คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Lovely wings 9 : Gossip (Rewrite 100%)
เสียงซุบซิบนินทาดังระงมตลอดที่พวกเขาเดินไปยังห้องเรียน แน่ล่ะอลิซก็ช่วยเธอประคับประคองแขนจนกระทั่งถึงห้องเรียนโดยที่ไม่สนใจสายตาของบรรดาเหล่านักเรียนที่มองตาไม่กระพริบเลยสักนิด ขณะที่ส้มค่อยๆเขยกขาไปทีละก้าวทีละก้าวจนกระทั่งถึงห้องเรียน แอนนี่ก็ยังคงตามมาดูอาการเธออย่างไม่ให้คลาดสายตา
“นี่ ดูๆไปอลิซเขาก็ดีเหมือนกันนะ” โบว์เอ่ยขึ้นขณะที่คล้อยมองเขาทั้งสองที่เดินหายเข้าไปในห้องเรียน
“ก็แหงมอยู่แล้ว” ฟิวพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดเห็นของโบว์
“ไม่รู้ซิ ยังไงฉันก็ยังห่วงส้มอยู่ดี”
ถึงแม้เวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งหมดคาบวิชาพละศึกษา บรรดานักเรียนชายและหญิงต่างก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำชำระร่างกายหลังจากเล่นกีฬามาเหนื่อยๆ อลิซเดินย้อนกลับมาที่ห้องอาบน้ำชายหลังจากที่เขาได้เดินไปส่งเธอถึงห้องเรียนพร้อมกับคว้าผ้าเช็ดตัวในตู้ล็อกเกอร์ก่อนที่จะหายวับเข้าไปในห้องอาบน้ำ
“อลิซ นายชอบหล่อนจริงๆเหรอ” เสียงทุ่มต่ำของชายผมทองหน้าตาเค้าโครงหน้าของหนุ่มเอเชียที่ดูดีคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างไม่มั่นใจมากนัก
“ฮึ...พวกนายก็รอดูต่อไปละกัน”
คำตอบที่ฟังดูแล้วหน้าฉงน เขามักจะบิดเบือนในคำตอบที่เพื่อนๆมักจะถามอยู่เป็นประจำแต่มันก็แฝงไปด้วยน้ำหนักของคำตอบนั้นอยู่ในตัว คำพูดที่สุดแสนจะติดปากของเขาและสุดท้ายเขาก็ได้แอ้มสาวพวกนั้นทุกครั้ง อลิซยิ้มพร้อมกับเช็ดตัวให้แห้ง เขาสวมเสื้อคอโปโลสีฟ้าลายทางกับกางเกงยีนสีฟ้าอ่อนก่อนที่จะกลับเข้าไปที่ห้องเรียนเพื่อเริ่มวิชาต่อไป
“อลิซ” อลิซหันควับไปที่ต้นเสียงทันที ขณะที่เขากำลังจะก้าวเท้าเข้าห้องเรียนซึ่งอยู่ติดกับห้องเรียนของส้ม
“ตกลงฉันและเพื่อนๆจะไปงานปาร์ตี้กับนายคืนนี้” เธอร้องขณะที่ลำตัวของเธออยู่ก้ำกึ่งกับประตูห้องเรียนของเธอ เพราะพิษจากบาดแผลของอาการบาดเจ็บจากเมื่อเช้าของวันนี้
อลิซยิ้มพลางผงกศีรษะหลังจากนั้นพวกเขาก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนตามวิชาของตัวเอง และเย็นวันนั้นหลังเลิกเรียน เขายังคงเหมือนเดิม มานั่งรอส้มที่หน้าตึกอย่างเคยพร้อมกับกีต้าตัวโปรดของเขา ขณะที่ส้มและเพื่อนๆต่างก็ช่วยเธอพยุงและเดินออกมาจากตัวอาคารเรียน
“หวัดดีจ๊ะอลิซ” ฟิวโบกมือ อลิซพยักหน้าและกล่าวทักทายตอบ
“ว่าแต่คืนนี้กี่โมงล่ะ” ส้มกระชับกระเป๋าเป้ของเธอพลางเอ่ยถามอลิซ
“ส้ม เธอไหวไหม” น้ำเสียงที่ห่วงแหนเขาขณะที่สายตาจับจ้องไปที่หัวเขาของเธอ
“สองทุ่มเป็นไง” ส้มเอ่ย
“แต่ขาของเธอยังไม่หายเลย” อลิซพูดพลางหยิบกีตาร์ขึ้นมาสะพายไว้ด้านหลัง
“ไม่เป็นไรนะ นานๆจะได้ไปงานปาร์ตี้ แล้วอีกอย่างนายเองก็ตั้งใจจะให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไปรับเธอสองทุ่มนะ...
