ลูกแท้ๆไล่แม่แท้ๆออกจากบ้านทสาเหตุไม่ชอบพ่อเลี้ยง สามีใหม่ของแม่

  กาลครั้งกนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวหนึ่ง มีลูกชายอาศัยร่วมกับพ่อเลี้ยงสามีใหม่ของแม่   แต่ลูกชายไม่ค่อยถูกชะตากับสามีใหม่ของแม่สักเท่าไร บางทีพ่อเลี้ยงก็ชอบพุดประชดลูกเลี้ยงมาตลอด 

    พออยู่ได้เป็นเดือนต่างคนต่างรู้นิสัยซึ่งกันและกัน  มีอยู่วันหนึ่งพ่อเลี้ยงได้คุยเสียงดังมาก ในขนาดลูกชายกำลังนอนหลับสบาย เพราะกลับจากทำงานมาเหนื่อยๆก็เลยอยากพักผ่อนมัั้งเนอะ 

    ลูกชายทนไม่ไหวก็เลยเอ่ย"ไม่ต้องอยู่บ้านฉันแล้วออกไปทั้งสองคนเลย ไปๆๆๆๆ"แม่แท้ๆได้ยินก็ร้องไห้ เสียงดังมากเกือบหายใจไม่ออก ไม่นึกว่าลูกชายจะทำได้ขนาดนี้ คนข้างบ้านได้ยินก็เลยไปห้าม แต่ไม่ได้การ ยิ่งทะเลาะกันเสียงดังมาก ดังขึ้นเรื่อยๆ ลูกชายก็เลยเอ่ยว่า พ่อแท้ๆเขาสร้างมากับแม่เธอเป็นผู้อาศัยอยากทำเป็นใหญ่เลยนะคะ  เพราะพ่อแท้ๆของชายคนนั้นตายนานละ มีก็เลยเหงาอยากมีสามี ก็เลยแต่งงานกับชายคนนั้น  

   หลายชั่วโมงแม่เห็นเหตุการณ์เริ่มเลวร้าย แม่ก็เลยตัดสินใจ  ออกจากบ้านเพราะลูกไล่ออก ก็เลยอาศัยไปพักบ้านญาติ ชั่วคราว สามีของเขาก็ขนเสื้อผ้าออกจากบ้านทั้งที เหลือแต่ลูกชชายนอนร้องไห้อยู่บ้านเพราะรุ้สึดผิดที่ไล่แม่ออกจากบ้าน 

    นิยายนี้ สอนให้รู้ แม่คือผู้ให้กำเนิดเรานะค่ะ เราควรรักท่านทั้ง ไม่ใช่ไล่ท่านออกจากบ้าน คิดมั้งเนอะท่านเลี้ยงเราเท่าฝาหอยจนโต คิดมั่งเนอะ ฝากไว้ให้คิด 

    แต่งโดย นูนี สาวใต้เด็กนราทิวาส ใจรักการแต่งนิยาย