คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 The white mansion
Chapter 2 The white mansion
เงื่อนงำในคฤหาสน์สีขาว
บ้านคุณนายอึมจี...
"นี่ ยัยยุนอา ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าจับต้องแจกันใบนั้น รู้มั้ยมันแพงกว่าเงินเดือนเธอ100000เท่านะ" คุณนายอึมจีโวยวายแต่เช้า
"ขอโทษค่ะๆ" ยุนอาขอโทษยกใหญ่
"นี่หล่อนเดี๋ยวไปจัดครัวด้วยนะ#@%@%*^@(*)@(_@(" คุณนายอึมจีสั่งคนใช้คนอื่นๆ
"เจ๊นี่ก็บ่นจางงงงงงง" ยุนอาพึมพำเบาๆ
"นี่ ยัยยุนอาเธอนินทาฉันหรอไงย่ะ"
"ป่าวน้าค่ะ หนูป่าวววววว"
"วันนี้สามีฉันจะกลับมาจากลอนดอน ยังไงก็อย่าโดดงานนะ ไม่งั้นฉันตัดเงินเธอกระจายแน่"
"ค่าาาาา" ยุนอาลากเสียงยาว
...
"เห้อ"แจจุงยังคงนั่งถอนหายใจอยู่บนโต๊ะทำงานของเค้า
"พอเถอะ ไหนๆเรื่องมันก็ผ่านมา หลายอาทิตย์แล้ว" ชุนซุพูดขึ้นที่เห็นท่าทีของแจจุง
"ยังไงก็ไม่เข้าใจ....ฆาตรกรมีจุดประสงค์อะไรกันแน่"แจจุงคิดออกมาด้วยความสงสัย
"ไม่ใช่แบบ พวกจ้างฆ่าอะไรแบบนี้หรอ..."ชุนซุพูดขึ้นลอยๆ
"มันก็อาจใช่....."แจจุงนั่งครุ่นคิด
"โห...ดูคฤหาสน์สีขาว นี้ซิ หรูชะมัดเลย" ชุนซูเปิดหนังสือพิมพ์ออก
"ไหนๆ"แจจุงดึงมาดูมั้ง
"ประกาศขายหรอ..."แจจุงอ่านข้อความจากข้างใต้ของภาพ
"คงจะแพงน่าดู" ชุนซูยังคงใจจดใจจ่อกับ คฤหาสน์หลังสีขาว
"พอเถอะ เพ้อเจ้อจริงๆ นักสืบแบบเราแค่อาหารก็ไม่มีจะเลี้ยงลำไส้อยุ่แล้ว"แจจุงเดินออกไป แล้วก็มองลงไปที่หน้าต่าง
"อืม" ชุนซูวางหนังสือพิมพ์ที่โต๊ะ แล้วชุนซูก็เบิกตาโพลงขึ้นทันทีที่เค้าเห็น ถาพนึงโดยบังเอิญ
"แจ...นายมาดูนี้สิ" ชุนซูรีบวิ่งไปหาแจจุงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
"อะไร..."แจจุงมองไปที่หนังสือพิมพ์
"ดาว6แฉก Bloodstar งั้นหรอ"แจจุงมองลงไปที่ คฤหาสน์สีขาวที่มีรอยเลือดขนาดใหญ่ป้ายอยู่บนกำแพง
"ทำไมลายไม่เหมือนเดิมเนี้ย"ชุนซุเอ่ยขึ้น
"หึหึ...ไม่ว่ายังไงฉันต้องจับแกมาให้ได้" แจจุงคิดในใจด้วยความตื่นเต้นที่เค้าจะได้เจออีก
"ยิ้มทำไมคนเดียว...สยอง" ชุนซูตบหน้าแจจุงเบาๆ
"ผู้กองๆๆ" แจจุงโดดไปหาโทรศัพท์แล้วจัดการโทรออกไปทันที
"ฮัลโหล สวัสดีครับ ผมแจจุงครับ คดีใหม่ ดาว6แฉกผมขอสืบได้ไหมครับ" แจจุงพูดรัวๆ
"ได้สิ ไม่มีใครรับงานนี้เลย นายเอาไปแล้วกัน"
"ขอบคุณครับบบ"แจจุงพูดออกมาอย่างดีใจ
"เห้ออ หาเหาแต่เช้า" ชุนซูนั่งมองอย่างเบื่อหน่ายๆ
คฤหาสน์สีขาว...
"โหตำรวจเยอะชะมัด" ชุนซูมองตรงไปข้างหน้า แล้วเค้ารู้สึกว่าขี้เกียจไปเบียดเหลือเกิน
"ขอทางหน่อยครับ...ขอโทษนะครับ"แจจุงเดินเบียดตำรวจแล้วมุ่งตรงไปข้างหน้า พร้อมกับชุนซูที่เดินตามอยุ่ข้างหลัง
"โห" ทั้งสองคนอ้าปากค้างเมื่อเห็นศพผู้หญิง นอนจมอยู่บนกองเลือดที่ใต้กำแพงที่มี ดาว6แฉกเขียนอยู่
"- - ฉันว่า...ไม่ใช่ blooddstar นั้นแน่นอน ดูจากลายแล้วดูมันเบี้ยวๆไม่โปรเล๊ยย" แจจุงเอ่ยขึ้น แล้วมองไปรอบๆ
"ตุ้บ" เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมาจากข้างหลังจนทั้งคู่มองไป ชังมินที่กำลังจะสลบลงไป
"อ้าวนายมาทำไม" แจจุงถามชังมิน
"โอ้ย...จะสลบแล้ว...คือผมมาทำข่าว" ชังมินนั่งทรุดลงไปที่พื้น
"เอากล้องมา" ชุนซูแย้งกล้องชังมินแล้วจัดการถ่ายทุกอย่าง
"อ้าว...เอาไป" ชุนซูยื่นกล้องให้ชังมิน
"ขอบคุณครับ" จากนั้นชังมินรับกล้องแล้ว ก็รีบออกจากที่เกิดเหตุทันที
"เดี่ยวจะทำการ ชันสูตรศพไม่ทราบว่าจะไปไหมค่ะ" หมอชันสูตรศพที่มาทำหน้าที่เคลื่อนย้ายศพมารายงานแจจุงกับชุนซู
"ฉันขอผ่าน" ชุนซูจะเดินหนีแต่แจจุงจับไว้ก่อน
"ไปเถอะน่า" แล้วแจจุงก็ลากชุนซุขึ้นรถไปด้วย
ห้องชันสูตรศพ...
