LAST DAY ON THE MOON

     

Once Upon A Time

On The Sky With In Moon

เมื่อยามฉันมองพระจันทร์

ฉันจินตนาการว่ามีใครสักคนอยู่บนนั้น

     มีชายคนหนึ่งที่ฉันรู้จักชอบดนตรีของลุดวิจ ฟาน เบโทเฟนมาก เพลงที่เขาโปรดปรานมากที่สุดคืออะซองออฟจอย์ หรือบทเพลงแห่งความสุข เขามักจะเปิดมันจากเครื่องเล่นแผ่นเสียงเก่าให้ฉันซึ่งนั้งอยู่บนโซฟาทรงสูงถัดจากเครื่องเล่นนั้นไปไม่ไกลได้ฟัง 

     เขามักจะมีใบหน้าที่อ่านความหมายไม่ออกเวลาที่เขาฟังเพลงนั้น มันเหมือนมีความหมายสำคัญอะไรบางอย่างกับเขา เช่นกันกับฉันที่มันมีความหมายในเรื่องของความลึกลับของชายผู้นี้ ความหมายของความรู้สึกและความทรงจำของฉันที่มีและอยากจะส่งผ่านออกไปให้กับอะไรบางอย่างที่ฉันไขว้คว้าไม่ถึง 

     เสียงของเปียโนนั้นบาดลึกเข้ามาในใจของฉัน มันบรรเลงและขับกล่อมฉันด้วยเมโลดี้ที่นุ่มนวลแต่ทรงพลังอย่างน่าประหลาด ทุกครั้งที่ฉันได้ยินดนตรีของบทเพลงแห่งความสุขนี้จากที่ใดก็ตาม มันทำให้ฉันรู้สึกถึงเขา แต่ความรู้สึกเมื่อได้ยินในตอนนั้นหรือตอนไหนมันกลับเทียบไม่ได้เลยกับการที่เขามายืนอยู่ข้างๆและเปิดมันให้ฉันฟัง มันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาดถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้โอบกอดฉันไว้ก็ตาม 

     มันทำให้ฉันรู้สึกถึงความเศร้าอย่างประหลาดในใจของฉันที่มันขมุกขมัวและอัดแน่นภายในส่วนลึกของจิตใจของฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกถึงความทรงจำหลายๆอย่างที่ฉันไม่อยากจะจดจำในวันเวลาแห่งอดีต แต่เมื่อเขาส่งยิ้มมามันทำให้ความรู้สึกนั้นพังทลายลงและหายไปจากใจของฉันจนหมดสิ้น 

     เมื่อฉันยิ้มตอบรอยยิ้มของเขา ฉันรู้ดีว่าเวลาแห่งความสุขนี้จะอยู่ได้ไม่นาน แต่ฉันรู้ดีว่ามันจะอยู่จนถึงกระทั้งเวลาจนกว่าที่ฉันจะตื่นขึ้นจากการหลับไหล.....ฉันจะจากดวงจันทร์แลัวกลับคืนสู่โลก

ฉันจะบอกลาเกรย์และกระซิบกับดวงจันทร์ว่าไว้พบกันใหม่

ฉันจะมองหน้าเขาและดวงจันทร์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหลับตาและจมไปกับความรู้สึกที่ลึกล้ำ

ฉันจะหายตัวไปจากดวงจันทร์อันแสนสงบ และไปสู่โลกแห่งความวุ่นวาย

และฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้งในคืนนี้

ฉันจะกลับมายังดวงจันทร์ของฉัน

ฉันจะกลับมาหาความสุขของฉัน

และปราถนาที่ยังอยู่ยังที่แห่งนี้ตลอดไป

Picture by Jeffrey Blake From Pinsterest

B E R L I N ?

พุยพุย