พ่อมดชั่วร้ายหรือจะสู้จอมมารไร้สติ

ในอาณาจักรอันแสนไกลไร้ขอบเขต

- 01:35 -

ผู้คนมากมายต่างหลับใหลในห้วงราตรี

"หมวก! หมวกข้า! หมวกข้าอยู่ไหน!" เด็กหนุ่มร่างเล็กกำลังพยายามตามหาบางสิ่งที่ดูเป็นของสำคัญ

"เดี๋ยวนะ! เวลา? เอ๋!! ผมต้องไปประชุมตอนนี้นี่นา!"

เด็กชายตื่นตกใจกับบางสิ่ง

"ช้าชะมัด ดันเต้ "

"รู้แล้วน่า! นายน่ะรีบขนาดนั้นเลยหรอ?เอริค "

"ก็คงงั้น นายก็รู้ว่าชั้นตรงต่อเวลา?"

เสียงชายคนหนึ่งอายุรุ่นราวยังดูหนุ่มดังขึ้น

"เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว! อย่าเร่งผมสิ!!"

"ไปได้แล้ว"

ชายคนนั้นค่อยๆล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าผ้าคลุมมีบางอย่างอยู่ในนั้น นั้นก็ไม้กายสิทธิ์ เขาค่อยๆหยิบมันออกมาแล้วจึงเริ่มร่ายคาถาบางอย่าง

"ไม้กายสิทธิ์จงฟังข้าผู้เป็นนาย เคลื่อนย้ายทันตา!"

จู่ๆทั้งสองก็หายไป ผ่านไปห้านาทีทั้้งสองก็มาโผล่ที่ปราสาทหลังใหญ่บนภูเขาสูงพื้นที่รอบๆมีหิมะปกคลุมอยู่ ลมโชยมาด้วยความหนาวเย็นตลอดเวลา ประตูบานใหญ่ด้านหน้าค่อยๆเปิดออกแสดงให้เห็นด้านในที่มีบุคลมากมายรวมตัวกันอยู่

"เจ้าสายนะดันเต้ เอริค ข้าไม่ควรคาดหวังในตัวเจ้าเกินไปใช่มั้ย?" เสียงชายแก่คนนึงดังขึ้นพร้อมกับเสียงไม้เท้า 

"ข้าเปล่า ดันเต้ ตั้งหากที่ใช้เวลาได้เสียประโยชน์ ไม่รู้จักเตรียมพร้อม" เอริคเถียงขึ้นด้วยความไม่สบอารมณ์ พร้อมกับทำใบหน้าบึ้งตึงใส่

"เจ้าจะโทษข้าไม่ได้นะ!" เด็กหนุ่มร่างบางเล็กค่อยๆพองแก้มด้วยความไม่พอใจ ใบหน้านั้นมีความไม่พอใจ ปนน่ารักแอบแฝงอยู่

"พวกเจ้าก็โตมากแล้ว พวกเจ้าไม่ควรทำตัวเป็นเด็กน้อยอมมือแบบนี้หรอกนะ"

"แต่ข้า!"

"พอได้แล้วเอริค"

"เอ่อ...ครับ"

"งั้นพวกเราควรไปเริ่มประชุมกันได้แล้วนะ ถ้าไม่รีบพ่อมดตนอื่นจะรอนาน"

พ่อมดมากหน้าหลายตาค่อยๆทะยอยเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่สีน้ำตาลเข้ม มีเก้าอี้วางเรียงรายมากมายนับพันตัว ทุกคนต่างพากันจับจองที่นั่งของตน 

"เริ่มประชุมได้!"