"ให้ตายสิ...ฉันเป็นหมอศัลยกรรมชื่อดังนะ ทำไมฉันต้องมาผ่าศพเนี้ย" แชฮานพูดออกมาอย่างไม่พอใจสุดๆ ในขณะที่เธอกำลังจะผ่าศพที่โดนฆ่าไปเมื่อ1ปีก่อนแล้วโดนหมักไว้ ซึ่งศพโดนหมักไว้ที่กระเป๋าเดินทางสีแดงขนาดใหญ่
"ก็รุ่นพี่เก่งนี้ครับ"ยุนโฮตอบ ก่อนที่เค้าจะมุดลงไปที่ข้างล่างแล้วอ้วกออกมา
"เห้อ" แชฮานหยิบกระเป๋าเดินทางสีแดงขนาดใหญ่ ที่ข้างในมีศพดองอยู่ ซึ่งโดนทิ้งไว้ที่ใต้แม่น้ำฮัน
"อู้บ"ยุนโฮปิดปากอีกที ศพส่งกลิ่นเน่าเหม็นโชยออกไปทั่ว ขนาดหมอที่ทำงานมาแล้ว 30ปียังทนไม่ไหว แต่แชฮานยังคงไม่มีที่ท่าอะไรทั้งสิ้น
"นาย
"อู้บ" ยุนโฮปิดปากแล้วนั่งลงไป
"ตึง" เสียง แชฮานวางศพไว้บนโต๊ะดังขึ้น ศพนั้นมีก้อนเหลวๆแล้วมีก้อนสีดำๆเขียวๆไหลออกมาตลอด
"ส่วนขา" แชฮานยื่นขาไปที่ยุนโฮ เพื่อจัดการทำความสะอาด
"อุ้บ" ยุนโฮยังคงหน้าซีด
"นายออกไปเถอะ ฉันทำคนเดียวได้" แชฮานส่ายหัวไปมา
แล้วยุนโฮก็รีบออกทันที
"นาย
"ใครว่าล่ะ...หมอแชฮานยังอยู่" ยุนโฮนั่งลงไป
"หมอเก่งมากๆ ฉันอยากเป็นแบบเค้า" หนึ่งในนั้นพูดออกมาอย่างชื่นชม
"ไม่มีทางหรอก หมอธรรมดาๆ อย่างพวกเราไม่มีทางตาม เทพอย่างเค้าหรอก" อีกคนเอ่ยขึ้น
แชฮานค่อยๆดึงตัวศพออกมาจากกระเป๋าอย่างละชิ้นๆ
"โดนหั่นอย่างกับหุ่นเลย" แชฮานคิดในใจ มีศพหลายๆส่วนที่เหี่ยวเนื่องจากจุลิทรีย์ที่กัดตัวศพจนเนื้อยุ่ยแล้วก็เหี่ยวมากๆ
"หัวๆ" แชฮานหาส่วนหัวไม่เจอ เธอจึงเอากล้องพิเศษยัดลงไปที่กระเป๋าแล้วก็มองไปที่จอ
"นี้ไง" แชฮานกระชากเอาหัวออกมา
"เห้ยๆๆ สงสัยเจอส่วนหัวแล้ว" หมออีกคนที่อยู่ข้างนอกเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกคนแย่งมุงดูกัน
"อุ้บบบ" เมื่อทุกคนเห็นก็ทำท่าจะอ้วกทันที ต่างคนต่างวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างวุ่นวาย
"ศพเธอไม่สวยเลยนะ" แชฮานยิ้มออกมา แล้ววางไว้บนโต๊ะ
"ครืดดด" เสียงประตูเปิด
"อุ้บบ" แจจุงกับชุนซูปิดปาก แล้วก้มหน้าลง
"ถังขยะอยู่ทางโน้น" แชฮานชี้ไปที่มุมห้อง แล้วทั้งคู่ก็วิ่งไปอ้วกที่มุมห้อง
แชฮานจัดการล้างศพอย่างสะอาดแล้วพ่น สารพิเศษซึ่งจำทำให้ศพกลิ่นจางไป แต่ก็ยังคงส่งกลิ่นเหม็นเน่าอยู่
"โอ้ยยย ท้องไส้ ปั่นป่วนชะมัด" ชุนซุลูบท้องไปมา
"คือพวกเราเอาศพมา ชันสูตร ช่วยดูให้หน่อย" แจจุงรีบตั้งสติขึ้น
"เห้อ" แชฮานเก็บศพเข้าไปที่ตู้
"ไหนล่ะ ศพ...หรือจะให้ผ่าพวกนาย..." แชฮานมองทั้งคู่อย่างไม่พอใจ
"อยู่นี้ๆ" ชุนซูรีบออกไปแล้วลากศพมาให้แชฮาน
แชฮานเดินออกไปนอกประตู
"หายไปไหนหมด" แชฮานมองออกไปข้างนอก แต่พบว่าไม่มีใครอยู่เลยซักคน
"บอกแล้วไงว่าไม่ให้ออกไปไหน โถ้เอ้ยย" แชฮานพูดออกมาอย่างหงุดหงิด
"นายเป็นผู้ช่วยฉัน" แชฮานโยนถุงมือให้ชุนซุ
"ไม่ๆ" ชุนซูส่ายหัวไปมา ด้วยความหวาดกลัว
"แล้วจะทำไง ผู้ช่วยฉันไม่อยู่" แชฮานมองด้วยส่ายตาไม่เป็นมิตรทำให้ทั้งคู่หน้าซีดลงแล้วยอมทำตามแต่โดยดี
แชฮานหยิบมีดมา เธอดึงเสื้อผ้าของศพผู้หญิงออก อย่างไม่ใยดี แล้วค่อยๆ เอามีดกรีดที่อกถึงท้องเป็นรูปตัว Y เพื่อตรวจสอบ อวัยวะภายใน
"ผู้หญิงคนนี้ตายด้วย ยาพิษ" แชฮานตอบสั้นๆ
"ยาพิษ....." แจจุงทวนอีกรอบเพื่อความแน่ใจ
"ผิวหนังผู้หญิงคนนี้เป็นสีชมพูเนื่องจากก่อนตาย เหยื่อคนนี้ได้ขาดออกซิเจน" แชฮานตอบก่อนที่จะควักลำไส้ออกมา
"อุ้บ" ชุนซูเวียนหัวขึ้นมาอีกรอบ
"ส่วนไส้ ของผู้หญิงคนนี้ มีรอยทะลุด้วย" แชฮานเอาไส้กลับไปเหมือนเดิม แล้วก็ควักหัวใจออกมา
"หัวใจรูปร่างใช้ได้" แชฮานพึมพำเบาๆ
"โอ้ยๆ พอเถอะ...ศพนะ ไม่ใช่ของเล่น" ชุนซูหน้าซีดมากๆ เพราะไม่ไหวแล้ว
"พอใจยัง...ฉันต้องไปทำงานต่อแล้ว" แล้วแชฮานก็เดินออกไป
"ตลอดชีวิตมา ฉันไม่เคยเจอหมอ โหดแบบนี้เลย" ชุนซุพูดขึ้น
"ฉันว่าหมอคนนี้แปลกๆนะ" แจจุงพูดขึ้น
"ทำไมล่ะ" ชุนซูตอบแจจุง ในขณะที่เค้ายืนหั่นมะนาวที่อยู่บนตู้
"ศพที่เหม็นเน่าแบบนี้ ขณะที่หมอคนอื่นๆทนไม่ไหว เธอกลับไม่รู้สึกอะไร อีกทั้งคำพูดแต่ละคำที่พูดออกมา ยังแปลกๆ แล้วทำไมเธอไม่ใส่ถุงมือล่ะ" แจจุงมองตามแชฮานจนเธอเดินออกไปสุดทาง
"ให้ตายสิ มะนาวหั่นยากชะมัด" ชุนซูหั่นมะนาวออกมาแล้วเค้าก็จัดการนำมะนาวชะโลมตัว
"ว้ากกก" ชุนซูตกใจแล้ววิ่งหาแจจุง เมื่อเค้าเห็นส่วนหัวกลิ้งออกมาจากตู้มะนาว
"อุ้บ" ชุนซูรีบวิ่งออกไปข้างนอก
"ครืดด" แชฮานเปิดประตูแรงๆอย่างไม่พอใจ เธอรีบคว้าหัวนั้นแล้ว วางไว้บนโต๊ะ
"ออกไปได้ยัง" แชฮานมองแจจุงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
"หัว??" แจจุงชี้ไปแล้วถามด้วยความสงสัย
"ออกไปได้ยัง" แชฮานทวนขึ้นอีกรอบ
แจจุงเดินออกไปจากห้องแต่ในหัวเค้ายังคงเต็มไปด้วยความสงสัย
"ตึงๆๆ" เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นจากห้องชันสูตรออกมาอย่างดังๆ
"ไปเถอะๆๆ ไม่ไหวแล้ว" ชุนซุลากแจจุงออกไปทันที
...
