คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Lovely wings 2 : Gamble (Rewrite 100%)
เร็วเข้าๆ....
เสียงของเหล่านักเรียนที่วิ่งกระหืดกระหอบพร้อมกับหนังสือเรียนและกระเป๋าต่างวิ่งกรูกันเข้าห้องเรียนกันอย่างรวดเร็ว ส้มที่ดูเหมือนกำลังจะเดินอยู่ตรงทางเดินอย่างเชื่องช้าและไม่รู้สึกรู้ร้อนรู้หนาวกับอะไรทั้งนั้น เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าวิชาคาบถัดไปคืออาจารย์สุดโหดประจำโรงเรียนแห่งนี้เลยทีเดียว
ครืด.....
เธอเปิดประตูอย่างช้าๆออก และก็พบกับสายตาของบรรดาเพื่อนใหม่นอกจากโบว์ พอล และก็ฟิวที่นั่งอยู่กลางห้องอย่างเงียบๆ เธอเหลือบตามองไปที่แถวอีกแถวหนึ่งก็พบกับแอนนี่สาวแสบซ่าที่โบว์ได้พูดถึงอยู่บ่อยๆรวมไปถึงอลิซที่กำลังมองเธออย่างประหลาดใจ
วาย ยู เลท?
อาจารย์สก็อตสอนวิชาวัฒนธรรมตะวันตกทั้งระดับชั้น แว่นหนาเตอะและผมยาวหวีเรียบแป้ น้ำเสียงที่แข็งทื่อแสดงให้เห็นถึงสิ่งที่เขาน่ารำคาญใจที่ยืนแน่นิ่งอยู่เบื้องหน้า
ไอ แอม ซอรี่...
อาจารย์สก็อตเห็นว่าเธอเป็นเด็กใหม่ เขาจึงไม่ได้ว่ากล่าวตักเตือนเธอและคาดหวังไว้ว่าเธอจะเรียนรู้และปรับปรุงตัวให้ดีกว่านี้ ในระหว่างคาบเรียน โบว์ได้หันมากระซิบข้างๆหูของส้มเบาๆว่า
“เธอแย่แล้วล่ะ”
สุชาดา ว็อทอายูดูอิ่ง...วายยูดู นอทลิซซึนทูมี...เก็ทเอ้าท์
แน่ล่ะ ที่ว่าแย่ก็แย่เสียจริงๆตามที่โบว์บอก เธอวิ่งกะลีกะลาศออกนอกห้องเรียนโดยเธอไม่รู้ตัวเลยว่าเธอได้ทำสมุดโน้ตสีชมพูตกหล่นไว้ในห้องเรียน แล้วอลิซก็เป็นคนเก็บมันขึ้นมา
สี่สิบห้านาทีผ่านไปที่เป็นช่วงเวลาที่นานแสนนานสำหรับเธอ ส้มยืนอยู่หน้าห้องอย่างเงียบๆเป็นเวลาถึงสี่สิบห้านาทีขณะที่เสียงออดเปลี่ยนคาบก็ดังขึ้น ดูเหมือนนักเรียนต่างก็วิ่งกรูกันออกมาเพื่อที่จะไปยังห้องเรียนอีกห้องให้ทัน และแล้วอลิซก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกับสมุดโน้ตของเธอ
“นี่ เธอทำสมุดโน้ตตกไว้ที่ห้องเรียนเมื่อกี้” อลิซยิ้มหวานพร้อมกับยื่นสมุดโน้ตสีชมพูให้กับเธอที่กำลังยืนงงๆอยู่บริเวณหน้าห้องเรียนก่อนที่เขาจะเดินจากไป
“อุ้ย....เมื่อกี้อลิซเอาหนังสือมาคืนเหรอ” ฟิวที่ดูจะออกหน้าออกตาตื่นเต้นกับอลิซขวัญใจสาวๆเป็นพิเศษรีบวิ่งมาคุยกับส้มในทันที
“อืม...ก็ตอนฉันตกใจไม่คิดว่าจะทำสมุดตกไว้ด้วย เขาก็เลยเก็บไว้ให้” เธอตอบ
“เอาน่า ยังต้องมีวิชาเรียนอีกหนึ่งตัว อย่าเพิ่งยืนคุยกันอยู่เลยเดี๋ยวจะไปเรียนไม่ทัน”
เออใช่ซิ เรายังเหลืออีกตัวนิ ตายจริง....!!
