละเอียเล็น้อย
่อนีเียนลไปและส่มันืนพนัานสาว ึ่เธอ็ให้็อแทสีใสแ่ทั้สอน
“รัษามันเอาไว้ให้ีและอย่าทำหายนะะ
ถ้าทำหาย้อมาทำใหม่ในราาหนึ่เหรียเิน”
พนัานสาวล่าวเือนและส่ยิ้มให้ลับพวเธอ
ถึแม้ะเป็นทาส
แ่็ไม่ไ้อะไรท่าทีรัเียหรือเหยียหยามอะไรทั้สิ้น
นั่นทำให้ผมรู้ว่าเธอเป็นนีในระับหนึ่
ผมเอ่ยอบุเบาๆ และเินาไป
ผมลับมายัโรเี๊ยมหนวแมวและถามถึเรื่อทาสว่าเสีย่าใ้่ายอะไรไหม
“สำหรับทาสะเสียหนึ่เหรียเิน่อวัน่ะ
เท่าับว่าทาสมีสอน อยู่สอวัน ็เสียสี่เหรียเิน่ะ” ผมวาสี่เหรียเินบนเาท์เอร์
่อนที่ะรีบพาพวเธอึ้นมายัห้อ ่อนะลมือล็อประู และ็ไปนั่ที่บนเียอันไม่สบายเลยแม้แ่น้อย
พลันวีนวู๊และอิมพีเรียล
สไลม์็ลับเป็นร่ามนุษย์ ูท่าเธออยาอยู่ในรูปลัษ์นี้เ็มแ่
แ่ทว่า็้ออทนเอาไว้อย่า่วยไม่ไ้ ่อนะเ้ามาลอเลียหน้าออผม
ส่วนแวมไพร์สาวและนาเือ็้อมอพวเธออย่าสสัยและแปลใ
นึไม่ถึว่าอสูรสุระออย่าสไลม์สามารถเปลี่ยนรูปร่าไ้
แ่แวมไพร์สาว็เริ่มเอะใอะไรบาอย่า
ผม้อเริ่มเ้าเรื่อริๆ ัๆ เสียที
“เอาล่ะ
อย่าแร็ือผม้อารให้พวเธอูแลเ็สาวสอนนี้ที่เป็นลูสาวอัน ทำานในานะนรับใ้หรือเม
อยุยเล่นเป็นเพื่อนและเล่นับพวเธอ และ็ปป้อเธอ้วย็ไ้”
ผมเอ่ยออไป
และหยุพูเล็น้อย
เพราะผมิว่า
่วที่ผมไม่อยู่นั้น พวเธออาะเหาและ้อารนุย้วย
อีอย่าพวเธอยัเ็อยู่ ทำให้ารูแลัวเอนั้น ทำไ้ไม่ีพอ ึ่็้อารพวเธอมา่วยูแล
“สอ
เธอไม่ำเป็น้อทำัวเอูเป็นทาส อย่าทาสะินอาหารบนพื้น
หรือทาส้อรออยเ้านายในารินเสร็่อน ถึะินไ้ พวเธอสามารถมานั่ินพร้อมับพวเราไ้
ผมไม่ไ้ใ้พวเธอในานะทาส แ่เป็นเปรียบเสมือนรอบรัว
ะนั้นะิหรือทำอะไร็ไม่้อมาอยให้ผมอนุา่อน ลมือทำไ้เลย”
อีอย่าผมเห็นพวุนนาหรือผู้นที่มีเินมา
มัะ่มเหและทำร้ายทาสอยู่เสมอ เพราะพวเาิว่าัวเอเหนือว่าพวทาส ึ่มันเป็นสิ่ที่ผมไม่อบ
ผม้อารให้ทุนเท่าเทียมัน
เมือที่ผมะสร้าึ้น็เป็นเมือที่อสูรสามารถอยู่ร่วมับมนุษย์ไ้
ไม่มีารแบ่แยานะอแ่ละเผ่าพันธุ์ ถ้าพวมนุษย์ไม่ยอมรับ
ผม็้อใ้วิธีั้นเ็าับพวเา
เพราะแบบนี้ผมึอยาให้พวเธอมีอิสระในารเลือและใ้ีวิ้วยัวเอ
ิเอ นั้นทำสิ่ผม้อาร ผมอาะมีสิทธิ์ในารบีบบัับพวเธอ้วย้ำ
แ่ผมไม่ทำ พวเธอวรมีีวิอพวเธอเอ
อิสระเป็นสิ่ที่ทุนโหยหา...