"เสร็จงานซักที" ยุนอาเดินออกมาจากบ้านของคุณนายอึมจี แล้วเธอก็เห็นใครบางคนยืนรอเธออยู่
"อ้าวแจจุง" ยุนอาวิ่งไปหาแจจุงอย่างดีใจ
"ดีๆๆ" แจจุงตอบยุนอาอย่างเขินอาย
"มาทำไรหรอ หรือว่ามีธุระแถวนี้" ยุนอาถามแจจุงอย่างสงสัย
"อ่อ...พอดีมีธุระแถวนี้ แล้วคิดว่า เธอน่าจะเลิกงานแล้วเลยมารับน่ะ" แจจุงตอบ
"ตัวนายเหม็นกลิ่นศพมากๆเลย" ยุนอาพูดขึ้น
"อ่อ...คือเมื่อกี้พึ่งไปชันสูตรศพมาน่ะ ขอโทษนะ" แจจุงพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ" ยุนอาตอบแล้วเธอก็ยิ้ม
"ยุนอา...คือเธอดูข่าวเกี่ยวกับ คฤหาสน์สีขาวยัง" แจจุงถามยุนอา เผื่อเขาจะได้ความเห็นมั้ง เพราะยุนอาเป็นนักปรึกษาที่ดี แล้วยุนอาก็เก่งด้านสืบหาเบาะแสเหมือนกัน
"อืม เห็นแล้วล่ะ" ยุนอาตอบแจจุง
"ฉันคิดว่า bloodstar ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก แต่อาจเป็นหมอแชฮานก็ได้" แจจุงพูดขึ้น
"นายมีหลักฐานหรอ" ยุนอาถามอย่างสงสัย
"ไม่หรอก...แต่มันน่าจะเป็นไปได้" แจจุงลดเสียงลง
"โถ๋...ฉันก็นึกว่านายมีหลักฐานอะไร อย่าไปมั่วๆซั่วๆแบบนั้นสิ หมอแชฮานเป็นหมอชื่อดังหลายด้านนะ"ยุนอาพูดปลอบใจแจจุง
"อืมม" แจจุงตอบยุนอา แล้วยอมเชื่อฟังแต่โดยดี
"เราไปกินข้าวด้วยกันไหม??" แจจุงเชิญชวนยุนอาและหวังว่าเธอจะไปด้วย
"ก่อนไป...น่าจะจัดความเรียบร้อนนะ อิอิ"ยุนอาชี้ไปที่เสื้อของแจจุง
"อ้อ..." แจจุงปัดเสื้อของตัวเอง แต่ถึงทำไงกลิ่นก็ไม่หายซักที
"วันหลังก็ได้"ยุนอาตอบ
"ไปบ้านฉันไหม...เดี๋ยวทำอะไรอร่อยๆให้กิน" แจจุงพยายามจะชวนยุนอาไปทานข้าวด้วยกัน
"จะดีหรอ??" ยุนอาถามแจจุง
"อืมๆ ไปเถอะน้าๆ เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันนานแล้วนิ่"
"อืมก็ได้ ฉันชอบอาหารฝีมือนายมากๆ" ยุนอายิ้มออกมาอย่างดีใจ
"เห้อ ให้ฉันมาเฝ้าศพแบบนี้มันไม่สวยเลยน้า" ชุนซูตะโกนออกไปอย่างดังตอนนี้ชุนซูนั่งอยู่ข้างหน้าห้องดับจิตซึ่งวันนี้เค้าต้องมาเฝ้าศพ เนื่องจากทางคดีสืบสวนอยากจะคอยดูพิสูตรศพต่อไปแล้ว ไม่ค่อยเชื่อถือโรงพยาบาล ซึ่งทางโรงบาลเองก็ไม่ค่อยพอใจที่ไม่วางใจในงานของโรงบาล
"ตึกๆ" เสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้นเรื่อยๆ
"ใครน่ะๆ แจจุงหรอ เห้ยอย่าแกล้งเล่นแบบนี้สิ มันไม่สนุกนะ" ชุนซูพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ
แล้วคนๆคนนั้นคือ หมอแชฮานนั้นเอง
แชฮานเดินเข้าไปในห้องดับจิตโดยไม่สนใจชุนซูเลยแม้แต่น้อย
"นี้ๆๆ" ชุนซูเดินตามเข้าไป เพราะมันดีกว่าอยู่คนเดียว
"รู้ไหม ฉันไม่พอใจ...ทำไมตำรวจต้องมาล้อมโรงบาลด้วย" อยุ่ๆแชฮานก็พูดออกมาอย่าง
ฉุนเฉียว
"จะว่าไงดีล่ะ...ก็ศพคนตายเป็นลูกของมหาเศรษฐีนิเค้าเลยสั่งพิเศษให้เฝ้าศพ" ชุนซูตอบ
"เห้ออ พวกเราไม่เอาศพไปไหนหรอกนา" แชฮานตอบอย่างหงุดหงิด
"เรยอนๆ" แชฮานหาตู้ศพอยู่
"นี้ไง" แล้วแชฮานก็ดึงศพออกมา ศพที่ยังคงสภาพทุกสิ่งไว้อย่างดี เว้นแต่ตามรอยของศพนั้นมีรอยเย็บเต็มไปหมด
"ขนลุกชะมัด" ชุนซูมองอย่างตกใจ
แชฮานนำศพวางไว้บนโต๊ะ แล้วจัดการตรวจสอบอย่างรอบคอบอีกทีนึง
"ทำไมสภาพเป็บแบบนี้ล่ะ" ชุนซูตอบอย่างสั่นๆ
"พ่อแม่ของเด็กคนนี้รับไม่ได้ที่ตายไป พวกเค้าเลยจะเอาเด็กคนนี้ไปวางไว้ที่ตู้แก้วแทนการนำไปฝัง" แชฮานตอบ
"..."ชุนซูยังคงมองอย่าง งุนงงอยุ่ดี
"แล้วทำไมรอยเย็บเยอะแบบนั้นล่ะ" ชุนซูยังคงถามต่อไม่เลิก
"นายนี้พูดมากชะมัด...ตอนแรกศพโดนระเบิดไม่มีส่วนที่เป็นชิ้นดี"
"..."