ในที่สุดวิชาสุดท้ายก็สิ้นสุดลงซะทีสำหรับส้ม ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปขึ้นรถประจำทางที่อยู่ไม่ไกลจากปากซอยของโรงเรียน เธอก็พบกับเด็กต่างชาติอีกหลายๆคนที่ยืนรออยู่และในทันใดนั้นเอง รถฮอนด้าสีดำและอีกหลายๆคันก็ขับรถตามกันออกมาเป็นก๊วนโดยในรถคันที่ตามออกมาก็มีอลิซสุดหล่อของฟิวและเป็นฝันของสาวๆอีกหลายๆคนนั่งอยู่ในรถพร้อมกับแอนนี่สาวร้อนแรงที่นั่งเบียดเสียดมาในรถกับเขาด้วย
ผู้ชายอะไรกัน...
กลับมาแล้วค่ะ....
เสียงที่ลากยาวกว่าปรกติที่บ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายของโรงเรียนใหม่ที่เธอเพิ่งจะไปเรียนเป็นวันแรกในวันนี้ เธอกลับบ้านไวกว่าปกติและแม่ของเธอเองก็เช่นเดียวกันที่กลับจากที่ทำงานไวกว่าปกติ
“เป็นไง วันแรกของการเรียน สนุกไหม” แม่ของเธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพราะสีหน้าของส้มไม่ค่อยสดชื่นมากนัก
“ก็งั้นๆแหละค่ะแม่” เธอตอบอย่างเรียบๆ
“ไม่มีอะไรพิเศษเลยเหรอลูก” เธอถามพลางทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวโปรด
“ไม่เลยค่ะ ยังไม่มีเลย” เธอตอบ “งั้นเดี๋ยวส้มขอตัวไปทำการบ้านก่อนนะค่ะ”
เธอกล่าวเสร็จก็มุ่งตรงสู่ห้องนอนของตนเองทันที เธอโยนกระเป๋าแล้วโถมตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ขณะที่แว่นของเธอยังคาอยู่นั้น ส้มจึงถอดแว่นและวางบนโต๊ะข้างเตียงอย่างลวกๆขณะที่ทิ้งตัวให้ปล่อยไปตามอารมณ์ในยามเย็น
กริ๊ง....
เสียงโทรศัพท์สีชมพูดังขึ้น เธอคว้าโทรศัพท์ที่หัวเตียงขึ้นแนบหูฟัง เสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกจากเพื่อนที่อุดรธานี
สบายดีบ่.....
“สบายดี เอ็งล่ะสบายดีบ่” เธอถามตอบ
“โอ้ สบายๆ อากาศยังร้อนเหมือนเดิมเลย คิดฮอทหลายๆ” เสียงที่ปลายสายฟังดูตื่นเต้นและดีใจอย่างสุดจะบรรยาย
“ข้าก็เหมือนกัน คิดฮอทเอ็งจริงๆ”
ต่างคนต่างพูดคุยและไถ่ถามทุกข์สุขที่เพิ่งจากกันมาไม่นานมานี้ตามภาษาพื้นบ้านเด็กอีสานบ้านเฮา เพียงไม่กี่นาทีเธอก็วางหู เมื่อเสร็จสิ้นธุระเธอจึงรีบไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวทำการบ้านและรายงานต่างๆที่เรียงรายเข้ามาเป็นทิวแถว
ตอนนี้ ส้มไม่สามารถรับโทรศัพท์ได้นะค่ะ กรุณาฝากข้อความไว้หลังเสียงสัญณาณนี้นะค่ะ แล้วเดี๋ยวส้มจะโทรกลับไปเองนะค่ะ......(ตู๊ด)
“ส้มๆ นี่ฟิวเองนะ ฉันมีเรื่องจะบอก เรื่องงานสมาคมเคมีเขาจะมีจัดการแข่งขันในพีเรียทนี้ ยังไงเธอช่วยโทรกลับมาหาพวกเราหน่อยนะ”
ในขณะที่เสียงสัญญาณ เพิ่งจะตัดไปไม่นานส้มก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี เธอกดฟังข้อความเสียงที่ฟิวได้ฝากเอาไว้แล้วรีบโทรกลับหาเธอทันที
“ว่าไงจ๊ะ เห็นฝากข้อความไว้ว่าจะมีการแข่งขันเคมีไม่ใช่เหรอ” เธอถาม
“อ้อใช่ สุดสัปดาห์นี้พวกเราจะประชุมกันน่ะ ฉันหวังว่าเธอจะมาประชุมได้นะ” ฟิวกล่าว
“อ้อ...ยังไงฉันก็ไม่มีอะไรทำในสุดสัปดาห์นี้อยู่แล้ว ฉันไปแน่นอน” เธอตอบพลางพยักหน้าพร้อมๆกัน
และแล้ววันใหม่ที่เธอรู้สึกธรรมดาธรรมดาวันหนึ่งก็ผ่านไป.....