“ถ้าอย่างนั้น พวกเธอก็มาเจอที่บ้านฉันสักทุ่มครึ่งละกัน แล้วยังไงก็ค่อยว่ากันอีกที”ส้มหันกลับมาที่เพื่อนๆขณะที่พวกเธอต่างแยกย้ายกันกลับบ้านและเขาก็ขับรถไปส่งเธอที่บ้านเหมือนกับที่เขาทำกับสาวๆทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา
อืม....
ขณะที่รถของอลิซขับขี่วิ่งอยู่บนท้องถนน เขาเปิดเพลงวัยรุ่นของอเมริกันที่เขาชื่นชอบเช่น เอวิลลาวีน หรือจะเป็นพวกซัมโฟตี้วัน คลอในขณะที่ส้มก็ได้แต่นั่งเพลิดเพลินไปกับดนตรีถึงแม้ว่าเธอจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องก็เถอะ
“ปีหน้าเธอจะไปต่อไหนเหรอ”ส้มตะโกนแทรกเพลงที่เขาเปิด ขณะที่เขาเหลือบมามองที่เธอพร้อมกับถามเธอว่าเธอพูดว่าอะไร เธอย้ำคำถามเธอและหนุ่มนัยน์ตาสีดำเหลือบเขียวก็ได้ยินคำถามนั้น
“ฉันน่ะเหรอ ยังไม่รู้เลย” เขาตอบอย่างภาคภูมิใจซึ่งแน่ล่ะ สีหน้าของเธอก็ไม่นึกแปลกใจกับเด็กหนุ่มเพลบอยอย่างเขา แต่อย่างน้อยเขาก็ควรที่จะมองหามหาวิทยาลัยดีดีสักแห่งเรียนต่อ
“แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่มีที่ไปซะหน่อย” เขารีบตอบอย่างทันควัน “พ่อฉันอยากให้ฉันไปต่อที่อเมริกา แต่ฉันไม่อยากไป ฉันชอบเมืองไทย ฉันรักเมืองไทยที่สำคัญ ฉันชอบผู้หญิงคนไทยด้วย” สายตาของเขาหวานหยาดเยิ้มสบเข้ากับสายตาของส้มที่กำลังขมวดคิ้วอย่างงง
“จะยังไงก็ช่างเถอะ ฉันจะไปต่อที่กรุงเทพ” เธอตอบ
“จริงเหรอ ถ้างั้นเธออยากสอบเข้าที่ไหนล่ะ”
“จุฬาคณะชีววิทยาน่ะ”
แย่จังที่เป็นการสอบคนละคณะซึ่งเรื่องพวกนี้สำหรับอลิซแทบจะไม่รู้อะไรเลย นอกจากเล่นกีฬาและจีบสาวไปวันๆและโดดเรียน เล็กๆน้อยๆพอเป็นกระไสย ซึ่ง ณ เวลานี้ช่วงชีวิตของเด็กมัธยมปลายที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วกำลังจะสิ้นสุดเร็วๆนี้ และเขาก็แทบจะยังไม่ได้คิดอะไรเลยเกี่ยวกับการไปเรียนต่อ
“เหรอๆ ถ้าเธอไปเรียนต่อกรุงเทพ ฉันก็จะไปด้วย”
“ไม่เห็นจำเป็นจะต้องตามฉันไปเลย นายไม่มีมหาลัยที่ใฝ่ฝันอยากจะเข้าเหรอ”
นั้นซิ หรือเป็นเพราะเราอยู่แต่ที่นี่ เขาเลยมองข้ามเรื่องพวกนี้ไป แต่ถึงตอนนี้เขาก็ขับรถมาถึงบ้านของส้มเสียแล้ว นี่อาจจะเป็นเรื่องที่โชคดีที่เขาไม่ต้องกลับมานั่งคิดคำตอบที่จะแก้ต่างสำหรับตัวเขาให้เธอได้ฟัง อย่างน้อยวันนี้ก็คงจะรอดตัวไป แต่สักวันเธอก็คงจะต้องถามเขาอีกอย่างแน่นอน
“เอาเป็นว่า สองทุ่มเจอกันนะ” เขายิ้มเจือนๆขณะที่เปิดประตูรถให้กับส้ม
“อืม”เธอพยักหน้าตอบเขาก่อนที่เขาจะขับรถออกไปจากหน้าบ้านของเธอ เพื่อเตรียมตัวสำหรับคืนปาร์ตี้ที่บ้านของแอนในคืนนี้
ความคิดเห็น