คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความจริงในคืนวันเกิด
[Qianxi Talk]
......
"มีอะไรรับเ้อ? หยวนอบ้วยเสียนิ่ๆ
......
"ถ้ารู้ว่าผิทำไม้อทำรับ? "
.......
"รวมถึผม้วยรึเปล่ารับ?
........
"ทำไมเ้อไม่บอผมล่ะ...ฮึ...
ทำไมเ้อโ่แบบนี้... หยวนร้อไห้....
.........
"เ้อ...หยวนยโทษให้รับ.....ส่วนเรื่อที่ะให้ลับไปบับเ้อ..
ผมไม่รอฟันานว่านั้น
ผมรีบเ็บานแล้วเอาไปล้า
แล้วเินหนีไปห้อนั่เล่นทันที....ผมไม่อยาฟัเาืนีัน...
แล้วที่ผมฝึเ้นมันะมีประโยน์อะไร....
ในเมื่อไ้ที่หนึ่็ไม่ไ้บันอยู่ี.. ิแล้วท้อรับ..ผมหยิบหูฟัมาสวมแล้วเปิเพลัๆัวเอผ่อนลาย
"......." ผมเผลอหลับนไ้แล้วอนนี้ผมำลัโนหยวนปลุ แ่สุท้ายผม็เินเ้าห้อน้ำไปเียบๆ ผมไม่อยาฟัเาให้วามหวัผมอี ผมนุ่ผ้าเ็ัวออมา็พบเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน ผมึไม่รอ้า รีบใส่าเ่อนัวเอะเป็นหวัเพราะผมเปิเรื่อทำน้ำอุ่นบ้านหยวนไม่เป็น..แ่ทิิมันมาเลยไม่ไ้ถามแล้วทนอาบไป หนาวมา.. นี่ผม้อใส่เสื้อเา? อื้อหือ..ลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มอหยวน...ลิ่นสบู่นี่อี...ทำเอาผมแทบอใสั่ลูายห้ามื่นอะไรอนนี้เ็า...
"แร๊...........!!!" ผมหันไปมอทาประู็พบหยวนที่ใสุ่นอนเสร็สรรพมอผมา้า...า้า?...ใ่! ผมลืมใส่เสื้อผ้า ผมรีบหยิบเสื้อผ้าทั้หมแล้วเอาเ้าไปเปลี่ยนในห้อน้ำ ไม่นานผม็พบว่าห้อนี้ไม่มีหยวน ไม่นานเินรอหยวน็เินึ้นมาพร้อมนมสอแ้ว หยวนเินเอามาให้ผมอย่าทุลัทุเล
น่ารัี แ่เืออยู่
".................." ผมยัเียบอยู่... ให้ายเถอะ ...หมอนสอใบบนเียนี่หมายวามว่ายัไ?
"ื่มนมะ แล้วไปนอน่อนไ้เลยพี่้อทำารบ้าน" หยวนอบใส่ผมนิ่ๆ...หยวนเป็นอะไรไป? นี่อย่ามาอนลับสิ เ้อ้อมา้อผมสิ!!!
"อบ..ุ.." ผมพูแ่หยวน็ยัไม่มอหน้าผม... เิอะไรึ้น ? อนที่ผมไม่พู้วย ?? ผมื่มนมนหม่อนะเอาไปล้าแล้วทิ้ไว้ในห้อน้ำ ผมเินลับมาหยวน็ทำานอเาทันที ผมึไปนอนบนเียมอหยวนไปเรื่อยๆนหยวนหันแว๊บมามอ
‘เาเือบหลับาไม่ทัน!’
"แร๊ๆ..." เสียแร๊ๆัาทาที่หยวนนั่แล้วแสทุอย่า็ับไป ผมรู้สึอวามยวบอเีย อืม...วันเิอหยวนแท้ๆ...ทำไมผมไม่ยอมทิ้ทิิัที....
เียนีนโ่!
ในะที่ผม่น่าัวเอในใ
ผมพึ่รู้สึัวว่ามีอะไรบาอย่ามาพาเอวอผม... ผมทำเพียแ่นนอนนิ่แล้วลืมาในวามมื...
นาแอร์ที่เปิทิ้ไว้ยัว่าหนาวแ่ทำไมอนนี้ผมรู้สึอุ่น..
"นี่...เียนี... นายเป็นอะไรไป?" เาถามผมแล้วระับอรั้ให้ผมเ้าใล้เา...ะที่ผมสับสนแสไฟบนหัวเีย็สว่า้า ผมึระพริบาถี่ๆ่อนะมอ....อนนี้หน้าผมับหยวนห่าันเพียไม่ี่ืบ.... เฮ้....แบบนี้มัน...
อันรายนะ...
"............." ผมยัไม่อบอะไรไป ผมไม่รู้ว่าทำไมผมโนึูให้มอแ่วาที่สใสที่แฝวามเศร้า้าใน.... หยวนรู้สึไม่ี...
