หวนคืนสู่ใต้หล้า

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 ' ฆ่าพวกมันเลย ฆ่าคนตระเจียงให้หมดสิ้น เผามันเผาพวกมันเลย พวกคนตระเจียงไร้คุณธรรม ต้องฆ่าพวกมันอย่าได้เหลือ  พวกมันไม่ควรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้  '

เสียงคำด่า  คำสาปเเช่งมากมาย ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน  ท่ามกลางเหล่าผู้คนมากมายที่ยังคงด่า เเละสาปเเช่ง  กลับมีผู้คนจำนวนหนึ่ง ที่อยู่ในสภาพถูกทารรุณ ผิวหนังนั้นมีเเต่รอยถูกเฆี่ยนตี รอยที่เกิดการถูกดาบเเละกระบี่เเทง โลหิตเเดงฉานมากมายยังคงไหลออกมากจากรอยเเผลของคนเหล่านั้น  โดยที่บริเวณลำคอของพวกเขา มีเชือกเซียนเส้นใหญ่มัดอยู่อย่างลวมๆ สภาพของพวกเขาดูไม่ได้เลย เเต่ตรงใจกลางของคนเหล่านั้นกลับมี  บุรุษหนุ่มรูปงามอยู่ โดยบุรุษหนุ่มนั้น  สวมเสื้อผ้าสีขาวบริสุทธิ์ ซึ่งสีขาวนั้นยังไม่มีสิ่งใดที่ทำให้มัวม่องได้  บริเวณดวงตาของเขานั้นมีผ้าปิดตาสีขาวปิดอยู่  คนงามผู้นี้ไม่เคยร้องเลยเเม้จะถูกทรมารด้วยวิธีต่างๆนาๆ  เเต่เขากลับให้กำลังใจผู้คนอีกประมาณห้าสิบคนที่ถูกทรมาร 

' พวกท่านอดทนอีกนิดเถอะเรื่องราวเหล่านี้ใกล้จะจบลงเเล้ว '

'คุณชายเจียง 'พวกเราไม่เป็นอะไรมากหรอก   

ทนอีกหน่อยเถอะนะ พวกเราจะได้พักผ่อนกันเเล้ว   (ถึงเเม้การพักผ่อนนั้นจะเป็นหลับไปตลอดการก็ช่าง  )

' จิตใจช่างกล้าเเกร่งนัก ' เสียงทุ้มใหญ่ดังขึ้น 

' ข้านับถือนับนํ้าใจเจ้าเลย  เจียงเจินหลัน ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะการณ์ใดท่านก็ยังยิ้มได้ 'เมื่อสิ้นสุดเสียงนี้       

ผู้คนมากมายที่ปากยังพ่นคำด่า สาปเเช่งออกมา เมื่อได้ยินเสียงนั้นต่างหยุด เเละเเหวกทางให้ เจ้าของเสียงนั้น    ผู้มาใหม่นั้นเป็นเหล่าประมุขของ 5 ตระกูลใหญ่   เมื่อเจียงเจินหลันเห็นเเบบนั้นจึงเขาไม่เอ่ยอะไรออกมาอีก

' สามหาวนัก  ตัวเองกำลังจะตายเเล้ว ยังกล้าที่จะเมินต่อคำพูดของท่าน ประมุขซ่ง ช่างกล้ายิ่งนัก '  

' พวกท่านคิดว่าพวกท่านเป็นใครกันที่กล้ามาสั่งข้าเเต่เดิมทีพวกท่านก็ตามจับ พวกข้ามาตั้งเกือบ 1 ปียังจับพวกข้าไม่ได้เลย  ที่วันท่านจับข้าได้ พวกท่านอย่าลืมละว่าพวกข้าเป็นคนมามอบตัวให้พวกท่าน  ถ้าข้าไม่มอบตัวพวกท่านยังจะเชิดหน้าชูตาได้อีกไหม  '

' บัจอาจนัก  '    (เหล่า 5 ตระกูลรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมากที่ถูกเจียงเจินหลันพูดเเบบนั้นใส่)

' ข้าอยากเห็นจริงๆเจ้าจะปากดีได้อีกกี่นํ้า '

' ฆ่าพวกมันเลยท่านประมุข ฆ่าพวกมันอย่าให้เหลือ ' (เสียงของเหล่าผู้คนที่มามุงดูจุดจบจองคนตระกูลเจียง ดังขึ้นอีกครั้ง)

เมื่อเหล่าประมุขทั้งหลายเห็นเเบบนั้นจะเอ่ยพร้อมกันว่า 

        ' ประหารพวกคนตระกูลเจียงได้  '

เมื่อสิ้นสุดเสียงนั้นเหล่าเชือกเซียนที่มัดคอคนตระกูลเจียงก็ทำงาน เชือกเซียนเหล่านั้นต่าง รัดคอคนในตระกูลเจียงอย่างรุนเเรง   เมื่อเชือกเซียนทำงานก็มีเสียงครํ่าครวญของความเจ็บปวดดังขั้น  เจียงเจินหลันเมื่อได้ยินเสียงครํ่าครวญของเหล่า เด็ก สตรี เเละคนเเก่ของตระกูลเจียง  ก็ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด เเต่ไม่มีนํ้าตาออกมากเเม้เเต่น้อย  เเต่สิ่งที่ออกมานั้นคือโลหิตสีเเดงสด ไหลออกมาจากดวงตาของเขาอย่างล้นเหลือ โลหิตเหล่านั้นทำให้ผ้าปิดตาสีขาวของ เจียงเจินหลัน เปลี่ยนสีไปเป็นสีเเดงจดหมด  ใช้เวลาไม่นานเสียงของความเจ็บปวดนั้นก็หาย  เจียงเจินหลันรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาไม่อยู่เเล้ว พวกเขาจากไปเเล้ว 

 เมื่อเหล่าประมุขเห็นอย่างนั้นจะพูดพร้อมกันต่อว่า

         '  เผาเจียงเจินหลันทั้งเป็นได้ '

เปลวไฟมากมายก็เกิดขึ้นเปลวไฟเหล่าต่างลุกลามสูงขึ้น สูงจนไปถึงบริเวณอกของเจียงเจินหลัน เเม้จะร้อนมากมายเพียงใดเเต่เขาก็ไม่ร้องออกมา  เเต่สิ่งที่เขาทำหันหน้าไปมองเหล่าประมุขทั้งหลายเเล้วเอ่ยด้วยนํ้าเสียงเเผ่วเบาว่า

' พวกเซียนร่วมใจ ผดุงคุณธรรม  ปราบปรามเหล่าอธรรม นำความสุขหวนคืนสู่ยุทธภพ '

พวก เซียน งั้นหรือ ผดุงคุณธรรม งั้นหรือ           พวกท่านเคยทราบหรือไม่ว่าคนกว่าห้าสิบชีวิตที่จบชีวิตลงที่นี้ล้วนเเต่ บริสุทธิ์ปราศจากมลทินทั้งปวง  

เมื่อเอ่ยจบ เจียงเจินหลันก็หลับตาลงเเละได้พักผ่อนไปตลอดกาล   

                    ..............................

นิยายเรื่องนี้เป็นเเนวชายXชาย ใครไม่ชอบก็กดออกนะ

นิยายเรื่องนี้อ้างอิงจากความคิดของไรท์นะถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะ