เรื่องของผม (ความสุขของผม)

ลำดับตอนที่ #5 : กาพย์และโคลง แด่ rare pet ในเกม Fairy ทั้งหลาย

    แหะๆ วันนี้ที่เวปแฟรี่ มีสมาชิกใหม่มาชวนเพื่อนๆแต่งกลอน อนุรักษ์วัฒนธรรมไทย
โลมาก็เลยไปช่วยอนุรักษ์ไทย  ด้วยกาพย์ และ โคลงเล็กๆน้อยๆ  แต่งเสร็จแล้ว ก็คิดว่าเอามาประดับไดอารี่ให้เพื่อนๆเด็กดีอ่านด้วยคงจะดี 
จึงขอนำเสนอดังนี้ครับผม

 นิราศเกาะมิเชล แบบเป็นกาพย์ฉบังนะครับ

วาฬไม้ ว่ายในวารี                    สีเขียว ขจี
ส่ายหาง หนีไป แล้วเอย

ดาวแสง ไม่ออกมาเลย         เรียกยังทำเฉย
พิธีมืดยังไงไม่มา

รอนน้ำ อ้าปาก ฉ่ำอุรา          ท้องลายจังหนา
เสียดาย ไม่มีหินสี่เลย

เกอร์น้ำ หางบวมจริงเอย         อยู่ลึกจริงเหวย
เสียบับ ไปอีกแล้วเรา

ดำลึกมาถึงบ้านเต่า                  คิดถึงแฟนเรา
เมื่อไหร่จะเกิดสักที

จบแล้วครับผม (และด้วยลักษณะบังคับของนิราศ จึงจำต้องกล่าวถึงคนรัก ซึ่งก็ได้เจ้าเต่าดินพลังเวทช่วยไว้ได้อย่างหวุดหวิด 5555 + )


           ต่อด้วย โคลง 4 สุภาพนะครับ 

ตัวขาว ท้องเล่ห์ย้อม                ลายไฟ แดงหนา
ดุจดั่ง น้ำวนไป                         ติดไว้
เห็นเจ้าโผล่ทีไร                       กดปุ่ม ผิดพลัน
ดินพิโรธ กดไส้                         ดับดิ้น ทุกที

โคลง 4 ไว้อาลัย มังกรคาล่าที่โดนดินพิโรธตายไป ณ เกาะมะพร้าวครับ นะโม...