"ฉันเลยเอาศพที่ไม่มีญาติเอามาต่อตามรูป" แชฮานตอบอย่างง่ายๆ
"ยึย" ชุนซูเริ่มขนลุกขึ้นมาทันที
"หึหึ ล้อนเล่นน่ะ..." แชฮานตอบออกมา ก่อนที่เธอจะนำศพไปใส่ไว้ในตู้เหมือนเดิม
...
"เดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อนนะ"แจจุงรีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำ ส่วนยุนอาก็นั่งรอที่โซฟา
"ว้าวรูปนี้ยังอยู่หรอเนี้ย" ยุนอาเดินไปหารูปของตัวเองกับแจจุงซึ่งถ่ายตอนม.ปลายตอนงานกิฬาสี
"..." ยุนอามองไปรอบๆ
"โรคบ้าความสะอาดยังอยู่หรอเนี้ย"ยุนอาเดินไปรอบๆ บ้าน
20นาทีต่อมา...
"แฟ้มอะไรเต็มไปหมดเลย" ยุนอาจัดการเก็บแฟ้มที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ
"bloodstar"ยุนอาอ่านที่ไฟล์ ก่อนที่จะเปิดออกมาดู
"ยุนอาๆ" แจจุงเรียกยุนอาจากห้องน้ำ จนยุนอาสะดุ้งตกใจ
"อ่า...อะไรหรอ" ยุนอาตอบแจจุง
"ฉันลืมเอาผ้าเช็ดตัวมา ช่วยหยิบให้หน่อย" แจจุงตะโกนออกไป
"ได้ๆๆ" ยุนอาเปิดที่ตะกร้าที่อยู่ๆข้างๆเตียง ยุนอาจำได้ว่าแจจุงชอบใส่ผ้าขนหนูไว้ที่ตะกร้าข้างเตียง
"นี้ๆ" ยุนอายื่นให้แจจุงแล้วแจจุงก็รับไป
"ฉันไปรอที่โซฟานะ" ยุนอาพูดก่อนที่จะเดินออกไปนั่งบนโซฟาที่ห้องรับแขก
"ขอโทษนะ กลิ่นหายยากมากๆ" แจจุงเดินออกมา พร้อมกับเช็ดผมของเขาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวเพียงท่อนล่างทำให้เห็นหุ่นล่ำๆของแจจุง จนยุนอาหน้าแดง
"ต้องเอามะนาวล้างน่ะ" ยุนอาพูดแล้วหันไปทางอื่นเพราะอาย
"อ่ออืม พอดีที่บ้านมีสบู่กลิ่นมะนาวน่ะ ขัดจนไม่มีกลิ่นเลย" แจจุงพูดทำท่าเหมือนเด็กๆแล้วดมแขนตัวเอง
"เดี๋ยวรอแป๊บน้า จะรีบทำเดี๋ยวนี้" แล้วแจจุงก็จัดการเข้าครัวแล้วเตรียมทำอาหาร
"ฉันอยากดื่มไวน์จัง" ยุนอาพูดขึ้น.ในขณะที่เธอเดินเข้ามาห้องครัวหวังว่าจะช่วยได้
"ฉันซื้อมาแล้ว"แจจุงพูดขึ้น
"อิอิ" ยุนอายิ้มก่อนที่จะเดินไปนั่งบนเก้าอี้
"นึกถึงสมัยก่อนชะมัดที่นายชอบทำอาหารให้น่ะ"ยุนอาพูดขึ้น
"อืม...ตอนนี้ฉันเก่งกว่าแต่ก่อนแล้วนะ" แจจุงพูดอย่างมั่นใจ
"ว้าววว ฉันจะรอกินนะ" ยุนอาวางช้อน ซ่อมวางไว้บนโต๊ะ พร้อมกับเครื่องปรุงต่างๆ
"แต้นๆ ซุปเห็ด กับสเต็กราดซอสพริกไทยดำ" แจจุงวางไว้บนโต๊ะ
"ว้าวๆๆ" ยุนอาร้องดีใจ อาหารชั่งดูน่ากินเหลือเกิน เชฟมือหนึ่งคงต้องชิดซ้ายไป..."
"ยอดมากๆเลย ว้าวๆๆ สุดยอด" ยุนอาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วถ่ายรูปเก็บไว้"
"แฮะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก" แจจุงพูดออกมาอย่างเขินอาย
"คนไหนน้า ที่จะมาเป็นภรรยาของนาย น่าอิจฉาชะมัดเลย^^" ยุนอาหยิบมีดขึ้นมาแล้วจัดการใส่เข้าปาก
"อ่า... แฮะๆ" แจจุงมองไปที่ยุนอาอย่างเขินอายก่อนที่จะตักมากินคำนึงเช่นกัน (ในขณะที่แจจุงกำลังมีความสุข แต่นายชุนซูก็กำลังทุกข์จะเป็นจะตายอยู่ที่โรงพยาบาล 555)
...
"หมอครับ"ยุนโฮ(ผู้ช่วยหมอแชฮาน)เปิดประตูเข้ามาแล้วเค้าก็ชะงักเมื่อเห็น ชุนซูกำลังนอนสลบอยู่
"คือ..."ยุนโฮมองไปอย่างสงสัย
"อ่อ...เมื่อกี้ฉันบดหนอนที่ออกมาจากศพ (เป็นการตรวจสอบดูว่าศพตายนานเท่าไหร่) แล้วก็น็อคไปเลย" แชฮานตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"อ่อ..."
"ฉันไปล่ะ นายทำหน้าที่ต่อ" จากนั้นแชฮานก็เดินออกไป
"คุณครับๆๆ" ยุนโฮเดินไปปลุกชุนซู
"อ่า ว้าก" ชุนซุร้องออกมาอย่างตกใจทำให้ยุนโฮก็สะดุ้งไปด้วย
...