“็มีแ่สอ้อนี้แหละ
ันั้นเพื่อเป็นารื้อใพวเธอ ผมะเอาปลออทาสออและลบพันธสัาทาสออให้
เธอะหนีไป็ไ้ ะไปไหน็เรื่ออเธอ ผมให้อิสระแ่พวเธอแล้ว”
ผมเอ่ยพูึ้น
ึ่อิมพีเรียล สไลม์และวีนวู๊็มอผม้วยสายาที่เ้าใ
พวเธอรับรู้วามรู้สึอผมไ้ล่ะมั้ สิ่ที่ผมิ
“เอาล่ะหันหลัมาะถอปลออทาสให้”
ผมพูึ้น
นาเือและสาวแวมไพร์มอหน้าันเล็น้อย
ราวับว่าเธอไม่เยเห็นเ้านายที่เป็นแบบนี้มา่อนเลย เ้านายทีู่แลเอาใใส่ทาส
และยัให้อิสระแ่พวเธอ หลัานี้พวเธอะหนีไป็ทำไ้
เพราะปลออทาสมันลเวทเอาไว้ ไม่สามารถใ้พลัเวทไ้ทั้หม
เมื่อถอแล้ว็ะไ้รับพลัลับืนมา
เพราะแบบนี้พวทาสส่วนให่ึลายเป็น [อเล่น] และ
[เรื่อระบายอารม์]
แุ่นนาที่มีัหามา
แวมไพร์สาวัสินใไ้
เธอเินมาหยุรหน้าอผมและ็นั่ลพร้อมับหันหลัให้
ผม้อมอปลออทาสระับสูที่เธอถูสวมเอาไว้
ใบหน้าผมบิเบี้ยวเล็น้อย ่อนะับที่ปลออทาสและทำารปลมันออ
ไม่นานปลออทาส็หลุลมา
พร้อมับวามใอแวมไพร์สาว เนื่อาว่ามันเป็นปลออทาสระับสู
ทำให้วรและลไอปลออทาสมันสลัับ้อน าระแ้หรือถอมันออ
แทบเรียไ้ว่าเป็นไปไม่ไ้เลย แม้แ่วอร์ฟที่เ่าที่สุในอาาัรโรลัน็ไร้ปัาเ่นัน
แ่ายหนุ่มนนี้ลับสามารถถอมันออไ้อย่า่ายาย
ึ่มันทำให้เธอรู้สึสสัยและอื่นมไม่ไ้ ส่วนพันธสัาทาส็ถูลบออไป
หลัาที่ายหนุ่มแะที่ท้ออเธอเล็น้อย
อนนี้เธอ็เป็นอิสระแล้ว
อิสระที่เธอโหยหาและเฝ้ารออยมานับร้อยปี
“ะ ้าออบุท่านมา
นายท่านอ้า”
เธอเอ่ยล่าวำพูออมาาใริ
และหันมา้มหน้าิพื้นอบุผม
ึ่นาเือสาวที่เห็น็เินเ้ามา้วยเ่นัน
่อนเธอะหันหลัให้ผมเหมือนแวมไพร์สาว ผมัารถอมันอย่า่ายาย
และลบราทาสออไปาบนัว
เือสาวุเ่าและ้มหัวอบุผม
เธอทำแบบนั้นอยู่หลายนาที
่อนที่ะัสินใเลือทาเินีวิอพวเธอ
“ไ้โปรให้พว้าอยอยู่รับใ้ท่าน้วยเถิ
นายท่านอ้า ้าะรับใ้ท่านและอ์หิทั้สอราบนีวิะหาไม่่ะ” แวมไพร์สาวพู้วยน้ำเสียที่ภัี่อผม
วาอเธอมุ่มั่นนไม่หวั่นไหวแม้แ่น้อย
เ่นเียวับนาเือสาว
“ิันะรับใ้ทุอย่า
ไม่ว่าท่านะสั่านอะไรมา ิัน็ะทำทุอย่าโยไม่มีารปริปาบ่นอะไรทั้สิ้น่ะ”
วาอเธอไม่มีวามลัเล
และ้อมอผมอยู่
ึ่ผม็ลูบหัวพวเธอเบาๆ และหัวเราะออมาเล็น้อย
“อย่าน้อยพวเธอ็วรบ่นออมานะ
และเสนอวาม้อาร ถ้าาเหลืออะไร
เพราะถ้าไม่บ่นพวเธอ็ะเป็นเหมือนแุ่๊าที่ไร้อารม์เท่านั้น
เพราะารแสวามรู้สึออมา มันือสิ่ที่ทำให้เรามีีวิใ่ไหมล่ะ?”ผมพูับเธอทั้สอน
ึ่เธอ็เยหน้าและเหยียยิ้มึ้น
พวเธอิถูริๆ ที่ะรับใ้ายหนุ่มผู้นี้
ึ่อิมพีเรียล
สไลม์และวีนวู๊็ทำแ้มป่อเล็น้อย
“มู้! ปะป๊า
ลูหัวหนู้วยสิ”
“ัน้วย ท่านพ่อ”
อิมพีเรียล
สไลม์และวีนวูู๊เหมือนไม่พอใที่ผมไปลูบหัวอพวเธอ ทำให้ผม้อ้อลูสาวอัวเอ้วยารลูบหัวพวเธอนว่าะพอใ
“อ้อ... อีอย่าหนึ่
ูเหมือนเธอะสัมผัสไ้แล้วนะว่าผมเป็นอะไร”
ผมเอ่ยไปทาแวมไพร์สาวที่พยัหน้าให้ผมอย่า้าๆ
ึ่นาเือสาว็เอียอสสัยในสิ่ที่ผมำลัพู มีเพียเธอนเียวที่ไม่เ้าใ
ผมึแสัวให้เธอู
วาสีแานและเาทั้สออันแหลมมโผล่ึ้นมาบนมุมหน้าผาั้ี้ึ้นและปี้าาวนาให่ที่ออมาาหลัอผม
เพียแ่นั้นนาเือสาว็เบิาว้าึ้นอย่าใ
ูเหมือนว่าเธอะสลบรนั้นเสียให้ไ้เลย
“ผมืออมมาร ฝาัว้วยนะ
ทั้สอน”
ผมลี่ยิ้มอย่านุ่มนวลและให้พวเธอ...
--------------------------------------------
ถ้าเอำผิบอไ้นะรับ
ปล. ถ้าสนุเฟบเอาไว้เลย อบแร์ให้นอื่นๆ อ่านไ้นะรับ แบ่ปันันไป อมเมท์และให้ำลันัเียนไ้นะรับ อบุรับ
อีไม่ี่อนบบทที่หนึ่แล้วนะรับ
ความคิดเห็น