คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8 แสดงละครฉากรัก
บทที่ 8 แสละรารั
วันนี้ายนนั้นูโเ่นเป็นพิเศษ รอบายอเาเหมือนำลัเปล่แสแห่วามสำเร็ออมาอย่าเนือ ๆ ิริยาท่าทาอเาสุภาพ และมีวามเป็นปัาน
แ่็แฝไว้้วยวามเย็นาที่ทำให้ผู้นรู้สึห่าเหิน
เรียวน่อสวย้าวรไปหาเาอย่า่อเนื่อ ้วยวามมั่น
ระหว่าทา เธอไ้รับสายาาผู้นมามาย ุระโปรยาวเน้นให้เห็นเส้นเว้าโ้สวยอย่าลัว ะที่อเสื้อไม่ไ้แหวลึนเินไป
ยั่วยวนไ้อย่าพอเหมาะพอี
ผมยาวสีน้ำาลเ้มปล่อยสยาย ปลายผมม้วนเป็นลอนให่ ถูสะบัไป้าน้า เผยให้เห็นลำอาวผ่อั่หย
ริมฝีปาสีแสใสวนหลใหล ามแ่ไม่ไู้หวือหวา
แสไฟในห้อัเลี้ย ส่อลบนร่าอเธอราวับว่าทั้ร่าายำลัเปล่ประาย ในวามีประายระยิบระยับละเอียอ่อน เพียเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่เหอหยวนิมอมาทานี้พอี
เมื่อสายาอทั้สอประสานันโยไม่ไ้ั้ใ ูหลิวลี่็่อย ๆ ยมุมปาึ้น
รอยบุ๋มที่แ้มลึล มุมปาระบายยิ้ม ามนไม่อาละสายา
พลันเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่วาู่มส่อแสประายวาบ น่าเสียายที่ไม่มีใรเห็น
แม้ว่านี่ะไม่ใ่รั้แรที่เาเห็นเธอแ่ัวแบบนี้ แ่วันนี้เธอลับ…
ูหลิวลี่ในุระโปรสีแที่อยู่รหน้าเาูโเ่น และเปล่ประายาม
ปลายผมที่หยัศอเธอวาเส้นโ้อย่ามีีวิีวาในอาาศ ามัหวะาร้าวเินอเธอ
หิสาวเินเ้ามาประิายแร่ในุสูทสีำสนิท แนาวเนียนอเธอโอบรอบลำออเา
แล้วเรียนรหน้า้วยน้ำเสียหวานเยิ้ม นแม้แ่เธอเอยัรู้สึว่าระาอาย
"ที่รั~"
นที่ยืนอยู่รอบ ๆ ัวเหอหยวนิ ่า้อมอภาพรหน้า้วยสายาะลึ
บรรยาาศรอบ ๆ ัว หยุนิ่ไปหนึ่วินาที สายาอผู้ายเ็มไป้วยวามอิา
พวเาอุทานันเป็นเสียเียว
เห็นไ้ัว่าารมีเินนั้นีริ ๆ สามารถแ่านับสาวามระับนาฟ้าแบบนี้มาเป็นภรรยาไ้
สายาอผู้หิรอบ ๆ ็เ็มไป้วยวามอิาเ่นัน ่าน่าอิาริ ๆ ที่ประธานเหอ ผู้ึ่ปิแล้วมัะเย็นา และห้ามใรเ้าใล้ ลับยอมให้ผู้หินนี้โอบอ และเอาใอย่าอออ้อน
ภาพแบบนี้าประธานเหอ ผู้เย่อหยิ่ พวเาไม่เยเห็นมา่อน
สมับเป็นายที่ผ่านประสบาร์มามามาย มือให่หนาอเาโอบรอบเอวบาอเธอที่แทบะำไ้รอบ
เสียทุ้ม่ำ และมีเสน่ห์อเาัึ้น
“มาแล้วเหรอ”
เมื่อถูเอ่ยออมา้วยน้ำเสียทุ้ม่ำที่วนให้ใสั่น แ่ลับให้วามรู้สึอ่อนหวานราวับเป็นเ้าบ่าวที่รออยเ้าสาวนสวยมาเนิ่นนาน
ูหลิวลี่สูหายใเบา ๆ ร่าายพลันึเร็
มือใหู่่นั้นที่โอบรอบเอวอเธอ ส่ผ่านวามอุ่นผ่านเนื้อผ้า ่อนที่ฝ่ามือให่ะลูบไล้เอวอเบา ๆ ราวับำลัปลอบประโลม
ะที่มูเล็ไ้ลิ่นหอมอ่อน ๆ าร่าายอเหอหยวนิในระยะใล้
เธอรู้สึาพร่า และหัวใเ้นแร
ทนไม่ไหว
ทนไม่ไหวริ ๆ
ผู้ายนนี้ยั่วยวนนอื่นลอเวลาโยไม่รู้ัว
"เอ่อ ุเป็นภรรยาอประธานเหอใ่ไหมรับ ผมไ้ยินื่อเสียอุมานานแล้ว แ่พอไ้เห็นัวริแล้วไม่ิว่าะสวยสมำล่ำลือริ ๆ"
ายนหนึ่เอ่ยััหวะ ะทีู่หลิวลี่ปล่อยลำออเหอหยวนิให้เป็นอิสระ แล้วมายืนเีย้าเาแทน
"ประธานเหอนี่ โีริ ๆ"
"ถึว่าทำไมพวเราไม่เยเห็นหน้าภรรยาประธานเหอเลย สวยนานี้ะเ็บไวู้นเียวสินะ ว่าแุ่เยเป็นาราหรือเปล่า"
"นั่นสิ ่อไปประธานเหอ้อพาภรรยาออานบ่อย ๆ แล้วล่ะ"
เหอหยวนิไม่อบ เาเพียแ่ยยิ้มบา ๆ ให้อีฝ่ายแทนำอบ
ท่าทาสุภาพนุ่มนวลอเาแฝไป้วยวามห่าเหินในระหว่าารสนทนา ่อนทีู่หลิวลี่ะยับัวออาเา
ารแสละรน่ะ ไม่ำเป็น้อแวนออยู่ลอเวลา
ใระาิว่า เมื่อเธอยับออมาแล้ว เหอหยวนิลับวามือมาประอเอวอเธอเอาไว้ วาู่สวยมอเาอย่าแนบเนียน เห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาอายนนั้นไม่มีวามรู้สึใ ๆ ปรา
นที่เมื่อรู่ำลัวิพาษ์วิาร์ันว่าภรรยาใหม่อเหอหยวนิเป็นใรันแน่ ่า็ะลึนอ้าปา้า
สายาอพวเาับ้อมาทีู่หลิวลี่เป็นระยะ
"อะ อะไรัน! ทำไมภรรยาอประธานเหอไม่เป็นอย่าที่เาล่ำลือันล่ะ?"