"มันอยู่ไหนน้า" หมอชันซองพยายามหาอะไรบางอย่าง
เยลิมนั่งมองอย่างงุนงงซักพักก่อนที่เธอจะ สะกิดไหล่หมอชันซอง
"อ่อ...ผมหากุญแจน่ะ แต่หาไม่เจอเลย" หมอชันซองตอบ
เยลิมยิ้มขึ้นก่อนที่เธอจะหลับตาแล้วแตะไปที่โต๊ะเบาๆ จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่ใต้เตียง
"เอ๋...ทำไมหรอ"
เยลิมยังคงชี้ไปที่ใต้เตียง จนชันซองก็ลองไปดู
"อ๊ะนี่ไง"ชันซองหยิบกุญแจออกมา
"รู้ได้ไงเนี้ย" ชันซองลูบหัวที่เยลิมเบาๆ
" ^^ "
"อืมๆ เดี่ยวมานะ" แล้วชันซองก็เดินออกจากห้อง เหลือแต่เยลิมคนเดียว
"ครืด" มีใครบางคนเข้ามาในห้อง
"หึ" แชฮานเดินเข้ามาในห้องของเยลิม เยลิมทำหน้าตื่นตระหนกตกใจ แล้วเธอก็เขยิบห่างออกจากหมอแชฮาน ด้วยเก้าอี้ลาก
"หวัดดีแม่สาวน้อย" แชฮานเดินมาทักทายก่อนจะเดินเข้าใกล้
"อ่าๆอือๆ" เยลิมพยายามพูดออกไปแต่ก็ไม่ได้ผล
"ตาเธอนี้สวยชะมัด น่าเก็บไว้นะ" แชฮานมองไปที่ตาของเยลิม แล้วยิ้มที่มุมปาก
"มาทำไรครับ" ชันซองพูดอย่างไม่พอใจจากนั้นก็ผลักแชฮานออกไปให้ห่างจากเยลิม
"ฉันยังไม่ทำไรนะ หึหึ"
"คนไข้ผมกลัวแล้ว...อีกอย่างคุณไม่ได้อยู่แผนกนี้นะครับ"
"หึหึ" แชฮานเดินออกไป
"เป็นไรหรือเปล่า" ชันซองเช็ดเหงื่อที่ไหลพรากออกมาให้เยลิม
"ผมก็ไม่รู้นะว่า...ทำไมคุณถึงกลัวน่ะ"ชันซองพูดขึ้นแล้วมองท่าทีของเยลิมที่ตกใจสุดๆ
"พอแล้วล่ะ กลับไปเถอะ" ยุนอาพยายามให้แจจุงกลับเข้าไปในบ้านเพราะข้างนอกหนาวพอสมควร
"ก็บอกแล้วไงว่าจะพาไปส่งที่บ้าน"
"ไม่หรอกๆ กลับเข้าไปนะ...ไม่งั้นวันหลังไม่มาทานข้าวแล้ว" ยุนอาพูดขู่ทำให้แจจุงหยุดพูด
"ก็ได้ๆ" แจจุงยอมหันหลังกลับโดยดี จากนั้นยุนอาก็ขึ้นแท็กซี่กลับบ้านไป
"ตู้ดๆๆ" เสียงมือถือของชุนซูดังขึ้นแล้วเค้าก็รับทันที
"ฮัลโหล นายทำไม...ต้องปล่อยให้ฉันให้เฝ้าคนเดียวในน่ากลัวรู้ไหม" ชุนซูบ่นออกมาเป็นชุดจนแจจุงฟังไม่ทัน
"เออน่าๆๆ นายช่วยมาคฤหาสน์สีขาวหน่อย"
"จะบ้าหรอ ไม่ๆๆ ตอนนี้กี่โมงรู้ไหม" ชุนซุเถียงขึ้นทันที
"เที่ยงคืน 20นาที" แจจุงตอบ
"เห้ยๆ กวนแระๆ" ชุนซูตอบอย่างไม่พอใจ
"ฉันยังมีเรื่องคาใจน่ะ ฉันว่ายังไงคนร้ายต้องกลับมาดูสถานที่แน่นอน"
"เออ...นั้นที่เหลือฝากด้วย บายๆ" แล้วชุนซูก็วางสายไป
"อ่าวว...ไปคนเดียวก็ได้หว่ะ" แจจุงพึมพำก่อนที่เค้าจะปิดมือถือ แล้วออกเดินทางไปบ้านคฤหาสน์สีขาว
คฤหาสน์สีขาว...
แจจุงเดินเข้าไปตรงกำแพงที่เกิดเหตุ ซึ่งผู้หญิงเศรษฐีโดนฆ่าโดยการ ถูกวางยาพิษอย่างที่แชฮานพูดเอาไว้ แจจุงมองไปที่กำแพงที่มีรูปดาว6แฉกอยู่
"เหวอออ" เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นจากที่ไม่ใกล้และไม่ไกลจากแถวนี้ แจจุงจึงรีบวิ่งไปที่ๆ เกิดเหตุ
"..." สิ่งที่แจจุงเห็น กลับทำให้เค้าชะงักไป นั้นคือผู้ชายกำลังนอนทรมานอยู่ แล้วข้างๆกำแพงมีรอยเลือด ดาว6แฉก ที่สวยงามและอักขระชัดเจน แล้วยังมีข้อความอยู่ข้างล่าง
"ใครบังอาจมาลอกเลียนแบบ ก็สมควรตาย..."
"คุณๆๆ" แจจุงพยายามปลุกผู้ชายที่นอนดิ้น
"ไม่ต้องห่วงนา มันยังไม่ตายหรอก เรื่องอะไรจะปล่อยให้ตายก่อน มันยังไม่คุ้ม" เสียงทุ้มๆ ดังมาจากที่ใดที่นึง
"แก...blood star ใช่ไหม" แจจุงตะโกนออกไป โดยไม่รู้ว่าเสียงมาจากไหน
"หึหึหึ..." แล้วเสียงก็หายไปในที่สุด
"โถ่เอ้ย..." แจจุงรีบโทรไปที่เบอร์ฉุกเฉิน
ผ่านไปไม่กี่นาทีรถก็มารับร่างไป
"เฮ้ๆ" ชุนซูก็เดินเข้ามาด้วย
"นายไปไหนมา" แจจุงถามชุนซุอย่างไม่พอใจ
"ใครว่าอยากมา เบื้องบนสั่งต่างหาก"
ห้องชันสูตร...
"โชคดีที่ไอหมอนรกนั้นไม่มา" ชุนซุแอบคิดในใจเมื่อไม่เห็นแชฮาน
"*DOT ครับ" ยุนโฮพูดขึ้น [dead on table]
"เราจะเริ่มผ่าเลยนะครับ" แล้วยุนโฮก็หยิบมีดพร้อมกับผู้ช่วยอีก 3คนแล้วผ่าเป็นรูปตัว Y
ยุนโฮหน้าเริ่มซีดแล้วไหนที่สุดเค้าก็ทรุดตัวนั่งลงไป
"หมอครับเป็นไรหรือเปล่า" แจจุงช่วยพยุงตัวยุนโฮไว้
"ไม่ครับๆ ไปเรียกคนอื่นมาแทนที" ยุนโฮเอ่ยขึ้น
"แต่หมอครับ ท่านอื่นเค้าติดการผ่าตัดหมดเลย" อีกคนทักขึ้นมา
"นั้นไปเรียกหมอแชฮานมาที"
"ไม่ๆ อย่า...ดีกว่า" ชุนซูรีบห้าม
"เห้อ...ช่วยไม่ได้"ผู้ช่วยทักขึ้นมาอีกทีแล้วตัดสินใจโทรไปหา
"ปึง" แชฮานเปิดประตูเข้ามา
"หมอพวกนี้ปัญญาอ่อนทั้งนั้น พวกแกไม่อยากเลื่อนขั้นหรือไง อีกอย่างฉันไม่ใช่แผนกนี้นะ" แชฮานบ่นออกมาเป็นชุด
"ยุนโฮ...นายออกไปได้แล้ว" แชฮานสั่งยุนโฮอย่างไม่พอใจ
"ผ่าแล้วนะ" แชฮานสวมถุงมือแล้วก่อนจะผ่าเค้าก็หันมามองแจจุง
"ฉันใส่ถุงมือแล้วนะ หึหึ" แชฮานพูดกับแจจุงอย่างเป็นนัยๆ
"ก็อย่างว่าตายเพราะยาพิษ รู้สึกว่าเป็นอันเดียวกับ ผู้หญิงเมื่อเช้า" แชฮานตอบ
"จากร่องรอยไม่มีรอยทำร้ายเลยแม้แต่นิด..."แจจุงเสริมขึ้นมา
"นั้นแสดงว่า...ยอมดื่มเอง...หรือไม่ก็โดนขู่เข็ญ ไม่ซิถ้าเกิดการขู่ ศพต้องอยู่ให้สภาวะดึงเครียดมันจะแสดงออกจากกล้ามเนื้อภายใน" แจจุงเริ่มคิดถึงเหตุการณ์
"อี๋...แหวะ เครื่องในไม่สวยแลย" แชฮานพูดออมา
"ยุนโฮ นายมาเย็บคืน" แชฮานตะโกนออกไป ยุนโฮ จึงเดินเข้ามา
"นายมันรุ่นเดียวกับฉัน...อย่าทำให้รุ่นเราต้องขายหน้าเพราะนายสิ" แชฮานพูดขึ้น
"ครับ"ยุนโฮตอบ
วันรุ่งขึ้นที่เกิดเหตุ...