ค่ำคืนอันแสนสุขีของบรรดาหนุ่มๆรักบี้และสาวแสนสวยโดยมีผู้นำกลุ่มอย่างแอนนี่ หลังจากที่พวกเธอได้ไปเที่ยวกันที่ห้างสรรพสินค้าและเตรียมพร้อมที่จะมีปาร์ตี้เล็กๆในสุดสัปดาห์นี้ อย่างน้อยสำหรับวันนี้อลิซก็ได้ไปฉลองชัยที่ผับแห่งหนึ่งหลังจากที่คราวที่แล้วแข่งชนะโรงเรียนอื่นมา
“อลิซ คืนนี้เธอจะไปส่งฉันที่บ้านไหม” คำถามที่เชื้อเชิญด้วยทีท่าที่ยั่วยวนของแอนนี่ทำให้สายตาของอลิซกวาดมองเธอด้วยความเสน่ห์หาและใคร่อยากที่จะเขมือบตัวเธอได้ทั้งตัว
“ถ้าฉันส่ง ฉันจะได้อะไรเป็นค่าตอบแทนล่ะ” คำถามที่ออกจะเป็นเลศนัยทำให้ร่างกายของเธอนั่นร้อนผาว
“ถ้าเธออยากจะรู้ละก็ เธอก็จะต้องไปส่งฉันก่อน...หลังจากนั้น” เธอเว้นจังหวะ “ค่อยว่ากัน”
แน่ล่ะ นี่คือเสน่ห์ของเธออีกอย่างที่บรรดาหนุ่มๆหน้าไหนก็ไม่มีใครทันเธอสักราย ล้วนแล้วแต่ยอมเธอทั้งสิ้น แม้แต่อลิซเองที่ว่าเป็นที่สุดของหนุ่มเพลบอยแล้ว เขายังแพ้และตกอยู่ภายใต้สาวคารมณ์ดีผู้นี้อยู่วันยังค่ำ
“ฮึ” เขายิ้มแสยะ “ได้ หวังว่าคืนนี้เธอคงจะมีรางวัลที่ดีเสนอให้กับฉันนะ ไม่อย่างนั้นคราวหลังเธอก็อย่าหวังว่าจะได้เป็นตุ๊กตาหน้ารถของฉันเลย” เขายกเบียร์ขึ้นดื่มรวดเดียวก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วคว้าตัวเธอหายออกจากร้านไป
ระหว่างทางบนรถ
กลิ่นเหล้าและเบียร์ผสมกับกลิ่นบุหรี่อ่อนๆที่คละเคล้าไปกับน้ำหอมผู้ชายที่ดูมีรสนิยมแล้ว เขาเปิดเพลงเบาๆคลอเคล้ากระตุ้นอารมณ์ระหว่างเขาและแอนนี่ ผู้หญิงที่หลายๆคนคิดว่าเธอนั่นคงจะไม่หลงเหลือความเป็นกุลสตรีให้เหล่าบรรดาชายหนุ่มไว้เฉยชม แต่ไฉนจะรู้ว่าหนุ่มนักล่าพรหมจรรย์คนนี้ ยังไม่เคยได้ลิ้มรสความเป็นหญิงบริสุทธิ์จากตัวเธอนอกจากจูบอันแสนหวานที่เธอได้หมอบให้
“ไหน รางวัลที่เธอว่า” เขาหยุดรถพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่เธอ
