คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ▶PlzII : Don't [ 30%]
{exo}☆plz☆
-ขอร้อง...รักกูได้แล้ว-
.
.
.
.
ขอโทษที่หายไปนานนะครับ กลับมาเเล้วนะ 55555555555555555
ตอนนี้จะต่อกับตอนที่เเล้วนะ ยังลงไม่ครบ เรียกน้ำย่อยให้หายคิดถึงก่อน ถถถถถ
เป็นคนบรรยายไม่ค่อยเก่ง ไม่ชอบก็ขอโทษด้วยนะครับ
Plz II : Don't play with my feeling
"ความลับไม่มีในโลก .. สักวันนึงไม่เซฮุนก็คยองซูจะรู้ความลับของนาย"
"นายอย่ามาล้อเล่นกันความรู้สึกฉันจะได้มั้ย"
เพี๊ยะ
ไอ่เพื่อนตัวดี ฟาดมือหนักๆมาที่หลังของผมอย่างเต็มแรง แล้วนั่นก็ทำให้ผมเบ้หน้าทันที ‘กูจุกมากเลยไอ่สัส จะสำรอกของเหลือในท้องเมื่อวานมั้ยวะ’
“เหม่อไร”
“อูย ... เหม่อบ้าเหม่อบอไร ตาถั่วละ”
“มึงไม่ชอบเซฮุนจริงหรอวะ?”
“อืม”
“ไมวะ ดูดิน้องเขาออกจะน่ารัก ขาวๆ สูงๆ กูชอบเวลาน้องเขายิ้มหวะ เหมือนแป๊ะยิ้มเลย”
“เอ่อ เอาที่มึงสบายใจเถอะ กูชอบคยองซูหว่ะ”
“มึง ไม่กลัวหรอว่าถ้าวันนึงเขารู้ความลับแล้ว เขาจะยิ่งตีตัวออกห่าง เป็นเพื่อนกันกูว่าดีแล้วนะ เป็นเพื่อนกันก็เกือบจะ2ปีแล้วหนิ”
คำพูดของลู่หานเพื่อนปากหมาของผมทำเอาผมตอบอะไรเขาไม่ได้สักคำ
“เห้ย ไอดำ”
“ไอ่ดำ!”
“ห๊ะ .. “
“กูว่ามึงน่าจะไปหาจิตแพทย์ได้แล้วนะมึง”
ลู่หานตบบ่าจงอินเบาๆก่อนจะรีบชิ่งหนีไป จงอินที่สติหลุดลอยไปก็กลับมา ก่อนจะด่าไล่หลังคนที่พึ่งวิ่งไป
“สัสเอ้ย”
“นี่จงอิน”
จงอินชะงักไปก่อนจะหันไปมองตามเสียงเรียก
“อะ..อ่อ มีอะไรรึเปล่า?”
“มาเช้าจังนะจงอิน 555 ทุกทีเห็นจะวิ่งเข้าโรงเรียนเป็นประจำ”
“อืม..วันนี้วันพิเศษมั้งนะ”
จงอินหลุดขำเล็กน้อย นั่นก็สร้างความมึนงงให้กับคยองซูและเซฮุนได้อย่างง่าย
“วันนี้ .. วันอะไรวะจงอิน?”
“...”
วันครบรอบ2ปีที่เป็นเพื่อนกันมาไง
“เอ้อ .. ! เซฮุนเย็นนี้ว่างป้ะ?”
“อืมคิดว่าน่าจะว่างนะ ทำไม?”
“เลิกเรียนแล้วมารอกูที่หน้าประตูเคป้ะ”
“เออๆโอเคๆ”
แล้วผมควรจะซื้ออะไรให้เป็นของขวัญวันครบรอบดีนะ??
แล้วจงอินก็เดินไปพร้อมกับทิ้งความสงสัยในกับคยองซูและเซฮุน
“เห?? อะไรกันจงอินนี่นะ”
“สงสัยมันคงกินยาไม่เขย่าขวด”
“เอ้อ นี่เซฮุนเมื่อคืนเราทำการบ้านข้อนี้ไม่ได้อะ”
“อ่าไหนหล่ะข้อไหน?”
“แปปนะ”
คยองซูวางกระเป๋าลงก่อนจะค้นหาสมุดการบ้านที่ทำค้างไว้เมื่อคืนออกมา แล้วที่ทั้งสองจะนั่งลง
“อ่อ ข้อนี้อะหรอมันเป็นสมการ ........”