"ยังไงก็ไม่มีแม้แต่ร่องรอย" แจจุงพยายามหาร่องรอย พร้อมกับตำรวจอีก30กว่านาย
"หึ...นายเลิกงานนี้ดีกว่ามั้ง" ยูชอนเดินมาเยาะเย้ย
"ว่าไงนะ" แจจุงตอบยูชอน
"ทำงานพลาดไปตั้ง2ครั้ง แล้วยังมีหน้ามาทำอีก"
"นายอยากโดนต่อยหรือไง"แจจุงลุกขึ้นมาอย่างไม่พอใจ
"พอเถอะๆ คนอื่นมองอยู่"ชุนซูรีบมาห้ามศึก
"มาพนันไหมว่าใครจับ bloodstar ได้ก่อน" แจจุงพูดขึ้นมา
"ฮ่าๆ ได้เลยพวก ใครจับไม่ได้ ลาออกแล้วอย่ามาเกี่ยวข้อง" ยูชอนเสริม
"ได้" แจจุงตอบอย่างมั่นใจ
"เอ่อ...เอาเป็นว่าเราไม่เกี่ยว" ชุนซูเดินออกไป
"นั้นอะไรเนี้ยๆ เฮ้ แจจุงมาดูหน่อยๆๆ" ชุนซูชี้ไปที่กองใบไม้ที่ทับถมกันอยู่ แล้วในนั้นมีอะไรบางอย่าง
"นี้มัน..."
"มีดสั้นนิ่" ชุนซูตอบ
"มีรูปดาว6แฉก" แจจุงมองไปที่มีดสั้นนั้น แล้วไม่มีรอยอะไรทั้งสิ้นเช่นกัน
"บ้าเอ้ย...รอบคอบชะมัดขนาดอาวุธที่ตัวเองใช้ยังไม่มีรอยอะไรเลย" แจจุงพูดออกมาอย่างผิดหวัง
"เป็นพวกเนี้ยบแน่เลยๆ แบบนายอ่ะ"ชุนซูพูดเล่นๆ
"ไม่หรอก ถ้าเราเป็นฆาตรกรถึงเนี้ยบขนาดไหนก็ทำแบบนี้ไม่ได้หรอก"แจจุงตอบ
"เอ่อออ"ชังมินพูดออกมา ทำให้ทั้งคู่หันไปมอง
"มาถ่ายรูปหรอ"ชุนซูตอบ
"ครับ...แต่...มีคนฝากให้มาครับ" แล้วชังมินก็ยื่นจดหมายไปให้แจจุง
"คืนนี้ฉันจะมาเอาอาวุธฉันคืน... bloodstar"
"bloodstar หรอ" ชุนซูมองไปที่ข้อความ
"ฉันต้องจับแกให้ได้" แจจุงพูดอย่างมั่นใจ
"ขอมีดสั้น" แจจุงแย่งออกมาจากมือชุนซูแล้วเก็บไว้ที่กระเป๋า
"มาดูหน่อยว่าแกจะมาเอาอย่างไง" แจจุงคิดในใจ
"แล้วใครเอามาให้นาย"ชุนซูถามชังมิน
"มันวางไว้บนโต๊ะผมครับ แล้วคนข้างๆโต๊ะผมบอกว่า เมื่อเช้ามีผู้ชายเดินมาแล้วฝากบอกว่าให้เอาไปให้นักสืบแจจุงครับ"
คืนนั้น...ระหว่างมาเฝ้าคฤหาสน์
"ฝั่ง1เรียบร้อย"
"ครับเรียบร้อย"
"ฝั่ง2-3ล่ะ"
"เรียบร้อยครับ" เสียตอบของคนมาเฝ้าคฤหาสน์
"ตึกหน้า"
"เรียบร้อยครับผม"
"ฝั่ง6"
"นายปล่อยฉันอยู่คนเดียวอีกแล้วนะ"
"นายชุนซูใช่ไหม"
"เอออออ"
"ใครก็ได้ไปอยู่ฝั่ง6หน่อย"
"คนไม่พอครับ"
"อ้าวปล่อยช่องว่างอีก"
"อ้ากกกกกก" อยู่ๆเสียงชุนซูร้องออกมาแล้วหายไปเลย
"เห้ยๆนายๆ"
"อืมมัน...มา...แล้ว"
"เห้ย นายเป็นไรไหม" มีคนพยายามวอหาชุนซู
".................... ซ่า....." เสียงสัญญาณหายไป
"โถ่เอ่ย"
พรึบ ไฟดับทั่วคฤหาสน์สีขาว
"มาแล้วสินะ" แจจุงพูดขึ้นแล้วกำมีดสั้นไว้
"ฉันไม่อยากทำร้ายนาย...ส่งมาซะดีๆ" เสียงทุ้มๆดังออกมา แจจุงพอจับจุดได้ว่ามาจากข้างหน้าเค้า ถัดไป 200เมตร
"นายเก่งนิ่...ฉันหลอกเอาตำรวจ600นายมา นายยังเข้ามาได้"
"..." แจจุงเงียบไป
"ฮ่าๆ เพื่อนปัญญาอ่อนนายทำพลาดไปเอง" Bloodstarพูด
"แกไม่ได้ฆ่าเพื่อนฉันใช่ไหม" แจจุงถาม
"ฮ่าๆ ไม่หรอก ฉันไม่มีอาวุธถ้าไม่มี ฉันฆ่าไม่ลง" Bloodstarเล่นลิ้น
"ตลอดเวลา...นายใช้มีดงั้นหรอ" แจจุงถาม
"ฮ่าๆ ก็แล้วแต่ว่าอยากฆ่าแบบไหน" เสียงเริ่มเยือกเย็นอย่างมีเลศนัย
"นายฆ่าทิฟฟานี่ใช่ไหม"
"ก็รู้ๆกันอยู่"
"นาย..." อยุ่ๆอะไรบางอย่างฟาดหัวแจจุง แจจุงจึงสลบลงไป
ร่างนั้นเดินเข้ามาหาแจจุงแล้วหยิบมีดออกไปอย่างง่ายดาย
"หนอย"แจจุงยังไม่หมดสติลงไปทันที เค้าจับขาไว้
"นอนหลับสบายนะ" ร่างปริศนานั้นหยิบอะไรบางอย่างแล้วจับป้ายริมฝีปากแจจุง จนแจจุงรู้สึกมึนหัวมากๆ แล้วไหนที่สุดตาเค้าก็ปิดลง...