“รางวัลน่ะเหรอ” เธอยิ้ม “นายก็รู้นิ ถึงแม้ว่าฉันจะดูเป็นผู้หญิงขี้อ่อยซึ่งเธอก็รู้อยู่ว่านั่นเป็นนิสัยแย่ๆของฉัน ส่วนนายก็เป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่ไม่รู้จักคำว่าพอ” เธอยื่นศีรษะไปกระซิบเบาๆที่ข้างหูของเขา “เมื่อไหร่ ที่เธอเลิกค้นหาและรู้จักหยุด เมื่อนั้น นายจะเป็นคนแรกที่ฉันยอมพลีร่างพร้อมกับพรหมจรรย์ที่ฉันได้เก็บและพร้อมยกให้เธอเสมอจวบจนวันตาย” คำพูดที่ฟังดูเหมือนชักแม่น้ำทั้งห้าและทำให้เขาถึงกับขนลุกชัน ใช่แล้วนี่คือเสน่ห์อีกหนึ่งอย่างที่เธอมีและเป็นสิ่งที่เขาต้องการที่สุด ถึงขนาดนั้นเขาก็ไม่เคยแน่ใจอะไรในตัวของเธอเลยว่า เธอยังบริสุทธิ์อยู่รึเปล่า
“แล้วฉันจะรู้ได้ยังไง ว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่” เขาโพล้งขณะที่เธอปิดประตูรถและกำลังก้าวเท้าเดินจ้ำๆเข้าบ้าน
“ได้” เธอหันควับและเดินย้อนกลับมาที่รถของเขาอีกครั้ง “เธอจำผู้หญิงวันนี้ได้ไหม ที่อยู่ในโรงอาหารกับพวกกลุ่มนักเคมีชีวภาพไร้สมองน่ะ” เธอย้ำ
“ผู้หญิงเหรอ”
“ใช่ เด็กใหม่ที่ใครๆพูดถึงความบ้านนอกที่เธอพกเข้ามากลางเทอม” เธอเอ่ย
“จำได้” เขาตอบเบาๆและดูเหมือนว่าเธอจะมีอะไรบางอย่างให้กับเขาได้ทำ
“ดี จะได้ไม่ต้องย้ำเตือนบ่อยๆ ฉันรู้มาว่ายัยแว่นหนาเตอะเป็นเด็กใหม่ที่เราเจอกันในห้องวิชาวัฒนธรรมตะวันตก และเธอก็ชื่อส้ม”
“อันนั้นฉันจำได้”
“ทีนี้ ถ้าเธออยากได้ความสาวของฉัน เธอจะต้องไปแอ้มสาวคนนั้นก่อนวันคืนสู่เหย้ารุ่นที่ 15” เธอเสนอเงื้อนไขทำเอาอลิซถึงกับทำหน้างงเล็กน้อย แต่สำหรับเขา เขามั่นใจว่านั้นไม่ใช่ปัญหาอะไรสำหรับหนุ่มหน้าตาดีอย่างเขา
“แล้วถ้าฉันฟันส้มแล้ว ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าเธอจะยอมพลีร่างให้กับฉัน”
“ฮึ...เธอไม่จำเป็นจะต้องรู้หรอกนะ อย่างน้อยเธอก็แค่รับรู้เอาไว้ว่า เธอไม่ได้เสียประโยชน์อะไรเลยแถมยังได้สองต่ออีก” เธอหัวเราะเบาๆก่อนที่จะยื่นมือไปขยี้หัวเขาเบาๆ “ถ้าเธอทำตามเงื่อนไขนี้ได้ อย่าว่าแต่ฉันเลยที่เธอจะได้ เธอจะได้ทั้งกายและใจไปตลอดชีวิตเลยล่ะ”
เขากระหยิ่มยิ้มย่องอย่างได้ใจเพราะสำหรับเขาแล้วนั่นเป็นข้อเสนอที่ดีมาก
...ฮึ กำไรสองต่อใครที่ไหนจะไม่เอา ถ้าไม่ได้ยัยนี่อย่างน้อยยัยเฉิ่มนั่นฉันก็ยังได้แล้วอีกอย่าง ไม่รู้ว่ายัยนี่จะยังบริสุทธิ์อยู่หรือว่าผ่านผู้ชายมากี่คนแล้ว แต่ที่แน่ๆ ส้มจะต้องบริสุทธิ์อย่างแน่นอน...
ความคิดเห็น