“แล้วอะไรต่อหรอ”
เซฮุนชะงักไปเพราะคยองซูที่ลืมตัวขยับเข้ามาใกล้เกินเหตุ ซึ่งเจ้าตัวอาจจะยังไม่รู้คยองซูได้แต่มองเซฮุนอย่าง งงๆ
“อ่อ..อืมมันคือ ....”
เซฮุนพยายามอธิบายต่อไป พยามยามไม่สนใจอีกคนที่อยู่ใกล้เกินเหตุ คยองซูอาจจะติดนิสัยจากแบคฮยอนที่ชอบเข้าใกล้กันเกินเหตุ แบคฮยอนจะเป็นแบบนี้กับชานยอลเสมอ เขาเป็นแฟนกันนี่ จะหวานบ้างไรบ้างมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ
“เฮ้ พวกนายทำอะไรกัน!”
พระเจ้าช่วย! ให้ตายเถอะ
เซฮุนสถบในใจเบาๆก่อนจะเขยิบตัวออกห่างจากคยองซูเล็กน้อย
“เราไม่เข้าใจการบ้านเมื่อคืนเลยให้เซฮุนช่วยอะ แล้วแบคฮยอนมาทำอะไรที่นี่หล่ะ?”
“พอดีจะเดินมาหาไอ้ไคหน่ะ แต่เห็นพวกแกกำลังจู๋จี๋กันฉันเราเดินเข้ามาขัดนี่ไง”
“จู๋จี๋อะไรกันแบคฮยอน มั่วแล้ว”
“แหน่ๆๆ ไม่แน่พวกแกอาจจะรักกันเองก็ได้นะเออ..”
“เข้าใจแล้วใช่มั้ย?”
“อื้มขอบคุณมากนะเซฮุน”
“งั้นไปก่อนนะ”
เซฮุนยืนขึ้นเต็มความสูง แต่แล้วแบคฮยอนก็คว้าแขนเซฮุนแล้วลากให้ออกห่างจากโต๊ะที่นั่งมานิดหน่อย
“นี่ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“เรื่อง?”
“เมื่อกี้ตอนเดินมาฉันเห็นไคมองพวกนายด้วย”
“แล้ว??”
“นี่นายไม่รู้หรอว่าไคชอบ ...”
แบคฮยอนชะงักไปสักพักก่อนจะเม้มปากแน่น แน่สิเกือบบอกความลับไอไคไปแล้วนี่ ขืนบอกไป กูต้องโดนมันเชือดแน่ๆ
ชานยอลอ่า นายอยู่ไหนเนี่ยไม่มาเตือนฉันหล่ะห๊ะ TT
“ชอบใคร ? จงอินชอบใคร?”
“เปล่าแค่จะบอกว่าจงอินมันเป็นพวกโรคจิตชอบมองหน่ะ”
“แน่ใจ๊?”
“อืมแน่ใจเด่ เออๆไม่มีไรละมาบอกแค่นี้แหละ”
“ถ้าจะมาแค่นี้ไม่ต้องคุยกันดีกว่า”
เพี๊ยะ
เซฮุนฟาดมือไปที่ หน้าผากแบคฮยอนทีนึงก่อนจะรีบชิ่งไปทัน
“ไอ่เหี้ยยเซฮุน!!”
“แบคฮยนอ่าเป็นอะไรไปตะโกนด่าไอฮุนทำไม”
ชานยอลเดินเข้ามาทีหลัง จากที่เซฮุนชิ่งไปได้สักพักแบคฮยอนบึ้งใส่ชานยอลทันที ตามภาษาคนอ้อนแฟน อยู่กับเพื่อนนี่อีกคนอยู่กับแฟนก็อีกคน
“ชานยอลอ่าไอฮุนมันตบหัวเค้าอ่ะ”
“โอ๋ๆไม่เป็นไรนะ ไหนๆตรงไหน เจ็บมั้ย หื้ม”
“เจ็บสิวะ มึงลองดูมั้ยละ”
“ไม่ต้องที่รัก โดนบ่อยละ”
คยองซูมองภาพที่ทั้งสองคนกำลังหยอกล้อกันไปมา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มคนเดียว
“เมื่อไหร่นายจะรู้สักที เซฮุน ..”
รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปทันที มือบางกำปากกาที่ถือไว้แน่น ก่อนจ้องไปที่สมุดการบ้านที่เปิดค้างไว้ไร้รอยขีดเขียน แล้วไร้คำอธิบาย ใช่เมื่อกี้เซฮุนไม่ได้อธิบายอะไรสักอย่างได้แต่อ้ำๆอึ้งๆก่อนที่แบคฮยอนจะมา
“นายอย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันจะได้มั้ย”
L O A D I N G .. 30%
ความคิดเห็น