"อือ..."แจจุงค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วเค้าพบว่าเค้าอยู่โรงพยาบาล
"รุ้สึกตัวยัง"ยุนโฮเดินมาเช็คแจจุง
"ที่นี่..." แจจุงมองไปรอบๆ
"พวกเราพบคุณนอนอยุ่ครับดูเหมือนโดนยาสลบ"ยุนโฮตอบ
"แล้วเพื่อนผม"
"อ่อ...โดนฟาดหัวแบบคุณเช่นกันครับ แต่ยังคงนอนอยู่ไม่ฟื้นเลย"
"กรึบ" กระดาษอะไรบางอย่างร่วงลงมาจากกระเป๋ากางเกงแจจุง
ฉันมีอะไรให้นายเล่นลับสมองๆสนุกๆ มาที่คฤหาสน์ เพื่อนนายยังไม่ไม่ฟื้นละซิ ไม่แปลกหรอก ตอนนี้เพื่อนนายโดนยาพิษของฉัน แน่นอน มันพิเศษ ฉันจะเอาเซรุ่มให้ แต่มีข้อแม้ว่า นายจะต้องเล่นเกมไขปริศนาของฉันให้ได้ ถ้านายทำได้ ฉันจะเอาเซรุ่มให้นาย แต่ถ้าแพ้ ง่ายๆ เพื่อนนายตาย แล้วก็อย่ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของฉันอีก ไม่งั้นคนที่นายรักอาจจะตายหมดภายใน9ชั่วโมงก็เป็นได้... -bloodstar-
"โถ่เอ้ย"แจจุงรีบลุกออกจากเตียง
"คุณยังไม่หายดีนะ"ยุนโฮพยายามห้าม
"เพื่อนผมกำลังตายนะ ผมมีเวลา9ชั่วโมง" จากนั้นแจจุงก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไป
"อย่าเอาชีวิตคนมาเล่นแบบนี้นะ" แจจุงตะโกนตลอดทางหวังให้bloodstar ได้ยิน
คฤหาสน์สีขาว...
"นายออกมานะ"แจจุงตะโกนออกไป
"ไอปอดแหกออกมาดีหว่ะ"แจจุงรีบวิ่งไปเปิดประตูของคฤหาสน์
8.39...นาฬิกา
30นาทีต่อมา.....
"นายออกมานะ"แจจุงพยายามตะโกนออกไปเหมือนคนบ้า แต่ก็ไม่พบอะไรเลยทั้งสิ้น
"ใจเย็นก่อน" ตัวหนังสือสีแดงเหมือนรอยเลือดปรากฏที่กระจกหน้าต่างบานใหญ่
"แก" แจจุงพูดขึ้น
"นายรู้มั้ยว่าบ้านหลังนี้ใหญ่เท่าไหร่..."
"ไม่รู้" แจจุงตอบเสียงอารมณ์เสีย
"เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า เซรุ่มอยู่ในบ้านหลังนี้แล้วนะ ว่าแต่บ้านใหญ่ขนาดนี้ แต่ถ้าช้า...มันอาจจะไม่เหลือซักหยด เพราะฉันใส่ไว้ในขวดทรงนาฬิกาทราย แล้วถ้านายเก้าพลาดมันก็หกลงน้ำ..." จากนั้นเสียงของBloodstarก็หายไป เกมส์ที่แจจุงเล่นอยู่ตอนนี้ คือเกมส์คำใบ้ปริศนา...
"นี่ อะไรน่ะ แค่นี้งั้นหรอ" แจจุงเริ่มหน้าซีด เพราะบ้านหลังนี้มันใหญ่มากมายเหลือเกิน
"น้ำ ใช่ ที่ที่มีน้ำ มันมีที่ไหนบ้างนะ" แจจุงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำชั้นล่างสุด แล้วเค้าก็ค้นทุกที่ในห้องน้ำอย่างร้อนรน
"โถ่ ไม่มี" แจจุงวิ่งพ่านเพื่อหาสถานที่ที่มีน้ำ จนเวลาผ่านไปเกือบ3ชั่วโมงแล้ว...
"ใช้สมองอีกหน่อยแจจุง นายมาถูกทางแล้ว" จู่ๆข้อความก็ปรากฏขึ้น
"..." แจจุงหยุดชะงักลง แล้วค่อยๆคิด
"bloodstarให้โจทย์เรามาสั้นมาก แสดงว่าทุกคำพูดต้องเป็นกุญแจแน่นอน เริ่มจากคำแรก บ้านหลังใหญ่" แจจุงกำลังคิดอะไรที่สื่อถึงความใหญ่ บ้านหลังใหญ่
23.39...นาฬิกา
"บ้านหลังใหญ่ น้ำ บ้านหลังใหญ่ น้ำ...ใหญ่ ใช่ สระว่ายน้ำ ไม่ก็สระน้ำ" แจจุงรีบวิ่งไปยังสระน้ำพุหน้าบ้านเพื่อหาเซรุ่ม
0.09...นาฬิกา
"โถ่เว้ย" แจจุงรีบวิ่งหาอีก เค้าตรงไปยังสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ แล้วกวาดสายตามองหาขวดรูปนาฬิกาทราย
"ไม่มีอีกหรอ มันจะไปอยุ่ที่ไหนนะ หรือเราจะเริ่มใหม่ หาทั้งบ้าน แต่ว่า เหลือเวลาอีกไม่กี่ ช.ม แล้ว" แจจุงนั่งเครียด
1.39...นาฬิกา
"สระว่ายน้ำ สระน้ำพุ บึงบัว ห้องซาวน่า ก็มีสระว่ายน้ำ" แจจุงกำลังคิดหนัก
2.00...นาฬิกา
"น้ำใหญ่ หยด เก้า พลาด หก" แจจุงพยายามไขปริศนา
"เมื่อกี้นี้..." แจจุงนึกถึงทางขึ้นไปยังชั้น3ของบ้านแล้วมันมีเขียนว่า สระว่ายน้ำกำลังปรับปรุง
"ลองดูวะ เหลือเวลาไม่มากแล้ว" แจจุงรีบวิ่งขึ้นไปยังชั้น3
"ทางชั้น3ของบ้านมีการปรับปรุงซ่อมแซมเนื่องจากมีน้ำหยดซึม" ฉันมาถูกแล้วล่ะ แจจุงรีบวิ่งขึ้นไปอย่างเร็วพร้อมมองนาฬิกาข้อมือของเค้า
"ตี2ครึ่ง" แจจุงรีบวิ่งขึ้นจนถึงชั้น3
"ให้ตายเถอะ" แจจุงร้องอย่างเสียอารมณ์เพราะประตูล๊อค
"แกจะเอาไงกับฉัน" แจจุงตะโกนขึ้น
"9
"เยส..." แจจุงรีบจัดแจงไขกุญแจ
"สระว่ายน้ำนี่...นั้น ยา" แจจุงมองไปที่ขวดยาที่แขวนไว้ตรงกลางสระจากเชือกที่สูงลิบตาจากข้างบน
"เก่งนะ มาถึงแล้ว แต่เวลาเนี้ยมันจะช้าเกินไปหน่อยนะ ไม่เห็นหรอ ยาจะหมดขวดแล้ว..." เสียงทุ้มๆลึกลับดังขึ้นอีกครั้ง
"ฉันมาถึงแล้วเอาลงมาให้ฉันสิ" แจจุงพูดขึ้น
"โอ่ ใครบอกนายกันว่าฉันจะเอาให้ แค่มาแสดงความยินดีบวกกับเสียใจในคราวเดียวกันที่เวลาคงเหลือไม่กี่นาที แล้วเพื่อนโง่ของนาย ฮ่าๆๆๆ" จากนั้นเสียงก็หายไป
"ฉันจะช่วยนายให้ได้" จากนั้นแจจุงก็วิ่งไปหยิบไม้เพื่อเขี่ยให้ยามาถึงมือ แต่ราวกับว่ายาก็ยิ่งหยดเร็วขึ้นเท่าตัว
"ไอชุนซูแกอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะเว้ยยยยย" แจจุงรีบพยายามคิด
"เชือก จากน้ำในสระ ห่างกันพอสมควรถ้าฉันจะเสี่ยงตัดเชือกแล้วลงไปรับล่ะ...แต่ถ้าพลาด ฉันคงไม่ให้อภัยตัวฉันและBloodstarไปตลอดชีวิต" จากนั้นแจจุงก็รวบรวมสมาธิแล้วมีดสั้นในกระเป๋าขึ้นมา
"ถ้าใช้มีดฉันต้องลงไปไม่ทันแรงโน้มถ่วงแน่ๆ เพราะฉันต้องใชเวลาตัดให้ขาด..."
