ท่านแม่ของข้า...เก่งกาจที่สุด

เมื่อเกิดสงคราม ใครคือผู้ที่สูญเสียมากที่สุด

เด็กๆ…

ถูกทอดทิ้ง กำพร้า ไร้ที่ให้ไป ไม่มีที่ให้หวนกลับ

แต่ไหนแต่ไรมา ตระกูลแม่มดสีคราม…ไม่ยุ่งเรื่องของผู้อื่น

ไม่ข้องเกี่ยวกับมนุษย์

ทั้งๆที่ปลีกวิเวก สันโดษ แต่เมื่อมีวาสนาให้ต้องพานพบ

ก็ได้แต่ต้องรับไว้แล้ว

เธอคิดแบบนั้น…แต่ว่า…

ภาพตรงหน้า… ลูกมนุษย์หมาป่า แวมไพร์ เอลฟ์ ภูต มนุษย์

ข้ามของกระจัดกระจาย เด็กๆเสียงดังวิ่งเต็มบ้าน

แล้วเจ้าบ้าตัวโตที่เกาะเธอหนึบเป็นตังเมอยู่ข้างหลังนี่อีก

ความสงบที่ยาวนานหลายร้อยปีพังทลายในช่วงเวลาสั้นๆ

เสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว…หากย้อนกลับไปได้ เธอจะไม่ก้าวเท้าออกจากป่าทมิฬเด็ดขาด!

หนีออกจากบ้านซะเลยดีมั้ย T^T

ปล. ภาพปก เป็นภาพประกอบมาจาก Pinterest เป็นเพียงส่วนเสริมเพื่อจินตนาการเท่านั้น ไม่มีเจตนาใช้ในเชิงณิชย์ จะมีการเปลี่ยนแปลงภาพปกในภายหลังค่ะ