"นั่นน่ะสิ ทำไมหน้าาถึไ้ามไม่่าาาราในโทรทัศน์เลยล่ะ" มีนหนึ่อุทาน้วยวามะลึ
"เหอะ! บาทีอาะไปทำหน้ามา็ไ้ ใระไปรู้ ไม่แน่ว่าอาะีมาหลายเ็มแล้ว็ไ้"
พวผู้หิ่าระิบันอย่าสนุปา
"เห้อ ไม่สำัหรอว่าเธอะทำหน้ามาหรือเปล่าน่ะ สิ่ที่สำัที่สุือประธานเหอ อบเธอ ูสิ ั้แ่ภรรยาอประธานเหอมาถึ ประธานเหอ็ับเอวเธอไว้ ไม่ยอมปล่อยเลย"
"น่าอิาัเลย"
ระหว่าที่ทุน่าวิพาวิาร์ันอย่าสนุปา อยู่ ๆ ็มีายนหนึ่ถือแ้วไวน์เินเ้าไปหาเหอหยวนิ
"สวัสีรับุเหอ ผมื่อ โวเว่ยเล่อ เป็นีอีโอนใหม่อบริษัทหวเยี่ยน ผมอยาหาโอาสุยับุเหอมานานแล้ว ไม่ทราบว่า...ุเหอพอะสะวไหมรับ”
ในที่สุ เหอหยวนิ็ปล่อยเอวบาให้เป็นอิสระ เาพยัหน้าเบา ๆ แล้วนแ้วับายนนั้น
ูหลิวลี่เห็นว่าเหอหยวนิิธุระยัไม่สามารถเินออมาไ้ในอนนี้ เธอึหันวามสนใไปที่โ๊ะอหวาน
่อนออาบ้านเธอมัวแ่ยุ่ับารแ่หน้า แ่ัว ยัไม่มีอะไรถึท้อเลย อนนี้็เลยรู้สึหิวนิหน่อย
ในะที่เธอำลัพิาราว่าะินอฟท์เ้สรอเบอร์รี่ หรือุี้็อโแลี ็มีเสียหนึ่ัมาา้านหลั
"อโทษนะรับ ผมไม่เยเห็นหน้าุมา่อนเลย ไม่ทราบว่าเป็นลูสาวาระูลไหนัน"
ายหนุ่มนหนึ่ที่มีทรผมปา้า ปราัวึ้นที่้านหลัอร่าบอบบา
ูาท่าทา และน้ำเสียแล้ว ูเหมือนว่าเาเพิ่มาถึ ไม่รู้ว่าเธอเป็นหิที่มีสามีแล้ว และำลัพยายามะทัทายเธอ
ูหลิวลี่ยิ้มบา ๆ แล้วแนะนำัวเอ
"สวัสี ันื่อูหลิวลี่ เป็นภรรยาอประธานเหอน่ะ่ะ"
ายหนุ่มที่ำลัยยิ้มเมื่อรู่ถึับปาระุ รอยยิ้มะั้า แ่ารสั่นอแ้วในมือเผยให้เห็นถึวามประหม่าภายใน
"เอ่อ...อ๋า...ที่แทุ้็เป็นุผู้หิระูลเหอนี่เอ ผมไ้ยินื่อเสียอุมานานแล้ว ออภัยที่ล่วเินไปนะรับ"
พูบ เา็ยแ้วมานับแ้วในมืออูหลิวลี่เบา ๆ
ูหลิวลี่ิบเรื่อื่มเล็น้อย อบอย่าสบเยือเย็น
"อีเี๋ยวสามีอัน็มาแล้ว ้ออโทษ้วยนะะ"
ายหนุ่มะัไปอีรั้ ่อนที่เาะเินาไปอย่าเ้อเิน
ความคิดเห็น