Shall be no God

GOD LEAVE US

ผมเห็นประโยคนี้ผมพื้น ในขณะที่รอบด้านผมกำลังชิบหาย เเต่ตัวผมนั้นกลับยืนนิ่ง

ท้องฟ้าถูกย้อมไปด้วยทะเลเพลิง เสียงืนดังทั่วทุกหนเเห่งราวกับสัญญาณวันสิ้นโลก

"....าย...นา..."เสียงเรียกหนึ่งดังขึ้นในขณะที่ในหัวผมตื้อไปหมด

"นาย!นาย!"ผู้หญิงคนหนึ่งเขย่าร่างผมเพื่อเรียกสติผมให้กลับมา

"รับหนีจากที่นี่เร็ว!"เธอตะโกนบางในขณะที่เสียงปืนดังขึ้นไม่ขาดสาย

เธอดึงมือผมให้ตามเธอไป เพราะด้วยสติผมที่ยังกลับมาไม่ครบผมจึงตามเธอไปแต่โดยดี ผู้คนมากมายวิ่งสวนทางผม บ้างสะดุดล้ม บ้างวิ่งชนผม บ้างวิ่งชนเธอ ผมเหม่อมองไปที่ใจกลางถนน ผมได้เห็นผู้ชายคนหนึ่งอายุราวๆ24-25 สะดุดล้มลงกลางถนน เขาพยายามลุกขึ้น เเต่ก่อนที่เขาจะลุกได้สำเร็จเขาก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งกระโจนใส่ ตัวผู้หญิงคนนั้นอาบไปด้วยเลือดเธอนั่งคร่อมผู้ชายคนนั้น เธอกัดคอผู้ชายคนนั้นจนเลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว ผู้ชายคนนั้นตายคาที่ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้น เเต่เธอถูกยิงล้มลงด้วยกระสุนปืนที่ยิงทะลุหัวสมอง ผู้ชายที่ควรจะตายเเล้วกลับลุกขึ้นยืน กระโจนใส่ทหารเจ้าของปืน ทหารอีกนายยิงผู้ชายคนนั้น เเละทหารที่ถูกกระโจนใส่ ผมมองเหตุการณ์นั้นจนไม่ทันระวัง จนมีผู้ชายคนหนึ่งกระโจนใส่ผม ดันผมให้หลังชิดกำแพง ผู้ชายคนนั้นพยายามกัดผม แต่ผมเอาเเขนยันคอเขาใว้ด้วยสัญชาติญาณ ผู้หญิงที่ช่วยผมในตอนเเรก ได้ใช้ปืนยิงหัวผู้ชายที่พยายามกัดผมจนสมองทะลุ เธอคงเก็บปืนได้จากศพทหาร เเต่ก่อนที่ผมจะสงสัยอะไรไปมากกว่านั้น เธอก็ลากผมเข้าร้านเเบรนด์เนมใกล้ๆ