แ่เาไม่พูออมา..
"พี่ทำอะไรผิ บอไ้ไหม?" หยวนถามผมอีรั้... อ่า.. ผมะบอว่าไีล่ะ? บอว่าผมหึ? บอว่าไม่เป็นไรหาหยวนลับไปบแฟนเ่าั้นหรอ...
"................." เิมทีผม็เป็นนที่ปาแ็อยู่แล้ว....ผมเลยเอาแ่มอแล้วเียบ
"อนิน้าวน่ะนะ แฟนเ่า ไม่สิ เ้อโทรมาล่ะ" บอผมทำไม..ไม่ไม่ไ้อยารู้ัหน่อย..
".................." ผมเียบ หยวน็เริ่มพู่อ..
"เาโทรมาอโทษพี่แล้วอ..." ไม่เอาแล้ว! ผมไม่อยาฟัแล้ว ผมพลิัวหันไปอี้านนอนมอเ้าอี้เียนหนัสือแทน
"...................." ผมอึอัใมาๆเลยรับ....มันไม่ใ่แบบนี้...ผมอยาให้เามีวามสุในวันเิแ่วามรู้สึอผมอนนี้มัน....
"เามาอเป็นพี่น้อับพี่ แล้วพี่็ลไป" พี่น้อ? เหอะ.....
"............... ทำไมไม่บัน.." ้วยวามอยารู้ผมึอถามออไปไม่ไ้
"ิ ิ เพราะพี่หลรัเ็บ้าไปแล้วน่ะสิ" หลรั...เ็บ้า? ใร! ใรัน!
"……………."ผมเียบอย่าใ้วามิพลาิว่ามีเ็ที่ไหนมายุ่ับหยวนอีแ่็ิไม่ออัที ผมไม่ไ้ัวิันไม่แปลที่ผมะไม่รู้ั...เอ๊ะ หรือเป็นเ็ที่ื่อ ีหลิน ? เิิน ? เสี่ยวอี้ ? โอ้ยยย
"เ็นนั้นทั้บ้าและบื้อ..." ไม่ใ่ผมแน่ๆ....เฮ้อ...อหั้ำา....
"...................." บ้าริรู้สึอยาร้อไห้...
"เ็นนั้นน่ะ...อื้ออ!" ไม่ทันที่หยวนะพู่อผม็ัารปิปานน่ารันั่นทันที ผมพลิึ้นไปล่อมทับบนัวหยวน ใ้มือ้อมืออหยวนแน่น ูบนี้มีแ่โทสะอผม... ผมทนฟัเาพล่ามถึายอื่นไม่ไ้แล้ว.... ผมทัู้เม้ม เล็มเลียริมฝีปานั่นอย่าไม่รู้ัพอ นหยวนส่เสียฮือในอราวะหายใไม่ออผมึผละออมา...บ้าไปแล้ว... ผมทำอะไรลไป..
"...อโทษ..." ผมเอ่ยอย่าแผ่วเบาแล้วทำท่าเหมือนะลุออไปแ่หยวน็สอมือเ้ามาอผมแน่นๆราวับลัวผมหายไป..
"นี่..ทำแบบนี้มันไม่ีเลยนะ..." หยวนพู
"..............." ผมละอายใ...
"มาทำให้พี่ใสั่นแล้วะหนีหรอ?" เาพูออมา เี๋ยว!! ใสั่น? หนี?
"ม....หมายวามว่าไ?" ผมถามออไปแล้ว้อหน้านที่นอนใ้ร่าผมแ้มาวๆึ้นสี
"เ้อันไปเผลอใให้เ็้าบ้านที่ปลอมารบ้านมาให้สอนไ" หยวนอบ่อนที่หูนั่นะ่อยๆแ...เารู้... และเาเผลอใให้...ผม.....
"..........!!" ผมยัอึ้ึไม่ไ้อบอะไรไป...
"เียนี วันแ่เ้น...นะเพื่อเ้อนะรับ" หยวนพูออมาทำเอาผมลั้นยิ้มไม่ไหวผมเลิฝืนัวแล้วลไปอหยวนทันที ทำไมผม...ทำไมผมไม่เอะใบ้านะ...เามาที่บ้านผม...เา้อเห็นใบประาศเรียนีอผมแน่ๆ... เียนีนายนี่โ่เินเยียวยาริๆ...
"รับ...ผมะสู้เพื่อนรัอผม" ผมอบหยวนสั้นๆ่อนะเอื้อมมือไปปิไฟนั่น่อนะ ูบหยวนอีรั้ แ่รั้นี้เป็นูบที่เรียไ้ว่าหวานที่สุเลย็ว่าไ้.... แู่บไ้ไม่ไ้ทำอะไรไปมาว่านั้น...ผมผละออมานอนอหยวนไว้ ่อนที่เราทั้สอะหลับไป.. อ่า...ืนนี้ผมอาะฝันี็ไ้....
ความคิดเห็น