ฆฤณข้ามฟ้า

ฆฤณข้ามฟ้า

“ผมบอกว่าผมรักพี่ ทำไมพี่ไม่เชื่อผมบ้างเลย”

ร่างบางเอ่ยขึ้นในวันฝนพรำ เขารู้ดีว่าคนตรงหน้าที่เรียกว่ามหาเศรษฐีหมื่นล้าน การศึกษาดีจะไม่มีทางเชื่อเขาแม้แต่น้อยว่าเขารักคนคนนี้มากแค่ไหน แต่ในเมื่อเขารักคนคนนี้ไปแล้วและยอมได้ทุกอย่าง จะให้เขาทำอย่างไร รักไปแล้วและไม่ว่าอย่างไรก็เกลียดไม่ลง

“ฉันไม่เคยรักนาย จำใส่กระโหลกใสๆ ของนายเอาไว้”

ฆฤณทำหน้าเบื่อหน่าย ถ้าฝนไม่ตกป่านนี้เขาคงขับรถไปข้างนอกแล้วนั่งดื่มที่ไหนสักทีหนึ่งแล้ว นี่กลายเป็นว่าเขาต้องมานั่นทนมองคนร่างบางที่เอาแต่พูดพร่ำอยู่ปลายเตียงว่ารักเขาอย่างไร้เงื่อนไข

“ผมรักพี่ แต่พี่ก็รักแต่มัน”

“หยุดพูดจาแบบนี้เสียที”

สายตาฆฤณยังคงเหยียบย่ำคนที่กอดทะเบียนสมรสไว้แน่นโดยที่เขาก็แค่ยอมเซ็นให้มันผ่านๆ ไปเท่านั้นเอง

หลังฝนซาฟ้าสว่าง แสดงออกถึงฤดูเปลี่ยนพลันไปตามช่วงเวลา ไม่ต่างอะไรกับช่วงชีวิตของคนสองคน ฤดูฝนก็รู้ว่าผ่านมาได้ แต่ฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงไม่รู้จะพากันไปรอดหรือเปล่าเขาเองกลับเป็นฝ่ายอยากจะยื้อไว้เสียเอง

“นายไม่รู้เหรอว่าหน้าที่ภรรยาต้องทำอะไรบ้าง”

“ต้องทำอะไรครับ”

ร่างบางมองคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีอย่างงุนงง เขาเองก็งงหรือเพราะเขาไม่ได้กลับมานอนบนเตียงนี้นานไปจนฝ่ายร่างบางที่ทุกครั้งแทบจะแก้ผ้าตรงหน้าเขาเริ่มเปลี่ยนไป

โดย หญ้าหวาน HyaHwan