"หรือว่า..." ทันใดนั้นความคิดก็แล้นมาในหัวของแจจุง แจจุงตัดสินใจใช้มีดสั้นนั้นตัดเชือกให้พอขาดแล้วโดดลงไปในน้ำ แล้วรีบเอามือลองเซรุ่มไว้เพื่อมันจะหมดก่อนหล่นลงมา
4.37...นาฬิกา
"แกกะเวลาไว้พอดีเลยอย่างงั้นหรอ9ชั่วโมงแบบที่แกไม่ต้องทำอะไร แกกะมันไว้สำหรับความคิดของฉันพอดีอย่างงั้นเลยหรอกหรอ" แจจุงคิดในใจ
4.38...นาฬิกา
"10 9 8 7 6 5 4 3 2 1..." ทันทีที่ครบ9ชั่วโมง เชือกก็ขาดลงและแจจุงก็รับมันไว้ได้ แต่ดูเหมือนว่ามันไหลออกจนหมด โชคดีที่แจจุงรอบคอบลองใส่อุ้งมือของเค้าไว้บ้างแล้วและก่อนที่มันจะหกหมด เค้าได้เทใส่ขวดเดิมเพียงแต่พริกตัวขวดให้รอยรั่วอยู่ข้างบน...^^
กลับมาทางชุนซู...
"ชุนซู ฉันกลับมาแล้ว" แจจุงรีบเดินมาหาชุนซูที่หมดสติ
"อ่าว แจจุงมาแล้วหรอ เรารอนายจนจะหมดหวังแล้วนะ" ยุนอาเดินออกมาจากในครัวพร้อมผ้าเช็ดตัวกับน้ำอุ่น
"ยุนอา"
"ฉันได้ข่าวว่าชุนซูโดนวางยาน่ะเลยรีบมาเลย" ยุนอาพูดพร้อมเช็ดตัวให้ชุนซู
"อืม ชุนซู กินลงไปนะเว้ย" จากนั้นแจจุงก็เทยาลงปากชุนซูไป
"หวังว่ามันคงจะไม่หลอกเราหรอกนะ" แจจุงภาวนา
"ไม่หรอกน้า มันน่าจะมีจรรยาบรรณนะแจจุง" ยุนอาพูดขึ้นเพื่อปลอบใจ
"จรรยาบรรณอะไรฆ่าคนเป็นของเล่น" แจจุงพูดอย่างใจไม่ดี
"เอาน่า ชุนซูพระเจ้าคุ้มครอง"
"ว่าแต่...เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ" แจจุงถาม
"มาตั้งแต่รู้ว่าชุนซูโดนวางยาแล้วนายโดนตีหัวน่ะ มีคนโทรบอกฉันให้มาดูแลชุนซูหน่อย ฉันก็นั่งรอนายประมาน6-7ช.มได้" ยุนอาพูด
"ขอบใจมากนะ" แจจุงหันมายิ้มให้ยุนอา
"ไม่เป็นไร ชุนซูก็เพื่อนฉัน" ยุนอายิ้ม
"โอ้ย ปวดคอชะมัด" ชุนซูค่อยๆลุกขึ้นแล้วกุมต้นคอ
"ไอเพื่อนเวรชุนซู" แจจุงพูดขึ้นอย่างดังก่อนจะสวมกอดชุนซู
"เอ้ย มากอดทำไมว่ะ ไม่ใช่เกย์ ว่าแต่กอดยุนอาได้มั้ย" ชุนซูพูดแกล้งแจจุงแล้วทำท่าจะกอด
"หนอยน่าจะปล่อยให้ตายยยยยยย" แจจุงผลักหัวชุนซู
"โอ้ย...ฉัน" จากนั้นชุนซูก็สลบไป
"เอ้ย ชุนซู ผลักเบาๆเองอะ นาย เอ้ย อย่าเพิ่งเป็นไรไปนะเว้ย" แจจุงร้องตกใจ
"แบร่!!!" ชุนซูรีบลุกขึ้นมาพร้อมแลบลิ้นหลอกแจจุง
"โห่ ไอเลวววววว" จากนั้นแจจุงก็ไล่ตีชุนซูรอบห้องคนไข้
"ฮ่าๆ" ยุนอาหัวเราะ
วันรุ่งขึ้น...
"การสืบสวนครั้งนี้พลาดอีกแล้วหรออออ" ยูชอนพูดแหย่แจจุง
"..." แจจุงเงียบ
"ว่า ทำพลาดบ่อยๆอย่างนี้จะใช้ได้หรอ แบบนี้เนี้ยนะ หึหึ" ยูชอนหัวเราะเยาะ
"ว่าแต่ว่านายยังไม่รู้จักBloodstarแม้แต่น้อยเลยนะ พูดกันซักคำก็ยังไม่เคย ฉันว่า ฉันนำนายอยุ่มากนะ ยูชอน...หึ" แจจุงยิ้มที่มุมปากก่อนจะรวบรวมแฟ้มคดีบนโต๊ะแล้วเอาใส่กระเป๋าแล้วเดินชนไหล่ยูชอนออกไป
"ฉันไม่ยอมแพ้นายหรอก คอยดู" ยูชอนมองด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะเดินชนไหล่แจจุงกลับแล้วออกไปข้างนอกกรมสืบสวนคดี
ความคิดเห็น